"Pepermolen" is een kleurrijke grabbelton vol verrassingen

In "Pepperslijper" kruip ik in de huid van de gelijknamige piraat Pepper. Ze is gestrand op een eiland en is aangevallen door andere piraten. Gewapend met een gigantische boor, de "grinder", vecht, spring en boor ik me een weg door de eilandwereld om mijn gestolen piratenbuit terug te krijgen.

Het is verbazingwekkend hoeveel creatieve ideeën en prachtige spelomgevingen de solo-ontwikkelaar Ahr Ech heeft verpakt in slechts vier uur gameplay. "Pepper Grinder" is een kleurrijke grabbelton die me elke seconde verrast en verrukt.

Tonen, niet vertellen

Ik hou van de manier waarop "Pepper Grinder" me de gameplay-mechanica uitlegt - dat gebeurt bijna nooit. In plaats daarvan geeft het spel me alle informatie die ik nodig heb met visuele aanwijzingen en een slim levelontwerp. Trouw aan het motto: "laten zien, niet vertellen". Ik krijg een oefening en test wat werkt en wat niet. Geen lange tutorials, geen onnodige uitleg. Gewoon doen.

Ik gebruik de overmaatse slijper om door de aarde te boren - en ik doe het vrij snel. Als ik eenmaal begin te boren, stop ik pas als ik weer boven ben. Het spel leeft van het momentum dat ontstaat als ik door de aarde graaf. Ik moet mijn boorrichting constant aanpassen om dodelijke obstakels te ontwijken of om edelstenen te verzamelen. Met een tijdelijke snelheid spring ik elegant van het ene stuk aarde naar het andere.

Boren is leuk en geeft ongelooflijk veel voldoening. De bewegingen van mijn spelpersonage doen me denken aan een dolfijn die op topsnelheid door het water glijdt. Geen wonder - de ontwikkelaar noemt de Sega-klassieker "Ecco the Dolphin" als belangrijke inspiratie voor zijn spel.

De moeilijkheidsgraad neemt snel toe. Met elk level dat ik bereik, voer ik gewaagdere manoeuvres uit. Terwijl ik me in de eerste wereld nog comfortabel een weg door zand boor, raas ik in de tweede wereld al door stukken grond omringd door dodelijke lava. Sterven hoort bij het dagelijkse boren. De checkpoints in de levels zouden wat royaler geplaatst kunnen worden. Ik moet vaak grote stukken van het level herhalen totdat ik een bepaald, extreem moeilijk punt heb bereikt. Als het spel te snel of te moeilijk voor me is, kan ik de snelheid van het spel op elk moment met maximaal 50 procent verminderen in de opties en in slow motion spelen.

Naast de gevaren in de spelomgeving maken ook vijandelijke narwalmonsters en verschillende griezelige kruipdieren me het leven zuur. Daarom is het des te bevredigender als ik met een acrobatische boormanoeuvre een aantal van die beestjes kan uitschakelen. Ik verbaas mezelf vaak over de bovenmenselijke boorvaardigheden die ik vertoon.

Waar heb jij je verstopt?

Elk level bevat ontelbare edelstenen en vijf gouden munten. Ik word voortdurend beloond voor het in detail verkennen van de spelomgeving. Ik laat me leiden door mijn intuïtie en vind de verzamelbare voorwerpen achter afgebrokkelde muren, op moeilijk bereikbare platforms en in smalle gangen. Ook hier laat het spel expliciete uitleg achterwege en leidt het me met subtiele hints naar de verborgen geheimen.

Ik ruil de stenen en munten die ik in een winkel vind in voor extra levens, sleutels voor verborgen levels, nieuwe outfits en verzamelbare stickers. Deze laatste kan ik in een stickerboekje stoppen en gebruiken om coole screenshots te maken. Een leuke gimmick, maar meer ook niet. Het maakt niet uit, want ook zonder speciale beloningen ben ik gemotiveerd om zoveel mogelijk munten te vinden.

En opeens is het spel een shooter

Naast de gewone levels biedt "Pepperslijper" ook ontspannen levels waarin puzzels centraal staan. In deze los ik verdomd slimme schakelpuzzels op met mijn boormachine. In andere levels verbind ik mijn boormachine met verschillende gadgets. Een wapenupgrade verandert mijn slijpmachine in een volautomatisch geweer. In sommige delen speelt het spel als een oude 2D shooter à la "Metal Slug".

Maar dat is nog niet alles. Met de boormachine neem ik ook de controle over een sneeuwscooter. Ik gebruik hem om door een level te racen in de stijl van een endless runner en obstakels te ontwijken. Mijn favoriet is echter een gigantische mech, die ik met de slijptol door verschillende levels bestuur en waarmee ik vijanden en de spelomgeving verpletter. Het is gewoon geweldig hoeveel gameplay-ideeën hier in verwerkt zijn.

Ergerlijke bugs en eindbaasgevechten

De eindbazen die aan het eind van elke wereld op me wachten zijn minder leuk. De schermutselingen duren onnodig lang en doen afbreuk aan het verder heerlijk snelle tempo van het spel. Het is ook bijzonder irritant dat ik sommige cutscenes niet kan overslaan en ze na mijn virtuele dood steeds opnieuw moet bekijken.

Ook vervelend zijn enkele bugs die ik tijdens het spelen heb opgemerkt. Mijn boor werkt bijvoorbeeld niet meer in één level en ik kan de vijand in het eindbaasgevecht geen schade toebrengen. Maar gezien het feit dat het spel is ontwikkeld door een eenmansstudio, kan ik me wel over deze kleine kinderziektes heenzetten.

Conclusie: Kort spel met veel plezier

"Pepperslijper" is een kleurrijke grabbelton die me elke seconde verrast met nieuwe, gekke ideeën. Het bewegen met de boor is snel, uitdagend en bevredigend. Het intuïtieve levelontwerp leidt me door het spel met subtiele hints en leert me nieuwe gameplaymechanieken zonder veel uitleg. Het enige dat het extreem hoge tempo van het spel onnodig omlaag haalt, zijn de eindbaasgevechten, die een beetje te lang duren.

Na ongeveer vier uur boren en springen zag ik de eindcredits van het spel. Als ik alle overgebleven voorwerpen wilde verzamelen en alles wilde vrijspelen, zou ik er nog een paar uur bij optellen. Ondanks de korte speelduur raad ik het spel aan aan alle fans van platformspellen die op zoek zijn naar een echte uitdaging. Voor ongeveer 20 frank of euro is het een eerlijke deal en een perfect spelsnack voor een regenachtig weekend.

"Pepper Grinder" verschijnt op 28 maart voor de Switch en PC. De Switch-versie kreeg ik van Devolver om te testen. Voor beide platforms is een demo beschikbaar.