Disney's "Sneeuwwitje" emancipeert zich van het origineel - en dat is een goede zaak
Wow, zelden is een film van tevoren zo slecht besproken als "Sneeuwwitje". Nu is Disney's volgende live-action remake er en die bewijst het ongelijk van de meeste neezeggers. Hoewel "Sneeuwwitje" in delen heel dicht bij het origineel blijft, is het toch verfrissend anders.
Disclaimer: De volgende filmrecensie bevat geen spoilers. Ik zal niet meer vertellen dan al bekend is en te zien is in de trailers.
"... en ze leefden nog lang en gelukkig", staat er aan het einde van "Sneeuwwitje en de zeven dwergen" uit 1937, de eerste lange animatiefilm van Disney. Maar als het gaat om de live-action remake van deze film, is er tot nu toe geen spoor van "nog lang en gelukkig". In plaats daarvan wemelt het in de aanloop naar de bioscooprelease van verhitte controverses en venijnige wrok. Hoofdrolspeelster Rachel Zegler werd zelfs bekritiseerd vanwege haar Colombiaanse afkomst, omdat ze niet Sneeuwwitje kon spelen, die in het sprookje van Grimm "wit als sneeuw" is.
Niet alleen dat.
Niet alleen dat. Disney kan zijn nieuwe film, Watson onlangs kopte, eigenlijk "begraven" en rechtvaardigt deze kop met een drama in vijf bedrijven. Slechts één daarvan als voorbeeld: de eerder genoemde afkomst van Rachel Zegler.
Heb je er ooit bij stilgestaan dat "sneeuwwitje" ook symbool kan staan voor zuiverheid en onschuld en niet per se hoeft te verwijzen naar huidskleur? In 1937 stoorde niemand zich aan het feit dat Sneeuwwitje in de animatiefilm een stuk ouder is dan in het oorspronkelijke sprookje van de gebroeders Grimm. Niet elke verandering hoeft per se slecht te zijn. Adaptaties zijn producten van hun tijdgeest. En elk nieuw verhaal verdient het om eerlijk en onbevooroordeeld beoordeeld te worden.
Er was eens
De goedhartige prinses Sneeuwwitje (Rachel Zegler) groeit op in het koninkrijk van haar ouders, waar iedereen gelukkig en tevreden is. Waarden als rechtvaardigheid en vriendelijkheid worden hier hooggehouden en in praktijk gebracht. Alles verandert als de koningin sterft en de koning in de ban raakt van een andere vrouw. Maar zij is niets goeds van plan. Ze ontdoet zich van de koning, degradeert Sneeuwwitje tot schoonmaakster en regeert het koninkrijk vanaf dat moment met strenge hand.
De jaren verstrijken en Sneeuwwitje is een jonge vrouw geworden die blijft buigen voor haar boze stiefmoeder. Als die haar uit jaloezie en afgunst op haar schoonheid probeert te laten vermoorden, wordt ze gedwongen te vluchten. Tegelijkertijd realiseert Sneeuwwitje zich dat er iets moet veranderen. Maar daarvoor heeft ze bondgenoten nodig.
Bron: The Walt Disney Company Switzerland
Vernieuwend anders en toch vertrouwd
Ik was zelf eerst sceptisch, vond een remake van "Sneeuwwitje" onnodig en dacht: "Wat heeft het voor zin? Het origineel is prima zoals het is." Toen heb ik mijn nostalgische verheerlijking aan de kant gezet en de animatiefilm uit 1937 opnieuw bekeken.
Welp.
Begrijp me niet verkeerd: ja, "Sneeuwwitje en de zeven dwergen" is lief en vertederend en alles wat je wilt dat het is - maar het is ook bijna 90 jaar oud. Het beeld van de vrouw in die tijd wordt weerspiegeld in het feit dat Sneeuwwitje de goedmoedige huismus is die afhankelijk is van een sterke held. De zeven dwergen nemen haar dankbaar in huis - maar alleen omdat Sneeuwwitje schoonmaakt, de was doet, zingt en als surrogaatmoeder voor hen fungeert. Geloof je het niet? Bekijk het origineel nog eens. Het zal je 83 minuten kosten. Het liet me tussendoor sprakeloos achter.
Disney en regisseur Marc Webb ("The Amazing Spider-Man") hebben het verhaal nu opgefrist en op een meer eigentijdse manier verteld - gelukkig maar! Terwijl het origineel gewoon een sprookje was zonder diepere boodschap of moraal, is "Sneeuwwitje" 2025 een subtiel empowermentverhaal met een sterke prinses die een goed rolmodel is. Voordat je boos "shitoke Disney agenda" gaat roepen in de commentarenkolom: voor mij als vader van een zesjarige dochter is dit allesbehalve een banaal afvinken van progressieve vinkjes, maar een belangrijk criterium waar ik waarde aan hecht.
De plot van de remake klinkt bekend, en toch zijn er een paar verschillen. De rol van de prins (pun intended) is bijvoorbeeld opnieuw geïnterpreteerd, net als de afleiding van de naam van Sneeuwwitje. En Sneeuwwitje is niet langer alleen het naïeve jonge meisje uit het origineel, ze ontwikkelt zich tot een vrouw die niet alleen maar wacht tot haar iets goeds overkomt.
En toch: ik kan fans van het origineel geruststellen. "Sneeuwwitje" is niet helemaal op de schop gegaan. Visueel is de remake volledig gebaseerd op het origineel. Sommige scènes zijn zelfs 1:1 overgenomen of in ieder geval op een zeer vergelijkbare manier gerealiseerd. Dit is slim omdat het vertrouwdheid creëert en referentiepunten creëert voor ouders die zijn opgegroeid met de versie uit 1937.
Bron: The Walt Disney Company Switzerland
Sneeuwwitje en de boze koningin in La La Land
De live-action remake van "Sneeuwwitje" is een muzikale film in de klassieke Disney-traditie. Als er in het origineel veel gezongen werd, voelt het alsof er hier nog meer gezongen wordt. Ik telde tien liedjes die meerdere minuten duurden, de eindcredits niet meegerekend. Dat is veel te veel voor mij als muzikale Grinch, maar precies goed voor alle liefhebbers van verfijnde muziek.
Benj Pasek en Justin Paul, die in 2017 een Oscar wonnen voor hun werk in "La La Land" en dat daarna spectaculair opvolgden met "The Greatest Showman", zijn verantwoordelijk voor de muziek. Vocaal is het vooral Rachel Zegler ("West Side Story"), alias Sneeuwwitje, die "Sneeuwwitje" draagt en overtuigt met een prachtige stemkleur en indrukwekkende vocale kracht. Gal Gadot zorgt echter voor mijn muzikale hoogtepunt in de film als de boze koningin.
Bron: The Walt Disney Company Switzerland
De dwergen zijn geen kleinigheid
De twee zijn ook overtuigende acteurs. Vooral Gadot lijkt veel plezier te hebben gehad in de rol van de boosaardige koningin. Ze is hardvochtig, harteloos en gewoon slecht. De rest van de cast is solide en valt niet op, althans niet zo onaangenaam als de CGI-dwergen.
Wat de trailer al laat doorschemeren, wordt in de film bevestigd: de kunstmatig gecreëerde dwergen zijn vreemde objecten waar ik pas aan het eind aan kan wennen. Ook al zijn ze ongetwijfeld professioneel gemaakt en tot in het kleinste detail bij de mensheid getrimd, ik kan niet aan ze wennen. Hun verschijningen zijn in ieder geval korter dan in het origineel, waar bijna de hele film zich afspeelt met de dwergen.
De dieren zijn veel beter dan in het origineel.
De dieren zijn trouwens veel beter dan de dwergen. Hoewel ze ook op de computer zijn gemaakt, zien ze er veel natuurlijker uit en alsof ze erbij horen.
Bron: The Walt Disney Company Switzerland
Conclusie
Geslaagde live-action remake met verfrissende veranderingen
Hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik overtuigd raak van de levensechte verfilming van "Sneeuwwitje". Tijdens het schrijven van deze recensie besloot ik zelfs om de film één ster meer te geven dan ik oorspronkelijk dacht. Disney blaast een eeuwenoud verhaal nieuw leven in en geeft het diepte zonder dat het gekunsteld of misplaatst lijkt.
Visueel lijkt "Sneeuwwitje" op sommige plekken erg op het bijna 90 jaar oude origineel, maar er zijn grote verschillen in het verhaal. De veranderingen en toevoegingen aan het plot zijn echter in overeenstemming met de tijd en, vooral met betrekking tot het beeld van de vrouw, hard nodig. De verantwoordelijken hebben een fijngevoeligheid getoond. In tegenstelling tot wat gevreesd werd, hebben ze niet met een breekijzer gewerkt. Zonder al te veel te verklappen: Maak je geen zorgen, Sneeuwwitje wordt niet opeens een strijdlustige Valkyrie. Het is eerder een vrouw waar een kind naar kan opkijken en zich aan kan spiegelen.
Mijn dochter van zes bijvoorbeeld.
*Snow White" draait nu in de Zwitserse bioscopen. Speelduur: 109 minuten. Uitgebracht vanaf 6 jaar.
Omslagfoto: De Walt Disney Company Zwitserland
38 mensen vinden dit artikel leuk
Ik ben een volbloed vader en echtgenoot, deeltijds nerd en kippenboer, kattentemmer en dierenvriend. Ik zou alles willen weten en toch weet ik niets. Ik weet nog minder, maar ik leer elke dag iets nieuws. Waar ik goed in ben is omgaan met woorden, gesproken en geschreven. En dat mag ik hier bewijzen.
385 opmerkingen
later