M2 Mac Mini review - een niveau omhoog

Heb je een vaste werkplek en wil je een Mac voor productieve taken - misschien om foto's of video's te bewerken? Zo ja, dan had je voorheen de keuze uit drie apparaten. Er was de Mac Mini met de M1-chip, die goedkoop was, maar relatief slechte grafische prestaties bood. Nu is er de M1 iMac, die met hetzelfde probleem kampt en vrij duur is vanwege het beeldscherm. En dan is er nog de Mac Studio met de M1 Max of M1 Ultra? Het is een absoluut beest, maar het kost je een arm en een been en is meestal toch overkill.

En nu de nieuwe Mac Mini. Dankzij de M2-chip belooft zelfs de basisversie betere grafische prestaties dan de voorganger. Apple biedt ook een versie met de M2 Pro, die het prestatiegat tussen de basisversie van de Mini en de Studio opvult. Ik heb het kleine ding aan de tand gevoeld.

Ontwerp en connectiviteit: gemiste kans

Apple heeft vastgehouden aan het vorige ontwerp. Jammer, want de Mac Mini zou nog veel minimalistischer kunnen zijn. De behuizing herbergt voornamelijk lucht; Apple's M-chips, die alles bevatten van de CPU tot het RAM en de GPU, nemen heel weinig ruimte in beslag - zeker veel minder dan de oude Intel architectuur waarvoor de behuizing oorspronkelijk was ontworpen. Ik vind het teleurstellend dat de tweede generatie Mac Mini met Apple Silicon niets doet met dit potentieel. De afmetingen van de behuizing zijn hetzelfde als voorheen: 19,7 × 19,7 × 3,6 cm.

Apple beperkt het aantal poorten nog steeds tot een minimum. Aan de achterkant vind je de volgende poorten: twee Thunderbolt 4 (USB-C), twee USB-A (tot 5 gigabit per seconde), een koptelefoonaansluiting, HDMI 2.0 en Gigabit Ethernet. Deze laatste kan worden opgewaardeerd naar tien gigabit voor 110 frank. De Mini met M2 Pro heeft vier Thunderbolt 4 poorten en de HDMI poort is versie 2.1, wat betekent dat het 8K resolutie ondersteunt bij 60 hertz of 4K bij 240 hertz. In de basisversie ondersteunt hij alleen 4K bij 60 hertz. Als je een hogere resolutie of framerate nodig hebt, moet je de monitor aansluiten op een Thunderbolt poort, eventueel via een adapter. Als het beeldscherm een DisplayPort-aansluiting heeft, kun je tot 6K bij 60 hertz of 4K bij 120 hertz krijgen.

De voorkant van de Mac Mini blijft leeg. Apple heeft ook hier de kans gemist om te verbeteren - een SD-kaartlezer of meer interfaces aan de voorkant, zoals op de Mac Studio, zou een optie zijn geweest. Gezien de lage prijs kan ik deze omissie nog net door de vingers zien. Maar als het gaat om de verouderde HDMI 2.0 poort op de basisversie, gaat de gierigheid een stap te ver. Ik zie dit als een kunstmatig gecreëerde stimulans om kopers te laten upgraden naar de M2 Pro versie. Apple gebruikt zulke tactieken tenminste niet voor Wi-Fi en Bluetooth. Ze ondersteunen de nieuwste Wi-Fi 6E en Bluetooth 5.3 standaarden in elke Mac Mini configuratie.

Prestaties: krachtigere grafische processor, twijfelachtige SSD als basismodel

Vergeleken met de M1 is de M2-chip geen kwantumsprong. Het aantal CPU-kernen blijft acht en de maximale klokfrequentie stijgt van 3,2 naar 3,49 gigahertz. De chip heeft nu tien grafische kernen in plaats van acht en de bandbreedte van het werkgeheugen is toegenomen van 68 naar 100 gigabyte per seconde. Je kunt het RAM-geheugen nu uitbreiden tot 24 gigabyte (GB). De SSD is een stap terug. In de kleinste versie van 256 GB verdeelt Apple de opslag niet meer over twee modules van elk 128 GB, zoals in de M1. In plaats daarvan is er slechts één geheugenchip met 256 GB geïnstalleerd, waardoor het aantal gelijktijdig bruikbare geheugenkanalen is verminderd. Het resultaat? Lagere lees- en schrijfsnelheden. Alleen configuraties met 512 GB SSD en meer vertrouwen weer op twee chips.

Wat betekent dit allemaal voor de prestaties?

CPU: een kleine stap

Om de processor van de nieuwe Mini te testen, gebruik ik twee benchmarks: Cinebench R23 en Geekbench 5. De prestatieverhoging ten opzichte van de M1 voorganger ligt tussen de 8 en 16 procent. Toepassingen die alle cores gebruiken profiteren meer van de upgrade. Deze bescheiden verbetering ligt binnen mijn verwachtingen. Apple heeft de klokfrequentie immers maar met negen procent verhoogd.

De spierballen van de duurdere M2 Pro worden pas duidelijk in de multi-core benchmarks, waar hij 69 procent sneller is dan de gewone M2 (in Cinebench). Dit is niet verrassend; de M2 Pro die ik ter vergelijking heb, biedt vier extra prestatiekernen. In single core zijn de prestaties daarentegen identiek.

GPU: een grote stap

Wanneer het aankomt op grafische prestaties, is het verschil tussen de M1 en M2 groter. Dankzij de twee extra GPU-kernen en de iets hogere klokfrequentie haalt de nieuwe chip aanzienlijk hogere scores in grafische benchmarks. In 3DMark Wild Life Extreme heeft hij een 38 procent hogere score; in GFXBench Metal, 40 procent; en in Geekbench 5 Metal, 43 procent. Daarnaast heb ik een van de weinige beschikbare spelbenchmarks voor de Mac uitgevoerd. In Shadow of the Tomb Raider haalt de M2 46 procent meer frames per seconde (fps) dan de M1 in 1440p met details ingesteld op hoog.

Als jij een van de weinige mensen bent die wil gamen op hun Mac, dan zou de M2 Pro interessant moeten zijn. Hij levert nog eens 132 procent meer fps in Tomb Raider, samen met enorm hogere scores in de synthetische benchmarks. Daar is de verbetering ten opzichte van de normale M2 respectievelijk 80, 38 en 70 procent. Dit heeft ook een positief effect op grafisch-intensieve toepassingen zoals videobewerking, zoals je zult zien in het gedeelte hierna.

SSD: een stap terug

De SSD is het zwakke punt van de nieuwe Mac Mini - in ieder geval in de basisversie met 256 GB opslagruimte. De nieuwe architectuur belemmert de prestaties enorm, vooral bij grote hoeveelheden gegevens. In de AmorphousDiskMark test met een bestandsgrootte van 16 GB is de sequentiële leessnelheid van de 250 GB Mac Mini slechts 40% van die van de voorganger. Dat is minder dan de helft van de vorige generatie. Voor kleinere bestanden en random leestoegang schommelt de snelheid ook rond de 50%. De stap terug in schrijfsnelheid is niet zo groot.

In het dagelijks gebruik zul je dit verschil waarschijnlijk in één geval in het bijzonder merken. Namelijk wanneer je werkgeheugen overbelast raakt en de SSD moet bijspringen als buffer. Wanneer dit gebeurt, komen trage lees- en schrijfsnelheden om de hoek kijken. Of en hoe vaak dit gebeurt, hangt af van je gebruikssituaties en van hoeveel RAM je hebt. In de basisversie met 8 GB zijn een grote Lightroom catalogus of te veel Chrome tabbladen waarschijnlijk genoeg om het werkgeheugen in beslag te nemen. Let wel, de Mini gaat niet ineens met een slakkengang vooruit. Maar als je te veel dingen tegelijk open hebt staan, kan je videobewerkingsprogramma vastlopen.

Kun je dit probleem voorkomen? Ja, door voor de 512 GB SSD te gaan - die is zelfs een beetje sneller dan de basisversie van de voorganger. De sequentiële lees- en schrijfsnelheid van de SSD neemt verder toe in configuraties met de M2 Pro chip. Dit is een verbetering die je misschien alleen merkt bij het kopiëren van zeer grote bestanden.

Productiviteit: alles stroomt

Met zijn vormfactor en prestaties lijkt de M2 Mac Mini gemaakt te zijn voor beeld- en videobewerking. Zelfs in de basisversie kan ik probleemloos 4K-video's in de veeleisende H.265-codec bewerken in DaVinci Resolve Studio. Lightroom werkt ook snel en zonder merkbare schokkerigheid. Ik zou echter aanraden om te upgraden naar 16 GB RAM voor grote video- en fotoprojecten. De 8 GB is erg snel vol en ik weet niet zeker of constant wisselen goed is voor de levensduur van de SSD.

Vergeleken met de voorganger zijn de exportsnelheden ook toegenomen, vooral voor videobestanden. Voor een YouTube-video van elf minuten met kleurgradatie, ruisfilters en verschillende effecten, doet de nieuwe, basis Mini er 1.142 seconden over. Dat is 37 procent sneller dan de M1. Op de 512 GB SSD configuratie is hij 43 procent sneller. Een Lightroom export van 100 RAW foto's met een resolutie van 50 megapixels kost daarentegen bijna evenveel tijd. Waar de M2 ook meer punten scoort (18 procent) is de Speedometer 2.0 browser benchmark, maar in de praktijk zul je nauwelijks verschil merken.

De M2 Pro is nog aanzienlijk sneller als het gaat om exporteren. De 100 RAW's worden in iets meer dan de helft van de tijd van de M2 verwerkt. Hij gaat zelfs meer dan twee keer zo snel door de video heen. Deze snelheid is indrukwekkend gezien het bewerkelijke bestandsformaat van de onbewerkte gegevens en effecten. Tijdens het knippen van video's merk ik de krachtigere chip echter pas wanneer ik een filter of effecten toepas. Of wanneer ik de Mac belast met 8K opnamen van mijn Sony A1. De gewone M2 speelt deze niet vloeiend af; de M2 Pro wel.

Temperatuur en volume: extreem efficiënt

De ventilator van de Mac Mini is bijna onhoorbaar als hij stationair draait. In deze toestand verbruikt de Mini slechts 4 watt en is de CPU lauw op 34 graden Celsius. Tijdens tien minuten Cinebench stijgt het stroomverbruik naar 25 watt en de temperatuur naar 77 graden - nog steeds niet genoeg om de ventilator te laten draaien. Alleen als ik tegelijkertijd de CPU belast met Cinebench en de GPU met 3DMark, stijgt het toerental van 1.700 naar 2.500 zodra de CPU boven de 90 graden komt. Zelfs op deze snelheid is de ventilator erg stil en voorkomt hij dat de processor moet terugklokken. Tijdens dit extreme scenario verbruikt de Mini 45 watt.

De cijfers laten zien hoe efficiënt Apple's M2 chip is. De Windows concurrentie, d.w.z. Intel en AMD chips, kunnen nog steeds alleen maar dromen van zo'n verhouding tussen stroomverbruik, snelheid en temperatuur. Voor jou als gebruiker betekent dit dat de Mini vrijwel geruisloos is en toch volledige prestaties levert, zelfs tijdens langdurige intensieve werkbelastingen, terwijl hij maar weinig stroom verbruikt.

Verdict: neem alleen mee wat je echt nodig hebt

De M2 Mac Mini is een matige upgrade van een al erg goede computer. Hij vervult zijn taak in bijna volledige stilte zonder ook maar iets aan de prestaties te hoeven doen. Vergeleken met zijn voorganger biedt de M2 vooral krachtigere grafische voorzieningen; de CPU is slechts iets sneller. In feite doet de 256 GB SSD in de basisversie een stap terug. Door zijn nieuwe architectuur biedt hij slechts de helft van de leessnelheid van de M1. Daar staat tegenover dat de Mini iets minder kost dan de laagste configuratie van zijn voorganger. Met 649 frank of 699 euro is het de goedkoopste Apple computer tot nu toe - en nog steeds meer dan snel genoeg voor kantoorwerk.

Upgrades zijn duur, zoals altijd met Apple apparaten. Maar de sprong naar 16 GB RAM en 512 GB SSD is de moeite waard voor beeld- en videobewerking. Dan heb je genoeg werkgeheugen voor grote Lightroom catalogi en videoprojecten. En de SSD is dan snel genoeg om indien nodig in te springen zonder dat je er veel van merkt. Deze configuratie kost 1.089 frank of 1.159 euro, maar je kunt er wel probleemloos 4K video's mee bewerken.

De duurdere M2 Pro geeft je de Mini op zijn best: je hebt een paar poorten meer tot je beschikking en kunt meer beeldschermen met hogere resoluties gebruiken. De upgrade naar de top-level chip met een 12-core CPU en 19-core GPU kost je 640 frank of 735 euro extra. Ik zou alleen aanraden om hiervoor te gaan als je zeer uitgebreide video's bewerkt of op een andere manier baat hebt bij de extra pit.

Ik vind het jammer dat Apple geen gebruik maakt van het potentieel van de M2 chips op het gebied van compactheid. De eerste generatie met Apple Silicon 2020 die eruitzag als een oude Intel-doos was begrijpelijk. Maar voor de tweede generatie had ik graag een verandering in het ontwerp gezien. Namelijk minder lege ruimte aan de binnenkant en meer poorten aan de buitenkant, vooral aan de voorkant. Ik denk dat ik op de M3 moet wachten om dat te zien uitkomen. Met de vermeende 3-nanometer technologie, zal het waarschijnlijk met nog een grote sprong in prestaties komen. Voor nu zou ik zeggen: als je al een Mac met de M1 chip hebt, is de upgrade naar de M2 niet de moeite waard. Als je daarentegen wilt overstappen van Windows of nog steeds de oude Intel architectuur gebruikt, dan is de M2 Mac Mini een geweldige optie voor een redelijke prijs.