Sportfotografie met een prof: kan ik het ook?
24/6/2022
Vertaling: machinaal vertaald
Professioneel fotograaf Mathias Kniepeiss laat me zien hoe hij werkt en laat me zelf foto's maken. Ik leer veel - onder andere dat bepaalde opnamen veel oefening vereisen.
Drie freestyle mountainbikers, een professionele fotograaf en veel fotoapparatuur van Sony: zo moet ik spectaculaire foto's maken. We zijn in het Skills Park in Winterthur, een grote binnensportaccommodatie met verschillende banen.
Mathias Kniepeiss is ambassadeur bij Sony en de fabrikant organiseerde de opnames. Dit verslag wordt echter geen promotie-evenement voor Sony. Ik heb meegedaan omdat ik kennis wil opdoen en doorgeven. Op deze middag kan ik zien hoe Mathias van dichtbij werkt en ook alles zelf uitproberen. Het gaat erom gevoel te krijgen voor hoe dit soort actiefotografie werkt.
Onderzoek eerst
Eerst bekijken we de locatie nader. De lichtomstandigheden zijn suboptimaal: bij bewolkt weer is het relatief donker in de zaal, en bovendien bestaat het licht uit een mix van daglicht en kunstlicht. Kunstlicht in combinatie met de elektronische sluiter kan leiden tot strepen. Maar de elektronische sluiter zou beter zijn omdat die een hogere continue opnamesnelheid mogelijk maakt. We maken een paar proefopnamen. Het blijkt dat het daglicht overheerst. We kiezen voor de elektronische sluiter van de Sony Alpha 9 II.
.
Voor alles met wielen biedt het Skills Park verschillende faciliteiten: bowl, jump park, big air, minischans, betonnen straatpark, pump track. Heb je het? Niet duidelijk voor mij. Mathias vindt dat we verschillende plaatsen moeten uitproberen. Klinkt goed. Ook bespreekt hij de locatie met de drie motorrijders Lucas, Jan en Vincent. Dat is belangrijk, benadrukt Mathias - de renners moeten zeggen wat voor hen werkt en wat niet.
Het verkrijgen van scherpe beelden eerst
Eerst gaan de drie jongens naar de grote sprong. Mathias en ik maken foto's vanaf de zijkant met een groothoeklens. Het verschil tussen onze eerste foto's: Bij hem zijn de motorrijders in de vlucht scherp, bij mij niet.
Mathias heeft voor mij de autofocus goed ingesteld, maar ik ben niet gewend om op deze manier foto's te maken. Normaal gebruik ik de automatische oog-, gezichts- of lichaamsdetectie. Hier werkt het niet omdat de sprong veel te snel gaat. We zitten precies op de schans, de hele beweging is heel dichtbij en het onderwerp verandert volledig in een fractie van een seconde.
Daarom hebben we een vaste rechthoek in het midden als focusveld. Ik moet de camera zo leiden dat de bestuurder in het scherpstelveld staat. Dat is moeilijker dan het klinkt. Het werkt alleen als ik de beweging volg nog voordat ik de motorrijder zie. Zodra hij in beeld is, moet ik halverwege drukken en daarna helemaal. Omdat de beweging een onregelmatige boog is, blijft voor mij alleen het plafond van de zaal scherp. Ik moet er een gewoonte van maken om naar het scherm te kijken in plaats van door de zoeker. Grote bewegingen zijn zo beter te volgen en ik houd de omgeving beter in de gaten.
Het bijzondere perspectief
Na meer dan 200 opgeblazen foto's wordt het eindelijk beter. Maar dan zijn we allang van standpunt veranderd. We staan nu boven op de landingsmat, de jongens springen over ons heen.
Bron: Claudio Musto
Dit was het idee van Mathias. Ook probeert hij graag posities uit die niet geheel zonder gevaar zijn. Voor het buitengewone perspectief. Ik hoef het niet te doen als ik niet wil, verzekert hij me. Na even aarzelen ga ik er echter in mee. Na het zien van het soort sprongen dat Lucas, Jan en Vincent maken, kan ik me niet voorstellen dat ze per ongeluk op ons landen. Daar zijn ze te goed voor. Mathias zorgt er samen met de ruiters voor dat er geen kinderen springen terwijl wij op de mat staan. En kijkt toe hoe een Sony medewerker ons fotografeert terwijl we de actie uitvoeren. Ik merk: Hij houdt de boel altijd in de gaten.
Hier zijn twee foto's van de mat met de 24-70mm GM II. De compositie is niet optimaal vergeleken met de opname van Mathias, maar de persoon is nu tenminste scherp. De beweging is hier ook minder complex dan vanaf de zijkant.
Van een afstand is het beter
Nu gaan we over op teleopnamen. Met de lens 70-200mm GM2 staan we aan het eind van de landingsmat en proberen verschillende hoeken uit. Hier produceer ik veel meer scherpe beelden. Even denk ik bij mezelf dat ik de zaken nu onder controle heb. Maar Mathias vernietigt mijn illusies: De bewegingen van een afstand zijn over het algemeen gemakkelijker te volgen dan van heel dichtbij.
Eén probleem blijft: het licht. Het is niet alleen karig, maar het komt ook van de verkeerde kant. Van halverwege zijwaarts vliegen automobilisten dwars voor het raam door.
Springen in de kom
Vervolgens huppelen en buigen de drie motorrijders door de Kom. Het Bowl Park bestaat uit verschillende met elkaar verbonden bowls.
Mathias maakt foto's van nauwelijks een meter afstand, met een ultra-groothoek. Ondertussen test ik diverse andere locaties, maar niets werkt. Ik besef al snel: waar de renners doorkomen moet precies worden afgestemd met de fotograaf. Je kunt niet zomaar langs de kant foto's maken.
Na korte tijd laat Mathias me mijn gang gaan. Net als hij sta ik in het midden op de grond. Echter, op een plek waar de renners overstappen op een andere cirkel. Ik krimp ineen omdat ze zo dichtbij voorbij suizen. Ze passen niet in beeld vanaf de kortste afstand, ondanks de ultrabrede hoek.
Het is jammer dat het gezicht hier niet scherp is, anders was dit echt een goede foto geweest.
Jump Park
Mathias is lovend over Sony's 50mm f/1.2 lens. We gebruiken dit in het Jump Park, de faciliteit met verschillende kleinere sprongen. Ik ben benieuwd of de scherptediepte groot genoeg is - zeker gezien het feit dat scherpstellen voor mij nog steeds moeilijk is.
Met zo'n zijaanzicht is de geringe scherptediepte van f/1.2 voldoende. Het is zelfs een voordeel, want de achtergrond wordt mooi zacht. Een ander voordeel van het grote diafragma: Met 640 is de ISO-gevoeligheid veel lager dan bij veel andere opnamen vanmiddag.
.
Maar het zijperspectief is ook moeilijk - je hebt extreem weinig tijd. Mijn geluk was dat juist de opname met de beste houding ook scherp is. Andere opnamen vanuit deze positie hebben een lichte bewegingsonscherpte of, opnieuw, verkeerde scherpstelling.
Dit springt eruit
Mathias staat nu direct onder de eerste sprong, tegen de muur. Ik denk dat hij daar om veiligheidsredenen staat. Maar nee: het is de bedoeling dat de ruiter tegen de muur springt, Mathias staat er direct onder om een close-up foto van hem te maken.
Ik probeer dit zelf ook uit. De eerste keer schrik ik omdat ik de bestuurder pas zie als hij al tegen de muur staat, zo'n twee meter van me vandaan. De verdere pogingen schrikken me niet meer af, maar het is moeilijk om snel genoeg te reageren. Bovendien is het op dit punt in het park erg donker.
Portretten: routinewerk
Aan het eind maakt Mathias een serie portretten. Hier merk ik zijn routine het duidelijkst. Hij heeft meteen verschillende ideeën: Portret met fiets rechtop, grimas door het voorwiel, leunend tegen het spiegelende raam. De instructies zijn snel en nauwkeurig zonder stressvol te zijn. In minder dan tien minuten heeft Mathias portretten geschoten van alle drie de renners.
Maar de drie jongens zijn ook geweldig om mee te werken, en niet alleen voor de portretten. Vooral bij Lucas merk ik dat hij meedenkt, vraagt wat bij ons past. Communicatie met de atleten is uiterst belangrijk - je kunt de sessie zien als een soort teamsport.
Wat ik geleerd heb
Het is niet zo dat ik nu in mijn eentje actiesporters kan fotograferen. Maar die middag leerde ik wat ik zou moeten kunnen.
- Sluit de beweging precies aan bij de camera en neem de sluiter op het juiste moment. Het is vooral moeilijk bij close-up opnamen, omdat alles zo snel gaat. De sleutel hier is oefenen, oefenen, oefenen. Het is de moeite waard. "Kom van dichtbij" is niet voor niets de meest voorkomende fotografietip. Freestyle actie ziet er uiterst dynamisch uit met close-ups.
- Communiceer optimaal. Zoek samen met de sporters uit wat werkt en wat niet. Voor en tijdens de actie. Wat zou je anders willen hebben? Welke sprongen zien er goed uit? Een fotograaf die de sport kent is in het voordeel. Een atleet die verstand heeft van fotografie kan ook een voordeel zijn.
- Zoals altijd in de fotografie: Let op het licht, het perspectief, de achtergrond. De uitdaging is om het allemaal tegelijk vast te leggen. Ook hier is zeker veel ervaring voor nodig.
- Het is ook heel belangrijk om de juiste instelling te hebben: iets bijzonders willen en durven doen. Om te beginnen ben ik blij met een paar scherpe foto's vanaf de zijkant. Maar dat wordt al snel saai. Met buitengewone ideeën zijn er niet alleen spannende foto's, het is ook leuker.
David Lee
Senior Editor
David.Lee@digitecgalaxus.chMijn belangstelling voor computers en schrijven leidde me relatief vroeg (2000) naar de technische journalistiek. Ik ben geïnteresseerd in hoe je technologie kunt gebruiken zonder gebruikt te worden. In mijn vrije tijd maak ik graag muziek waarbij ik mijn gemiddelde talent compenseer met een enorme passie.
