Leef en lijd met ons mee: Mijn dochter en ik testen het bekroonde spel "Zauberberg"
Het is een mix tussen een bordspel en een knikkerbaan en zou het leukste spel van dit jaar zijn: het kinderspel "Zauberberg". Ik probeerde het uit met mijn dochter.
Dit is ongebruikelijk. Het is nu eens niet de bedoeling dat mijn dochter en ik tegen elkaar spelen, maar met elkaar. Want "Zauberberg" is een coöperatief kinderspel - de spelers vanaf vijf jaar vormen een team en kunnen alleen samen winnen. Ik ben sceptisch. Is het niet de competitie die een gezelschapsspel zo spannend maakt? Nou, laten we het eerst maar eens uitproberen. Het spel van Amigo werd immers in juni door een deskundige jury uitgeroepen tot "Kinderspel van het jaar".
We zijn toch niet helemaal zonder tegenstanders. De boze heksen zijn onze gemeenschappelijke vijanden. Ze staan ons in de weg - of liever gezegd in de weg van de tovenaarsleerlingen. Net als wij willen ze van de berg naar het dal, naar Tovenaar Balduin.
Wispballen moeten ons naar hem leiden. Maar ze doen wat ze willen: Eenmaal in de kogelbaan gegooid, banen ze hun eigen weg - soms verlichten ze de weg voor ons, soms voor de heksen. Het is een race tegen de klok, want we willen wanhopig de grote tovenaar halen voordat onze vijanden dat doen.
Laat de knikkers rollen
Het verhaal over het spel heeft mijn zesjarige dochter aan de haak geslagen. Ze wil het nu proberen, meteen. Geduld is beslist niet haar sterkste kant. Gelukkig blijkt de bouw van de toverberg eenvoudig te zijn. Dankzij een nummersysteem kunnen de vier kleine plastic steuntjes in een paar seconden op de juiste plaats worden gezet, en het doelveld plaatsen we gewoon onderaan als verlengstuk van de rand. Het iets verhoogde kartonnen speelveld, dat tevens een ballenbaan is, is robuust. De plastic tovenaarsleerlingen en heksen, die we bovenaan in hun beginposities plaatsen, zijn schattig en mooi afgewerkt. Voor de vijf kleurrijke knikkers wordt een praktisch stoffen zakje meegeleverd.
Laten we gaan! De kleine tester legt de eerste will-o'-the-wisp bal bovenop achter een van de zes tovenaarsleerlingen. Dan tilt ze de figuur op om de gele bal de vrije loop te laten. Terwijl de knikker wegrolt, plaatst ze snel de tovenaarsleerling op zijn nieuwe plaats, op het volgende vrije gele veld - snel genoeg zodat de knikker, die naar wens is gedraaid en op weg is naar het gele veld, wordt afgeremd door de tovenaarsleerling. Met andere woorden: De figuur mag weer verder, opnieuw naar het volgende vrije gele veld. Nu rolt de bal echter ongeremd naar beneden, waar hij blijft.
Nu is het mijn beurt en ik stuur de tweede bal, de paarse, de helling af. Ook die stopt bij een tovenaarsleerling, maar in de volgende fase bij een heks. En voor de vijand gelden dezelfde regels: De heks mag ook naar het volgende vrije veld in paars.
Bij de derde poging kunnen de heksen opnieuw hartelijk lachen: De will-o'-the-wisp snelt helemaal het dal in zonder een stuk te raken. In dit geval moeten we op het eerstvolgende vrije veld een heks naar keuze plaatsen in de kleur van de will-o'-the-wisp.
Het doel van het spel is dat vier tovenaarsleerlingen de tovenaar Balduin bereiken voordat drie heksen daarin slagen. Dit hebben we echter over het hoofd gezien in de instructies: We namen blindelings aan dat we pas winnen als alle zes tovenaarsleerlingen de eindstreep bereiken vóór de heksen. Maakt niet uit, het principe is hetzelfde.
De eerste ronde is letterlijk wat hobbelig, maar we poetsen ons zelfvertrouwen op: We winnen met 4 tegen 2 van de Heksen.
De emoties lopen hoog op
Nu is de ambitie gewekt. Tactieken worden besproken, plannen gemaakt, suggesties voor verbetering gedaan. En vanaf nu hopen en beven we luidkeels mee met onze knikkers en tovenaarsleerlingen - als team. We moedigen elkaar aan, verheugen ons samen over succesvolle etappes en moedigen elkaar regelmatig aan met high fives. Als de heksen ons weer in de weg zitten, lijden we samen en motiveren we elkaar opnieuw. Het is prachtig! Ik wou dat een verborgen camera ons filmde tijdens onze emotionele uitbarstingen.
De tweede spelronde gaat helaas naar de vijand, in de derde zijn we weer succesvol. Het blijft spannend. En we beseffen: het kinderspel mag dan een kinderspel zijn met eenvoudige regels, het is allerminst kinderspel om te winnen.
Dat geldt vooral voor het kinderspel.
Dit komt vooral door de onvoorspelbaarheid van de knikkers. "Zauberberg" blijft dus spannend - maar op een gegeven moment mogelijk oninteressant, omdat de beste strategieën uiteindelijk niets waard zijn, omdat het toeval een te sterke kracht is. Mocht het spel inderdaad snel te saai voor ons worden, dan zouden nieuwe levels met doelstellingen beschikbaar zijn op de achterkant van het doelbord. Bijvoorbeeld, niveau 5 heet "Grootmeester": Je wint als alle zes tovenaarsleerlingen en geen enkele heks in de vallei zijn.
We vinden in het handboek ook een competitieve variant, waarbij een partij de heksen en een tweede partij de leerlingen naar de finish moet brengen. We vinden het echter moeilijk om er enthousiast over te worden, omdat deze versie weinig met het basisidee te maken heeft.
Conclusie: Groot en duur
Mijn aanvankelijke scepsis over het coöperatieve gezelschapsspel is met de knikkers weggerold. Juist de teamgedachte maakt "Zauberg" spannend en uniek. Maar het kan ook alleen gespeeld worden, en mijn dochter had er ook plezier mee. Het is echter de vraag of dit op de lange termijn standhoudt als ze het spel naar haar hand mag zetten. Dan zouden we tenminste de mogelijkheid hebben om over te stappen naar andere niveaus of een competitievariant.
Het spel wordt aanbevolen voor de leeftijd vanaf vijf jaar, dus ideaal voor mijn zesjarige. Ik kon me zelfs voorstellen dat het driejarige zusje er ook van genoot. Tenminste als ze deel uitmaakt van een groep en steun krijgt.
Het bord en het spel zijn zo ontworpen dat ze gemakkelijk te begrijpen zijn.
Het speelveld en de minifiguren zijn mooi en robuust, maar dat heeft ook zijn prijs. Met ongeveer 40 frank is "Zauberberg" waarschijnlijk te duur als verjaardagscadeau voor een klasgenoot. Maar misschien een kerstcadeautje. Hoe dan ook, mijn dochter heeft het op haar verlanglijstje gezet.
Katja Fischer
Senior Editor
Katja.Fischer@digitecgalaxus.chMoeder van Anna en Elsa, aperitief expert, groepsfitness fanaat, aspirant danseres en roddel liefhebber. Vaak een multitasker en iemand die alles wil, soms een chocolade kok en koningin van de bank.
