"Monster Hunter Wilds" getest: de meest beginnersvriendelijke spin-off is nog steeds erg complex
De jacht in "Monster Hunter Wilds" is gevarieerder dan ooit tevoren. De monstergevechten houden me urenlang aan het scherm gekluisterd. Het verhaal eromheen en de menunavigatie zijn echter minder.
Sinds mijn speelverslag over "Monster Hunter Wilds", heb ik nog heel wat uurtjes doorgebracht op de virtuele jacht naar monsters. Mijn eerste tussentijdse conclusie was gemengd. Ik genoot van het afslachten van de gigantische beesten - het vechten tegen de ingewikkelde menu's minder. Deze indrukken werden bevestigd naarmate het spel vorderde - in zowel positieve als negatieve zin.
Het mooie begin van het uitgebreide avontuur
Als ik "Monster Hunter Wilds" voor de eerste keer start, moet ik eerst door een intensieve instelsessie klikken voordat ik in de actie kan springen.
Eerst staan me verfrissende toegankelijkheidsopties te wachten, zoals de arachnofobie-modus, die kleine spinnen in blobs verandert, of handige presets voor mensen met bewegingsziekte, die bijvoorbeeld het schudden van het scherm minimaliseren. Vervolgens selecteer ik de perfecte look voor mijn Hunter.
Creatieve geesten hebben er minstens zoveel plezier mee dankzij de vele opties voor fijnafstelling als pragmatici die met een paar klikken een mooi personage willen maken.
Bron: Cassie Mammone
De tijd die je in de personage-editor doorbrengt is de moeite waard. Veel harnassen sieren mijn gezicht in plaats van het helemaal te bedekken. En ik kan mijn personage ook vaak zien in de stijlvol geënsceneerde verhaallijnen. Helaas zijn de cutscènes niet meer dan oppervlakkig stijlvol. Hoe grof en levensecht de verschillende monsters er ook in voorkomen, de cutscenes brengen helaas niet genoeg spanning en nauwelijks emotie in het generieke verhaal.
Het uitgangspunt is simpel.
Het uitgangspunt is eenvoudig: het Jagersgilde geeft me de opdracht om het onbekende "Verboden Land" te verkennen. Kort na mijn aankomst valt een jongen genaamd Nata aan mijn voeten. Hij is op zoek naar zijn volk, de Wachters. Zo goedmoedig als ik en mijn expeditieleden Alma, de velddeskundige, en Gemma, de smid, zijn, nemen we de zoektocht zonder meer op ons. Dat levert me heel wat gevechten op met monsters.
Bron: Cassie Mammone
Ik heb tevergeefs gezocht naar een aangrijpend en diepgaand plot in "Monster Hunter Wilds". De missies in het hoofdverhaal dienen vooral om me geleidelijk vertrouwd te maken met het complexe spelsysteem - als een soort te lange tutorial.
Over tutorials gesproken: Monsterjagen moet in dit deel toegankelijker zijn dan ooit tevoren. Maar dat betekent niet dat het een wandeling in het park is.
Het jagersvak is gevarieerd
In de loop van het verhaal leer ik geleidelijk het jagersvak. Aan het begin kies ik een van de in totaal 14 wapens. Het grote zwaard levert bijvoorbeeld krachtige klappen, terwijl de dubbele zwaarden worden gekenmerkt door hun snelheid. De boog wordt gebruikt voor afstandsgevechten.
Op het oefenterrein leer ik de moveset voor het wapen van mijn keuze. Het is handig dat combo's direct op het scherm worden weergegeven. Zodra ik meer vertrouwd ben met het spel, ontdek ik nog meer voor- en nadelen. De hamer veroorzaakt bijvoorbeeld sneller breuken dan messen, die praktisch zijn om ledematen af te hakken.
Bron: Cassie Mammone
Het gevechtssysteem is een beetje opgefrist - bijvoorbeeld met de nieuwe "focusmodus". Als ik een plek op een monster vaak genoeg raak, wordt deze in de focusmodus uiteindelijk rood weergegeven. Als ik er dan een focusaanval op doe, deel ik veel extra schade uit.
De verandering van wapen is ook nieuw. Op de Saikrii - de rijdende vogel die me snel door de open gebieden vervoert - kan ik voor het eerst een tweede wapen meenemen. Hierdoor kan ik bijvoorbeeld heen en weer schakelen tussen melee en ranged combat. De wapens alleen al bieden veel variatie.
Bron: Capcom
Het kiezen van de juiste wapens is belangrijk, maar een goede voorbereiding op de jacht is nog belangrijker. Voordat ik een queeste accepteer, moet ik zeker een bezoek brengen aan mijn tent. Daar kan ik maaltijden bereiden om mijn hitpoints en uithoudingsvermogen te verhogen, of mijn voorwerpen heen en weer schuiven tussen mijn borst en draagbare tas. Ik kan ook nuttige voorwerpen kopen of ze zelf maken.
Het feit dat ik dit voor elke jacht moet doen, maakt me moe. Het ingewikkelde menu en inventarisbeheer voelt als een verouderd gameplay-element dat ik in het jaar 2025 niet meer wil zien. Gelukkig doen de jachten die volgen me de vervelende voorbereidingstijd bijna vergeten.
Bron: Cassie Mammone
De open gebieden en hun monsters zijn nog gevarieerder
Op het moment dat ik een (zij)zoektocht kies van de veldexpert Alma, kom ik in een van de in totaal vijf open gebieden. Hun biomen zijn niet alleen uitgebreid, maar ook verschillend. Een weelderige jungle, een dor landschap van ruïnes of een mystieke woestijn wachten op me.
Ik profiteer van een uitgebreide voorbereiding door vallen uit mijn inventariszak te zetten om de beesten een paar seconden in de val te lokken en zoveel mogelijk schade toe te brengen. Ik kan ze ook vangen met geduld en kalmeringsbommen om nog meer ervaringspunten te verdienen. Aan de andere kant, als ik explosievaten bij me heb, profiteer ik daarvan als de monsters slapen. Dan laat ik ze niet alleen goed schrikken, maar richt ik ook veel schade aan.
Bron: Cassie Mammone
In de strijd maak ik ook gebruik van de omgeving. "Monster Hunter Wilds" introduceert de uiterst praktische grijphaak. Ik gebruik hem om tijdens het rijden een aantal collectibles in te pakken of bugs te activeren die mijn leven herstellen of de monsters kort verlammen.
Dankzij mijn goede voorbereiding moet ik voorbereid zijn op lange gevechten: Ze duren vaak zo'n tien minuten. De monsters gebruiken de spelomgeving ook in hun voordeel. Veel beesten trekken zich bijvoorbeeld terug in hun nest als ze erg zwak zijn om te genezen. Soms komt mijn jagende doelwit per ongeluk een ander monster tegen dat op de vlucht is en een territoriumoorlog begint. Als derde ben ik blij om te zien hoe de twee vechtersbazen elkaar verzwakken.
Het is indrukwekkend hoeveel factoren er samenkomen. Het zorgt ervoor dat de jacht realistisch en lonend aanvoelt. Als ik na een lange voorbereiding voor het eerst een enorm monster dood, is het erg bevredigend om het monster aan het einde van de missie open te snijden voor een betere uitrusting. Dit is de "Monster Hunter" gameplay loop die miljoenen fans over de hele wereld boeit.
Bron: Cassie Mammone
De sleur is echt
Naast de verhaalmissies heb ik af en toe in mijn eigen tempo zijmissies gedaan om mijn uitrusting te upgraden. Maar de echte grind begint pas na het einde van het verhaal. Sterker nog, die-hard monsterjagers zouden zeggen dat het spel dan pas echt op gang komt
In wezen probeer ik mijn jagerrang te verbeteren. Dit zegt niet alleen iets over mijn kracht, maar bepaalt ook welke missies ik kan aannemen.
Naarmate mijn jagerrang toeneemt, speel ik meer missies, uitrusting en spelinhoud vrij. Op een gegeven moment heb ik van alles vrijgespeeld, maar ik kan de levels blijven verhogen. Dit is een teken voor de andere jagers om mij als veteraan te herkennen.
Bron: Capcom
De online modus is een belangrijk onderdeel van de "Monster Hunter"-serie en maakt een positieve indruk in "Wilds". Het enige punt dat pijn doet: ik moet weer door verschillende menu's klikken voordat ik met andere spelers kan samenkomen.
Ik sluit me aan bij jachtgroepen om te netwerken met andere jagers en hen te vergezellen op hun actieve quests via de veldexpert Alma. Als ik daarentegen zin heb in een snel spelletje samen of als ik nieuwkomers wil ondersteunen, kan ik specifiek zoeken naar zogenaamde noodbaken quests. Met deze functie kan ik zelf hulp zoeken tijdens moeilijke gevechten. Als er geen echte mensen beschikbaar zijn, zullen NPC's me ondersteunen.
Het online spel werkt voor mij heerlijk soepel. Voor een actie-rollenspel van dit kaliber ben ik verbaasd dat ik geen beperkingen ervaar in de gameplay. De monsters gedragen zich zoals gewoonlijk, zelfs als er wel vier jagers op ze aan het jagen zijn. Dit maakt het jagen niet alleen gemakkelijker, maar is ook erg leuk met vrienden. Idealiter hebben zij ook ervaring met "Monster Hunter" en kunnen ze hun kennis doorgeven. Dit werkt zelfs in cross-play, d.w.z. op verschillende platforms.
Bron: Capcom
De wereld is kleurrijker en levendiger dan ooit tevoren
Als je geen bezwaar hebt tegen talloze menu's en lange grindsessies, vind je hier de meest uitgebreide en mooiste wereld in een Monster Hunter-spel tot nu toe.
De nieuwe spin-off heeft onder andere een dynamisch seizoenen- en weersysteem. De twee seizoenen zijn afwisselend het woestenij- en het brandstofseizoen. Dit betekent dat de fauna ofwel floreert ofwel moet herstellen na een drastische weersgebeurtenis. De monsters reageren dienovereenkomstig. Ze kunnen bijvoorbeeld worden verdreven van hun gebruikelijke locatie door een gebrek aan voedsel of tevoorschijn komen tijdens een storm om het mij extra moeilijk te maken. Dit biedt niet alleen veel mogelijkheden voor observatie, maar is ook een factor die ik kan meenemen in de voorbereiding.
Bron: Capcom
De visuals zijn daarentegen niet blinkend nieuw. Op de PS5 was de prestatiemodus (60 FPS ten koste van de graphics) bevredigend, maar "Monster Hunter Wilds" zet geen nieuwe standaard. Ik stuitte ook herhaaldelijk op textures die achteraf werden geladen.
Aan de andere kant zijn zowel de open gebieden als de monsters goed gedaan. De mensen zien er ook stijlvol uit - vaak verschijnende personages als Alma en Gemma zijn veel gedetailleerder dan andere NPC's. De vloeiende en gevarieerde bewegingen van de monsters geven me het gevoel dat ik echt epische gevechten tegen ze voer. En dit is waar "Monster Hunter" op zijn best is: op monsters jagen.
"Monster Hunter Wilds" is verkrijgbaar voor PS5, Xbox Series X/S en PC. Ik heb het spel van Capcom gekregen voor PS5 om te testen.
Conclusie
Authentieke monsterjacht met alles erop en eraan
"Monster Hunter Wilds" biedt meer mogelijkheden dan elk vorig deel in de serie en is ook toegankelijker dan ooit tevoren. Ervaren jagers zijn enthousiast over de nieuwe content en innovaties, zoals de bediening van de wapens of het levendige ecosysteem.
De gevechten tegen de monsters zijn het hoogtepunt van de game. Er zijn zoveel opties beschikbaar dat nieuwkomers hun ideale speelstijl kunnen kiezen. De gevechten voelen lonend en laten je verlangen naar meer. Helaas is het vermoeiend om daar te komen. Talloze menu's en inventarisbeheer nemen onnodig veel tijd in beslag.
Hetzelfde kan gezegd worden van het verhaal. De vele hoofdmissies zijn een handige manier om geleidelijk vertrouwd te raken met de complexe gameplay. Als je diepgaande personages of een aangrijpende verhaallijn verwacht, kom je met lege handen.
Pro
- de gameplay-lus met jagen, uitrusting maken en weer jagen is verslavend
- Uitvoerig geënsceneerde monsters in overtuigende ecosystemen
- Online modus - jagen met andere jagers is nog leuker
Contra
- onspectaculair verhaal
- uitputtende menu lawines
Omslagfoto: Capcom
12 mensen vinden dit artikel leuk
Cassie Mammone
Freelance Editor
cassie.mammone.freelance@gmail.comIk schreef mijn eerste tekst over videogames toen ik acht jaar oud was. Sindsdien ben ik niet meer kunnen stoppen. De tijd daartussenin besteed ik aan mijn liefde voor 2D Husbandos, monsters, mijn riot cats en sport.
2 opmerkingen
later