Nieuw op Netflix: Peuters gaan alleen winkelen - en jij kunt meekijken
19/4/2022
Vertaling: machinaal vertaald
In de Japanse cultshow "Old Enough!", nieuw beschikbaar op Netflix, doen peuters alledaagse boodschappen zonder hun ouders. Saai? Nee, zelfs grote cinema. Maar wel alarmerend.
"Dag! Dag! Dag!" Hiroki draait zich een paar keer naar zijn zwaaiende moeder voordat hij wegloopt, vlag in de hand en XL-drinkfles om zijn nek. Hiroki moet naar de supermarkt lopen, een hele kilometer verderop en helemaal alleen. En hij mag het boodschappenlijstje van zijn moeder niet vergeten. Ze wil zoete curry, viskoekjes en bloemen voor zijn grootmoeder. Waren er maar niet zoveel spannende dingen onderweg: takken op de grond. Voor hem rijdt een bus weg. En dan staat er een ambulance langs de kant van de weg, wat eigenlijk een politieauto is.
Alle leuke avonturen voor de twee-en-een-half-jarige. En je krijgt te zien hoe hij ze beheerst.
Drie uur gestroomlijnd tot 15 minuten
In Japan doen velen dat. Hiroki is een van de hoofdpersonen van de Japanse realityshow "Oud Genoeg!" - een cultformat dat daar al 30 jaar bestaat. Er zijn slechts twee afleveringen per jaar, die elk drie uur duren, en het plot is altijd hetzelfde: twee- tot zesjarigen doen voor het eerst in hun leven zelfstandig boodschappen. Het is goed mogelijk dat je de serie bent tegengekomen terwijl je de afgelopen dagen naar Netflix keek: de streamingdienst heeft nu 20 afleveringen gekocht en elke aflevering ingekort of versneld tot ongeveer 15 minuten.
Bron: Netflix
Wat even simpel klinkt als onspectaculair is, blijkt op het tweede gezicht een verfrissend alternatief voor de gebruikelijke reality trash. Het is waanzinnig schattig hoe Hiroki na 23 minuten - een gemiddelde snelheid van toch 2,6 kilometer per uur - trots met zijn piepende schoenen de supermarkt binnen waggelt. Hoe hij zijn weg weet te vinden tussen duizenden boodschappen en uiteindelijk op volwassen wijze de weg naar de bloemen vraagt. Vermakelijk ook, hoe hij tevergeefs probeert een boodschappenmandje van de grote stapel te halen. En hilarisch hoe hij zich onderweg naar huis herinnert dat hij de curry is vergeten en opnieuw op weg gaat naar de winkel.
Een emotionele achtbaan
Positief verrast en tot tranen toe geroerd is ook de Twittergemeenschap, die sinds de lancering op Netflix levendig over de Japanse show heeft gediscussieerd. Talloze gebruikers roepen al om meer afleveringen.
In feite wordt kijken een emotionele achtbaan. Want je wortelt en leeft mee met de kinderen. Omdat ze je hart doen smelten. Maar ook omdat je je steeds afvraagt of de voorstelling wel goed is.
Zijn de kleuters wel goed?
Zijn de peuters eigenlijk wel oud genoeg? Niet voor hun winkelmissie, maar voor hun basisdeelname aan het formaat. Stel je voor wat ze er op een dag van zullen vinden als ze zichzelf op tv zien. Hoe zullen ze zich voelen als ze zich realiseren dat de hele natie geamuseerd was door hun ongelukken en pijntjes.
Dit is waarschijnlijk de reden waarom de productiemaatschappij Nippon TV de nadruk legt op de grote casting- en voorbereidingsprocedure voor de show. De kinderen worden gekozen na een uitgebreid selectieproces. Alle wegen die ze moeten bewandelen worden onder de loep genomen, gevaarlijke wegen zijn taboe. Er is een beveiligingsteam dat hen bij elke stap begeleidt. Bovendien worden alle mensen in de omgeving vooraf geïnformeerd.
De juiste knoppen indrukken
Desondanks zou de show nauwelijks werken in Zwitserland. Kleuters in het middelpunt van een reality format - het tumult zou enorm zijn. Volgens de productiemaatschappij zijn de formatrechten echter al verkocht aan Italië, Engeland, China, Vietnam en Singapore
.
In het land van herkomst, Japan, blijft de show een fenomeen, ondanks enkele kritische geluiden. Elke vijfde Japanner stemt af. De populariteit ervan weerspiegelt ook "het hoge niveau van openbare veiligheid van het land en een onderwijscultuur die de onafhankelijkheid van jonge kinderen ziet als een belangrijk kenmerk van hun ontwikkeling," schrijft de New York Times over de show.
Door weer naar de supermarkt te gaan, beheerst ook de tweeënhalfjarige Hiroki uiteindelijk zijn missie. Hij komt thuis met een snotneus, niet helemaal intacte bloemen - ze waren te groot voor hem, dus sleepte hij ze over de vloer - en voelt zich vijf centimeter groter. Moeder en vader zijn machtig trots, en als beloning geven ze hem een soepje met zijn zelfgekochte vistaartjes.
Wat overblijft zijn veel "Jööös" en "Aaaws". En de vraag: blijf ik kijken? Wil ik dat wel? Mag ik dat? Toegegeven: De show is puur soulfood. Maar het weet ook precies welke knoppen ingedrukt moeten worden om alle bedenkingen overboord te gooien. Het werkte voor mij als een charme.
Katja Fischer
Senior Editor
Katja.Fischer@digitecgalaxus.chMoeder van Anna en Elsa, aperitief expert, groepsfitness fanaat, aspirant danseres en roddel liefhebber. Vaak een multitasker en iemand die alles wil, soms een chocolade kok en koningin van de bank.
