De "Final Fantasy XVI"-demo wakkert eindelijk mijn hype voor het spel weer aan

Ik ben dol op de Final Fantasy-serie. Ik heb op zijn minst elke titel in de hoofdserie gespeeld, de meeste helemaal. Maar toen Final Fantasy XVI in september 2020 werd aangekondigd, kon ik er helemaal niet enthousiast over worden. "Mijn" gamereeks leek te veel op een kopie van westerse role-playing games zoals "The Elder Scrolls V: Skyrim" of "The Witcher" trilogie.

Naarmate er meer details over het spel naar buiten kwamen, veranderde dat langzaam. Toch wilde ik het nog steeds niet echt spelen. Maar het idee om "Final Fantasy" te kruisen met "Game of Thrones" wekte mijn nieuwsgierigheid. De laatste trailers en vooral het enthousiasme van Youtubers als Primalliquid, die de proloog al hadden kunnen spelen, hebben me verslaafd gemaakt.

De demo die op 12 juni is uitgebracht is precies dat. Ik heb hem nu gespeeld en was niet teleurgesteld. "Final Fantasy XVI heeft de potentie om voort te bouwen op de glorieuze Playstation 1-jaren van de serie. Het ziet er fantastisch uit en speelt fantastisch. Toch ben ik ondanks al mijn enthousiasme ook sceptisch. Hier zijn mijn vijf redenen waarom ik zo enthousiast ben en twee redenen waarom ik nog steeds nogal sceptisch ben.

Spoilerwaarschuwing: Ik ga in op de inhoud van de proloog voor de punten. Als je het zelf wilt ervaren, doe dat dan voordat je deze regels leest. Of je laat je verwennen, jouw keuze.

"Final Fantasy" ontmoet "Game of Thrones"

In de demo zie je heersers beslissen over de toekomst van Valisthea. Terwijl ze debatteren en plannen maken, breekt er buiten een brute strijd uit waarin de onderdanen als pionnen vallen. De beste "Game of Thrones"-stijl - inclusief scènes die expliciet zijn naar "Final Fantasy"-normen. De ontwikkelaars hebben dus niet voor niets de voorgeschreven dosis "Game of Thrones" genomen. "Final Fantasy XVI" is duidelijk geïnspireerd door het werk van George R. R. Martin. Daar hou ik van; de gameserie kan wel tegen een stootje.

Realisme

Dat brengt me bij het volgende punt: De spelwereld die in de demo wordt getoond is vies. Niet dat dat in andere delen van de serie niet zo was. Maar alles leek kinderlijk en gepolijst in de vorige titels. Dat is hier niet het geval. Als ik het over viezigheid heb, bedoel ik niet alleen de spelwereld - die is ook vies. Maar vooral het moeras doet me denken aan "The Witcher 2: Assassins of Kings". Ik bedoel dat niets in het spel kunstmatig mooier is gemaakt.

Als je in vorige Final Fantasy-games horde na horde vijanden neermaaide, had hun dood niet echt gevolgen. De lichamen verdwenen gewoon. In het nieuwste deel spuit er bloed als kelen worden doorgesneden. "Final Fantasy XVI" staat veel dichter bij de werkelijkheid - en dat is goed voor de serie.

Maar bloed is niet de enige uiting van realisme. In de demo wordt duidelijk dat slavernij een centraal onderdeel van de plot zal zijn. Dit conflict wordt in de eerste paar uur van het spel geïntroduceerd met een korte scène die onder mijn huid kruipt. Zo zie ik het graag.

Eikons

In het nieuwste deel worden de oproepen/summons "Eikons" genoemd. Dit zijn mythologische wezens of beesten met een immense kracht. Ze zien er fantastisch uit en voeren epische gevechten. "Final Fantasy XVI" begint met zo'n gevecht.

Ifrit en Phoenix geven elkaar een flink pak slaag. Jij bestuurt Phoenix. Ja, dat lees je goed: Jij bestuurt de Eikons. De dagen dat je de oproep selecteerde en achterover leunde zijn voorbij. Je moet op de toetsen drukken. Volgens verschillende trailers verschillen de andere Eikon-gevechten qua gameplay. Ik kan niet wachten om weer tegen de gigantische beesten te vechten.

Battle-systeem

Ik zou het gevechtssysteem eigenlijk niet leuk moeten vinden. Ik ben een fervent voorstander van het active-time-battle-systeem. Ik vind het leuk om bevelen te geven en te zien hoe de personages ze uitvoeren. Dit komt voort uit mijn verleden: vroeger kon ik joints draaien en chips eten tijdens het gamen. Maar ik moet toegeven: Het gevechtssysteem van "Final Fantasy XVI" heeft me tot nu toe over de streep getrokken. Natuurlijk, het is niet nieuw. Het doet me denken aan "Star Wars Jedi: Survivor".

In de proloogdemo zie je alleen de basic van het gevechtssysteem. Als je deze hebt voltooid, kun je een gevechtsdemo vrijspelen. Hierin bestuur je Clive, die aanzienlijk betere vaardigheden en uitrusting heeft. Hierdoor krijg je een beter gevoel voor het gevechtssysteem. Het is gewoonweg episch en ik kan er geen genoeg van krijgen. Ik verheug me nu al op het slijpen.

Dragoons

De functie Dragoon is een van de meest iconische in de Final Fantasy-serie. Dragoons zijn personages die gespecialiseerd zijn in fysieke gevechten. Ze hebben een speer als wapen en voeren sprongaanvallen uit. In de "Final Fantasy XVI" demo bestuur je geen dragoon, maar vecht je er wel tegen. De gevechten zijn ontzettend leuk en ik zou dolgraag een Dragoon besturen. De visuele realisatie van het personage is ook briljant.

Dragoons waren gemeengoed in de vroege "Final Fantasy"-delen en de karakterklasse was goed. In latere delen verwerd hij steeds meer tot een karikatuur - ziet er cool uit, maar is slecht. In "Final Fantasy Tactics" is de functie gewoon onspeelbaar. Hopelijk is dit gevecht niet de laatste ontmoeting met een Dragoon.

Pathos

Terwijl ik aan de minder goede kant sta. "Final Fantasy" heeft altijd bekend gestaan om zijn overdreven personages. Aangezien de stijl van de serie nooit zo realistisch is geweest als in westerse role-playing games, heb ik me hier nooit aan gestoord. De nieuwe stijl is een ander verhaal. Als personages hun toespraken met extra pathos houden, lijkt het bijna belachelijk. Het beste voorbeeld hiervan is de moeder van het hoofdpersonage, Anabella Rosfield.

Wanneer ze haar jongere zoon Joshua overbeschermt en laatdunkend naar Clive kijkt, komt dat hier en daar belachelijk over. Ik moest een of twee keer lachen omdat de scène zo overdreven is. Anabella is een slechte kopie van Cersei uit "Game of Thrones". En Cersei is al een van de zwakste personages in de "Song of Ice and Fire" serie.

Karakters

Dat brengt me bij de personages. De hoofdpersoon Clive en zijn broer Joshua zijn zo sympathiek als een plank in de eerste twee uur van het spel. Clive is gewoon te perfect, wil het iedereen altijd naar de zin maken en heeft daarom geen persoonlijkheid. Hij is saai en inwisselbaar. Hetzelfde geldt voor Joshua, die gewoon moet dienen als zwakke, bevoorrechte slaaf.

Echt waar, dit is in het begin het geval met veel personages in grote werken. Thorfinn Karlsefni is ook een saai, eendimensionaal personage in de eerste arc van de manga "Vinland Saga". Pas na verloop van tijd ontwikkelt hij zich tot een persoon waarmee je je kunt identificeren. Hopelijk maakt Clive dezelfde ontwikkeling door.

Na de demo ben ik erg enthousiast over het spel. Als je het ook wilt spelen, kun je het vinden in de Playstation Store. Je kunt de score van de demo trouwens overzetten naar de uiteindelijke versie.

Game

EUR59,94

Square Enix Final Fantasy XVI

31

Game

EUR95,74

Square Enix FF XVI PS-5 Deluxe Editie Final Fantasy

Playstation, DE

11