Stoneware voorwerpen met opstaande kwaliteiten
25/5/2022
Vertaling: machinaal vertaald
Foto's: Pia Seidel
Ontwerper Daniel Cavey brengt pit in de keukenplank. Hij maakt opslagcontainers van steengoed die wiebelen maar nooit mogen omvallen.
Staande mannen hebben me altijd gefascineerd omdat ze uit zichzelf opstaan. Toch weet iedereen hoe moeilijk het kan zijn om het eigen centrum weer te vinden. Daarom ben ik des te meer onder de indruk van de objecten van keramisch kunstenaar Daniel Cavey - vooral van zijn pot met stand-up man kwaliteiten genaamd "Rocking Jar". In plaats van hout of metaal is hij gemaakt van steengoed.
Toen ik de staande pot ontdekte op de meubelbeurs "Maison et Objet" en toestemming kreeg om hem aan te raken, moest ik er meteen in porren. Eerder kon ik niet geloven dat het weer zou aanslaan. Ze maakt deel uit van een hele reeks van zulke objecten. De Blue Footed serie bestaat uit opbergoplossingen die soms willen wiebelen of lijken te smelten.
De Noord-Amerikaanse ontwerper, die in Italië woont, wilde bewust werken met openingen in plaats van gesloten vormen. Want dat daagt hem meer uit in zijn werk en ons als kijkers. "Ik wil de grenzen tussen artistieke en functionele stukken in twijfel trekken en bewust de perceptie van de kijker testen," vertelt hij me later in het interview.
Een verkenning van evolutionaire biologie - en aanhangsels
Aan de ene kant zijn de vormen geïnspireerd op diermotieven, afbeeldingen en symbolen gevonden in precolumbiaans, Midden- en Zuid-Amerikaans keramiek. Anderzijds heeft de ontwerper gekeken naar biologische processen. Bijvoorbeeld hoe cellen ledematen worden. Vervolgens vertaalde hij dit proces in abstracte vormen. "In de precolumbiaanse keramiek was het gebruikelijk om lichaamsdelen zoals benen en voeten in een alledaags voorwerp te verwerken, hoewel deze snel kunnen afbreken," legt Daniel uit. "Maar de nabijheid van de natuur was zo groot dat die op het spel werd gezet. In sommige gevallen waren er mallen van sommige kopjes of bakjes om snel kapotte stukken te vervangen."
Daniel heeft geconstateerd dat we de dingen anders doen in onze huidige door Europa beïnvloede cultuur. We kopen niet eens een vat met poten voor dagelijks gebruik. En als dat wel het geval is, zit het op de plank in plaats van over het aanrecht te paraderen. "We denken niet aan keramiek als verplaatsbare stukken omdat we niet willen dat ze breken," dat is waar. Ik blijf puzzelen of het staande vat zonder bal erin omvalt. Of dat de bellencontainer genaamd "Cluster Jar" van de plank zal kantelen als ik hem de verkeerde kant op beweeg en in duizend stukjes uiteen zal spatten.
Maar hoe maak je de mooie stukken eigenlijk schoon? "Het hangt ervan af wat je erin stopt," zegt hij grijnzend. Met andere woorden: Als je wilt, vind je manieren. Het is net als met drink- of olieflessen met een dunne hals, waarbij ik ook niet echt overal bij kan met een borstel. Ondertussen weet ik hoe ik mezelf kan helpen. Voor een grondige reiniging van bijvoorbeeld mijn drinkflessen zijn speciale tabs geschikt.
De magie in het niet altijd kunnen relateren van dingen
Tot nu toe is slechts één kunsthistoricus erin geslaagd alle elementen van zijn aardewerken voorwerpen te ontcijferen. Ik ben blij dat ik anders ben. Zonder concrete associaties is het magischer. De bubbelcontainers lijken uit een andere wereld te komen. Of alsof ze aan een 3D-rendering zijn ontsproten. Maar Daniel legt me uit dat hij ze met de hand tekent, ze dan modelleert en ze bakt in een gasoven met een zelfgebouwd warmtewisselsysteem. De klei komt uit Europa. "Ik krijg mijn materiaal van het Duitse kleibedrijf Witgert en Sibelco, een veel groter bedrijf met groeven in het Westerwald en elders" En Daniel bouwde de oven zelf. "De keramist Rolland Bottani was zo vriendelijk me zijn model te laten zien, een Feller-oven. Eigenlijk is het Feller systeem ontwikkeld voor houtkachels, maar ik heb de warmtewisselaar en het ventilatiesysteem aangepast voor mijn gasfornuis. Door de lucht voor te verwarmen voordat ze wordt gemengd met de brandstof - in zijn geval vloeibaar gas - in de brander, is het proces nu efficiënter en milieuvriendelijker."
Als ik Daniel vraag of zijn werk door iedereen net zo goed wordt ontvangen als door mij, zegt hij: "Mensen zijn ofwel onder de indruk van de objecten ofwel walgen ervan. Toegegeven, ik zie de gelijkenis tussen de deksels en tepels. Tegelijkertijd zijn ze een voorbeeld, zegt Daniel, van hoe ook functionele aspecten het ontwerp hebben beïnvloed. Immers, een butterdish of een kookpan hebben zulke vergelijkbare handvatten. "Categoriseren is een menselijke eigenschap en ik denk dat het fijn is om daarvan los te komen en weg te blijven van trends."
De ene bandwagon waar Daniel op springt is teruggaan naar de natuur. Hij is gefascineerd door barokke kunst en de verschillende suggesties die er toen waren voor dingen. "Tegenwoordig worden vormen geleid door economie," zegt Daniel. Bij houtbewerking bijvoorbeeld is er veel minder afval als je rechte, rechthoekige stukken maakt dan kromme. Met zijn ontwerpen wil hij zachte en speelse vormen terug naar huis brengen - zonder de duurzaamheid te verwaarlozen. Mensen moeten weer verrast worden als ze dingen in het dagelijks leven gebruiken. Dat heeft voor mij zeker gewerkt. Zijn aardewerken bakken toveren een glimlach op mijn gezicht en doen me verlangen naar meer ontwerpen met een opstaand karakter.
Wat zijn dat voor mensen die voortdurend op zoek zijn naar betere ontwerpoplossingen? Wie ontwerpt een nieuwe stoel of tafel, ook al zijn er al duizenden? In deze serie laat ik je kennismaken met zulke mensen en hun leidmotieven. Volg me om het volgende bericht op je scherm te krijgen.
Pia Seidel
Senior Editor
Pia.Seidel@digitecgalaxus.ch"Er zijn maar twee manieren om je leven te leiden: de ene is te doen alsof niets een wonder is, de andere is te doen alsof alles een wonder is. Ik geloof in het laatste."
- Albert Einstein
