Kloof in kinderbescherming: Stiftung Warentest uit scherpe kritiek op Apple

Kinderen moeten beschermd materiaal kunnen gebruiken met Apple apparaten. Ouders kunnen hiervoor verschillende functies voor ouderlijk toezicht instellen. Dankzij de juiste beperkingen zouden kinderen met hun iPhone of iPad alleen moeten kunnen doen wat hun ouders vooraf hebben toegestaan. Het toezicht is de afgelopen jaren steeds geavanceerder geworden. Als ouder of voogd kun je bijvoorbeeld tijdslimieten instellen voor individuele apps of uitgaven in de App Store beperken.

Waar een wil is, is een weg. Dit geldt ook in Apple's ideale wereld van familietoestemmingen, ouderlijk toezicht en schermtijd. Stiftung Warentest heeft - samen met SWR - "significante zwakke punten" ontdekt in de kinderbescherming (hier naar het rapport). Mogelijk niets nieuws voor slimme kinderen die deze mazen in de wet al lang kennen en gebruiken. De vaardigheden van digital natives moeten niet onderschat worden als het gaat om het omzeilen van beperkende functies.

Parent Pro tip: Controleer regelmatig de gebruikstijden van individuele apps. Als er afwijkingen zijn, is het de moeite waard om er met je kroost over te praten en zo nodig opnieuw over limieten te onderhandelen.

Inhoud filteren op leeftijd? Werkt niet overal

Kinderen hoeven niet eens bijzonder creatief te zijn om toegang te krijgen tot inhoud die niet geschikt is voor hun leeftijd. Feit is dat je zelfs met geactiveerde filters nog steeds alles kunt vinden wat je als ouder niet wilt: martelscènes uit horrorfilms, rapvideo's met vrouwonvriendelijke teksten, seksueel getinte content, foto's en video's van ongelukken en andere onaangename content. De reden: de YouTube app trekt zich niets aan van de leeftijd van het kind dat is opgeslagen op het Apple apparaat en de inhoudsfilters die door ouders zijn gedefinieerd. Als je kind in de incognitomodus op YouTube surft, staat de hele sale aan inhoud in principe voor hem of haar open.

Apple legt in zijn verklaring uit dat de ingestelde filters alleen van toepassing zijn op de eigen apps, bijvoorbeeld Apple Music, Safari of Apple TV. Ontwikkelaars van apps van derden zouden echter de Apple interfaces kunnen gebruiken om ouderlijk toezicht te garanderen. Dit kleine maar subtiele verschil tussen Apple apps en andere apps is voor Stiftung Warentest niet duidelijk genoeg gemaakt.

"Ondersteunde toegang" als maas in de wet?

De functie "Schermtijd" is desondanks een goed hulpmiddel voor ouders, zegt Apple. Dit is waarschijnlijk waar in de overgrote meerderheid van de gevallen. Ouders kunnen bepalen dat een game-app in het weekend langer gebruikt mag worden. Om chatten tot diep in de nacht te voorkomen, kan gebruik na 21.00 uur worden voorkomen. Als je kind dit ouderlijk paternalisme niet leuk vindt, kan het de beperkingen verwijderen in "Ondersteunende toegang". Deze functie is eigenlijk gemaakt voor mensen met cognitieve beperkingen. Als deze actief is, worden er bijvoorbeeld grotere app-pictogrammen op het startscherm weergegeven.

Het mooie voor kinderen: in deze modus is het Apple apparaat alle beperkingen en limieten vergeten die in de normale modus nog wel gelden. Is dit zo gemakkelijk als de critici van Stiftung Warentest beweren? Apple is het daar niet mee eens. Om de "Assisted Access" functie te activeren, zouden kinderen het Screen Time wachtwoord van hun ouders moeten invoeren. Stiftung Warentest beweert daarentegen dat kinderen zelf een viercijferige code kunnen definiëren en deze zelfs op elk moment kunnen wijzigen.

Ik heb dit uitgeprobeerd - en kan de ervaring van Stiftung Warentest niet bevestigen. Op de iPad van onze dochter was de ouderlijke pincode vereist voordat ze overschakelde naar "Assisted Access". Apple zegt echter dat dit "in sommige gevallen" ook echt het geval kan zijn, zoals de critici bekritiseren.

Sluit de gaten - of praat beter over mediagebruik

In het mediabericht over haar onderzoek geeft Stiftung Warentest een hele lijst aanbevelingen over hoe ouders Apple-functies idealiter kunnen instellen. Het doel: maximale bescherming voor kinderen. Ouders kunnen bijvoorbeeld de installatie van nieuwe apps verbieden of de gebruikstijd voor bepaalde apps op nul zetten. Of, heel drastisch, de iPhone van het kind volledig in de modus "ondersteunde toegang" zetten en alleen de apps toestaan die ze willen. En als bijvoorbeeld YouTube een probleem is, sluit je het gewoon uit.

De betere, volwassen manier zou echter zijn om met de jonge gebruikers te praten en afspraken te maken. Wanneer mag het kind de iPhone waarvoor gebruiken? Digitale verantwoordelijkheid moet je immers leren. En soms helpt het als duidelijk is dat iPhones en iPads niet in bed mogen.

Wat vind jij van limieten, filters en beperkingen op smartphones en dergelijke voor kinderen? Gebruik jij Android? Hoe is het daar? Welke ervaringen heb je? Laat het de community weten in een reactie.