Assassin's Creed: een ode aan bombastische open-wereld titanen
Assassin's Creed Mirage wil terugkeren naar de oorsprong van de gamereeks. Dat baart me zorgen; ik ben een enorme fan van de gigantische spelwerelden die begonnen met Origins.
Mijn collega Luca is blij dat Assassin's Creed Mirage wil terugkeren naar de wortels van de "AC"-serie. Meer stealth, minder zijmissies, minder grinden voor vaardigheidspunten. Ik knaag nu al mijn nagels uit in afwachting van het nieuwste Assassin's Creed-deel. Ik zal ook zeker een uitgebreid bezoek brengen aan Bagdad.
Maar ik kijk vandaag niet naar Mirage. Ik wil schrijven over wat een Assassin's Creed-game zou moeten zijn. De gamecommunity discussieert hier al jaren over. Maar waarom? Nou, in 2017 zette ontwikkelaar Ubisoft een beproefd spelconcept volledig op zijn kop door twee doelgroepen te mengen. Sindsdien probeert Ubisoft zowel oude als nieuwe huurmoordenaars tevreden te stellen.
Het twistpunt: parkour vs. open wereld
De Assassin's Creed-serie zag voor het eerst het levenslicht in 2007. Daarna bracht Ubisoft met grote regelmaat nieuwe games uit, die zich elk in een andere tijd van de wereldgeschiedenis afspeelden. Grappig genoeg bevatten ze allemaal veel routes om te klimmen en te sluipen. De huurmoordenaar Altaïr uit 2007 klom bijvoorbeeld behendig over de daken van Jeruzalem en vermoordde zijn tegenstanders door stealth of door op ze te springen. Zijn nazaat Ezio deed hetzelfde in Florence, Venetië en Rome.
Vorig naar 2017. Na twee jaar ontwikkeling bracht Ubisoft het tiende deel in de serie uit, Assassin's Creed Origins. Er was veel veranderd: we werden begroet met een prachtig Egypte tijdens de heerschappij van Cleopatra. De spelwereld was enorm, prachtig en gevuld met een heleboel activiteiten. Er is meer te doen dan waar sommige huurmoordenaars tijd voor hebben. De opvolgers Odyssey en Valhalla volgden dezelfde weg.
Bron: Debora Pape
En hier ligt nu de crux. Sommigen willen de serie zoals hij vroeger was: kleiner, eenvoudiger en meer in lijn met de oudere gameplay. Anderen zijn juist dol op de open werelden en de overvloed aan mogelijkheden. Ik behoor tot de laatste groep. Gedeeltelijk omdat ik pas in Origins een huurmoordenaar ben geworden en niet weet wat ik misschien heb gemist.
Te veel zijmissies? Doe niet zo belachelijk, geef me!
Ja, het ontwerpen van open-wereldgames is moeilijk. Als ze te leeg zijn, gaan spelers zich vervelen. Als ze te vol zijn, is het overweldigend en frustrerend. De nieuwere AC-games zijn vaak bekritiseerd vanwege hun beklemmende omvang.
In zijn recensie vraagt Luca: "Maar wie heeft er tijd voor al die talloze en meestal saaie zijmissies?" Ik! Ik neem de tijd. Die besteed ik immers graag aan iets waar ik plezier aan beleef. Voor mij zijn alle taken en activiteiten geen nadeel. Die beroofde koopman moet maar even wachten terwijl ik ergens anders een rol steel.
Het enige probleem hier: mijn personage levelt te snel. Als je de wereld verkent en veel doet, word je overspoeld met ervaringspunten - en dat vermindert weer mijn plezier in het spel. Ik ben vaak veel te vroeg veel te sterk voor de gebieden waarin ik reis. En dan zijn er nog vaardigheden die mijn ervaringspuntentoename extra stimuleren. Gah! Wat een verspilling van vaardigheidspunten!
Er is voor ieder wat wils!
Denk je dat je een heel leger aankunt? Kom op, het volgende vijandelijke fort is niet ver weg. Als je stealth wilt, kun je dat krijgen! Je hebt daar genoeg mogelijkheden om te steken en pijlen af te schieten. Verstopt in een struik - of zo luid als maar kan, met vaak onbedoelde explosies.
Ben je uitgeput en durf je zo'n actie niet aan? Wandel dan langs de rivier. Geniet van de kleurrijke drukte om je heen. Screenshot de uitstallingen van de verkopers of kijk naar de ambachtslieden. De gedetailleerde nieuwe spelwerelden zijn een lust voor het oog.
Bron: Debora Pape
Zin in een culturele reis? Rijd door de woestijn of beklim de Grote Piramide van Gizeh in Origins. Klim naar uitkijkpunten, ontdek schatten. Of laat je inspireren door de verschillende bouwstijlen van de Romeinen, Angelsaksen en Vikingen in Valhalla.
Geërgerd? Zoek een elitekrijger die op je jaagt en sla hem in elkaar. Maak je geen zorgen, ik weet zeker dat hij het verdient.
Heb je een minuutje vrij? Pak een kaart met aanwijzingen naar een verborgen schat. Je moet creatief denken en op zoek gaan naar unieke kenmerken in het landschap om de puzzel op te lossen.
Voel je je down? Ga op zoek naar een wereldgebeurtenis in Valhalla: deze minitaken worden zelden overtroffen in absurditeit. Grappige NPC-gesprekken, ronduit bizarre situaties en natuurlijk de droge humor van Eivor laten zien dat Ubisoft eraan heeft gewerkt om de game gevarieerder te maken.
Terug naar oude krachten: minder is minder?
Voor oorspronkelijke fans voelt dit alles misschien niet echt als Assassin's Creed. Dat kan zijn. Ik denk dat de spellen iets veel beters zijn: een speeltuin voor langzame gamers zoals ik, die niet alleen willen rondklimmen, maar ook graag zwemmen, paardrijden, schepen besturen, verkennen, puzzels oplossen en nog veel meer. Ubisofts aankondiging dat Mirage wat kleiner wordt en terugkeert naar zijn roots baart me daarom zorgen. Luca zegt: "Minder is meer". Ik ben bang dat minder gewoon, nou ja, minder is.
Bron: Debora Pape
Ja, de kaart met al zijn symbolen kan overweldigend zijn. Niet omdat er zoveel te doen is, maar omdat ik zou willen dat ik niet altijd achter de symbolen aan hoefde. Het is jammer als elke zoektocht precies op een kaart staat aangegeven en ik er alleen maar naartoe hoef te lopen. Ik heb liever - optioneel - een meer minimalistische interface en kaart. Ik wil het huis dat ik zoek op de weg naar Alexandrië zelf vinden, in plaats van naar de kaartmarkering te rennen.
Eindelijk geef ik echter toe dat Origins en Valhalla vermoeiend kunnen zijn. Er is zoveel te doen dat het moeilijk is om je uitgespeeld te voelen - zelfs bij mij verdwijnt na 150 uur uiteindelijk de drang om alles te doen. Er wachten tenslotte andere spellen om gespeeld te worden.
Behoor jij tot de oude garde of waardeer je open werelden net zo erg als ik? Laat het me weten in de comments!
Hoofdafbeelding: Debora Pape, Assassin's Creed OriginsNoot: in de eerste versie van dit artikel heb ik per ongeluk Enzo geschreven in plaats van Ezio. Bedankt voor jullie opmerkingen, ik heb het gecorrigeerd.
44 mensen vinden dit artikel leuk
Voelt zich net zo thuis voor de spelcomputer als in de hangmat in de tuin. Houdt onder andere van het Romeinse Rijk, containerschepen en sciencefictionboeken. Bovenal speurt hij naar news uit de IT-sector en slimme dingen.
