"Moon Knight": Een mindfuck finale extraordinaire
Zonder twijfel: De "Moon Knight" finale was waarschijnlijk de beste Marvel seizoensfinale tot nu toe. Voor mij althans. Vooral vanwege zijn laatste mindfuck-scènes.
Dit is een analyse van een aflevering. Met spoilers! Kijk dus eerst naar de seizoensfinale van "Moon Knight", voordat je verder leest.
"En ontrafel nu alsjeblieft de finale. Het liet me gedeeltelijk in de war....", schrijft lezer tkeller4144 in mijn nabeschouwing van de vijfde aflevering.
Sir, yes sir!
.
Eerst echter een paar woorden over het eindgevecht. Beter - over de eindgevechten. Khonshu tegen Ammit. Moon Knight tegen Harrow. Mr Knight vs Harrow. En Leyla tegen Harrow. Arm Harrow. Ik zal proberen het zo mooi te verwoorden als de Marvel fanboy in mij kan: Holy shit! Geweldig! Geweldig! Geweldig!
Allemaal goed. Nu de rest. De een na de ander.
Was het nu allemaal denkbeeldig?
Wat mij het meest fascineert aan strip "Moon Knight" is dat het nooit helemaal duidelijk is of alles wat Moon Knight meemaakt ook echt is of slechts denkbeeldig. Het neigt naar het eerste. Serie "Moon Knight" is niet zo anders. Ik vier dat. Het laat zien hoe goed regisseur Mohamed Diab het origineel heeft begrepen. Maar als ik me zou moeten schikken, zou ik bij mijn theorie van vorige week blijven: Alles wat Marc Spector aka Steven Grant aka Moon Knight tot nu toe heeft meegemaakt is echt. Waarom? Laten we ontrafelen.
Het epische eindgevecht is achter de rug. Khonshu wil dat Marc en Steven de godin Ammit die in Harrow's lichaam gevangen zit voor eens en altijd vernietigen. Maar Marc en Steven gaan daar niet in mee. Khonshu heeft geen andere keus dan hen uit zijn dienst te ontslaan. Vervagen naar wit. Marc wordt wakker bij dokter Harrow - Harrow in doktersuniform.
Zat het nu toch allemaal in zijn hoofd?
Bron: Marvel Studios
Nee. Op het laatst als dokter Harrow plotseling bloed op zijn sandalen heeft, is het duidelijk dat deze plek, wat het ook mag zijn, van alles kan zijn. Alleen niet echt. Mijn interpretatie van vorige week: het kantoor van dokter Harrow is de plaats waar Marc zich terugtrekt wanneer de traumatische herinneringen hem dreigen te overweldigen. De plaats waar goddelijke vogels, nijlpaarden en krokodillen om de gunst van zijn ziel wedijveren. Een plek om te ontsnappen.
Maar Marc en Steven zijn daar klaar mee. Hoewel het verleidelijk zou zijn om de diagnose te accepteren. Maar ze gaan liever terug naar het redden van de wereld. Marc en Steven accepteren de ziekte. Ze kiezen ervoor om niet mee te doen. Keer nooit meer terug. Moon Knight is echt.
Cut.
"Steven? Ben je daar?" vraagt Marc, terwijl hij in zijn ogen wrijft en Stevens flat rondkijkt. Op de achtergrond speelt "A Man Without Love" van Engelbert Humperdinck.
"Ongelooflijk," zegt hij.
"Ongelooflijk. Het werkte," reageert Steven.
Dit laatste dialoog gaat trouwens verloren in de Duitse synchro. Daar klinkt het alsof het beide keren Marc is die spreekt. In de oorspronkelijke versie heeft Steven een duidelijk hoorbaar Brits accent, terwijl Marc een Amerikaans accent heeft. Steven is er dus zeker nog.
Khonshu heeft dus inderdaad zijn belofte gehouden en Steven en Marc eindelijk uit zijn dienst bevrijd. Zeker, het kantoor van dokter Harrow had een droom in een droom kunnen zijn ("Inception" zegt hallo). Maar dan zou alles denkbeeldig zijn geweest. Dat is precies de dubbelzinnigheid waar ik zo van hou. Maar ik denk nog steeds dat Moon Knight heel echt was. Vooral omdat de mid-credit scène alleen zin heeft als niet alles denkbeeldig was.
De middencreditscène: Jake Lockley
Laten we de scène even verduidelijken. Harrow - of Godin Ammit in het lichaam van Harrow - zit inmiddels zelf in een krankzinnigengesticht. Geen wonder als hij beweert een godin in een sterfelijk lichaam te zijn. Niemand gelooft hem. Een verpleegster duwt hem in zijn rolstoel. Dan neemt een mysterieuze man in donkere kleren het over. De man neemt Harrow mee in een witte stretch limousine. Daarin: Khonshu. Hij bevestigt meteen zelf wie de mysterieuze man is:
"Marc Spector geloofde eigenlijk, nadat we uit elkaar gingen, dat ik zijn vrouw als mijn avatar wilde. Waarom zou ik ooit iemand anders nodig hebben als hij geen idee heeft hoe ziek hij werkelijk is?"
De mysterieuze man die plaats heeft genomen op de bestuurdersstoel draait zich om. Het is het gezicht van Marc. Steven's. Grijnzend. De man richt een pistool op Harrow.
"Dit is mijn vriend," zegt Khonshu, "Jake Lockley."
PENG.
Fade to black.
Jake Lockley wordt het. Dit bevestigt de theorie van veel fans van de strips. Lockley is het derde personage in Marc's hoofd. Meestal als een onopvallende taxichauffeur met een snor, die zich onder het volk mengt om ondergrondse informatie te bemachtigen waar Marc of Steven geen toegang toe hebben. In de serie is hij echter wreed. Veel bruter dan de Jake Lockley uit de strips. Spreekt Spaans. En Marc en Steven hebben geen idee dat Lockley bestaat.
Bron: Marvel Studios und Comics
Dus we weten nu wie er in eerdere afleveringen achter menig voorheen onverklaarbare black-out zat: Lockley. Bijvoorbeeld in aflevering 3, toen Marc noch Steven wist wie hun getuigen door Caïro achtervolgde en vermoordde. Want Marc mag dan een felle, vastberaden ex-huurling zijn - maar hij is geen moordenaar. Het is goed mogelijk dat het zelfs Jake was die de controle overnam tussen het in koelen bloede doden van Harrow's handlangers in Aflevering 1 in Duitsland. Het is ook mogelijk dat Jake de date met de knappe vrouw uit het museum heeft geregeld, in het restaurant waar ze "de beste biefstuk van de stad" serveren - Marc is immers nooit opgehouden van Leyla te houden.
En: Khonsi's "beste biefstuk van de stad".
En: Khonshu heeft inderdaad Steven en Marc uit zijn dienst bevrijd - zoals beloofd - maar Jake niet. Jake had geen afspraak met Khonshu om vrij te komen zodra Ammit was uitgeschakeld. Daarom is hij nog steeds Khonshu's avatar. Waarschijnlijk zelfs uit vrije wil.
Uuuh. Geweldig uitgangspunt voor (hopelijk) komende "Moon Knight" verhalen.
Conclusie: beste MCU-serie tot nu toe
Mijn recensie van de serie ging over de eerste vier afleveringen. Destijds vond ik "Moon Knight" gewoonweg geweldig, ondanks kleine kritiekpunten. De laatste twee afleveringen doen daar niets aan af.
Integendeel, het karakterdrama in aflevering 5 deed me het briljante acteerwerk van Oscar Isaac nog meer waarderen. Ethan Hawke als Arthur Harrow vond ik vanaf het begin goed. De Moon Knight actie aan het eind maakte het gebrek daaraan in de eerste paar afleveringen goed. En Mr. Knight heeft zelfs de John Wick-achtige vechtkunsten die ik eerder miste. En Leyla als de vrouwelijke MCU-versie van Scarlet Scarab? Gewoon geweldig. Nu is het zelfs logisch dat haar vader haar de koosnaam "kleine Scarabee" gaf.
Leden, ik ben weggeblazen. "Moon Knight" neemt het gemakkelijk op tegen "Loki" of "WandaVision". Nee, schrap dat. "Moon Knight" overtreft eigenlijk die twee series. Wat dat betreft:
44 mensen vinden dit artikel leuk
Luca Fontana
Senior Editor
Luca.Fontana@digitecgalaxus.chAvonturen beleven en sporten in de natuur en mezelf pushen tot mijn hartslag mijn ritme wordt - dat is mijn comfortzone. Ik geniet ook van rustige momenten met een goed boek over gevaarlijke complotten en koningsmoordenaars. Soms raak ik meerdere minuten opgewonden van filmmuziek. Dit komt zeker door mijn passie voor cinema. Wat ik altijd al heb willen zeggen: "Mijn naam is Groot."
