Producttest

Sony Theatre U getest: Kan deze schouderluidspreker echt surround sound leveren?

Luca Fontana
21/2/2025
Vertaling: machinaal vertaald

Sony wil surround sound opnieuw uitvinden met de Theatre U - direct op je schouders. Geen koptelefoon, geen soundbar, alleen jij en je eigen "geluidsbubbel". De test laat zien of dit echt werkt of gewoon een slimme marketingbelofte is.

Er zijn luidsprekers. Er zijn koptelefoons. En dan zijn er nog apparaten die daar ergens tussenin zitten - of in ieder geval hun eigen categorie proberen uit te vinden.

De Sony Theatre U hoort bij deze laatste groep. Een speaker die je niet neerzet, maar op je schouders legt. Hij is ontworpen om surround sound te leveren zonder de kamer vol te zetten met speakers. En die gepositioneerd is als alternatief voor oncomfortabele koptelefoons, maar toch dicht bij het oor blijft.

Het idee klinkt futuristisch. Bijna te mooi om waar te zijn. Maar hoe werkt het precies in de praktijk?

Theater U: de schouderluidspreker in detail

Op het eerste gezicht lijkt de Sony Theatre U op een mix van een oversized Bluetooth hoofdtelefoon en een sci-fi nekkussen. Twee langwerpige luidsprekerarmen nestelen zich rond de schouders, verbonden door een flexibele, licht gebogen brug. Ik kan deze zelf iets buigen als ik dat wil, zodat de speakers beter om mijn nek zitten. Het geheel is vervolgens bekleed met een matte stof die er niet alleen hoogwaardig uitziet, maar ook prettig aanvoelt.

Ze bestaan dus nog, verrassende gadgets zoals de Sony Theatre U.
Ze bestaan dus nog, verrassende gadgets zoals de Sony Theatre U.
Bron: Aline Piazza

Met 268 gram is de Theatre U licht genoeg om niet hinderlijk te zijn, maar zwaar genoeg om waardevol aan te voelen - geen gammel plastic dingetje. En Sony heeft gekozen voor understatement: geen opdringerige LED gimmicks, geen opvallende branding, alleen een discreet Sony logo op de zijkant. Gewoon een apparaat dat wil opgaan in de opstelling in plaats van zichzelf op te dringen.

De bediening is net zo minimalistisch: er zitten een paar voelbare knoppen aan de zijkant voor volume, pauze en microfoon dempen. Deze zijn ook gemakkelijk blind te voelen. Geen touch gimmicks, geen onnodige complexiteit - dat is een goede zaak.

Weinig knoppen, eenvoudige functies: Zo heb ik het graag.
Weinig knoppen, eenvoudige functies: Zo heb ik het graag.
Bron: Aline Piazza

Ik verbind de Theatre U met de tv, computer of smartphone via Bluetooth. Dankzij Multipoint Connection kan de schouderluidspreker met maximaal twee apparaten tegelijk worden verbonden. Bijvoorbeeld als ik ook gesprekken wil aannemen op mijn smartphone met de Theatre U terwijl ik tv kijk. Daarover gesproken: de batterij gaat twaalf uur mee. Dankzij de snellaadfunctie krijg je een uur werktijd voor elke tien minuten oplaadtijd.

Maar nu het geluid - en Sony's onheilspellende "geluidsbubbel".

Wat is die "bel" precies?

Voor het beste audioresultaat heb ik eerst mijn oren gefotografeerd met de 360 Spatial Sound Personalizer uit de Playstore of App Store en ze laten analyseren door de app, zoals aanbevolen door Sony. Het doel is om een audioprofiel te maken dat perfect op mijn oren is afgestemd en me het best mogelijke geluid belooft.

Volgens Sony moet dit iets heel bijzonders bieden. Op zijn productpagina laat de Japanse fabrikant herhaaldelijk foto's zien van mensen in een "geluidsbubbel" - een soort onzichtbare geluidskoepel die het geluid rechtstreeks naar mijn oren stuurt via twee verborgen breedbandluidsprekers. De foto's suggereren dat dit zo goed werkt dat mensen om je heen niets horen, of in ieder geval bijna niets. Naar verluidt kunnen ze er zelfs rustig naast slapen.

En ja - voor mij moet het geluid nog steeds klinken alsof ik in de bioscoop zit.

Dat moet een sensationele landing zijn die hij overweegt terwijl een vrouw op de voorgrond vredig slaapt.
Dat moet een sensationele landing zijn die hij overweegt terwijl een vrouw op de voorgrond vredig slaapt.
Bron: Sony

Dit klinkt bekend: Fabrikanten hebben het voortdurend over geweldig, kamervullend geluid waarvoor geen extra luidsprekers in de kamer nodig zijn. Dit is te danken aan geavanceerde 3D geluidseffecten. Het geluid moet echter digitaal gemanipuleerd worden om dit te bereiken. Met andere woorden, er worden ingewikkelde berekeningen en algoritmes gebruikt om ervoor te zorgen dat je een geluid achter of boven je hoort, ook al zijn er geen luidsprekers - de enige geluidsbron is in dit geval de schouderluidspreker.

Wiskunde voor je oren, zeg maar. Werkt het echt zo?

Geluidskwaliteit: tussen "wow" en "goed"

Het antwoord: ja en nee. De bel is niet echt een bel, maar eerder een wolk - hij beperkt het geluid niet zo erg als Sony ons wil doen geloven. Als je naar muziek luistert, kan iedereen om je heen het horen, en zelfs als je tv kijkt, blijft het geluid hoorbaar voor anderen, zij het veel stiller. Dus iemand die naast je slaapt terwijl je naar een actiescène met explosies kijkt? Mogelijk, maar alleen als de persoon heel diep slaapt.

Aan de andere kant werkt het "bubbeleffect", oftewel het gevoel in je eigen geluidswereld te zijn, veel beter. Schrap dat. Het geluid klinkt zelfs indrukwekkend vol en verbazingwekkend gedetailleerd met verrassend goede bassen. Sony beweert dat de Theatre U formaten als Dolby Atmos afspeelt dankzij 360 Reality Audio en 360 Spatial Sound en ook stereogeluid opwaardeert naar meerdere kanalen.

Dankzij 360 Reality Audio en Spatial Sound lijkt het alsof je midden in een orkest zit.
Dankzij 360 Reality Audio en Spatial Sound lijkt het alsof je midden in een orkest zit.
Bron: Sony

Dat kan waar zijn, en het klinkt heel goed. Maar een fysiek home cinema-systeem, in mijn geval een Sonos Arc inclusief subwoofer (Sonos Sub 4) en twee surround speakers (Sonos Era 300), rationaliseert de Theatre U nog steeds niet weg. Digitale geluidsmanipulatie blijft precies dat: manipulatie.

Met een echt systeem kan ik bijvoorbeeld voelen hoe explosies door de kamer bulderen, stemmen direct uit het midden komen en omgevingsgeluiden me echt omhullen. Met Theatre U daarentegen klinkt het vaak alsof een slim algoritme me voor de gek probeert te houden - en daar slaagt het vaak verbazingwekkend goed in, maar niet altijd.

Muziek was goed hoorbaar voor de mensen om me heen. TV-geluid daarentegen veel minder.
Muziek was goed hoorbaar voor de mensen om me heen. TV-geluid daarentegen veel minder.
Bron: Aline Piazza

Als je je daarentegen geen vergelijkbaar systeem kunt veroorloven of wilt en alleen maar tv hebt gekeken via de luidsprekers die in de tv zijn ingebouwd, dan is een Theatre U een veel goedkoper alternatief dat nog steeds verbazingwekkend kamervullend klinkt. Iedereen die de Theatre U op kantoor heeft getest - inclusief ikzelf - begon onbewust zelf harder te praten. Een beetje alsof je in een club bent en met anderen wilt praten - zo goed werkte de illusie van geluid in de kamer.

De vangst van Sony: afhankelijkheid van de Bravia TV

Nu de potentiële spelbreker: Veel van de geadverteerde functies werken alleen met bepaalde Sony Bravia-tv's uit 2024 (Bravia 9, Bravia 8 en Bravia 7) en de QD OLED TV A95L uit 2023. Dit komt blijkbaar omdat alleen deze televisies de hardware hebben voor de vereiste Bluetooth-versie. Andere Bluetooth-versies hebben niet de benodigde bandbreedte, legde Sony me uit.

Dit betekent niet dat de Theatre U niet gekoppeld kan worden met andere tv's of merken - het werkt zonder problemen. Wat niet werkt is het volgende:

  • Dolby Atmos (in plaats daarvan wordt alleen stereo afgespeeld)
  • Geluid uit schouder- en tv-luidsprekers tegelijk (tv-luidsprekers worden automatisch gedempt)
  • Stegelijkertijd meer dan één Theatre U aan de TV koppelen (Bravia TV's hebben twee Theatre U's tegelijk)

Sony beweert dat stereogeluid ook digitaal gemanipuleerd en ge-upsampled wordt door de Theatre U. Maar in mijn test met een Philips OLED TV kon ik het verschil met "echte" Dolby Atmos al horen.

Echte Dolby Atmos is niet te horen.

Er is echter een omweg: Met de WLA-NS7 adapter, die via USB-C op stroom en via een optische kabel op de tv wordt aangesloten, moet het in ieder geval mogelijk zijn om geluid van andere fabrikanten tegelijkertijd via tv-speakers en een Theatre U af te spelen. Hiervoor wordt de Theatre U niet aangesloten op de tv, maar op de adapter. Het geluid blijft echter stereo door de bandbreedte van de optische kabel.

Wel ... klinkt haalbaar. Maar ook een beetje als AirPods aansluiten op een Android apparaat: Het werkt, maar het is klote.

Conclusie

Gaaf geluid, maar alleen echt compleet met Bravia TV

De Sony Theatre U is een fascinerend idee: een speaker die op je schouders zit, surround sound belooft en op verschillende manieren kan worden gebruikt - of je nu tv kijkt, games speelt of telefoneert. Het draagcomfort is indrukwekkend en het geluid is verrassend vol, gedetailleerd en ruimtelijk.

De zogenaamde "geluidsbubbel" is echter niet zo geïsoleerd als Sony in zijn reclame suggereert en veel van de coolste functies, zoals Dolby Atmos, zijn alleen beschikbaar in combinatie met de nieuwste Bravia TV's. Als je geen Sony TV hebt, moet je leven met stereogeluid en kun je niet eens de TV speaker tegelijkertijd gebruiken. Tenzij je de NS7 adapter gebruikt. Maar dan krijg je alleen stereogeluid op de Theatre U.

Dus voor wie is het apparaat? Voor iedereen die op zoek is naar een compact, veelzijdig en betaalbaar alternatief voor een soundbar - vooral als ze al een Bravia TV hebben. Toch gaat er één ster af omdat het geheel een beetje half af voelt zonder Sony hardware.

Pro

  • Verrassend goed, ruimtelijk geluid
  • Comfortabel om te dragen, zelfs voor langere perioden
  • Veelzijdig: TV, muziek, telefoongesprekken, gamen

Contra

  • Veel functies alleen bij de huidige Sony Bravia TV's
  • Geen echte "geluidsbel" - omgeving luistert mee
  • Zonder Bravia TV alleen stereo en beperkte functies

20 mensen vinden dit artikel leuk


Deze artikelen kunnen je ook interesseren

  • Producttest

    Sony's nieuwe monster soundbar: de HT-A7000 in review

    van Luca Fontana

  • Producttest

    TV-geluid dat de muren doet trillen: Sennheiser Ambeo Plus

    van Florian Bodoky

  • Producttest

    Oskar helpt slechthorenden de tv te begrijpen

    van Simon Balissat

Opmerkingen

Avatar