Valkparkieten: Rio en Cookie komen bij mij wonen (Deel 1)

Ik had als kind al een nymphie. Ja: een nymphie. In de vogelgemeenschap noemen we dat valkparkieten - of nimfen of fluffies of verenballen of vogeltjes of stinkerds of ... Nou, de nymphie uit mijn kindertijd heette Iko en was de brutaalste vogel die je je kunt voorstellen. Iko knabbelde aan alles waar hij zijn snavel op kon krijgen: behang, deuren, planten, mensen. Iko snauwde naar me zodra ik te dicht bij hem in de buurt kwam. Vooral als hij een vrije vlucht had en voor de magnetron in de keuken zat. De magnetron was zijn grote liefde. Als ik na school mijn eten wilde opwarmen, kon dat alleen als ik Iko eerst bij het apparaat vandaan had gelokt. Geen grapje, veiligheid voor alles. Als je ooit door een valkparkiet bent gebeten, dan weet je dat het uiitstekend is. Desondanks was ik dol op dit kleine grijze brutale vogeltje en was ik navenant verdrietig toen hij op de rijpe leeftijd van 27 jaar wegsluimerde naar de vogelhemel. Sniff.

Nu zijn Rio en Cookie er. Ze zijn geen vervanging voor Iko. Ik heb mijn verdriet al lang achter me gelaten. En toch was er altijd een klein plekje in mijn hart in de vorm van een verentooi.

Ik heb er lang over nagedacht of ik weer een valkparkiet wilde - of eigenlijk twee valkparkieten. Want goede dierenwinkels verkopen de vogels alleen per twee. En hoe grappig de kleine valkparkieten ook zijn - ze hebben karakter. En dat is ... bijzonder. Nimfjes zijn chagrijnig als ze niet genoeg slapen. Ze zijn beledigd als er geen ontbijt wordt gebracht of als hun etensbakje niet stipt om 7 uur is gevuld. Maar ze kunnen ook heel knuffelig en aanhankelijk zijn als ze eenmaal vertrouwen hebben gekregen in "hun" mens. Dan zingen ze liefdevol voor papa of mama, blijven ze op je schouder hangen en laten ze hun kopjes uitgebreid knuffelen. En naar mijn mening is het alleen al voor deze momenten de moeite waard om aan dit dierenavontuur te beginnen.

De eerste overweging: Kaketoes in een appartement

"Kaketoes in je kleine huurflat, weet je het zeker? Je weet hoe luidruchtig ze zijn," vraagt mijn moeder me aan de telefoon als ik haar voor het eerst over mijn plannen vertel. Ja, nimfen kunnen heel luidruchtig zijn. Vooral als ze bang zijn en gillen uit pure paniek. Dan ratelt het in hun oren. Maar, en dit is de grote maar: dit gebeurt zelden. En als het wel gebeurt, gaat er iets heel erg mis - zoals je verderop in de tekst zult ontdekken.

In tegenstelling tot grasparkieten is het bij grasparkieten niet zo.

In tegenstelling tot grasparkieten, die de hele dag door tjilpen en kletsen, zijn nimfen relatief rustige dieren. Met andere woorden, zo stil als een kleine papegaai kan zijn. Cookie en Rio moeten op de een of andere manier communiceren. Ze kunnen niet gewoon stil in een hoekje gaan zitten en een boek lezen.

Daarnaast heb ik mijn buren geïnformeerd dat er af en toe luid gekraak uit mijn kamer kan komen. En kleine dieren, waaronder vogels, zijn niet verboden in het huurcontract.

De opstelling van de kooi: zweet en blauwe plekken

Mijn plan is: eerst komt de kooi, dan de parkieten. Ik neem de tijd om het juiste huis te zoeken. De aanbevelingen met betrekking tot de grootte variëren enorm - afhankelijk van op welke website ik ben. Ik heb aanbevelingen gelezen die variëren van "Je hebt een eigen vogelkamer nodig" tot "Een beschutte slaapplaats is genoeg" voor zo'n beetje alles. Waarbij het vloeroppervlak belangrijker is dan de hoogte. Kaketielen zijn geen verticale vliegers. Ze hebben een spanwijdte van 30 tot 40 centimeter - en hebben dus ruimte nodig. Zelfs als ze elke dag vrij mogen vliegen. Ik heb ook een aantal persoonlijke eisen voor het huis van de parkiet:

• De kooi moet mobiel zijn, zodat ik hem kan verplaatsen om schoon te maken
• Een plankje voor voer, zand en speeltjes zou fijn zijn.
• De deurtjes en voederluikjes moeten ontsnappingsbestendig zijn. Ik heb parkieten gehad die 's nachts het deurtje openbraken en dan in het donker compleet verloren rondfladderden.
• En het moet onschadelijk zijn voor de gezondheid. Met andere woorden: zonder verf die eraf gekauwd kan worden en met een horizontaal rooster zodat de kleintjes kunnen klimmen zonder er voortdurend af te glijden.

Na uitgebreid onderzoek kies ik voor het model "Madeira III" van Montana Cages.

Vogelhuisjes

Montana Furniture Madeira III Antiek

1

Vogelhuisjes

Montana Furniture Madeira III Antiek

1

"Madeira III" wordt geleverd in twee grote verpakkingen. En aangezien er op elke doos een sticker zit met "meer dan 20 kilo", heb ik het gevoel dat de montage een krachttoer zal zijn.

Het lukt me om de kooi in mijn eentje in elkaar te zetten, maar daarna ben ik drijfnat van het zweet, heb ik blauwe plekken op mijn armen en de ergste spierpijn sinds twee dagen. Maar de moeite was het waard: de villa staat.

En wat ik echt geweldig vind, is dat de kooi een dakterras heeft. Ik kan het aan de bovenkant openen en ontgrendelen met een zitstok zodat Rio en Cookie buiten kunnen zitten.

De verhuizing: zoveel haat

Drie dagen na de vermoeiende montage van de kooi is het zover: Ik breng Rio en Cookie naar mij toe. Van tevoren heb ik wat onderzoek gedaan naar waar je valkparkieten in Hamburg kunt vinden. Ik wil de dieren niet zomaar ergens kopen, ik wil weten of ze uit goede handen komen. Mijn onderzoek leidt me naar een grote dierenwinkel aan de rand van Hamburg-Bergedorf.

Ik ga erheen en kijk rond. Alles ziet er schoon en netjes uit. De nimfen leven in een troep in een grote volière en lijken gelukkig. Het wordt al snel duidelijk: hier vind ik wat ik zoek! Ik laad houten zitstokken, (veel te veel) speelgoed, voer, zand en lekkers in mijn winkelmandje.

Hier laat ik alleen een klein overzicht zien van geschikte producten voor valkparkieten. Ik zal binnenkort een gedetailleerd artikel schrijven over dit thema. Je kunt mij als auteur volgen aan het einde van de tekst als je het niet wilt missen

Vogelzaad

Versele Laga Versele-Laga VL-Australiškas papūgas Loro Parque Mišrus maistas vidutinėms Australijos papūgoms, 1kg

1 x, 1 kg

Vogelzaad

Swisspet Vossenstaartgierst Zakje

1 x, 0.40 kg

13

Benodigdheden voor vogelkooien

Trixie Knabbelspeeltje

Vogelzaad

Versele Laga Versele-Laga VL-Australiškas papūgas Loro Parque Mišrus maistas vidutinėms Australijos papūgoms, 1kg

1 x, 1 kg

Vogelzaad

Swisspet Vossenstaartgierst Zakje

1 x, 0.40 kg

13

Benodigdheden voor vogelkooien

Trixie Knabbelspeeltje

Dan sta ik voor de volière en kijk naar de vogels. Een grijze, bijzonder levendige parkiet valt me meteen op. Dat wordt mijn Rio! Ik besluit voor Cookie omdat het dier zo heerlijk ontspannen is en wegdommelt. Een goede balans met wervelende Rio, denk ik.

Dan spreek ik een medewerker aan: "Ik wil graag twee valkparkieten kopen. Die grijze daar en die met de witte kop." De dame vangt ze met veel gezeur op - en stopt ze in een piepklein transportdoosje. En zo begint het drama. Rio snauwt naar me en Cookie kijkt me niet eens aan. Geen goed begin.

Bij thuiskomst heb ik de kooi opgezet en de twee in hun nieuwe huis gezet. Twee paar zwarte googly-ogen staren me aan. Geloof me, als blikken konden doden, was dit artikel niet geschreven. Ik kan letterlijk de gedachten van Rio en Cookie lezen: "Wie ben je en wat wil je?!", "Waarom moesten we deze bijtende transportbox in?"

De eerste paar dagen: Help, waar is mijn etensbakje?

Dag 1: Rio en Cookie lijken hun snavels in hun veren te hebben begraven en hebben een paar uur geslapen. Totdat hun buikjes begonnen te werken. Het enige probleem is: de nimfen kunnen de etensbak (nog) niet vinden. En ze dwalen door de kooi, ook al heb ik twee schalen vol heerlijke granen klaargezet. Resultaat: oorverdovende kreten in de categorie "Help, we verhongeren! Mama! Doe het! Wat!" Rio en Cookie hebben honger.

Dus ik kiep de inhoud van de kommen op de vloer van de kooi. In de dierenwinkel werden de dieren gevoerd in grote, ondiepe kommen op de vloer - en blijkbaar kennen Cookie en Rio alleen deze variant. Het helpt: twee minuten later zijn de schreeuwers stil en zitten ze te knabbelen. Toch moet het voeren op de vloer geen permanente oplossing zijn, want de nimfen laten er ook hun uitwerpselen achter. Niet zo smakelijk.

De draken temmen: Gierst helpt

In het weekend breng ik veel tijd door met de "grijze geesten". Ik praat met ze, we kijken samen Star Trek en ik probeer ze meer aan mij te laten wennen. Het "temmen" project begint. Ik begin met Rio omdat hij nieuwsgieriger is dan Cookie. En ik gebruik de oudste truc uit het boek: gierst. Gierst is voor valkparkieten wat suiker is voor mensen. Dus ik houd de gierst voorzichtig voor Rio's snavel. Eerst kijkt hij heel sceptisch, maar na een paar minuten begint hij te knabbelen. Hoera! Dat was makkelijker dan ik dacht.

Nu naar Cookie. Hij lijkt niet mee te willen werken. Wat ik ook doe, Cookie wil niet. Hij draait zich zelfs om als ik met trosgierst aankom. Een valkparkiet die geen trosgierst lust? Hmmmm. Ik zal ijsbergsla proberen. Misschien houdt Cookie wel van groentjes. En zie: ook hier is haar eetlust groter dan haar angst. Cookie eet zijn salade met smaak op. En ik voel me een beetje als Khaleesi in 'Game of Thrones'. Je weet wel, de vrouw met de draken...

Dit artikel is trouwens het eerste deel van een kleine serie. In toekomstige berichten zal ik schrijven over een goede kooiopstelling en hoe je het jezelf als valkparkietenmoeder of -vader gemakkelijker kunt maken als het op verzorgingswerk aankomt. Of zoals mijn baas zegt: "Anika, je hebt nu drie vogels. Twee in de kooi en één ... ergens anders."