Chique, stijlvol - en totaal irrelevant? Mijn katten testen designer speelgoed
Drie speeltjes, twee getest, één genadeloos oordeel. Wat op het eerste gezicht stijlvol en elegant lijkt, moet eerst de kritische klauwen van Bobo en Robin doorstaan. Niet elk speeltje overleeft het - maar één zal ze allemaal overtreffen.
Er is een onuitgesproken regel: zodra je een huisdier hebt, zeg je elke esthetische harmonie in je huis vaarwel. Kattenspeeltjes? Kleurrijk, opzichtig - en meestal van plastic. De krabpaal? Een monsterlijke tapijtkoffer die eruitziet alsof iemand hem in de jaren negentig bij een benzinestation langs de snelweg heeft gekocht.
Designed by Lotte wil daar verandering in brengen met kattenspeelgoed dat niet alleen werkt, maar er ook goed uitziet. Elegante houten constructies in plaats van de opzichtige plastic hel, mooi minimalistisch - en prachtig stijlvol. Het is bijna alsof een bepaalde Zweedse meubelfabrikant heeft besloten om het leven van onze harige vrienden op te fleuren. Behalve dan dat Designed by Lotte uit Nederland komt.
Bron: Luca Fontana
Wat dan ook. Ontwerp of niet. De grote vraag is: Kan het mijn twee vierpotige medecritici Bobo en Robin eigenlijk wel schelen? Is stijl echt een argument - of kan het ze gewoon niets schelen zolang het maar makkelijk is om aan te grijpen? We hebben samen drie speeltjes getest.
Bobo en Robin: Wat vinden ze van hun nieuwe speelgoed?
Bobo en Robin zijn voor mij altijd een raadsel in hun vacht geweest. Ze slapen in de meest absurde houdingen, negeren de frank krabpaal ten gunste van mijn gamestoel (zucht) en verwachten dat ik me dagelijks verheug in hun vorstelijke aanwezigheid.
Het is een lieve lust.
In het kort: ik hou zielsveel van ze en zou geen dag zonder ze kunnen.
En dat is precies waarom ze zich gerechtigd voelen om meningen te hebben. Vooral over eten. Maar ook als het om speelgoed gaat. Ik weet zeker dat jij er net zo over denkt.
Bron: Luca Fontana
Nu dan. Je kunt kiezen uit:
Toy 1: Neya
Bron: Luca Fontana
Hoogte: 17 cm
Breedte: 16 cm
Gewicht: 0,8 kg
Neya ziet eruit als een futuristische bol (gemaakt van hout) die zo in een designmuseum zou kunnen staan - ware het niet dat er een knikkerbaan is ingebouwd. Kleine balletjes rollen rond in de gebogen banen, wachtend op een duwtje met een poot. De ballen zijn zo groot dat ze niet uit de baan vallen, zelfs niet als de grote bal rondrolt. Een speeltje voor de geduldige strategen onder de katten die graag dingen verplaatsen zonder al te hard hun best te doen - met andere woorden, voor ongeveer 95 procent van alle huistijgers. Vroeger had ik een soortgelijk speeltje. Alleen was het van plastic en vergeelde het na minder dan een jaar.
Het oordeel: Laten we het kort en krachtig houden: Neya heeft Bobo en Robin teleurgesteld. En dat wil wat zeggen, want Bobo is meestal in voor een knikkerbaan, terwijl Robin dol is op het krabben aan meubels. Dus de twee speeltjes zouden eigenlijk een goede kans hebben gehad - in theorie.
Maar Neya was gewoon te zwaar en te onvoorspelbaar voor Bobo. Misschien komt het omdat de knikkerbanen verhoogd zijn - hij is alleen geïnteresseerd in het laagste niveau van onze andere plastic knikkerbaan met meerdere niveaus. Of het is de vorm: Omdat het ding echt bolvormig is, wiebelt, draait en rolt het als een hyperactieve jojo. En Bobo? Hij houdt ervan dat dingen voorspelbaar blijven. Dus het verbaasde me niets dat Neya hem niet voor zich wist te winnen.
Toy 2: Winni
Bron: Luca Fontana
Hoogte: 30 cm
Breedte: 22 cm
Gewicht: 0,8 kg
Winni doet me op de een of andere manier denken aan een multifunctionele speeltuin voor katten. Een platte, ronde houten plank met een ingebedde kogelbaan, maar met een extraatje: in het midden steekt een stok met een bal en veren de lucht in, perfect voor behendige pootjes en spontane aanvallen. Een speeltje dat uit zichzelf beweegt en een kogelbaan heeft is als de Ferrari onder de kattengadgets. En het ziet er nog aantrekkelijk uit ook.
Het oordeel: Winni was ook een onverwachte flop. Robin krabt graag aan meubels. Bobo houdt van veren. Maar geen van beiden hield van Winni. Mijn vermoeden? De halve bol aan de onderkant. Die zorgt ervoor dat het geheel iets beweegt als Robin zijn klauwen erop scherpt of Bobo de veer probeert te pakken. Misschien een leuk idee in theorie - maar duidelijk niet voor mijn twee testers in de praktijk. Wat jammer.
Toy 3: Zavi
Bron: Luca Fontana
Hoogte: 62 cm
Breedte: 39,5 cm
Gewicht: 4,2 kg
Zavi is een krabpaal - maar niet zomaar een stuk stof, maar een die verschillende speelmogelijkheden combineert. De met sisal omwikkelde zuil bijvoorbeeld, nodigt katten uit om hun klauwen te scherpen en te klimmen (nou ja, in ieder geval voor kleinere katten), terwijl de ballenbaan in de basis zorgt voor interactief pootwerk. Alsof dat nog niet genoeg is, hangt er ook nog een veren speelhengel aan de zuil - een uitdaging voor elke kat die het niet kan laten om alles aan te vallen wat ook maar een beetje beweegt. Een echte allrounder die zorgt voor beweging en er tegelijkertijd stijlvol uitziet.
Het oordeel: We hebben een testwinnaar! Geen wonder, want deze krabpaal heeft alles waar Bobo en Robin van houden - zonder de vervelende, bewegende en wiebelende onderdelen van Neya en Winni. Sterker nog, ik had nauwelijks tijd om er een geschikte plek voor te vinden voordat Bobo de veer al had gepakt en er met zijn poten mee door de lucht aan het draaien was, terwijl hij tegelijkertijd de ballen in de baan duwde.
Robin daarentegen bleef op veilige afstand staan en keek met vernauwde ogen sceptisch naar het schouwspel. Ongebruikelijk - meestal is het andersom.
Maar lang kon hij het niet uithouden. Na een paar minuten had Robin besloten dat Zavi toch geen duivels monster was, maar een heel acceptabel meubelstuk. De knikkerbaan? Meh. De krabvlakken? Ja, die zijn cool. Maar het beste? Robin heeft van Zavi nu een etensbel gemaakt. Als hij in de buurt van de krabpaal staat en aan de voet krabt of in de ballen prikt, betekent dat: "Hé, man! Service, alsjeblieft."
Zodra ik zijn vermeende speelinstinct lijk te ondersteunen, draait hij zich abrupt om en marcheert meteen naar de etenskast. Tja. Soms vraag ik me af wie hier eigenlijk wie traint.
Bron: Luca Fontana
Conclusie
Schoonheid is niet alles - maar het kan ook geen kwaad
Kattenspeeltjes die er leuk uitzien? Klinkt goed - voor mij. Maar uiteindelijk zijn het niet wij mensen maar onze viervoeters die beslissen of een speeltje zijn plaats in het huishouden verdient. Maar als design en functie samenkomen, kan het een win-win situatie zijn, toch?
Neya en Winni zien er misschien stijlvol uit, maar hun functie overtuigde mijn twee katten Bobo en Robin niet. Te zwaar, te wiebelig, te onvoorspelbaar - katten hebben zo hun eigenaardigheden. Zavi daarentegen? De krabpaal was een schot in de roos. Het combineert precies de elementen waar mijn twee tijgers dol op zijn zonder op hun zenuwen te werken. En ja, ik geef het toe: ik vind het ook leuk. Geen plastic schok, geen felgekleurde chaos - gewoon speelgoed dat in het huis past in plaats van het visueel te verstoren.
Pro
- Het speelgoed is gemaakt van hout en past stijlvol in huis.
- Het materiaal voelt robuust en duurzaam aan, geen goedkoop plastic.
- De krabpaal combineert verschillende activiteiten en werd goed ontvangen door mijn katten.
Contra
- Design en afwerking hebben hun prijs en zijn duurder dan klassieke plastic alternatieven.
Omslagfoto: Luca Fontana
11 mensen vinden dit artikel leuk
Luca Fontana
Senior Editor
Luca.Fontana@digitecgalaxus.chAvonturen beleven en sporten in de natuur en mezelf pushen tot mijn hartslag mijn ritme wordt - dat is mijn comfortzone. Ik geniet ook van rustige momenten met een goed boek over gevaarlijke complotten en koningsmoordenaars. Soms raak ik meerdere minuten opgewonden van filmmuziek. Dit komt zeker door mijn passie voor cinema. Wat ik altijd al heb willen zeggen: "Mijn naam is Groot."
