OneOdio Open Rock Pro T1
NC, 19 h, Draadloze
De OpenRock Pro leek me een nicheproduct zonder echte gebruiksmogelijkheden. Ik had het mis. Maar de meerderheid van de mensen zal deze oortjes nog steeds niet kopen.
De OpenRock Pro is een sporthoofdtelefoon met een open ontwerp. Het voordeel van dit ontwerp is dat je zelfs tijdens het luisteren naar muziek je omgeving kunt horen. Daarnaast zit de luidspreker voor het oor en hoeft deze niet in de gehoorgang gestoken te worden, wat het draagcomfort ten goede moet komen.
"Wat in de wereld...?" denk ik bij mezelf als ik OpenRock Pro van OneOdio uitpak. Ik word begroet door een plastic oplaaddoosje van bijna vuistformaat - ovaal, net geen tien centimeter hoog en een gewicht van maar liefst 90 gram met beide oortjes in. Het zorgt voor een behoorlijke bult in je broekzak.
Het duurt even voordat ik weet hoe ik de koffer open moet maken. Hij klikt verticaal open. Maar daar houdt de verrassing niet op; de enorme, gedeeltelijk rubberen, ronde hoofdtelefoon ziet er eerlijk gezegd niet uit alsof hij op je oren hoort. De manier waarop ze gevormd zijn, doet denken aan een heel andere opening om de OpenRock Pro in te steken.
In al mijn tijd dat ik koptelefoons test, is dit de eerste keer dat ik naar de gebruiksaanwijzing moet kijken. Waarom? Omdat ik echt niet snap hoe deze apparaten aan mijn oren moeten worden bevestigd. Het zit zo: de luidspreker zit voor je gehoorgang. Geen enkel deel van de oortelefoon gaat je oor in. Dit is comfortabel en handig - tenzij je een bril met breed montuur draagt. Omdat de koptelefoon achter en dan boven je oor gaat, kan hij in de weg zitten en irritant zijn.
De enorme behuizing is bedoeld om de vrij grote oortelefoons redelijk ruimtebesparend in op te bergen en natuurlijk om ze op te laden. Ondanks het wat slordige scharnier voelt de behuizing stabiel aan. Je hoeft je waarschijnlijk geen zorgen te maken dat je Openrock Pro hoofdtelefoon breekt als je het hoesje laat vallen. Er zijn geen toeters en bellen die kapot kunnen gaan; alleen een USB-C poort om op te laden en een knop om te koppelen.
Ik vind de OpenRock Pro erg comfortabel. Met een gewicht van 13 gram per oorstukje zijn ze veel lichter dan ze eruit zien. Daardoor blijven ze ook beter op mijn oor zitten dan ik had gevreesd. Voor een nog betere pasvorm kun je het rubberen deel van de hoofdband buigen. De esthetiek van de OpenRock Pro is even wennen. Maar over smaak valt niet te twisten.
Met hun IPX5-classificatie zijn ze ook beschermd tegen lichte regen. De gebruikersinterface is interessant. Het is prettig, maar soms wat onorthodox; elk oorstukje heeft een fysieke knop - de fabrikant heeft ervoor gekozen om geen aanraakbediening te gebruiken. Met een snelle druk op de knop kun je je muziek afspelen en pauzeren. Een dubbele tik verhoogt het volume aan de rechterkant en verlaagt het aan de linkerkant. Als je de knop anderhalve seconde ingedrukt houdt, ga je naar het volgende nummer. Het is ongebruikelijk, maar niet onaangenaam.
De hoofdtelefoons bevatten elk een 16,2 mm driver en de zogenaamde TubeBass Technologie. Hiermee belooft OneOdio dat de hoofdtelefoon meer bas en krachtiger geluid biedt dan concurrerende apparaten. Let wel, dat zegt niet veel, want open on-ear hoofdtelefoons zijn zeldzaam.
Om de prestaties te beoordelen, luister ik naar drie nummers van verschillende genres, plus een podcast: Baker Street van Gerry Rafferty, De Seizoenen, Op. 37a: August van Tsjaikovski en Cosmic Order van Avao. Het geluid is zeker punchy en de bas levert sterke resultaten met veel dreun, maar het is niet te vergelijken met de bas van in-ear of over-ear hoofdtelefoons. Immers, door het open ontwerp, zelfs als de luidspreker recht voor je oor is geplaatst, is er altijd wat verlies als de golven worden doorgegeven. Dit gebeurt niet als het oorstukje direct in je gehoorgang is geplaatst of als het over je hele oor gaat. Bovendien profiteren in- en over-ear modellen van ruisonderdrukking - iets dat de OpenRock Pro niet heeft.
Ik kan horen dat de hoofdtelefoon in de kern ontworpen is om gedragen te worden tijdens fysieke activiteiten - voor zogenaamde pompende muziek, of muziek die bedoeld is om je op te pompen. Dienovereenkomstig zijn de lage tonen op Cosmic Order, een elektronisch, zeer baszwaar nummer, dominant en krachtig. De middentonen zijn vrij zacht. Ze klinken niet slecht, maar verliezen vaak de strijd met de lage tonen. Dit gaat enigszins ten koste van de zang.
Aan de andere kant zijn de hoge tonen duidelijk beter hoorbaar. Dit is vooral duidelijk in het Pianoconcert van Tsjaikovski, waar de hoge tonen duidelijk en zonder vervorming worden weergegeven. Ik hoor geen vervorming of kraken. Nu hebben we het niet over dezelfde schittering als bij de WF-1000 XM5 van Sony of de Momentum 4 TW van Sennheiser. Maar voor oortelefoons in deze prijsklasse presteert de OpenRock Pro goed. Ik zou ze in het hogere middensegment plaatsen.
Het geluid is niet slecht. Maar voor welke toepassingen is het speciale ontwerp van de OpenRock Pro bedoeld? Ze kunnen geweldig zijn als je bijvoorbeeld in-ears oncomfortabel vindt, maar ook geen lompe over-ears wilt dragen. Of als je je bewust wilt blijven van je omgeving als je naar muziek luistert, zoals tijdens het joggen of fietsen.
Het probleem is hier het volume. Thuis op de bank is het voldoende. Maar als ik de hoofdtelefoon in een luidere omgeving gebruik, heb ik moeite om de muziek te horen door natuurlijke geluiden zoals wind en andere omgevingsgeluiden zoals motoren. Zelfs het geluid harder zetten is niet genoeg. De koptelefoon blijft tenminste wel goed zitten als ik naar de bus ren.
Mijn zorgen over geluid bleken onnodig. Sound bleed houdt in dat mensen om je heen het geluid uit je koptelefoon kunnen horen. Er zat een vriend naast me in de bus. Alleen als hij zijn hoofd heel dicht bij het mijne hield (op minder dan 50 centimeter afstand) kon hij meeluisteren. Maar goed ook, want dan hoeft niemand mee te genieten van mijn favoriete uitvoering van Itsy Bitsy Spider...
Gespireerd door de missie van collega Kevin Hofer om een geschikte hoofdtelefoon te vinden om mee te slapen, test ik de OpenRock Pro ook in bed en ben positief verrast. In tegenstelling tot in-ears, boort er niets in mijn oren als ik op mijn zij slaap. Dankzij de rubberen coating is de druk aan de bovenkant van mijn oor, waar het frame tegen mijn hoofd rust, ook niet slecht. En last but not least, in tegenstelling tot gewone in-ears vallen de OpenRock Pro niet uit en hoef ik er de volgende ochtend niet naar te zoeken onder mijn armada van kussens. Daar geef ik extra punten voor.
De microfoon is het zwakke punt van de OpenRock Pro. Ik kan ze niet aanbevelen als lichtgewicht headsetvervanger. Als ik aan de telefoon praat, klaagt de persoon aan de andere kant dat ik erg stil ben. Ik ben ook niet bijzonder goed hoorbaar in audio-opnames, zoals in WhatsApp-spraakberichten. Maar oordeel zelf:
Tijdens het testen had ik een batterijduur van bijna 46 uur. Indrukwekkend! De oortjes gaan 17 uur mee als ze zijn opgeladen en het oplaaddoosje biedt nog twee oplaadcycli. Dat is genoeg voor een volledige werkweek, zelfs bij intensief gebruik.
De OpenRock Pro is bovendien uitgerust met een snellaadfunctie. Vijf minuten opladen geeft me 60 minuten afspeeltijd. Als ik ze 's ochtends tijdens het ontbijt 15 minuten oplaad, is dat genoeg om de dag door te komen. De oortjes blinken ook uit door hun energiebesparende functies. Ze gaan automatisch uit na tien minuten inactiviteit.
De OpenRock Pro van OneOdio klinkt goed, zij het een beetje basachtig. De ongebruikelijke vormfactor is erg handig. En de batterij overtreft zelfs de topconcurrent van Sony.
Wat ik niet goed vind is de microfoon, waardoor ik bijna niet te verstaan ben. Verder bereikt het volume van de OpenRock Pro snel zijn grenzen in een luide omgeving. Maar als je op zoek bent naar een lichtgewicht alternatief voor in-ears voor in de sportschool, als slaapmiddel of om te joggen in een rustige buurt, dan zeg ik: ga ervoor!
Afbeelding voorkop: Florian BodokySinds ik ontdekt heb hoe ik beide telefoonkanalen op de ISDN kaart kan activeren voor meer bandbreedte, ben ik aan het knutselen met digitale netwerken. Ik knutsel al met analoge netwerken sinds ik kan praten. Winterthur door keuze met een rood-blauw hart. En koffie - voor, na, tussendoor en tijdens.