Het eerste eigen avontuur van prinses Zelda is een gedurfd en geslaagd experiment. Ondanks vervelende stotteringen kunnen fans van de serie zich verheugen op een uitstekend "Zelda"-avontuur met een snufje "Pokémon".
"The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom" gaat de geschiedenisboeken van Nintendo in. Voor het eerst in de geschiedenis van de spelserie bestuur ik niet de zwaardvechter Link, maar de gelijknamige prinses zelf.
In plaats van een zwaard gaat Zelda de strijd aan met een magische staf. Hiermee kan ze voorwerpen en monsters kopiëren en tevoorschijn toveren als "echo's". Dit gedurfde gameplay-experiment zet veel dingen op hun kop. Desondanks voelt "Echoes of Wisdom" aan als een klassieke 2D "Zelda".
Eén vlieg in de zalf: de af en toe slechte technische realisatie bederft de spelervaring met vervelende stotteringen. Ik wou vaak dat ik het spel op krachtigere hardware kon spelen.
In samenwerking met Nintendo geven we een Nintendo Switch (OLED-model) weg, inclusief "The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom" en geweldige merchandise. Het enige wat je hoeft te doen is deze vraag beantwoorden: Wat is jouw absolute favoriete kerker uit alle "The Legend of Zelda" games?
De wedstrijd is afgelopen.
Mysterieuze scheuren zijn verschenen in het koninkrijk Hyrule en leiden naar de "leegte" - een vreemde parallelle dimensie waarin de tijd stilstaat. Uit deze scheuren komen veel gemene monsters tevoorschijn. Link, die normaal gesproken altijd klaar staat om het koninkrijk te beschermen, is in een van deze scheuren verdwenen. Geweldig. Prinses Zelda zal de wereld moeten redden en de scheuren moeten sluiten.
Tijdens haar reis door Hyrule wordt Zelda vergezeld door "Tri", een suikerzoete fee die de prinses een magische staf geeft. Dit gooit de beproefde "Zelda"-gameplay overhoop.
Als ik een sprankelend voorwerp in de wereld zie, kan ik het kopiëren met de toverstaf. Eenmaal gekopieerd is het voorwerp op elk moment voor mij beschikbaar als een "echo". Verslagen monsters kunnen ook worden gekopieerd en weer tevoorschijn worden getoverd om voor mij te vechten als dat nodig is.
Hoe en waar ik echo's gebruik, bepaal ik helemaal zelf. Wil je een voorbeeld? Ik wil naar een schatkist op een richel. Om daar te komen, tover ik eerder gekopieerde bedden tevoorschijn, stapel ze op en gebruik ze als trap. Ik kan ook waterkubussen stapelen en er tegenop zwemmen. Of ik kloon een spin die aan het plafond hangt en gebruik zijn ronddraaiende draad als klimtouw.
De enige beperking die ik heb is de magie die ik tot mijn beschikking heb. Elk gekloond voorwerp en elk monster kost magische punten. Als deze op zijn, wordt de oudste echo verwijderd. Na verloop van tijd kan ik de beschikbare magiepunten uitbreiden met upgrades en zo steeds flagrantere echo's maken.
De snelheid waarmee ik nieuwe voorwerpen en monsters ontgrendel is verdomd snel. Ik ben nog maar net gewend aan een echo of ik vind het volgende voorwerp of de volgende vijand om aan mijn repertoire toe te voegen. Om de paar uur ontdek ik zelfs iets dat mijn speelstijl volledig op zijn kop zet - soms in de manier waarop ik gevechten benader en soms in de manier waarop ik me door de wereld beweeg of puzzels oplos.
Hoe meer echo's ik ontgrendel, hoe onhandiger de besturing wordt. Dit komt vooral door het omslachtige menu, dat doet denken aan de vaardigheid "Synthese" uit "Tranen van het Koninkrijk". De vrijgespeelde echo's worden in een horizontale lijn aan me gepresenteerd. Ik kan ze sorteren op verschillende criteria - bijvoorbeeld op de meest recent geleerde of de meest gebruikte echo's. Het constante heen en weer scrollen werkt na een tijdje op mijn zenuwen. Vergeleken met "Tears of the Kingdom" had ik graag wat vooruitgang gezien in de menunavigatie.
Het verzamelen van verschillende monsterecho's doet me soms denken aan "Pokémon". Als ik door de wereld zwerf, zie ik steeds nieuwe spannende wezens. Ik wil ze echt "vangen" zodat ik ze de strijd in kan sturen of voor andere doeleinden kan gebruiken.
Soms zoek ik bewust afgelegen plekken en grotten op om spannende monsters te vinden. Een elektrisch geladen vleermuis? Dat is handig om vijanden mee te verdoven. Een reusachtig plantenwezen dat ronddraait en vijanden wegslingert met stekels? Dat zal me helpen om grote hordes vijanden te bestrijden.
De verschillende monsters hebben zelfs verschillende niveaus en hun eigen "types" (vuur, water, gras, ijs, etc.), die belangrijk zijn in de strijd. Ja, er is zelfs een "Pokédex"-achtige encyclopedie met interessante feiten over de monsters (en voorwerpen) in het spel opgenomen. Mijn Pokémon-hart maakt een vreugdesprongetje.
Als het verzamelen van monsters nog niet genoeg reden was om blij te zijn, ontmoet ik in de loop van het spel een gekke wetenschapper. Hij maakt nieuwe Frankenstein-monsters voor me. Ik kan de opwindbare robotbeesten gebruiken in gevechten zonder magie en naast de echomonsters. Dit is vooral handig in grotere en moeilijkere eindbaasgevechten.
Met de toverstaf kan Zelda niet alleen monsters en vijanden kopiëren, maar ook telekinetische krachten ontketenen. Met de vaardigheid "unison" brengt de prinses haar bewegingen over op andere voorwerpen of monsters. Dit betekent dat ze zelfs enorme rotsblokken heen en weer kan duwen. Of ik kan het gebruiken om vijanden in afgronden en lava te sturen om ze te doden. Het is leuk en doet een beetje denken aan de Magnesis-vaardigheid van Link uit "Breath of the Wild".
Als alternatief kunnen bewegingen van voorwerpen of monsters worden overgezet naar Zelda met het omgekeerde "unison". Een voorbeeld: om een steile berg te beklimmen, tover ik een spin tevoorschijn als echo en maak ik me eraan vast met "Unison". Het beest kruipt de berg op en ik zweef met hem mee. Dit bespaart me de moeite van het klimmen. Heel grappig.
"The Legend of Zelda"-puristen kunnen opgelucht ademhalen - althans een beetje. Zelfs de prinses kan niet zonder zwaardvechten. Na de eerste kerker vindt ze een magisch zwaard. Hiermee kan ik een "zwaardvechtersmodus" activeren, waarmee Zelda zichzelf bestuurt als Link en met het zwaard zwaait. Dit betekent dat ik actief kan deelnemen aan het gevecht. Helaas maar voor een paar seconden. Daarna moet ik het zwaard opladen met magische bronnen.
Ik kan de duur van de modus geleidelijk opwaarderen. Maar ik ben er nog steeds niet echt blij mee, zelfs na talloze upgrades. Ik kan de bronnen voor het opladen alleen vinden in de interdimensionale scheuren. Als ik Hyrule verken, is mijn magische balk voor de zwaardvechtersmodus dus meestal leeg.
Dus ik kom vaak in een situatie terecht waarin ik zelf mijn zwaard zou willen trekken, maar dat niet kan. Dit is vooral frustrerend als mijn getoverde monsterecho's raar doen en vijanden missen of vast komen te zitten. Verdomme, waarom dood je die Moblin niet gewoon in plaats van te missen of stom te staan kijken!
De wereld van "Echoes of Wisdom" is groot, maar niet overweldigend groot. Het kostte me ongeveer 25 uur om mijn avontuur te voltooien. Tijdens dat proces heb ik heel wat zijmissies voltooid en de meeste verzamelitems gevonden.
Net als in "Breath of the Wild" en "Tears of the Kingdom" ben ik vrij om de volgorde te kiezen waarin ik de gebieden verken en kerkers aanpak. Deze vrijheid voelt erg verfrissend in een 2D "Zelda". Over kerkers gesproken: de generieke en soms teleurstellende kerkers uit het "Breath of the Wild"-tijdperk behoren definitief tot het verleden.
Net als in eerdere spellen in de serie zijn de kerkers thematisch ingedeeld. Ik vecht en puzzel me onder andere een weg door een gloeiendhete lavakerker, een bevroren ijskerker en een waterkerker in het territorium van de Zoras. De puzzels doen denken aan de klassieke "Zelda"-spellen. Het oplossingspad daarentegen doet meer denken aan de nieuwe, open spelmechanieken van de laatste twee Switch spin-offs.
Ik moet constant in mijn repertoire van echo's zoeken naar het juiste voorwerp (of monster) dat me kan helpen bij het oplossen van een puzzel. De "unisono" mechanic wordt ook vaak gebruikt bij het oplossen van puzzels. Er is geen "juiste" oplossing. Ik stel vaak iets samen uit mijn echo's dat maar net werkt, maar zeker niet de makkelijkste optie zou zijn geweest. Ik moet denken aan mijn slechte creaties en onconventionele oplossingen die ik gebruikte in "Tears of the Kingdom". Prachtig.
De kerkers in "Echoes of Wisdom" bevinden zich in de breuken van de mysterieuze dimensie "Niets". Voordat ik een kerker kan aanpakken, moet ik zo'n kloof binnengaan en me een weg vechten door een kort spelgedeelte in de parallelle dimensie. Ik vind ook enkele scheuren met toegang tot het "Niets" los van de kerkers. In deze levels staat de tijd stil en staat de wereld letterlijk op zijn kop. Soms vind ik de eigenzinnige mini-dungeons nog spannender en succesvoller dan de grote dungeons.
Naast de kerkers en de "leegte" zijn er talloze kleinere grotten, schatten en geheimen te ontdekken in de overwereld van Hyrule. Er staan me ook verschillende minigames en uitdagingen te wachten. Ik kan meedoen aan een paardenrace, gevechtsoefeningen voltooien met een beperkte selectie echo's of zo snel mogelijk fruit oogsten. Geweldig!
Ik ben een beetje teleurgesteld over de buit die ik in grotten vind of krijg als beloning voor minigames. Meestal krijg ik alleen een paar robijnen of wat onbeduidende ingrediënten voor smoothies waarmee ik mezelf kan genezen of mijn magie kan regenereren. Dit is nuttig, maar niet spectaculair.
"Echoes of Wisdom" is een suikerzoet en prachtig spel. Mits je de speciale grafische stijl onder de knie krijgt, die doet denken aan de Switch-remake van "Link's Awakening" (2019)
De nederzettingen zijn voor mij een hoogtepunt. De dorpen barsten van de liefdevolle details en de aaibare personages zijn humoristisch geanimeerd en vermaken met grappig geschreven dialogen. De visuele pracht wordt afgerond met een uitstekende soundtrack, gekenmerkt door nostalgische melodieën en frisse composities met een pakkend melodiekarakter.
Het is jammer dat de technische realisatie geen gelijke tred kan houden met het harmonieuze totaalplaatje. Net als "Link's Awakening" daarvoor, blijft "Echoes of Wisdom" vaak achter. Vooral in de uitgestrekte overwereld werd ik herhaaldelijk weggerukt van de actie door korte maar duidelijk merkbare framerate-dalingen - of het nu in de handheldmodus was of in het dock. De ongelijke framerate heeft in ieder geval geen negatief effect op de gameplay - ik ben nooit doodgegaan door een stotter of een moeilijke sprong op een platform gemist.
"The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom" is verkrijgbaar voor Nintendo Switch. Het spel is mij door Nintendo ter beschikking gesteld voor testdoeleinden.
"The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom" zet de beproefde "Zelda"-formule met de toverstaf en de "Echo"-klonen op zijn kop. Het gedurfde gameplay-experiment werkt grotendeels. Het is leuk om nieuwe monsters en voorwerpen te vinden en ermee te experimenteren - zowel in gevechten als bij het oplossen van puzzels. Af en toe zou ik willen dat ik actiever kon deelnemen aan de gevechten. De beperkte "zwaardvechtmodus" voldoet maar gedeeltelijk aan mijn wens.
De succesvolle gameplay wordt bedorven door de omslachtige menunavigatie en vervelende stotteringen. Ik zou graag een "Switch 2" tevoorschijn toveren met Zelda's toverstaf, zodat ik "Echoes of Wisdom" zonder technische problemen op krachtigere hardware zou kunnen spelen. Ondanks de genoemde tekortkomingen kunnen fans van de serie uitkijken naar een uitstekende spin-off die veel dingen anders doet en toch vertrouwd aanvoelt.
Pro
Contra
Mijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.
