Getest bij Stiftung Warentest: de duivel zit in het detail
28/1/2025
Vertaling: machinaal vertaald
De Duitse consumentenorganisatie Stiftung Warentest test luidsprekers in verschillende categorieën. Bijna geen enkele Bluetooth-speaker overtuigde in alle opzichten, terwijl de WLAN-speakers het beter deden. Dat valt me op: De testprocedure en criteria zijn serieus en verstandig, maar de presentatie is verwarrend.
In de uitgave van februari 2025 heeft Stiftung Warentest verschillende draadloze luidsprekers getest. Het team van deskundigen verdeelt de luidsprekers in vier categorieën: "Speakers tot een kilo", "Speakers tot 2,5 kilo", "Partyspeakers" en "Boekenplankluidsprekers". Het testteam hield rekening met de categorieën geluid (weging: 70 procent van de totaalscore), bediening (20 procent van de totaalscore) en batterij (10 procent van de totaalscore). Deze drie categorieën bestaan op hun beurt weer uit verschillende subcategorieën, die zijn opgenomen in de totaalscore.
Waarop is de indeling van de apparaatcategorieën gebaseerd?
In het algemeen worden apparaten gecategoriseerd op basis van hun gewicht en op basis van bepaalde functies. Bijvoorbeeld of ze een bepaalde decibel-output bereiken - waardoor ze gekwalificeerd worden als partyspeakers, omdat ze in staat zijn om met succes een grotere ruimte te vullen met geluid op een bepaald niveau. Het is logisch dat in deze categorieën bepaalde limieten worden gedefinieerd. Het onderscheid tussen de protocollen - WLAN-speakers kunnen WLAN gebruiken, pure Bluetooth-speakers (BT) kunnen WLAN niet gebruiken - is ook logisch.
Maar: de duivel zit in de details. In tegenstelling tot Bluetooth-luidsprekers, schrijft Stiftung Warentest aan Wi-Fi-luidsprekers de mogelijkheid toe om "dezelfde muziek gesynchroniseerd af te spelen in verschillende kamers". Deze uitspraak suggereert dat de geteste BT speakers niet geschikt zijn voor meerdere kamers. Het geteste model UE Everboom heeft bijvoorbeeld de "PartyUp" functie, waarmee je meerdere speakers kunt aansluiten. Hoewel deze functie gebaseerd is op een andere technologie en een andere bediening, is het resultaat hetzelfde: je kunt dezelfde muziek synchroon afspelen in meerdere kamers.
Speakers tot een kilo
In de eerste categorie test Stiftung Warentest luidsprekers tot een kilo. Dit zijn pure Bluetooth-speakers die kunnen worden aangesloten op een smartphone of tablet om muziek af te spelen. Ze zijn ook bijzonder draagbaar dankzij hun lage gewicht, waardoor ze ideaal zijn om mee te wandelen of naar het zwembad te gaan. Van de tien geteste luidsprekers maakte er over de hele linie geen enkele indruk.
De twee testwinnaars zijn de Nashville van Klipsch en de Rockster Go 2 van Teufel met een (Duits) schoolcijfer van 2,7, dus net een 4,3 in Zwitserland. De Klipsch-luidspreker ligt een neuslengte voor, met een batterijscore van 1,6, terwijl de Teufel-luidspreker slechts 2,2 scoorde. De goede ranking is echter enigszins bedrieglijk: op het gebied van geluid kregen beide luidsprekers slechts een score van 3, "voldoende".
De Xboom 360 DXO2T luidspreker van LG en de Beats Pill met een score van 3 voeren de achterhoede aan.
Interessant: De Beats Pill heeft een voetnoot waarin staat dat deze luidspreker een geïntegreerde USB-geluidskaartfunctie heeft om af te spelen. Er wordt verder niet uitgelegd wat dit is of doet (je kunt de luidspreker via USB op je pc aansluiten en als pc-speaker gebruiken).
Speakers tot 2,5 kilo
De categorie Bluetooth tussen één en 2,5 kilogram ziet er iets beter uit. Van de vier nieuw geteste speakers behaalden ze allemaal een algemene beoordeling "goed". De beoordeling varieerde van 2,1 tot 2,5, waarbij de JBL Xtreme 4 als beste uit de bus kwam. De testers waren te spreken over het geluid (score 2,3), de bediening (score 1,8) en de batterijprestaties scoorden zelfs 1,2. Op de tweede plaats eindigde de We Hear pro speaker van Loewe. Hier valt op dat de batterij zelfs een score van 0,6 krijgt, maar het geluid valt terug naar 2,7. De totaalscore voor de Loewe speaker is - net als bij de als derde geplaatste Soundcore Boom 2 - 2,4, op de voet gevolgd door Bose met de Soundlink Max en een totaalscore van 2,5.
Uitdagend: De Bose luidspreker is duidelijk de zwakste in de categorie muziek (2,9), hoewel het de duurste luidspreker in dit testveld is (349 frank). Dat is 80 frank meer dan het op één na duurste apparaat, de We Hear Pro van Loewe.
Partyspeakers / boekenplankluidsprekers
Stiftung Warentest heeft ook vijf nieuwe apparaten toegevoegd aan de lijst met feestluidsprekers. Deze categorie omvat luidsprekers die "op een afstand van één meter minstens 90 decibel halen zonder hoorbare vervorming". Dit zijn aanzienlijk zwaardere apparaten dan een draagbare Bluetooth brulkubus. Want om dit geluidsniveau te bereiken, heb je een bijbehorend resonerend lichaam nodig.
De resultaten van alle vijf geteste luidsprekers liggen dicht bij elkaar - en op een goed niveau. De testwinnaar is de C20 van de fabrikant Audio Pro met een totaalscore van 1,6. Zowel de geluidsscore (1,5) als de accuscore (0,9) werden als "zeer goed" beoordeeld. Het enige gebied waar hij tekortschiet is de bediening: een score van 2,6 en slechts voldoende. Vooral de gebruiksaanwijzing maakt een slechte indruk en er zijn ook geen visuele indicatoren zoals LED's. Daarna volgen de JBL Partybox Club 120 luidspreker, The Three Plus van Klipsch en de nieuwe Ult Field 7 van Sony. Ze eindigden allemaal met een totaalscore van 1,7.
Multiroom Audiosysteem
Audio Pro C20 Multi-Room Luidspreker
Radiofrequentie (RF), Airplay 2, Bluetooth, WiFi
Als laatste - met een respectabele score van 1,8 - komt The One Plus, ook van Klipsch. Interessant: JBL is de enige fabrikant wiens luidspreker een goede score heeft voor bediening (1,9). De score voor de batterij is echter het slechtst (1,9). Als dit iets beter was, zou JBL de C20 hebben ingehaald.
In deze categorie valt het me op dat er apparaten zijn die zonder batterij worden geleverd. Namelijk drie van de vijf geteste luidsprekers - de best beoordeelde C20 van Audio Pro en de twee Klipsch luidsprekers The Three Plus en The One Plus. Deze drie werden getest als zogenaamde boekenplankluidsprekers.
Hoewel je met dit soort luidsprekers een feestje kunt bouwen als ze in het stopcontact zitten, vind ik het vreemd om ze te vergelijken met apparaten met een oplaadbare batterij. Want een speaker met een oplaadbare batterij en IP-certificering (water- en stofbestendig) is uitgerust voor mogelijk gebruik buitenshuis. Het feit dat The Three Plus van Klipsch aanzienlijk beter wordt beoordeeld dan de Ult Field 7 van Sony in de deelbeoordeling van de batterij slaat nergens op. Klipsch biedt geen batterijvoeding, geen (aangewezen) IP-certificering en een ontbrekende afspeel-/pauzeknop - maar heeft toch een subbeoordeling van 0,5 vergeleken met de beoordeling van Sony van 1,3.
Extra wrang: Sony's Ult Field 7 krijgt geen multi-room mogelijkheid (leeg vakje staat voor "nee"), hoewel de Party Connect functie precies dat doet. Mijn collega David Lee zag tijdens zijn test ook dat deze functie is ingebouwd.
Veel goede inhoud, maar het overzicht raakt zoek
Stiftung Warentest heeft zeker veel moeite gestoken in de testen. Ze zijn ook wetenschappelijk - met laboratoriummetingen van frequenties en volume. Toch vallen me een aantal dingen op die me niet helemaal overtuigen: De keuze van geteste apparaten in sommige categorieën lijkt me willekeurig. In sommige gevallen zijn er zeer grote prijsverschillen, die Stiftung Warentest niet - of niet begrijpelijk - meeneemt in haar evaluatie. In de testcategorie staan bijvoorbeeld de UE Everboom en de Bold M2 van Fresh'n'Rebel, waarbij de Everboom meer dan drie keer zoveel kost als de Bold M2. Ook zijn er hier en daar wat onnauwkeurigheden ingeslopen (trefwoord Multiroom).
Daarnaast vind ik het moeilijk om de testen en de resultaten te categoriseren zonder de uitleg van de testprocedure te raadplegen. Sommige daarvan zijn echter alleen online te vinden. Bovendien is het niet eenvoudig om je weg te vinden in de tabellen, waarvan sommige zich over meerdere pagina's uitstrekken. De categorieën zijn alleen op de eerste pagina gelabeld, dus ik moet vaak van pagina wisselen om erachter te komen wat elk nummer betekent. Daarnaast zijn er talloze voetnoten die meerdere pagina's beslaan en dezelfde procedure vereisen om de resultaten te begrijpen. Naar mijn mening zou een extra informatiepagina zinvoller zijn.
Al met al geeft het artikel met de extra informatie die online beschikbaar is een goed overzicht van veel apparaten.
Omslagfoto: Shutterstock
Sinds ik ontdekt heb hoe ik beide telefoonkanalen op de ISDN kaart kan activeren voor meer bandbreedte, ben ik aan het knutselen met digitale netwerken. Ik knutsel al met analoge netwerken sinds ik kan praten. Winterthur door keuze met een rood-blauw hart. En koffie - voor, na, tussendoor en tijdens.
