Vergelijkingstest: DJI Mini 3 Pro vs. Autel Evo Nano+
7/6/2022
Vertaling: machinaal vertaald
De DJI Mini 3 Pro heeft obstakeldetectie en een geavanceerde camera. De Autel Evo Nano+ minidrone biedt dit al een tijdje. Deze test vergelijkt de beste drones onder de 250 gram van dit moment.
De nieuwe DJI Mini 3 Pro is sinds kort verkrijgbaar. Hoe verhoudt het zich tot andere minidrones? Er is geen test voor nodig om te ontdekken dat hij beter is dan de Mini 2. De "Pro" in de naam zegt dat het niet zomaar de opvolger is, maar een drone die boven de vorige Mini uitstijgt. En ook de prijs drukt dat onmiskenbaar uit.
Een andere, minder bekende drone staat dichter bij de Mini 3 Pro: de Autel Evo Nano+. Hij heeft vergelijkbare functies en is vergelijkbaar geprijsd - in Zwitserland is hij momenteel iets goedkoper, in Duitsland duurder dan de DJI Mini 3 Pro. De Autel Evo Nano+ kwam al in 2021 uit, maar was lange tijd moeilijk leverbaar. Nu heb ik er een en kan ik hem vergelijken met de nieuwe DJI tiny one.
Commonaliteiten en verschillen
Beide drones wegen 249 gram. Ook hebben beide, in tegenstelling tot de DJI Mini 2, automatische obstakeldetectie en objectdetectie voor automatisch volgen of cirkelen. De camerasensor is bij beide ongeveer even groot, en aanzienlijk groter dan bij de DJI Mini 2. DJI vermeldt de grootte als 1/1,3 inch, Autel als 1/1,28 inch.
Uiterlijk lijkt de Evo Nano+ meer op de Mini 2 dan op de Mini 3 Pro. Zoals bij de meeste drones zijn de benen bevestigd aan de propellerarmen. De Mini 3 Pro daarentegen landt in principe op zijn buik, met kleine voetjes op zijn lichaam.
Het eerste wat je op de foto's opvalt is het felle oranje van de Autel drone. Maar hij is er ook in grijs, wit en rood.
Er zijn twee verschillende controllers om uit te kiezen voor de DJI drone: Met een ingebouwd scherm en de klassieke, goedkopere versie waarbij de smartphone in een houder wordt geklemd. Ik gebruik de versie met scherm en wil nooit meer met iets anders een drone besturen. Gewoon beide apparaten aanzetten en alles is klaar. Geen geklungel met kabels, geen problemen door een lege smartphonebatterij.
Bij Autel is er maar één controller voor de smartphone. Maar ook als ik de twee smartphone controllers vergelijk, wint DJI voor mij duidelijk. Door zijn ontwerp neemt de DJI controller veel minder ruimte in beslag in de transporttas. Beide tassen zijn ongeveer even groot. Terwijl Autel erg krap in de tas zit, heeft DJI nog comfortabel ruimte voor andere accessoires, zoals een klein doosje ND-filters. De aansluitkabel en de afschroefbare hendels kunnen ook in de afstandsbediening zelf worden opgeborgen - bij Autel moet ik ze in een zak stoppen.
Een klein pluspuntje voor Autel: de afstandsbediening voelt handiger en comfortabeler aan. Maar omdat het geen racedrone is, lijkt me dat niet belangrijk.
De Autel controller heeft geen eigen schakelaar voor de snelheidsstanden zoals DJI. Er is echter een vrij te configureren Fn-knop waaraan ik deze functie kan toewijzen. Met een dubbelklik biedt het nog een vrij te kiezen functie.
Harsen
Beide drones kunnen worden opgeladen met elke USB-stroomadapter. Voor beide is er een optionele multilader waar drie batterijen in passen. Het mechanisme is vrijwel identiek. De lader herkent welke batterij nog het meeste vermogen heeft en laadt die als eerste op. Dan de volgende volste. De laadcapaciteit wordt door beide fabrikanten aangegeven met vier knipperende of permanent brandende puntjes.
De Autel lader heeft geen behuizing voor de batterijen - ze zijn bevestigd aan een stang, waar ze niet erg goed blijven zitten. Dit bespaart geen ruimte in vergelijking met DJI, waar de batterijen in de lader kunnen worden opgeborgen voor transport.
De Autel lader heeft geen behuizing voor de batterijen.
Functies van de vlucht
De obstakeldetectie functioneerde feilloos op beide drones in de test. Hij kan worden geactiveerd of gedeactiveerd voor elke vliegmodus, behalve voor de snelste modus, die bij DJI Sport heet en bij Autel Ludicrous: daar is de detectie gedeactiveerd. Niet omdat deze modus bijzonder veilig is, integendeel, maar omdat de drone te snel vliegt voor obstakeldetectie.
Op de Mini 3 Pro kun je instellen of de drone moet remmen of een obstakel moet ontwijken. Deze optie vond ik niet op de Autel Evo Nano+ - die remt gewoon.
Beide drones herkennen een obstakel.
Beide drones nemen met hun sensoren alleen obstakels voor, achter en onder zich waar. Naar boven of opzij werkt de obstakeldetectie niet. Met de DJI Mini 3 Pro kun je daarom in de instellingen het zijwaarts vliegen verbieden. Hoe dan ook, obstakeldetectie is geen zorgeloze garantie - uitkijken en vliegen op zicht blijft verplicht.
Beide drones kunnen omhoog of zijwaarts gevlogen worden.
Dankzij hun lichte gewicht zijn beide drones gemakkelijk te vliegen in winderige omstandigheden. Ze trillen wel, maar de opnamen zijn stabiel - de gimbal compenseert alles.
Ik heb niet in extreme omstandigheden gevlogen, dus ik kan niet zeggen op welk punt de drones onbestuurbaar worden. Maar volgens deze testvideo lijkt de DJI drone zelfs door stormachtige wind onaangedaan. De Autel drone gaat blijkbaar ook om met met harde wind na een firmware update.
Mijn indruk: het vlieggedrag van de Autel Evo Nano+ is goed, maar de DJI Mini 3 Pro slaat alles. Het vliegt alsof het op rails loopt. De veiligheidsafstand die de obstakeldetectie geeft is kleiner dan bij de Nano+, dus ik kan bijvoorbeeld dichter over een korenveld vliegen - en ik heb er het volste vertrouwen in dat de drone op die korte afstand niet neerstort.
De Mini 3 Pro lijkt me ook veilig binnenshuis, dus zonder GPS. De Nano+ vloog zichzelf tegen de muur toen ik probeerde het volume te meten, achteruit sturen deed niets. Beide drones hebben ongeveer hetzelfde volume, maar het motorgeluid van de DJI Mini 3 Pro is lager en daardoor aangenamer.
.
Opname
In het algemeen leveren beide camera's zeer goede beelden voor minidrones, beide zijn duidelijk beter dan de DJI Mini 2.
De Autel Evo Nano+ heeft geen intern geheugen, de DJI Mini 3 Pro slechts 1,25 GB - dus in ieder geval voor video's heb je zeker een microSD-kaart nodig. Met de DJI Mini 3 krijg ik de kaart er gemakkelijk in, maar het kost veel moeite om hem er weer uit te krijgen. Het werkt beter met Autel.
Ik begon de cameratest van de DJI Mini 3 Pro met een onscherpe opname. Voor mij was het nieuw dat ik met een kleine drone überhaupt onscherpe opnamen kon maken. Door de grote sensor en het grote diafragma van f/1.7 is het scherpstelgebied kleiner dan gebruikelijk voor hobbydrones. Op het scherm staat een veld voor autofocus: De camera richt zich op dit gebied. Dit gebeurt echter niet automatisch of slechts heel langzaam. Anders had de camera hier op een gegeven moment wel scherpgesteld.
Om het zekere voor het onzekere te nemen en ervoor te zorgen dat de opnamen scherp zijn, schakelde ik over op handmatige scherpstelling met een grote afstand. Voor normale landschapsopnamen is niets anders nodig. De Autel Evo Nano+ lijkt uitsluitend op deze manier te werken, ik kon daar geen enkele scherpstelling aanpassen.
JPEG-foto's
De fotoresolutie van de twee drones komt sterk overeen: 4032 × 3024 pixels voor DJI en 4096 × 3072 pixels voor Autel. Beide kunnen JPEG en DNG opnemen - zelfs tegelijkertijd. DNG is een gestandaardiseerd raw-formaat, dus het biedt meer mogelijkheden bij de nabewerking dan JPEG.
Hier zijn eerst twee JPEG's ter vergelijking:
Dat de velden op Autel donkerder zijn ligt niet zozeer aan de camera, maar aan het feit dat de lichtsituatie niet hetzelfde is door de hoek. Beide camera's maken scherpe JPEG-opnamen met heldere kleuren. In vergroting zijn beide ongeveer gelijk.
RAW foto's
Bij het verwerken van de ruwe gegevens heb ik een soortgelijke ervaring met beide drones. Ten opzichte van de JPEG's kan ik iets meer detail naar voren halen. Kleurcorrectie is moeilijker dan met een "echte" camera. Als ik de witbalans op een warmere instelling zet, ziet het landschap er natuurlijker uit, maar de lucht vervaagt. Het bruine veld op deze foto neigt sterk naar violet. Vergeleken met de RAW-bestanden van een grote camera is de marge klein.
.
Foto's in hoge resolutie
Beide camera's kunnen beelden produceren met vier keer de resolutie, dus 48 megapixels voor DJI en 50 voor Autel. Maar wat er op het eerste gezicht hetzelfde uitziet, is op de twee drones heel verschillend
.
Voor DJI is het verschil in dynamiek duidelijk. Bij verminderde resolutie worden vier pixels samengevoegd tot één om grote, lichtgevoelige pixels te simuleren. Daarom worden de 12-megapixel beelden veel beter dan de 48-megapixel beelden bij sterke verschillen in helderheid. Bij Autel is dit verschil nauwelijks zichtbaar. De Autel drone gaat heel goed om met sterke contrasten, ongeacht de resolutie.
Het addertje onder het gras is echter dat de hoge resolutie afbeelding van Autel er helemaal geen is. In feite hebben de 50 megapixels geen nut. Bij vergroting van de beelden zijn niet meer details zichtbaar dan bij 12 megapixels. Bij DJI is dat anders.
Bovendien levert DJI ook het hoge resolutie formaat in raw formaat, Autel alleen als JPEG. Het gebrek aan dynamisch bereik kan dus tot op zekere hoogte worden gecompenseerd.
Kort: In het geval van Autel is dat niet het geval.
In het kort: Bij Autel is niet duidelijk waar de hoge-resolutiefoto's goed voor moeten zijn. Ze zien er praktisch hetzelfde uit als de gewone. Bij DJI daarentegen is het duidelijk: je offert dynamisch bereik op ten gunste van resolutie.
Hoge resolutie
Met de DJI Mini 3 Pro kun je portretopnamen in volledige resolutie maken - de gimbal draait 90 graden. Dit kan handig zijn voor video's op sociale media, bijvoorbeeld als je de drone instelt om je te volgen
.
Video's
Het is het beste om het nu zelf te bekijken. Hier is een kort filmpje van de Autel Evo Nano+ die opneemt met 4K en 30 beelden per seconde
.
En hier is het geheel met de DJI Mini 3 Pro.
Beide video's zijn erg goed. Autel prepareert de contouren wat scherper en de kleuren nog helderder - ik vind het hier erg mooi. Maar ik weet niet of deze verwerking in elke situatie beter is. In geval van twijfel bieden beide camera's handmatige instellingen en zelfs opname met een logprofiel. Dit biedt, vergelijkbaar met het DNG-formaat voor foto's, meer speelruimte bij de nabewerking.
Wanneer ik fotografeer met de Autel drone, draait de camera veel sneller, waardoor er merkbare schokken zijn. Eén manier om die schokkerigheid af te vlakken is het gebruik van ND-filters. Een andere is het verhogen van de framerate.
En hier komt een belangrijk punt waar de DJI Mini 3 Pro superieur is aan de Autel Evo Nano+. Alleen DJI biedt 4K met 60 fps. Bij Autel moet je je toevlucht nemen tot Full HD. Nog erger: de Full HD-opnamen bij 60 fps laten een zeer smalle beelddoorsnede zien en zijn minder scherp dan Full HD zou kunnen zijn.
.
Conclusie
De DJI Mini 3 Pro wint de head-to-head vergelijking tegen de Autel Evo Nano+. Dit is niet omdat de Autel drone slecht is, maar omdat de Mini 3 Pro zo goed is. De uitstekende vliegeigenschappen, de verfijnde bediening en de geavanceerde opnamemogelijkheden maken het een bijna perfecte drone. Voor hobbygebruikers is de vraag waarom ze überhaupt een grotere drone nodig hebben.
De enige zwakke punten van de DJI Mini 3 Pro zijn de trage autofocus, die de concurrent helemaal niet heeft - en de onhandige gleuf voor de SD-kaart.
De Autel Evo Nano+ is ook heel goed. Zijn landschapsopnamen zien er wat levendiger uit dan die van DJI en momenteel is hij ook wat goedkoper - maar alleen in Zwitserland. Het is er ook in verschillende kleuren. Afgezien daarvan verslaat het zijn concurrent echter nergens. In een directe vergelijking mist hij een bruikbare videofunctie in 50 of 60 fps en een afstandsbediening met scherm.
David Lee
Senior Editor
David.Lee@digitecgalaxus.chMijn belangstelling voor computers en schrijven leidde me relatief vroeg (2000) naar de technische journalistiek. Ik ben geïnteresseerd in hoe je technologie kunt gebruiken zonder gebruikt te worden. In mijn vrije tijd maak ik graag muziek waarbij ik mijn gemiddelde talent compenseer met een enorme passie.
