Het loont om te leren: 10 tips uit 10 jaar plezier op de piste met kinderen
Met kleine kinderen ben je vooral op de piste als pakezel, kneuzer en bodyguard. Je investeert tijd, geld en zenuwen in de hoop dat het zich op een gegeven moment uitbetaalt. Goed news: dat doet het! Je hebt alleen een paar jaar geduld nodig.
Eerlijk gezegd vond ik strandvakanties veel relaxter met kleine kinderen. Maar omdat mijn liefde voor wintersport niet verdwijnt als ik ouder word, worden ik en veel andere jonge gezinnen nog steeds aangetrokken tot de bergen. Dit is altijd het begin van een dure test van geduld voor mensen en uitrusting. Misschien herken je jezelf hierin, kun je tips toevoegen in de comments of gewoon een of twee fouten vermijden die ik heb gemaakt.
Fase 1: Van skipaard tot sherpa
In het eerste jaar is je kind nog veel te klein om iets te doen tussen het bergstation en de après-ski hut. Ze kunnen bevriezen, gillen en je hart doen smelten van het lachen, maar niet door de sneeuw. Natuurlijk ga je toch naar het skigebied. In plaats van je voor te bereiden op de afdaling, bereid je je 's ochtends voor op alle eventualiteiten. Je pakt reservekleren, luiers en eten in je rugzak, die een goed tegenwicht vormt voor de draagzak voor je.
Op het einde zie je eruit als een Sherpa en ben je net zo ver verwijderd van je vroegere piste-zelf als de Matterhorn van de Mount Everest. Laten we hopen dat je niet vast komt te zitten in de deur van de gondel als je helemaal ingepakt bent. Samen skiën kun je wel vergeten, tenzij je kinderopvang hebt voor de baby.
Grootste slechte investering: je liftpas. Gemiddeld heb je twee afdalingen. Deel er een of ontdek samen de wandelpaden.
Beste investering: De draagzak biedt nabijheid, warmte en komt niet vast te zitten in de sneeuw zoals een volumineuze kinderwagen.
Fase 2: Vroeg beginnen op de babyberg
Een jaar later organiseer je baby ski's, want je kind kan al half staan en lopen. Dus waarom niet skiën? In de meeste gevallen is de wens van de vader de vader van de gedachte. Het kind wordt echter nog steeds het liefst gedragen en heeft weinig begrip voor je plannen om ze in lompe laarzen te stoppen en planken aan hun voeten te binden.
Goed dat je je helm draagt. Die dempt het geschreeuw op de twee gezamenlijke glijbanen, waar de prachtige kinderski's minder contact met de grond hebben dan de bergarend die aan de horizon cirkelt. Je gebruikt je laatste energie voor de verplichte foto, die je jaren later nog tevoorschijn kunt toveren als bewijs van de vroege start van de skicarrière van je kind. Gelukkig zal niemand zien dat de luier vol zit en de ogen leeg zijn onder de uitrusting.
Grootste slechte investering: de kinderski's. De skischoenen van de kinderen. En je liftpas.
Beste investering: de slee-rugleuning voor de Davos-slee en een bijpassende sleetas.
Fase 3: sleeën is ook leuk
Maar nu is je kind drie jaar oud. Je vertelt je kleintje dat skiën dit jaar zeker heel leuk wordt. Je hebt de plastic latten vervangen door "echte" ski's en je hebt gelijk - in ieder geval voor tien minuten. Hij/zij/het is aan het skiën! Helemaal alleen! Smartphone uit, het wordt gefilmd.
Op het einde hou je die ene video over van je kroost die naar de camera glijdt, stralend van plezier en met wanten op hun knieën, voordat ze tegen je buik smakken en de opname abrupt eindigt. De vijftien andere opnames, die met de driftbuien en de vastgeklemde ski's, zijn natuurlijk gewist. Je brengt de rest van de vakantieweek gelukzalig door op de slee.
Bron: Michael Restin
Je sleeën in de wetenschap dat je kind volgend jaar klaar is voor skiles. Dan is de piste weer van jou. Tenminste tussen 9 en 11.30 uur. Tenzij je in de tussentijd een tweede kind krijgt. Dan is het tijd: Welkom terug in fase 1.
Grootste slechte investering: De nieuwe kinderski's. De nieuwe kinderskischoenen. En je liftpas.
Wat zou er beter zijn geweest:Een geschikte slee of bobslee waarop jij en je kind samen plezier kunnen hebben.
Ook alles wat mijn collega Katja Fischer heeft opgeschreven.
Fase 4: Verdwalen in kinderland
Als doorgewinterde wintersportfamilie maak je een plan van wie op wie past en waar ze kunnen skiën. Je maakt weer een paar afdalingen. Maar hoe fijn de nieuwgevonden vrijheid ook is, je kunt het niet helemaal loslaten. Hoe doen de kinderen het op de skiles? Even snel kijken.
Het is al lunchtijd, de sneeuw wordt langzaam slijkerig en je zit vast in Kinderland. Een paar extra ploegen in de middag kan geen kwaad, vrijdag is tenslotte de wedstrijd. Je kind had hem zeker gewonnen als die ene grotere en zwaardere met de lange ski's er niet was geweest.
Bron: Michael Restin
Grootste slechte investering:Je nieuwe skihandschoenen, waarmee je voortdurend uitglijdt over het touw in Kinderland.
Wat zou beter zijn geweest: Een paar werkhandschoenen waarmee je losjes aan het lifttouw plakt.
Fase 5: In het wild
Skilessen zijn verleden tijd. Nu ben je klaar om samen de piste op te gaan! Als je geen deel uitmaakt van een gezin, kies dan een leuk klein gebied met brede pistes en vermijd de drukte. Anders wordt het ongemakkelijk en leer je dat het tourniquet van de lift op kinderhoofdhoogte het effect heeft van drie ronddraaiende honkbalknuppels. Je kind is nog te klein om met de skipas in de jas in de buurt van de sensor te komen, en daarom krijg je bijna spit als je hem optilt.
Voordat je het eerste draaihekje in de lift tegenkomt, moet je nog even wachten.
Maar voor de eerste hernia komt de eerste gezamenlijke afdaling. En het besef dat je niet overal kunt zijn. Je kind blijkbaar wel. Terwijl jij vooruit rijdt in een steelbocht, ploegt het je links voorbij of is het allang vastgelopen in een hoop sneeuw. Nu nog een paar nette bochten maken. Kom op, tot het volgende sneeuwkanon!
Grootste slechte investering:Skistokken voor kinderen die nog niet weten wat ze ermee moeten doen
Wat zou beter zijn geweest:Een kinder skihelm in een signaalkleur zodat jij en iedereen weet waar de bliksem gaat inslaan.
Fase 6: Sleeplift in de knieholte
Het gaat nu echt goed. Je kind skiet veilig op de piste en heeft de vallijn ontdekt. Ze ploegen door langzame groepen skiërs, die je moet ontwijken en sussen met een geroepen "Sorry". De nakomeling stoot over skitips van anderen, mist bochten en leidt je naar hellingen die je eigenlijk wilde vermijden. Het lijkt geen angst te kennen, maar jij wel.
Je maakt je voortdurend zorgen over een ernstige valpartij, maar op de juiste momenten is de funfactor groter dan de stress. Om de drukte te vermijden, ontdek je de sleeplift als optie en breng je het grootste deel van de volgende uren gehurkt door met de stang achter in je knieën. Precies daar waar het echt pijn doet en de anders zo welkome liftpauze verandert in een marteling, die je kind naast je totaal niet kan begrijpen. Nogmaals!
Grootste slechte investering: De beelden van je nieuwe GoPro zijn onspectaculair, veel te groothoekig en op zijn best alleen relevant voor verzekeringsdoeleinden.
Wat zou beter zijn geweest: Een tweede paar kinderhandschoenen, want het eerste paar is gegarandeerd doorweekt tegen lunchtijd. Als je meerdere kinderen hebt, kun je het beste een handschoenkleur kiezen die je de jongste over twee jaar nog kunt leren.
Fase 7: Trekken en slepen aan paden
Beetje bij beetje veroveren jullie samen het hele gebied. Geen pad is te ver, geen helling te steil. Hooguit te vlak. Je begrijpt nu waarom jaagpaden jaagpaden heten. Niet omdat het nog even slepen is tot de volgende afdaling. Nee, JIJ trekt. Want niets frustreert kinderen meer dan wanneer ze niet verder kunnen ondanks het gehurkte afdalen terwijl de groten links en rechts voorbij suizen.
Dus je remt jezelf af op de afdaling, kijkt met een snufje weemoed naar de top en strekt je stok naar achteren in anticiperende gehoorzaamheid om je geest te redden in je nieuwe rol als sleeplift. Op momenten dat je er nooit eerder aan gedacht zou hebben om een pauze te nemen, stel je je eerste bezoek aan een berghut voor. Gevolgd door een warme chocolademelk.
Bron: Michael Restin
Grootste slechte investering:Je nieuwe raceski's.
Wat zou beter zijn geweest: een servicebeurt voor de kinderski's.
Fase 8: De ouders worden rot
Terwijl de kinderen opbloeien, begint de tand des tijds aan je te knagen. Dankzij de kronkelingen van de afgelopen jaren erkennen je tussenwervelschijven elke hobbel met vreugdesprongetjes en zijn je kruisbanden zo versleten van de stijgbeugellift en de push-up duetten dat je knieën rammelen als twee oude lades.
Maar de uitbundigheid van je kinderen is aanstekelijk en je wilt ze laten zien waar je van gemaakt bent. Het is duidelijk minder dan je dacht. Je betaalt vijf seconden uitbundigheid met vijf dagen pijn. Maar verder is de vakantie geweldig.
Grootste slechte investering: De Snowfeet waar je je pijn aan te danken hebt.
Wat zou er beter zijn geweest: Een kort warming-up programma in de ochtend - en regelmatige training in de maanden voorafgaand aan het programma.
Fase 9: Daar is het, de sweet spot!
Gefeliciteerd, je nadert de ideale staat. Tekenpaden noch ijspistes kunnen je kinderen nog van hun stuk brengen. Zelfs de jongste is geen remblokje meer en wil dat aan jou en de hele wereld bewijzen. Als je weer fit bent, staat niets een perfecte skivakantie meer in de weg, als je maar vroeg genoeg voor de juiste uitrusting zorgt.
Zodra de kinderen groeien, is het de moeite waard om te huren, te zoeken op de enorme markt voor gebruikte kinderuitrusting bij Tutti en Ricardo of op wasbare skistokken en skischoenen.
Als alles geregeld is, neemt je verwachting toe. Je ziet dat de temperaturen in je vakantieweek hetzelfde doen. Met 15 graden sjok je met half Nederland over de smalle, witte tong die zich tussen groene weiden een weg naar beneden baant in het dal.
Grootste slechte investering: de verwarmbare skisokken - in ieder geval voor deze winter.
Wat zou beter zijn geweest: het inpakken van de zonnebrandcrème die je om het jaar thuis vergeet.
Fase 10: Skiën is uit
Als alles op rolletjes loopt, willen de kinderen iets nieuws leren. Ze hebben snowboards nodig. En een snowboardcursus die jou en je partner een onvoorstelbare vrijheid geeft - totdat het voorbij is en het snowboardende kroost twee keer zo cool is, maar nog maar half zo onafhankelijk op de piste als het jaar ervoor.
Dus je bent terug op de sleeppaden, alleen zijn de kinderen nu zwaarder. Je raakt weer verstrikt in sleepliften en wacht aan de rand van de piste tot de laatste berg sneeuw is overgeslagen. Nu kun je je GoPro hiervoor gaan gebruiken. En geduld. Heel veel geduld.
Grootste slechte investering:De kinderski's die je met vooruitziende blik hebt gekocht en waarvan je de volgende twee maten al in de kelder hebt staan.
Wat zou beter zijn geweest:Niet alleen een rugbeschermer kopen, maar ook een voor het stuitbeen.
Interim conclusie: Duur plezier - maar leuk
Alle gebeurtenissen die ik heb beschreven zijn door het leven verzonnen en zijn op de een of andere manier gebeurd in de afgelopen tien jaar van het leven van mijn ouders. In het beste geval zijn ze lichtelijk overdreven. De gemiddelde kosten van 5.600 frank voor een week familie skivakantie in Zwitserland lijken me overdreven, maar dit cijfer is echt en het wordt steeds duurder in Oostenrijk. De droom van een midlifecrisis Porsche krimpt al snel tot een schaal van 1:18.
De 56.000 frank voor tien jaar wintersport met het gezin zijn goed besteed als je het rustig aan doet, flexibel blijft en je concentreert op de gedeelde ervaringen. Elk jaar realiseer ik me meer en meer dat er niet zo veel tijd meer over is voordat de kinderen hun eigen weg gaan. Tot die tijd neem ik zoveel mogelijk mee. Dat is misschien duur plezier. Maar het blijft leuk.
Omslagfoto: Michael Restin
41 mensen vinden dit artikel leuk
Michael Restin
Senior Editor
Michael.Restin@digitecgalaxus.chEenvoudige schrijver, vader van twee kinderen. Is graag in beweging, beweegt zich door het dagelijkse gezinsleven, jongleert met verschillende ballen en laat af en toe iets vallen. Een bal. Of een opmerking. Of allebei.
