Canon 200-800mm: goed idee, goed gerealiseerd

Super telelenzen zijn groot, zwaar en duur. Vooral als je wilt dat ze snel zijn. Voor amateurfotografen zijn zulke monsters nauwelijks een optie.

Canon heeft in 2020 al bewezen dat het ook anders kan. Met twee verbazingwekkend lichte en betaalbare superteles. Vooral de brandpuntsafstand van 800 millimeter is interessant, omdat je er ook kleine vogels mee kunt fotograferen. Nadeel: De snelheid van f/11 is bescheiden. Veel mensen huiveren bij deze waarde. Ik kan echter uit ervaring zeggen dat het verrassend goed werkt.

Sinds begin 2024 is de Canon RF 200-800mm beschikbaar als alternatief. Helaas was hij maandenlang nauwelijks verkrijgbaar - daarom komt mijn test nu pas. De RF 200-800mm is iets sneller, maar ook zwaarder en duurder dan de vaste brandpuntsafstand. Vergeleken met de professionele objectieven is hij echter nog steeds erg licht en betaalbaar.

In deze test onderzoek ik de vraag of de extra kosten voor de RF 200-800mm de moeite waard zijn - en zo ja, voor wie. Ik zal de twee lenzen hieronder afkorten met de aanduidingen "200-800mm" en "800mm".

ObjectiefBeschikbaarheid onbekend

Canon RF 200-800mm F/6.3-9 IS USM

Canon RF, Volledig formaat

7

Objectiefbeschikbaar over een paar weken

EUR1019,–

Canon RF 800mm f/11 IS STM

Canon RF, Volledig formaat

32

Grootte en gewicht: nog steeds draagbaar

De 200-800mm weegt bijna precies twee kilo. Ik merk duidelijk het verschil met de 800mm met zijn 1260 gram. Toch kan ik de 200-800mm nog steeds handsfree gebruiken. Het wordt een beetje vermoeiend op de lange duur, maar het werkt. Het gewicht is vergelijkbaar met dat van Sony's 200-600mm.

Hoe belangrijk het gewicht is, hangt af van het gebruik. Als je bijvoorbeeld een motorrace fotografeert, weet je precies waar het onderwerp zal verschijnen. Je kunt dan zonder problemen een statief gebruiken. Bij natuurfotografie kan dat onder bepaalde omstandigheden ook, maar dan heb je veel geduld, tijd en ervaring nodig. Voor mij is het niets, ik moet me vrij kunnen bewegen.

Wat grootte betreft zijn er geen significante verschillen tussen de twee lenzen. Ze passen allebei gemakkelijk in een gemiddelde rugzak. Maar beide zijn langer in gebruik. De 800mm F11 moet voor elk gebruik worden uitgeschoven. En de 200-800mm wordt langer naarmate de brandpuntsafstand toeneemt. Dit in tegenstelling tot de Sony 200-600mm, die niet langer wordt als je zoomt. Met 800 millimeter is hij iets groter dan zijn goedkopere alternatief, zelfs in transportstand.

Het is ook een beetje vervelend tijdens transport dat de statiefklem niet kan worden verwijderd. De 800mm heeft helemaal geen statiefklem. Dit betekent dat ik geen statiefopnamen in staand formaat kan maken, wat ik nog nooit heb gemist.

De snelheid: onbeduidend voordeel

In principe is een hoge snelheid een voordeel bij superteles om twee redenen:

1. De belichtingstijden moeten meestal erg kort worden gehouden, waardoor de ISO-waarden omhoog gaan. Met een hoge lichtintensiteit blijven de ISO-waarden binnen redelijke grenzen - en daarmee ook de beeldruis.
2. De achtergrond wordt waziger en daardoor minder storend, het onderwerp komt duidelijker naar voren.

Daarom is het in principe goed dat je iets meer snelheid krijgt met de 200-800mm. Het verschil tussen f/9 en f/11 is echter heel klein. Het komt overeen met twee derde van een f-stop. Dus als je 4000 ISO nodig hebt bij f/11, heb je 2500 ISO nodig bij f/9. Het verschil in kwaliteit is niet al te groot, net zo min als het verschil in achtergrond.

Het automatische systeem stelt overigens heel vaak niet in op f/9, maar op f/10 - misschien omdat het beeld iets scherper wordt door te diafragmeren. Dit maakt het verschil nog kleiner. Bij de 800mm staat het diafragma vast en blijft dus altijd op f/11.

Bij 600 mm is het diafragma f/8, wat betekent dat het Canon objectief de directe vergelijking met de Sony 200-600 mm verliest, die f/6.3 haalt bij dezelfde brandpuntsafstand. Maar ook hier is het verschil in de praktijk niet groot. Bovendien, als je 800 millimeter wilt met de Sony lens, heb je een teleconverter nodig, waardoor je het voordeel op het gebied van snelheid verliest. Bovendien zijn zulke teleconverters duur.

Voor vogelfotografie is 200 millimeter meer brandpuntsafstand belangrijker dan een beetje meer snelheid. Hier is een voorbeeld. Hier heb ik ingezoomd tot 800 millimeter. Met een APS-C camera - dit beeldgedeelte zou 1200 millimeter op volledig formaat nodig zijn. Zelfs dat is nog te weinig voor een kleine vogel of voor een beelduitsnede die alleen de kop van de reiger en zijn prooi laat zien. Het automatische systeem is hier gestopt naar f/10, maar de achtergrond is nog steeds voldoende onscherp. De gevoeligheid is 2000 ISO. Ik heb de AI-ruisonderdrukking van Lightroom gebruikt om de ruis te laten verdwijnen.

Autofocus: duidelijk voordeel voor de 200-800mm

De scherpstelmotor van de 800mm is erg snel. Ik kan er zelfs mee overweg bij vogelfotografie. Hij werkt ook bijna geruisloos. De 200-800mm gaat echter nog een stapje verder en legt dezelfde scherpstelafstand merkbaar sneller af.

Let op dat de prestaties sterk afhangen van de camera en de situatie. Mijn Canon EOS R7 is niet van topklasse. Over het algemeen zijn de scherpstelsystemen van de huidige camera's echter zo goed dat ze niet kunnen worden tegengehouden door de lage snelheid van de twee lenzen.

In de video hierboven zie je een groot vierkant op de goedkopere van de twee Super-Teles. Dit is het scherpstelgebied. Als een dier of zijn oog zich buiten dit vierkant bevindt, kan er niet worden scherpgesteld. Deze speciale eigenschap van de goedkope lens is een duidelijk nadeel, vooral bij het fotograferen van wilde dieren waar bewegingen vaak onvoorspelbaar zijn.

Op een camera met een kleinere APS-C sensor is het probleem minder ernstig dan bij een full-frame camera. Zoals je in de video kunt zien, beslaat het vierkant een groot deel van het zoekerbeeld. Bij een full-frame camera zoals de EOS R5 is het gebied waarop je kunt scherpstellen daarentegen aanzienlijk kleiner.

De 200-800mm is veelzijdiger

Het voordeel blijkt al uit de naam van het objectief: de 200-800mm is een zoomobjectief en is daarom veelzijdiger dan de 800mm met vaste brandpuntsafstand. Simpel gezegd kun je er niet alleen mezen mee fotograferen, maar ook zwanen.

Nog belangrijker voor mij is de veel kortere scherpstelafstand. Met 200 millimeter kan ik op alles scherpstellen vanaf een afstand van 80 cm, met 800 millimeter alles vanaf 3,3 meter. Met de 800mm F11 heb ik een afstand van minstens 6 meter nodig. Dat is zoveel dat een vogel ter grootte van een mus niet eens het hele beeld vult met APS-C.

Beeldstabilisator: theoretisch beter, voelt hetzelfde

Op papier stabiliseert de 200-800mm lens beter. Er wordt gezegd dat het tot 5,5 stops belichting compenseert, terwijl de 800mm F11 slechts 4 stops compenseert. In beide gevallen maakt het niet uit of de camera ook een beeldstabilisator heeft of niet.

Ik merk geen verschil in het dagelijks leven. Mijn hand is waarschijnlijk stabieler met de lichtere lens, dus de lagere prestaties van de stabilisator compenseren dit. In ieder geval vind ik de exacte waarde van de stabilisatie niet zo belangrijk bij superteles. Ik heb de beeldstabilisator alleen nodig om het onderwerp beter in de zoeker te houden. Voor de foto zijn de sluitertijden zo snel dat ik geen stabilisator nodig heb. Vloeiende video's uit de vrije hand zijn sowieso onmogelijk met een brandpuntsafstand van 800 millimeter.

Beeldkwaliteit: beide in orde

Eerst een kleine disclaimer: ik kan de beeldkwaliteit niet volledig testen met mijn Canon EOS R7 APS-C camera. Dit komt omdat de sensor van de R7 slechts een deel van de beeldcirkel laat zien die de lens kan belichten. Ik weet daarom niet hoe de lenzen presteren aan de rand van het beeld op een full-frame camera. Ik heb nooit iets gemerkt van de beeldkwaliteit van de lenzen. Ik heb nooit enige zwakte opgemerkt in de optiek van de 800mm F11. Als ik echter een egaal oppervlak fotografeer om te testen, merk ik een lichte lichtafval met de 800mm lens. Ik zie niets bij de 200-800 mm. Beide lenzen vertonen slechts minimale vervorming. Beide kunnen eenvoudig worden gecorrigeerd met software.

De 200-800mm lijkt me een tikkeltje scherper. Zelfs met de niet helemaal perfecte gevoeligheid van 800 ISO zoals in het voorbeeld hieronder.