"Super Monkey Ball: Banana Rumble is leuk en maakt me witheet

Als kleine Domagoj speelde ik af en toe met houten ballendoolhoven. Jij bent ze waarschijnlijk ook tegengekomen in je kindertijd. Met rustige bewegingen beweeg je een balletje langs obstakels en gaten naar de finish.

Kwantumkorting

Gezelschapsspel

EUR15,28

small foot Ballen doolhof

Duits

Gezelschapsspel

Kwantumkorting

EUR15,28

small foot Ballen doolhof

Duits

De "Super Monkey Ball"-spellen zijn virtuele versies van dit eenvoudige spelprincipe. In plaats van een saai houten doolhof hebben de spellen kleurrijke parcoursen vol gekke gevaren en obstakels. En in plaats van een levenloze zilveren bal zweven er schattige aapjes rond in plastic ballen.

Het laatste spel in de serie - remakes en remasters niet meegerekend - is nu twaalf jaar oud. Mijn ervaring met de spellen gaat nog verder terug. Met "Banana Rumble" waag ik me opnieuw aan de serie en zet mezelf voor gek. Een beslissing waar ik achteraf spijt van heb - in ieder geval gedeeltelijk.

Een gedurfde avonturenmodus

De belangrijkste attractie van het spel is de uitgebreide avonturenmodus. In tien thematisch verschillende werelden heb ik in totaal 200 (!) levels tot mijn beschikking waar ik doorheen moet navigeren met de schattige aapjes.

Het "verhaal" dat deze werelden bij elkaar houdt, is een onbeduidend apentheater. De primatenbende rond AiAi, GonGon en co. zijn op zoek naar een legendarische banaan die blijkbaar geheimzinnige krachten herbergt. Ik begrijp het. Kan me niet schelen, ik wil gewoon door de levels rollen.

Zelfs de prachtig geproduceerde tussenfilmpjes grijpen me niet. Dit komt echter vooral door de vreselijke "voice" uitvoer met irritante apengeluiden. Gelukkig kan ik de filmpjes op elk moment overslaan en hoef ik me geen zorgen te maken dat ik een of andere krankzinnige "verhaal"-wending mis.

De levels in adventure mode hebben altijd dezelfde structuur. Ik moet een aap in een plastic bal zo snel mogelijk veilig door een hindernisbaan naar de finish brengen. Het bijzondere aan het "Super Monkey Ball"-principe is dat ik het personage niet beweeg, maar de analoge stick gebruik om het hele level in één richting te kantelen om de bal aan het rollen te krijgen. Ik kan niet springen met de primaten, maar er is een boost die ik kan gebruiken om korte kloven te overbruggen. Als ik in de afgrond val, moet ik het level helemaal opnieuw beginnen.

Op weg naar de bestemming zijn er bananen om te verzamelen. Hoe meer ik er verzamel, hoe hoger mijn score. Met de punten die ik win, speel ik nieuwe cosmetische voorwerpen voor de apen en nieuwe personages vrij. Het moeilijkste item om te plaatsen is een gouden banaan, die je extra punten geeft. Maar ik kan niet te veel tijd nemen - ik heb maar één minuut om de finish te halen.

De verschillende karakters waaruit ik kan kiezen hebben verschillende voor- en nadelen. Sommige apen zijn snel maar onnauwkeurig. Andere zijn langzaam en zeer nauwkeurig. Afhankelijk van het niveau kies ik de juiste primaat voor de missie.

Ik moet het brede scala aan visuele realisaties en creatieve gameplay-ideeën prijzen. Het eenvoudige spelprincipe wordt op verrassende manieren gebruikt in de 200 levels. Mijn favoriet is een level met een gigantische klok waar ik de draaiende secondewijzer moet gebruiken als helling voor gewaagde boost-sprongen. Briljant!

De soundtrack is ook briljant. Mijn reis door de zenuwslopende parcoursen wordt begeleid door voornamelijk elektronische upbeat earworms. Luister maar eens naar deze absolute banger uit de "Neon Arena" (het nummer komt binnen op seconde 32). Ik vind het geweldig!

Dat is niet eerlijk!

Gelukkig schommelt de kwaliteit van de levels nogal in de loop van het avontuur. Vooral in de latere werelden zijn er veel ongelooflijk irritante trial-and-error-passages. Ik weet vaak niet wat het spel van me verwacht of wat ik fout heb gedaan. Op sommige momenten begrijp ik ook de vreemde balfysica niet en vraag ik me af waarom mijn aapje zo vreemd beweegt en neerstort. Als het spel dan op een stom moment schokt - dit gebeurt in bijzonder snelle levels of met veel effecten - ben ik het helemaal kwijt.

De camera is ook voor verbetering vatbaar. Hij volgt automatisch het aapje en draait mee met zijn richtingsveranderingen. Hij staat echter vaak ongunstig en zorgt ervoor dat ik gevaarlijke obstakels niet kan zien. In levels met bewegende of roterende platforms laat de camera volledig de geest. Ik heb geen idee waar ik heen ga en val volledig gedesoriënteerd mijn dood tegemoet.

Ik blijf falen op deze frustrerende punten en geef het spel de schuld. "Dat is niet eerlijk", schreeuw ik als een dolle aap en gooi gefrustreerd mijn Switch-controller op de grond. Gelukkig kan hij dankzij het pluizige tapijt in de woonkamer goed tegen een stootje.

Ik speel vals

Als je, net als ik, problemen hebt met de camera en de besturing, helpt een blik op de instellingen. Er zijn ongelooflijk veel aanpassingsopties waarmee je de toewijzing van knoppen, het dode-zone-bereik van de analoge sticks en het gedrag van de camera naar wens kunt aanpassen. Bewegingsbesturing kan daar ook worden geactiveerd. Het uitgebreide instellingenmenu loste mijn problemen met het spel niet op, maar het verlichtte ze in ieder geval een beetje.

Als al het andere faalt, biedt het spel extra hulpopties in de levels. Een geest laat je zien welk pad je het beste kunt nemen. Er zijn ook checkpoints - een functie die me in sommige levels voor de volgende woedeaanval heeft behoed. Als ik gebruik maak van deze "cheats", wordt mijn beste tijd voor het level niet meegeteld. Maar dat maakt me niet uit.

Het spel gaat nog een stap verder - als ik een level voor mijn leven niet haal, heb ik de optie om het over te slaan in ruil voor verdiende punten. Hoewel mijn gamer-eer me er in eerste instantie van weerhoudt om van deze functie gebruik te maken, kom ik later in het spel toch in de verleiding om dat te doen. En ik heb er geen spijt van. Ik kan me concentreren op de echt goede levels en de vervelende frustrerende levels negeren.

Jerky monkeys

Ik kan de avonturenmodus met maximaal drie andere spelers in co-op spelen. Gelukkig kan de botsing tussen de plastic ballen in dit speltype worden uitgeschakeld, zodat andere apen me niet de afgrond in kunnen duwen. Ik heb een paar levels in de stand voor twee spelers getest. Het is leuk, maar de framerate is nog triller dan in de singleplayer. Jammer.

Het spel heeft nog grotere prestatieproblemen in de chaotische multiplayergevechten in de "battle mode". In deze modus kan ik me zowel lokaal als online uitleven in verschillende competitieve minigames met maximaal 15 spelers. In beide varianten schokt het spel non-stop. Het lijkt alsof het spel niet kan omgaan met zoveel apen en effecten die tegelijkertijd rondrollen. Bovendien gaan de online spellen gepaard met ondraaglijk lange laadtijden.

In termen van gameplay varieert de kwaliteit van de minigames sterk. De races bieden bijvoorbeeld spannende en chaotische gevechten à la "Mario Kart" met een hoge herspeelwaarde. De "bananenjacht" daarentegen is gewoon een saaie jacht op hoge scores die wordt uitgespeeld op ongeïnspireerde arenaniveaus. Al met al zijn deze extra speltypen slechts een teleurstellende en schokkerige aanvulling op het vette avontuurlijke hoofdgerecht.

"Super Monkey Ball: Banana Rumble" is verkrijgbaar voor de Switch. Het spel is mij ter beschikking gesteld door Sega voor testdoeleinden.