Lego City: beter op de maan dan op aarde
Lego heeft een nieuwe City-serie gelanceerd met een maanstation, een ruimtestation en een rover voor het maanoppervlak. De sets zijn voor mij erg leuk om te bouwen en mee te spelen - meer dan andere in de City-serie.
Tegen 2030 wil de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie Nasa samen met andere internationale ruimtevaartorganisaties opnieuw mensen naar de maan sturen - vele decennia nadat de laatste mens, Eugene Cernan, in 1972 op het stoffige oppervlak van de aardse satelliet liep. Wat het Apollo-programma in de jaren zestig en zeventig was, moet het Artemis-programma in de moderne tijd doen: mensen naar de maan brengen.
Wir verlassen jetzt Taurus-Littrow, wie wir einst gekommen sind und, wenn Gott es will, werden wir zurückkehren in Frieden und Hoffnung für die gesamte Menschheit. Gute Reise der Besatzung von Apollo 17.
En deze keer zouden ze er idealiter zelfs permanent moeten kunnen blijven. Hiervoor is een zogenaamde habitatmodule gepland, in principe een huis waarin mensen op de maan kunnen wonen en onderzoek kunnen doen. Nasa wil ook uitzoeken hoe mensen langere tijd buiten de dampkring van de aarde kunnen leven - zelfs langer dan in het ISS. Dit is een belangrijke vraag, mocht de mensheid zich ooit op Mars willen wagen. Alleen al de reis heen en terug naar Mars duurt immers ongeveer anderhalf jaar.
Er valt op aarde goed geld te verdienen aan de fascinatie voor de ruimte. Denk maar aan de vele shirts en hoodies met het Nasa-logo. Lego voelt ook het verkooppotentieel en lanceerde daarom in het voorjaar de nieuwe City-serie, geïnspireerd op het Artemis-programma.
.
Ik bouwde de drie sets die Lego me ter beschikking stelde. Het zijn voor mij de beste Stadsmodellen in lange tijd. Ik ben vooral enthousiast over het Maanstation. De ontwerpers van Lego hebben hier geweldig werk geleverd. Je bouwt het op in losse onderdelen die, samengevoegd, een logisch en goed speelbaar geheel vormen. Met de minifiguren kun je dan maanmissies uitvoeren die je zelf bedenkt.
Of, natuurlijk, het kind met wie je het maanavontuur onderneemt. De sets zijn eigenlijk gemaakt voor kinderen van zes en zeven jaar. Maar dat mag je er niet van weerhouden om zelf te bouwen. Oudere mannen - en ook vrouwen - mogen en kunnen dat, zoals ik onlangs bewees met Guido Schwarz, de oprichter en directeur van het "Swiss Space Museum".
De inspiratie van de Lego-ontwerpen door het Artemis-programma is duidelijk zichtbaar. Vooral in de maanrover, waarmee de astronauten terrein moeten verkennen, en het ruimtestation in een baan om de maan. Hier lijken de Lego-sets al erg op de prototypes.
Bron: Nasa
Het Lego-voertuig heeft zes wielen die 360 graden kunnen draaien. Je kunt het dus alle kanten op laten gaan. Probeer dat maar eens met een aards voertuig uit de Lego City serie, die meestal niet eens een bestuurbare as hebben. Ik vond ook het gereedschap dat de astronauten op hun rugzak kunnen monteren leuk. De rover zelf heeft twee armen, vergelijkbaar met een krab, die zijn uitgerust met een soort detector en een boormachine.
Er zijn nog weinig concrete ontwerpen voor de echte maanbasis. Aan het eind van het decennium moeten eerst basisconcepten worden opgesteld
.
Bron: ESA / P. Carril
Lego denkt hier al vooruit en heeft de maanbasis uitgerust met een soort mini-kas, zodat de toekomstige maanbewoners straks misschien een blaadje verse basilicum bij hun space-food bolognese kunnen eten.
Een andere module bevat een laboratorium, en er is er ook een waar astronauten in hun ruimtepak kunnen stappen voor een wandeling naar buiten. Of maak je klaar voor een ritje. Want de Lego set bevat ook een soort mini sneeuwschuiver, hoewel ik nogal betwijfel of het op de maan sneeuwt. Vermoedelijk moet hier iets genivelleerd worden. Daarnaast zijn er andere kleine elementen die uitnodigen tot spelen. Specifiek een drone, een mini-rover en een rotsblok met een soort kristallen erin.
Het maanstation wordt gecompleteerd door de maanlander. Daarmee kunnen de astronauten van het maanoppervlak terugvliegen naar het ruimtestation, dat permanent rond de maan zal draaien. Er passen twee astronautenfiguren in. En dus één meer dan in elke kamer van het afgekraakt tot het punt van onspeelbaar "modern familiehuis".
.
Conclusie: eindelijk weer een City-serie om te spelen
Na enkele teleurstellingen met City sets, waaronder de verbindingsproblemen met de conversie naar het nieuwe wegenstelsel, zijn de op Artemis geïnspireerde ruimtesets voor mij weer een lichtpuntje. Zeker, er is kritiek te leveren - zoals zo vaak bij Lego. De sets zijn niet bepaald een koopje, maar de adviesprijzen zijn slechts dat: een aanbeveling. Je zou de sets op je wachtlijst in onze winkel kunnen zetten en wachten op een goede prijs als ze momenteel te duur voor je zijn.
Ja, dat zijn ze.
En ja, de stickers zijn echt vervelend. Maar ik worstelde me door de pijn heen om ze zorgvuldig af te pellen en zo nauwkeurig mogelijk aan te brengen en vergat het ook weer snel omdat het resultaat overtuigend is. Het enige wat nu nog ontbreekt in mijn persoonlijke Artemis-programma is een geschikt ruimtecentrum op Aarde. Ik ben bang dat ik de verleiding niet veel langer zal kunnen weerstaan.
P.S.: De omslagfoto voor het artikel is natuurlijk helaas niet in de ruimte of zelfs op de maan genomen. Daar is niet genoeg redactioneel budget voor. Ik heb gewoon de beroemde foto "Earthrise" van Apollo 8 astronaut William Anders naar mijn beeldscherm gesleept en als achtergrond gebruikt.
Martin Jungfer
Head of Content
Martin.Jungfer@digitecgalaxus.chIk ben journalist sinds 1997. Gestationeerd in Franken, aan het Bodenmeer, in Obwalden, Nidwalden en Zürich. Familieman sinds 2014. Expert in redactionele organisatie en motivatie. Behandelde onderwerpen? Duurzaamheid, hulpmiddelen voor telewerken, mooie dingen voor in huis, creatief speelgoed en sportartikelen.
