VCF: ponsband, plotters en pieptellers
Hier zijn mijn indrukken van het 2023 Vintage Computer Festival in Zürich - allemaal opgeslagen op ponsband. Nou ja, bijna dan.
Is vintage in de mode? Of was het het sombere novemberweer? Of toch het feit dat mijn collega Martin Jud iedereen de heads-up gaf? In ieder geval werd de 2023 editie van het Vintage Computer Festival (VCF) goed bezocht. Kraftwerk Selnau in Zürich stroomde vol.
En terecht. De tentoonstelling had veel te bieden en bevatte een goede mix. Zoals verwacht zag ik vintage klassiekers zoals de Commodore C64, de Amiga 500, Atari en IBM PC's en de goede oude kubus Macs. Maar ook computers uit de 19e eeuw, de Enigma codeermachine en een heleboel apparaten waar ik nog nooit van gehoord had, zoals het Lilith (site in het Duits) systeem ontwikkeld door ETH Zürich. Of "draagbare" computers met een toetsenbord, CRT-scherm en printer. Ze kunnen zichzelf eigenlijk alleen draagbaar noemen omdat ze in een enorme behuizing zijn ingebouwd.
Bezoekers konden veel van deze dingen zelf uitproberen. Bij de ingang kon je kiezen uit een reeks kleine opdrachten, uitdagingen genoemd. Elk A5 vel bevatte een makkelijke, middelmatige en moeilijke opdracht.
Bron: Armin Tobler
Werken met een IBM PC
Laten we het tumult induiken. Ik probeer een redelijk moeilijke taak uit die eenvoudig klinkt: "Maak met Lotus 1-2-3 een grafiek van het geschatte aantal bezoekers aan het VCF in de afgelopen vijf jaar en maak een hard copy met een penplotter."
Dus ik ga zitten achter een IBM PC uit 1981 en staar naar een groene tabel op een zwarte achtergrond. Alleen al het invullen van de cellen kost me een paar minuten. Daarna ben ik een beetje verdwaasd. Een van de tentoonstellingsmedewerkers vertelt me dat ik op de backslash toets moet drukken om een commando in te voeren. Hiermee kan ik een staafdiagram maken van de ingevoerde gegevens. Vervolgens moet ik dit opslaan en Lotus afsluiten, een andere applicatie print de grafiek daadwerkelijk. Zonder instructies was het me nooit gelukt.
Bron: Armin Tobler
Uitgedrukt is niet het juiste woord voor wat er nu gebeurt. De penplotter tekent de grafieken bijna zoals een mens dat zou doen - alleen een beetje sneller en met meer precisie. Het is leuk om naar te kijken, ook al duurt het vrij lang voordat alle balken gearceerd zijn. In de tussentijd kan ik niets op de pc doen, maar dat geeft niet, want ik zou toch niet weten waar ik moet beginnen.
Bron: Armin Tobler
Punched tape: wat je ziet is wat je opslaat (WYSIWYS)
Bij een andere stand typ ik tekst in een terminal, maar in plaats van dat het op het scherm wordt weergegeven, verschijnt het als code op een ponsband. De strook wordt vervolgens weer ingescand op een andere machine en mijn eerder getypte tekst verschijnt op het scherm.
Bron: Armin Tobler
Op de strip staat een stukje uiterst belangrijke informatie: "digitec was here". Elke kolom is een letter, of eigenlijk een byte. Bestaande uit 8 bits, is een gat een 1 en geen gat een 0.
Bron: Armin Tobler
Ik ben niet nostalgisch, ik ben te jong om me ponsband te herinneren. Maar dat neemt niet weg dat het fascinerend is. Ik kan de opgeslagen gegevens zien en zelfs voelen. Mensen zeggen altijd dat digitaal niet zintuiglijk is, maar dat is hier niet het geval.
Apple Lisa was te interessant
Een ander hoogtepunt van het festival is de Apple Lisa. Het is de voorloper van de originele Macintosh en de desktopinterface lijkt erop. Hoewel het commercieel een flop was vanwege het hoge prijskaartje, was het een mijlpaal in termen van technische verdienste. Helaas kan ik het apparaat niet gebruiken voor mijn uitdaging omdat het altijd bezet is. In plaats daarvan ga ik aan de Macintosh ernaast zitten, met een A4-scherm in staand formaat. Deze configuratie was het hoogtepunt van desktop publishing in de jaren 80. Ik begin Crystal Quest erop te spelen. In liggend formaat.
De rest haal ik in 2024 in
Dit waren slechts drie van de vele leuke mogelijkheden die er waren. Ik had een website in de stijl van de jaren '90 kunnen maken of kunnen gamen zoals ze vroeger deden op een LAN-party uit de jaren '90. Ik had ook C64 synthesizermuziek kunnen maken. Veel hiervan vereist echter niet alleen tijd, maar ook voorkennis - of in ieder geval iemand die je helpt. Dat laatste was niet altijd mogelijk gezien het grote aantal bezoekers. Misschien kan ik in 2024 wat van de exposities inhalen. Per slot van rekening raken vintage computers niet verouderd; ze worden alleen maar beter naarmate ze ouder worden.
28 mensen vinden dit artikel leuk
David Lee
Senior Editor
David.Lee@digitecgalaxus.chMijn belangstelling voor computers en schrijven leidde me relatief vroeg (2000) naar de technische journalistiek. Ik ben geïnteresseerd in hoe je technologie kunt gebruiken zonder gebruikt te worden. In mijn vrije tijd maak ik graag muziek waarbij ik mijn gemiddelde talent compenseer met een enorme passie.
