"Agatha All Along": kwaliteit in plaats van controverse

Opgelet: dit artikel bevat spoilers voor "WandaVision", "Doctor Strange in the Multiverse of Madness" en "Agatha All Along". De spoilers voor "Agatha All Along" zijn echter verborgen in uitklapbare infovakken, zodat degenen die deze serie nog willen kijken de tekst zonder zorgen kunnen lezen.

Elke keer dat Marvel Studios een nieuwe live-action tv-serie maakt, lijken de seriegoden een muntje op te gooien: Kop betekent een aangrijpend verhaal en diepgang, munt betekent middelmatige effecten en kreupele personages. Jammer genoeg is de munt de laatste jaren duidelijk vaker op munt gevallen.

Het tweede seizoen van "Loki" gaf ons bijvoorbeeld hoop. "Echo" daarentegen was een absoluut snorefestijn. "Secret Invasion" was een hersenschim vermomd als keiharde thriller. "Moon Knight en Ms. Marvel" begonnen sterk - maar verdwaalden vervolgens ergens tussen reusachtige dierlijke goden en kleurrijke glittergevechten met djinns, zoals Sören Diedrich van Gamestar zo mooi schrijft. En hoe minder we het over "She-Hulk" hebben, hoe beter ...

De studio, die hoort sinds 2009 bij Disney en tussen 2010 en 2019 niets anders produceerde dan superheldenhit na superheldenhit, lijkt .Endgamesuper oppervlakkige personages, geforceerde Disney Channel gags en onnodige politieke boodschappen.

Of toch niet?

Meer dan alleen familievermaak

Ik durfde er nauwelijks op te hopen. Maar met "Agatha All Along" komt de munt echt weer op kop. Ik ben niet de enige die er zo over denkt. Op Rottentomatoes bijvoorbeeld, een database die filmbeoordelingen op internet verzamelt, krijgt de serie een sterke 83 procent goedkeuring van zowel critici als het publiek - meer dan het tweede seizoen van "Loki". Dat zegt wel iets.

Dat zegt wel iets.

Het verhaal begint relatief eenvoudig: drie jaar zijn verstreken sinds Wanda Maximoff (Elizabeth Olsen), de Scarlet Witch, Agatha Harkness (Kathryn Hahn) van al haar krachten heeft beroofd en haar naar een geestgevangenis heeft verbannen. Dit om voor eeuwig een einde te maken aan Agatha's slechte daden. Maar nu Wanda in "Dr. Strange in the Multiverse of Madness" is overleden, is de gevangenis verzwakt - net genoeg voor een mysterieuze tiener (Joe Locke) om in te breken en Agatha te bevrijden.

Samen moeten ze nu de legendarische "Heksenweg" betreden met een nog op te richten heksenkring. Want als ze de vele kilometers van sluwheid en beproevingen overleven, zegt de ballade, die zowel een gids als een waarschuwing is, wacht hen aan het einde niet alleen roem, maar ook wat ze het meest verlangen - macht.

Klinkt spannend. En angstaanjagend. Passend bij de donkere dagen rond Halloween. Maar ook als een verhaal dat bedorven kan worden. Zeker als het wordt verteld op Disney+, de streamingdienst van Disney, die in voor- en tegenspoed is ontworpen om geschikt te zijn voor gezinnen. Dat gaat toch niet goed samen met enge griezelverhalen?

Een andere heksenkring. Sinds "De kracht van maaaany!" een rode lap. Of queer hoofdpersonen. Homo-erotische relaties. Het is niets nieuws dat Disney zulke onderwerpen alleen op de checklist van het verhaal zet om te kunnen schrijven hoe moreel superieur ze zijn geworden zonder dat het logisch is of noodzakelijk voor het verhaal. Zie "Strange World". Dat is precies wat me het ergste deed vrezen voordat ik het ging kijken.

Maar toen...

Vanaf halverwege het seizoen wordt het donker - en de ene wending volgt op de andere

Negen afleveringen later realiseer ik me dat "Agatha All Along" nooit zo zachtaardig of openlijk politiek is als ik vreesde. Integendeel. De serie is goed. juist goed - hoewel niet perfect.

Collega Patrick Vogt en ik bekritiseerden bij de koffie na vier afleveringen dat "Agatha All Along" wel zijn enge momenten heeft. Bijvoorbeeld wanneer de Salem Seven de achtervolging inzetten, lichaamsvervormd en met spinnen, maden en wormen uit hun monden. Maar er is nog steeds de typische Marvel-kinderhumor, die de donkere toon keer op keer onnodig onderbreekt.

Argh!

Vanaf het midden van het seizoen wordt het verhaal van "WandaVision"-auteur en "Agatha All Along"-showrunner Jac Schaeffer echter een stuk spannender. Compromisloos, dramatisch - en zelfs echt triest. Personages sterven. Verschillende van hen. Dit is precies waar de ballade voor waarschuwt: degenen die de test niet doorstaan, betalen met hun eigen leven. Anderen daarentegen vinden het leven ... op een bitterzoete manier. Meer zal ik niet verklappen.

Er zijn ook plotwendingen die zelfs ik, als oud Marvel comic- en serieveteraan, niet zag aankomen. Eentje zorgde er zelfs voor dat ik de serie vanaf het begin wilde beginnen en mijn ogen open wilde houden voor de subtiel verborgen aanwijzingen. Aanwijzingen die plotseling zo voor de hand liggend lijken dat ik me afvraag hoe ik ze heb kunnen missen. Dat zijn de beste wendingen.

Het is alsof Marvel mijn artikel over wat er momenteel misgaat met het Marvel Cinematic Universe heeft gelezen en ter harte heeft genomen. De Disney Channel-humor neemt af tot hij helemaal verdwijnt - net als mijn gevoel dat Marvel een steeds jonger publiek probeert te bespelen. Over het algemeen blijkt de plot veel slimmer dan ik had gedacht, vooral in de tweede helft van de serie. En de nieuwe personages? Ze zijn eindelijk meer dan merkambassadeurs die de volgende film of serie promoten. Hun lotgevallen raken mijn hart en laten me niet onberoerd.

Wat kan ik zeggen? Marvel kan het nog steeds. Zelfs als het controversiële thema's aansnijdt die leiden tot shitstorms en woedeaanvallen onder fans en de - helaas - steeds giftiger wordende discussiecultuur van het internet. Niet zo met "Agatha All Along". Want het "wezen" van Jac Schaeffer voelt uniek. Fris en onuitgegeven. Zonder uitbundig multiversum gedoe. De fans op de meeste recensieportals bedanken hem met zeer goede beoordelingen.

Dat is precies hoe het zou moeten zijn.