Kun je bewijzen dat een foto echt is?
Een nieuw proces is bedoeld om de authenticiteit van foto's te bewijzen met behulp van versleutelde metadata. Dit is niet de eerste poging in zijn soort. Maar het is wel de meest veelbelovende tot nu toe.
Het digitale tijdperk heeft een probleem met vervalsingen. Nepafbeeldingen worden steeds overtuigender - en gemakkelijker te produceren. AI-ondersteunde beeldgeneratoren zoals Midjourney of Dall-E zijn nog maar het topje van de ijsberg. Er is dringend behoefte aan een methode die de echtheid van foto's kan bewijzen.
Content Credentials wil precies dat doen. Wanneer je een foto neemt, slaat de camera metadata op zoals het cameramodel, de tijd en de locatie. Deze metadata zijn echter meestal onversleuteld en kunnen gemakkelijk gewijzigd worden. Content Credentials gebruiken een open source standaard om deze metadata versleuteld op te slaan.
De Leica M11-P is de eerste camera die Content Credentials implementeert, andere merken zullen waarschijnlijk volgen. Nikon presenteerde zijn eigen prototype op basis van de Z 9 op de Adobe Max 2023 beurs. En Canon is lid van de Coalition for Content Provenance and Authenticity (C2PA), de organisatie achter Content Credentials. Hetzelfde geldt voor Sony, hoewel Sony ook een eigen methode heeft ontwikkeld voor de versleutelde opslag van metadata (gelinkt persbericht in het Duits). De functie is beschikbaar voor de Sony Alpha 7 IV, maar moet apart worden aangeschaft en is alleen bedoeld voor zakelijke klanten.
Bewerkingen bekend maken
Content Credentials stellen je ook in staat om post-processing werkstappen versleuteld op te slaan. Natuurlijk moet je software dit ondersteunen. Adobe Firefly bijvoorbeeld, doet. Een overeenkomstige functie in Photoshop is momenteel in bèta. Hiermee zou je kunnen zien of een bepaalde foto bewerkt is. Je kunt de afbeeldingsinformatie direct in je browser oproepen door op een infoknop te klikken.
Bron: David Lee
Er is bovendien een website waar je een afbeelding kunt uploaden en controleren. Het rapport documenteert niet alleen de afzonderlijke bewerkingsstappen, maar ook eerdere versies van de foto. In het geval van de Leica M11-P zou ook de originele foto zoals die op de camera is gemaakt zichtbaar zijn. Daarmee is het niet mogelijk om een afbeelding te bewerken met Content Credentials en deze door te laten gaan als het origineel. Natuurlijk kan elke afbeelding worden bewerkt en opnieuw worden opgeslagen - maar dan heeft het geen credentials meer.
Bron: contentauthenicity.org
Content Credentials zijn niet bedoeld om vervalsingen automatisch te detecteren of te voorkomen. Wat ze wel kunnen doen, is de authenticiteit van een controversiële foto bewijzen - bijvoorbeeld uit een oorlogsgebied - en laten zien wie de auteur is, omdat deze informatie ook kan worden versleuteld en opgeslagen. Zo kan de fotograaf bewijzen dat hij een bepaalde foto heeft gemaakt.
Veel ondersteuning
Content Credentials zijn niet de eerste poging om authenticiteit te bewijzen. Camerafabrikanten hadden meer dan tien jaar geleden al methoden ontwikkeld om metadata te versleutelen. Maar zowel Canon's beeldverificatiesysteem als Nikon's algoritme zijn gekraakt.
De huidige poging lijkt veelbelovender; het is een open standaard die breed wordt ondersteund. Onder de betrokkenen zijn Adobe en Microsoft, evenals chipfabrikanten Intel en Arm. Ook fotobureaus en mediabedrijven doen mee.
Mijn belangstelling voor computers en schrijven leidde me relatief vroeg (2000) naar de technische journalistiek. Ik ben geïnteresseerd in hoe je technologie kunt gebruiken zonder gebruikt te worden. In mijn vrije tijd maak ik graag muziek waarbij ik mijn gemiddelde talent compenseer met een enorme passie.