De tien favoriete games van de redactie

Baldur's Gate 3, The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom, Dead Space, Spider-Man 2, Cities Skylines 2. Dit jaar bood voor elk wat wils op het gebied van games. Een paar minder bekende titels haalden ook de hoogtepunten van de redactie van Digitec en Galaxus.

Philipp: Alan Wake 2 - zenuwslopend maar onvergetelijk

Alan Wake 2 is een van die spellen waarin ik mijn vrouw constant moest vertellen over alle gekke dingen die gebeurden. Niet dat het haar interesseerde. Maar met zoveel ongewone dingen die gebeurden, had ik een uitlaatklep nodig. Alan Wake 2 is een aangrijpende, griezelige psychologische thriller die me meenam in een achtbaan van parallelle werelden, bossekten en boeken die werkelijkheid worden. Visueel is het spel een van de meest indrukwekkende die ik ooit heb gezien. De manier waarop de Finse studio videofragmenten verweeft met echte mensen maakt het geheel tot een unieke ervaring.

Beschikbaar op: PC, PS5, Xbox-serie

Domi: The Legend of Zelda: Tranen van het Koninkrijk - oneindige vrijheid

Naar mijn mening is The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom niet alleen het beste spel van het jaar, maar ook een van de beste spellen aller tijden. De waanzinnige mechanieken zetten een nieuwe standaard voor open-wereld games. Geen enkele andere titel geeft me zoveel vrijheid bij het oplossen van puzzels en het bewegen in de spelwereld. Dit is vooral te danken aan de Ultrahandvaardigheden van Link, waarmee ik de tijd kan terugspoelen, door obstakels kan teleporteren en dodelijke wapens en maffe transportmiddelen kan maken. Het koninkrijk Hyrule is mijn speeltuin om stoom af te blazen en mijn creativiteit de vrije loop te laten. Over Hyrule gesproken, Nintendo heeft het speluniversum dat al enorm was in voorganger Breath of the Wild aanzienlijk uitgebreid met een zwevende hemelwereld en een donker ondergronds domein. Ik ben benieuwd welke richting de Zelda-serie opgaat na dit meesterwerk. Want ik kan me niet voorstellen dat het nog beter kan worden dan Tears of the Kingdom.

Beschikbaar op: Switch

Debora: Smalland: Overleef de Wildernis - grote dingen komen in kleine verpakkingen

Smalland kwam in maart in early access en bleek voor mij een onverwachte survivalhit te zijn. In wezen ben je een elf van een paar centimeter lang die verschillende biomes verkent, waaronder een bos, strand en post-apocalyptische straat. Smalland biedt dag en nacht, seizoenswisselingen en prachtige graphics. Ik heb om de tien meter screenshots gemaakt voor mijn volgende bureaubladachtergrond. Je kunt insecten en andere wezens doden om er wapens of meubels van te maken voor je grote basis. Of je kunt ze temmen om te gebruiken als gevechtshulpmiddelen of vervoer. Als je een spel host, kunnen maximaal negen andere spelers meedoen - en zelfs hun eigen basis inrichten.

Beschikbaar voor: PC

Ramon: Rugzakgevechten - vechten tegen de inventaris

Ik speel maar sporadisch en als ik speel, zijn het geen triple-A games. Mijn laatste ontdekking is het direct verslavende Backpack Battles, dat nog maar een demo is. Het draait op elke waardeloze Microsoft Office computer. Backpack Battles is een auto-battler met inventarisbeheer. Je vecht tegen andere spelers door een rugzak te vullen met strategisch gekozen voorwerpen. Elk voorwerp heeft zijn eigen vorm, grootte en kracht, waardoor de plaatsing in de rugzak cruciaal is voor je succes. Je kunt items kopen, combineren en upgraden om krachtige synergieën en unieke builds te creëren.

Beschikbaar voor: PC

Kim: Toasterball - één bal, twee doelen en broodroosters

Drie jaar later heeft het wilde en gekke tennisachtige sportspel Toasterball op 3 mei eindelijk early access verlaten. Vroeger was het gewoon een verborgen juweeltje, maar het veroverde al snel mijn hart en dat van een aantal van mijn vrienden. Elke speler kruipt in de huid van een broodrooster en kan de bal gooien om punten te scoren. Maar je kunt je toast ook gebruiken om de bal af te weren. Het spel doet erg denken aan Blobby Volley en Pong, maar het heeft ook andere gimmicks. Elke keer dat er een punt wordt gescoord, wordt er een willekeurige spelvariant geactiveerd. Zo kun je bijvoorbeeld te maken krijgen met nieuwe balfysica, portalen of twee ballen. De volledige versie biedt nu ook een AI-tegenstander als je alleen speelt.

Beschikbaar op: PC en Switch

Samuel: Diablo IV - spuit het recht in mijn aderen

Diablo II veranderde me als tiener in een kelderbeest en Diablo III zag me spijbelen als student. Meer dan tien jaar na het laatste deel ben ik deze zomer opnieuw bezweken aan een absolute verslaving. Ik was perfect voorbereid op de release om 1 uur 's nachts en verzonk binnen een week meer dan 100 uur in Diablo IV. De actie-RPG speelt soepel, voelt krachtig aan en ziet er geweldig uit.

Ik sloeg de handen ineen met een paar oude vrienden om mijn Rogue af te slachten tot level 100. Het was geweldig. Het was geweldig. En toen was er alleen maar leegte. Blizzard bood bij de release niet genoeg endgame content aan, waardoor de community ontgoocheld raakte. Ik verloor al snel de motivatie om zelfs maar in te loggen. Na twee maanden heb ik het spel van mijn harde schijf gewist. De daaropvolgende saaie seizoenen en addonaankondigingen na minder dan een jaar laten zien dat Blizzard alleen geïnteresseerd is in het maximaliseren van de winst. Desondanks blijven die eerste twee weken mijn hoogtepunt van het jaar.

Beschikbaar op: PC, PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series

Simon: Baldur's Gate 3 - met succes de trend ombuigen

Er zijn games die baanbrekend werk verrichten, zoals Minecraft, Super Mario 64 en Zelda: Breath of the Wild. Het soort dat ons begrip van wat videogames als medium zouden moeten zijn, verandert. Baldur's Gate 3 is daar niet één van. Het is gewoon een ongelooflijk goed gemaakt rollenspel met waanzinnige diepgang. Desalniettemin laat Baldur's Gate 3 de hele videogame-industrie zien hoe het moet.

De teneur onder grote uitgevers is altijd geweest dat er geen geld te verdienen valt met complexe role-playing games met een focus op storytelling en singleplayer. Ontwikkelaar Larian bewijst dat het tegendeel waar is. In een tijd van halfbakken releases en geldpersen à la Call of Duty, Diablo IV en EA FC is dit helaas een zeldzaamheid.

Wie had ooit gedacht dat je geld kon verdienen door naar klanten te luisteren in plaats van naar aandeelhouders?

Beschikbaar op: PC, Mac, PS5, Xbox-serie

Kevin: Sea of Stars - een liefdesverklaring aan JRPG's uit de jaren '90

Eindelijk voel ik me weer een tiener - zonder alle problemen die bij het opgroeien horen. Sabotage Studio bracht me dit jaar terug naar mijn jeugd met Sea of Stars. De throwback JRPG was het eerste spel in lange tijd dat me meer dan 20 uur aan de Switch gekluisterd hield. Iets dat ik bijna nooit meer kan doen nu ik vader ben.

Sea of Stars neemt alles wat JRPG's uit de jaren 90 zo geweldig maakte en moderniseert het op veel gebieden. Nu kun je prachtige pixellandschappen verkennen, je een weg vechten door hordes monsters en een episch verhaal beleven. Mijn enige kritiekpunten zijn die op sommige vaardigheden en het feit dat de hoofdpersonages Zale en Valere nogal oppervlakkig lijken. Maar dat maakt niet uit, want de geheime ster en het hart van het spel is eigenlijk bijpersonage Garl.

Beschikbaar op: PC, Switch, PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series

Luca: Hogwarts Legacy - een droom die uitkomt

"Waar zijn we?" vraagt mijn personage, een 15-jarige die net is ontsnapt aan een uitzonderlijk krachtige en gemene kobold. Professor Fig, een oude, vreemde man met grijswitte lokken kijkt verbaasd om zich heen. We zijn in een donker bos. Het Donkere Woud. "Onmogelijk!" roept hij uit, voordat hij zich met een ondeugende grijns naar mij omdraait. "Kom op. De nieuwe termijn ceremonie wacht op ons." De camera draait weg van mijn personage, beweegt over de boomtoppen, vliegt door de nacht langs stoomtreinen en uilen tot ik Zweinstein in het maanlicht zie liggen. De beroemde muziek van John Williams vult mijn woonkamer op de achtergrond.

Eerlijk gezegd kon ik het niet laten om tijdens deze scène als een dronken idioot voor de tv in mijn handen te klappen. Verbijsterd piepte ik: "Waar klap ik eigenlijk voor?", maar liet me meeslepen door de euforie van dit alles. Mijn verwachtingen voor Zweinstein: Legacy waren zo hoog dat ik zeker wist dat ik teleurgesteld zou worden. Maar het was eigenlijk het tegenovergestelde; het spel overtrof alles waarop ik had durven hopen.

Het bevat alle locaties uit de films, alleen groter en interactiever. En plaatsen die we niet in de films hebben gezien, zijn zo natuurgetrouw gecreëerd dat ik keer op keer tot tranen toe geroerd was. De verschillende gemeenschappelijke ruimtes, bijvoorbeeld. Of de huiselfkeuken onder de Grote Zaal. De prachtige astronomietoren. De Uilenzaal. Het Grote Meer. De geheime gang achter de eenogige heks naar Zweinsveld. De Kamer van Eisen. De velden en kerkers buiten het kasteel. Ik kan nog wel even doorgaan. Geen enkel ander spel dit jaar kwam in de buurt van zulke sterke emoties voor mij. Zelfs Star Wars Jedi: Survivor niet.

Beschikbaar op: PC, Switch, PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series

Michelle: Zwerfgoden - de rollenspelmusical met rockende goden

Het is een moderne wereld met Griekse goden en een moord die opgelost moet worden. Had ik al gezegd dat het een musical is? Stray Gods is mijn favoriet van 2023, simpelweg vanwege deze absurde mix.

In dit rollenspel kruip ik in de huid van Grace, een schoolverlater. Verbazingwekkend genoeg hangt het hele plot af van mijn beslissingen. Ik heb niet alleen invloed op het karakter en de liefdesinteresses van Grace. Tijdens de afzonderlijke muziekstukken die Grace en haar antagonisten opvoeren, kies ik extra regels van songteksten en opeens wordt een ballade een rocknummer dat de Olympus laat schudden. Of zoiets.

Beschikbaar op: PC, Switch, PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series