Wat gebeurt er bij de geboorte? Zeven feiten over bevallen

Het ter wereld komen is een uitzonderlijke ervaring die niemand zich later nog herinnert. Het is een enorme krachttoer voor de barende vrouw, waarvan de fysieke, psychologische en emotionele intensiteit met niets anders te vergelijken is. Wat er precies gebeurt tijdens de bevalling is niet goed onderzocht en is vandaag de dag nog steeds een mysterie voor de geneeskunde.

Na de clitoris, de menstruatie, de Vulva en de vrouwenborst wordt gevolgd door de bevalling - in zeven feiten.

Een medisch mysterie: wat gebeurt er precies tijdens de bevalling

Geboorte is een van de meest alledaagse dingen ter wereld. Ontdek waarom we er nog steeds zo weinig over weten, waarom keizersneden tegenwoordig vaker voorkomen en wat een orgastische bevalling inhoudt.

1. Bevallen is een van de minst onderzochte gebieden in de geneeskunde

Elke dag worden er kinderen geboren. Alleen al in Zwitserland worden elke dag ongeveer 224 pasgeborenen geboren. Toch weet de geneeskunde verrassend weinig over de chemische, hormonale en fysieke processen die op elkaar inwerken voor, tijdens en na de geboorte, hoe moeder en kind samenwerken en hoe het kind zich voelt tijdens het proces.

In een uitgebreid onderzoek van de Süddeutsche Zeitung (betaald artikel) kun je lezen waarom dit zo is. Volgens Wolf Lütje, hoofd Gynaecologie en Verloskunde van het Evangelische Amalie Sieveking Ziekenhuis in Hamburg, is de bevalling het "slechtst onderzochte gebied in de hele geneeskunde". Hij noemt twee redenen:

Studies over bevallingen zijn momenteel gebaseerd op observaties en klinische ervaring. Grootschalige studies met controlegroepen zijn daarentegen niet beschikbaar - omdat het moreel niet te rechtvaardigen zou zijn. Een groep vrouwen zou bijvoorbeeld op een natuurlijke manier moeten bevallen, terwijl een controlegroep onnodige keizersneden zou moeten ondergaan.

Een tweede reden is het feit dat er geen controlegroepen zijn.

Een tweede reden is de financiering van de onderzoeken. De farmaceutische industrie heeft weinig interesse in onderzoek naar het effect van medicatie op zwangerschap en geboorte, omdat de betrokkenen toch al nauwelijks medicatie mogen gebruiken.

2. de geboorte begint vier weken voor de bevalling

In films begint de geboorte in een flits. In werkelijkheid begint het echter langzaam, de vliezen breken meestal pas tijdens de bevalling en het kan uren duren voordat je naar het ziekenhuis of een geboortecentrum moet. Voor mensen die voor het eerst bevallen duurt een bevalling gemiddeld tussen de 12 en 18 uur (hoewel zo'n beetje alles tussen de 1 en 48 uur kan gebeuren), waarbij elke volgende bevalling de duur terugbrengt naar zes tot acht uur. Uitzonderingen bewijzen de regel.

Het eigenlijke begin van de bevalling vindt in het geheim plaats - lang voordat je er zelfs maar aan denkt om te bevallen: zo'n vier weken voor de uitgerekende datum. Het lichaam traint al voor de bevalling en de eerste weeën treden op. De baby glijdt nu dieper in het bekken, zijn hoofd past zich aan de vorm van het bekken aan om later door het geboortekanaal te passen, de zwangere buik zakt letterlijk naar beneden.

Bij bloedtesten van zwangere vrouwen zagen onderzoekers van de Stanford University ook een toename van boodschapperstoffen zoals progesteron en cortisol weken voor de geboorte. Volgens de resultaten komen er ook stoffen tegen bloedstolling vrij om het bloedverlies tijdens de bevalling laag te houden. Ook vindt er weken voor de uitgerekende datum een fijnafstemming van het immuunsysteem plaats: Het lichaam maakt een eiwit aan dat de baarmoeder op scherp zet voor de bevalling.

3. Het kind zet de geboorte in gang

Wat het eindsignaal geeft voor het begin van de bevalling is nog niet definitief opgehelderd. Maar onderzoek suggereert: Het startsignaal wordt gegeven door niemand minder dan het kind zelf - door vrij zwevende stukjes genetisch materiaal uit het placentaweefsel van het kind die in de bloedsomloop van de moeder terechtkomen. Foetaal DNA kan al vanaf de vierde week van de zwangerschap worden waargenomen in het bloed van de moeder - hoe dichter de geboorte nadert, hoe hoger de concentratie. Het DNA van het kind triggert een ontsteking in het lichaam van de moeder, wat aangeeft dat het tijd is om te bevallen: Daar gaan we.

Daarnaast blijkt een eiwit dat belangrijk is voor het ademhalingsproces de bevalling op gang te brengen. De volgroeide longen van het ongeboren kind geven het eiwit af, waardoor de bevalling pas begint als het kind zelfstandig kan ademen.

4. de bevalling verloopt in vier fasen

Als het startsein is gegeven, verloopt de bevalling in vier fasen. In de ontsluitingsfase beginnen regelmatige weeën, die worden opgewekt door het hormoon oxytocine. Regelmatige samentrekkingen van de baarmoeder duwen het hoofd van de baby dieper in het bekken van de moeder. Maandenlang verzacht het hormoon relaxine de pezen, ligamenten en later de baarmoederhals. De druk van het hoofd van de baby neemt toe, waardoor de baarmoedermond en de vagina verder verkorten en een soort trechter vormen: Dit is de open baarmoedermond.

Als deze volledig open is (de vereiste 10 centimeter), begint de uittredingsfase: in de meeste gevallen barst de vruchtzak en glijdt de baby het geboortekanaal in. Hij moet nog een paar hindernissen nemen: Het passeert het kleine bekken van de moeder, zijn kin instinctief tegen de borst gedrukt. Dan moet hij 90 graden draaien en het schaambeen passeren - wat alleen lukt met een hypergestrekte nek. Het is maar goed dat de schedelplaten van de baby nog niet met elkaar vergroeid zijn, want dan kan het hoofd van de baby vervormen in het nauwe geboortekanaal. Een Frans onderzoeksteam observeerde hoe dit eruit ziet met behulp van magnetische resonantiebeeldvorming en maakte deze 3D-scans.

Op weg naar buiten vindt de belangrijke microbioomoverdracht tussen moeder en kind plaats. Alleen al in de vagina zijn er 400 verschillende microbiële stammen die het kind via zijn lichaamsopeningen opneemt. Dit is de basis voor de ontwikkeling van een eigen divers microbioom en een fit immuunsysteem. Een Britse studie onderzocht ontlastingmonsters van 600 pasgeborenen, waarvan de helft via een keizersnede was geboren. Het resultaat: het microbioom van de baby's met een keizersnede had significant minder verschillende stammen, waardoor ze statistisch gezien vatbaarder zijn voor aandoeningen aan de luchtwegen of allergieën.

De derde fase is de geboorte van een baby.

De derde fase is de persfase. De moeder ondersteunt de weeën door actief te persen. Deze Ferguson reflex wordt getriggerd door de druk van het hoofd van de baby op de plexus op het stuitbeen, die de pudendale zenuw stimuleert. Het hoofdje gaat door het perineum, dan één schouder en dan de tweede, totdat de rest van het kleine lichaam volgt.

Op het moment dat dit huzarenstukje zich voltrekt, is de baby klaar voor de bevalling.

Als deze krachttoer is volbracht, volgt de vierde fase, de postnatale periode: na ongeveer 30 minuten wordt de placenta ter wereld gebracht. De placenta wordt onderzocht op volledigheid en eventuele resten worden uit de baarmoeder verwijderd, waarna eventuele geboorteverwondingen zoals scheuren in de perineum worden gehecht.

5e sterke stijging van het aantal keizersneden

In Duitsland is het aantal keizersneden sinds 1991 verdubbeld. In 2020 beviel een op de drie vrouwen daar door middel van een keizersnede. Met 32,3 procent heeft Zwitserland ook een relatief hoog aantal kinderen dat via een keizersnede wordt geboren in vergelijking met het Europese gemiddelde. Dit is veel meer dan de WHO medisch noodzakelijk acht: De Wereldgezondheidsorganisatie adviseert een percentage tussen de 10 en 15 procent. Volgens dit onderzoek heeft de geboorteomgeving een effect op de manier van bevallen - zogenaamde "alternatief ingerichte geboortekamers" zouden waarschijnlijk het aantal keizersneden kunnen verminderen.

Er zijn veel redenen voor het feit dat een keizersnede niet nodig is.

Er zijn veel redenen voor de toename. In Zwitserland worden de meeste keizersneden uitgevoerd in stuitligging, dat wil zeggen wanneer de baby met de billen eerst in het bekken van de moeder ligt. Volgens een Oostenrijks-Italiaanse studie neemt de grootte van de baby ten opzichte van de moeder ook aanzienlijk toe, wat leidt tot meer complicaties en de noodzaak voor keizersneden.

6. Tot 68 procent wereldwijd: veel vrouwen lopen geboortetrauma

De geboorte van een kind is een dramatische ervaring in het leven van een vrouw. De hormoonsamenstelling van de moeder wordt tijdens en na de bevalling volledig opnieuw gekalibreerd - en ook de hersenen veranderen daardoor.

Veel mensen ervaren een bevalling niet alleen als ingrijpend, maar ook als ronduit overweldigend of zelfs traumatisch. Hevige pijn, ongewenste verloskundige ingrepen (episiotomie, baarmoederhalsverwijding) of zorgen over het welzijn van het kind: Vrouwen ervaren vaak hulpeloosheid en het gevoel overgeleverd te zijn aan de genade van anderen tijdens de bevalling.

Afhankelijk van het land heeft tussen de 20 en 68 procent van alle vrouwen wereldwijd last van geboortetrauma. Psychologische stress is een veelvoorkomend gevolg. Het Zwitserse Netzwerk Verarbeitung Geburt geeft belangrijke adressen van gespecialiseerde instellingen die professionele ondersteuning bieden bij het omgaan met geboorte-ervaringen.

7 Orgasme tijdens de bevalling: Zeldzaam, maar mogelijk

Een bevalling is niet voor alle vrouwen traumatisch. Het is vaak het magische moment waarop je eindelijk je kind leert kennen - en voor sommige vrouwen eindigt de bevalling zelfs extatisch. Maar volgens de weinige beschikbare studies komen zogenaamde orgastische geboortes slechts voor bij ongeveer 0,3 procent van de vaginale bevallingen (althans in de VS).

Een bijzonder plezierige bevallingservaring, inclusief een orgasme, is zeldzaam omdat de pijn in de verloskamer de overhand neemt en je weinig privacy hebt. Maar het is niet onmogelijk. Enerzijds omdat bij de bevalling dezelfde lichaamsdelen betrokken zijn als bij seks. Anderzijds omdat dezelfde hormonen vrijkomen, bijvoorbeeld oxytocine, als tijdens een orgasme.

Of een vrouw een orgasme kan ervaren tijdens de bevalling hangt af van veel factoren, zoals individuele pijntolerantie of anatomie. Maar proberen om in ieder geval de bevalling als plezieriger te ervaren en niet alleen als pijnlijk - zelfs als het niet eindigt in een orgasme - geeft vrouwen volgens een Canadees onderzoek een groter gevoel van zelfbeschikking en controle en vermindert zo het risico op geboortetrauma