Apple MacBook Air M2 in de test - is hij echt zo "magisch"?

Martin Jud

3/8/2022

Vertaling: machinaal vertaald

Apple's MacBook Air 2022 heeft de nieuwe M2 processor en een groter, helderder beeldscherm dan de M1 generatie. Wat anders en wat slechter is, hoe goed de laptop in de praktijk presteert en wat een Apple-scepticus ervan vindt, lees je in deze recensie.

Op het eerste gezicht vind ik de nieuwe MacBook Air M2 meteen goed. Of de enige passief gekoelde laptop met ARM architectuur mij op het werk net zo zal overtuigen, valt nog te bezien. Na een half decennium Windows en Linux vind ik mijn weg terug naar de apple. De laatste keer dat ik ermee in aanraking kwam was vijf jaar geleden om werkgerelateerde redenen, maar privé heb ik nooit een product van het in Zwitserland bijzonder populaire merk bezeten.

Voor bijna vijf jaar bij digitec heb ik mijn oog laten vallen op Apple notebooks - maar uiteindelijk heb ik ze slim doorgegeven aan collega's die er enthousiaster over waren. Maar die zijn nu allemaal op zomervakantie.

Voordat ik overstap van Windows naar macOS, haal ik diep adem en stop mijn vooroordelen weg. Dan kom ik in een parallel universum waar praktisch alles hetzelfde werkt, maar toch altijd net iets anders.

Waar is de delete-knop ook alweer?

Het testapparaat en zijn specificaties

Voor deze recensie kreeg ik van Apple de instapversie met CH toetsenbordindeling, 8 gigabyte RAM, 8 processorkernen en 8 grafische kernen en 256 gigabyte SSD. Ik heb het ongeveer twee weken gebruikt als mijn primaire werkapparaat en het op de proef gesteld. De kleur heet Starlight en is een tint zilver met een gouden glans. Om vergelijkende waarden bij de hand te hebben, hielp ik mezelf ook in ons magazijn en kreeg ik de instapversie van de voorganger met M1-chip.
.
CH

DE

Notebook

−12%

EUR1079,– was EUR1231,03

Apple MacBook Air - 2022

13.60", M2, 8 GB, 256 GB, NL

62

De specs van het testapparaat in één oogopslag:

Ga naar alle MacBook Air met M2-processor hier. Je kunt de laptop krijgen met acht of tien grafische kernen. Er is keuze uit 8, 16 of 24 gigabyte RAM, en de SSD is er in 256, 512, 1000 of 2000 gigabyte. De kleuren zijn Midnight, Space Gray, Silver en Starlight. Sommige MacBook Air reviewers melden dat de Midnight-versie gevoelig zou zijn voor krassen.

Ontwerp en poorten

Neutraal gezien ziet de nieuwe MacBook Air M2 er eigenlijk best goed uit. Net als de Surface laptops van Microsoft vind ik het ontwerp tijdloos en schijnbaar uit één stuk. Vandaag laat het vet zien hoe dik je werkelijk bent. Het gebogen ontwerp van de bodem, dat bij de M1 voor een dunner uiterlijk zorgde, heeft plaatsgemaakt voor een getransformeerd industrieel ontwerp.

Door de kast om te draaien zie ik nog maar half zoveel schroeven als voorheen. Er zijn ook nieuwe rubberen kussentjes geïntegreerd in het ontwerp van de behuizing. Ze worden omsloten door het glinsterende aluminium.

De verbanden zijn interessant. Opladen gebeurt niet meer via USB-C, maar via de nieuwe versie van MagSafe. Dit is de magnetische connector die beter houdt dan op Microsofts Surface-concurrentie en een geïntegreerde veelkleurige LED heeft. Hierdoor kan de nieuwe Air M2 worden opgeladen zonder een van de Thunderbolt 3 poorten (USB-C) in beslag te nemen. Toch is opladen desgewenst ook mogelijk op beide Thunderbolt-aansluitingen. Het is jammer dat Apple je alleen een externe monitor laat aansluiten - tenminste met een resolutie tot 6K bij 60 hertz. Last but not least is er een 3,5 mm aansluiting aan de rechterkant.

Bij het vergelijken van de nieuwe oplaadkabel valt me meteen op dat niet alleen de MagSafe connector terug is, maar dat de kabel er ook anders uitziet. Het heeft een omhulsel van textiel en voelt veel beter aan. De voorganger wordt geleverd met een kabel met rubberen coating die wat plakkerig aanvoelt. Dat is nu voorbij - bovendien krult de kabel nauwelijks.

Als je het deksel opent, word je ook begroet door een vernieuwing rondom: Het IPS beeldscherm heeft een nieuwe resolutie van 2560 × 1664 pixels (224 ppi), het is helderder (tot 500 nits), is verder naar de rand getrokken - ik meet ongeveer zes millimeter aan de zijkanten en bovenkant - heeft een inkeping en het beeldschermmasker is afgerond aan de bovenhoeken. De schaling van macOS Monterey 12.4 is aangepast aan de inkeping, waardoor het hele oppervlak royaler lijkt. Daar staat tegenover dat er iets minder apps in het Dock staan.

Bij het bekijken van het toetsenbord en het trackpad vallen de volgende aanpassingen op: De luidsprekers naast het toetsenbord van de M1 zijn verdwenen. De muziek speelt nu onzichtbaar. Apple heeft ook de bovenste rij toetsen aangepast aan de grootte van de andere toetsen, inclusief Touch ID.

Het trackpad daarentegen is bijna hetzelfde - het meet 12,8 × 8 centimeter tegen 12 × 8,2 centimeter.

Liquid Retina Display - wat zit er achter die geweldige naam?

Het feit dat Apple het paneel van de MacBook Air aanprijst als "Liquid Retina Display" klinkt goed. Maar hoe goed is het eigenlijk?

Een vraag die ik voor ongeveer tweederde kan beantwoorden. Het eerste deel van het antwoord komt voort uit mijn subjectieve waarneming van de resolutie en kleurweergave. Het gebruik van True Tone, dat standaard geactiveerd is, bevalt me vooral bij films. Bij het werken daarentegen heb ik de optie liever uitgeschakeld, omdat witte gebieden anders een lichte gele zweem krijgen. De beeldweergave lijkt contrastrijk en de kleuren zijn rijk. Maar hoe nauwkeurig geeft het beeldscherm de gangbare kleurruimtes weer als ik ze meet?

Normaal meet ik de kleurruimtedekking van sRGB, Adobe RGB en DCI-P3 met een Calibrite i1Display Pro Plus, een kalibratietool. Maar de kleurmeetsoftware weigert me van dienst te zijn. Het wil het beeldscherm van de MacBook Air M2 (en de M1) niet herkennen. De app werkt ook niet nadat ik ontdekte dat de DisplayCAL software, om op een huidige macOS te kunnen draaien, ook ArgyllCMS moet vereisen. Maar zelfs daarmee en met een andere poging om bepaalde bestanden uit een bèta van ArgyllCMS te kopiëren, lukt het me niet.

Verdorie - waar zijn mijn Mac-gekke redactiecollega's als ik ze nodig heb? Nou, niemand heeft ook nog echt een M1 of M2 display gemeten.

Ik kan geen adequate softwarevervanger vinden die werkt met mijn kalibratietool. Of niet in de tijd die nodig is om mijn geduld te breken. Daarom vertrouw ik erop dat de kleuren zo fantastisch worden weergegeven als Apple suggereert. Ik vertrouw op de specificatie Wide Color P3, die moet zorgen voor een nauwkeurige weergave van de DCI-P3 kleurruimte die belangrijk is voor films.

Prachtige helderheid en uniformiteit

Wat ik kan meten is de piekhelderheid en uniformiteit van het scherm. Want de software die ik daarvoor gebruik, i1Profiler, werkt.

Apple heeft het over 500 nits helderheid op de nieuwe notebook. Dat is een waarde waarmee je bij daglicht buiten kunt werken. Ik wil graag dat een notebookscherm net zo helder is, ook al zijn de 400 nits van het voorgaande model een reden om blij te zijn. Direct licht is echter nog steeds een killer, omdat Apple, zoals vrijwel alle fabrikanten, vertrouwt op een glanzend paneeloppervlak.

Voordat ik het display meet, schakel ik True Tone uit, want deze displayfunctie leidt tot een lichte daling van de helderheid. Dan steek ik mijn i1Display Pro Plus in als een stethoscoop en ontdek hoe helder en goed verlicht het paneel van het testapparaat is.

Zoals in de afbeelding te zien is, meet ik in negen gebieden van het paneel - het resultaat van de M2-weergave:

De M2 notebook heeft een piekhelderheid van 480 nits. Als ik de zwart/wit waarden meet, is het resultaat een relatief helder statisch contrast van 1337:1. Twintig nits minder dan beloofd is een waarde die met het blote oog nauwelijks waarneembaar is.

Dit is geen probleem voor de M2 notebook.

Dit is anders met de gelijkmatigheid van de verlichting. Als ik naar een wit vlak op het scherm kijk, heb ik het gevoel dat er kleine verschillen zijn. Het bovenste gebied is iets minder verlicht, zoals de meting ook laat zien. Het grootste verschil in helderheid is 60 nits - van het midden naar de linkerbovenhoek. Dit komt overeen met een afwijking van 11,7 procent. Niettemin is dit klagen op hoog niveau - althans voor een instapnotebook. Ik merk het verschil niet bij werken en films kijken.

Ik voel me meer gehinderd door het feit dat het beeldscherm geen HDR ondersteunt. Maar dat had ik ook niet echt verwacht.

Natuurlijk heb ik dezelfde meting gedaan op de MacBook Air met M1. Met het volgende resultaat:

De M1 notebook produceert 384 nits aan piekhelderheid en heeft een statisch contrast van 887:1. Qua gelijkmatigheid is de grootste afwijking 12,4 procent. De helderheid is tot nu toe goed, maar de contrastwaarde is wat te laag, wat al zichtbaar is bij een directe vergelijking van de panelen. Foto's en films hebben wat meer diepte op het M2 scherm.

Magisch toetsenbord en trackpad: De laatste is minder magisch

Ik bereik de bovenste rij, die in grootte is aangepast aan de andere toetsen, op het M2 toetsenbord net zo goed als de verkorte rij toetsen op de M1. Toch voel ik me iets nauwkeuriger en is de vingerafdruksensor gemakkelijker te bedienen. Afgezien daarvan voelt het typen erop vanaf de eerste beweging soepeler aan. En de haptische feedback aan het begin van de toetsaanslag voelt minder "mechanisch" aan. De sleutelgang wordt geschat op iets meer dan een millimeter.

Ik raak snel gewend aan de toetsen en merk dat het toetsenbord, hoewel niet magischer dan dat van andere notebooks, betrouwbaar en stil zijn werk doet.

Ik vind het trackpad minder magisch, dat op de kleine aanpassing in afmetingen na niet verschilt van zijn voorganger. Hij is lekker groot, maar heeft ook een kleine zwakte die veel touchpads van andere fabrikanten delen. Als je, zoals ik, in de zomer vaak licht bezwete vingertoppen hebt, wil het er niet goed mee glijden. Nog erger zijn sticky fingers, maar dat is een persoonlijk probleem.

Dit is vervelend, en ik bereik regelmatig mijn muisaanwijzerbestemming niet in de gebruikelijke tijd. Ik ken maar één fabrikant die een oplossing voor het probleem heeft die feilloos werkt. De Surface-producten van Microsoft hebben touchpads die minder oppervlakte bieden, maar wel een oppervlak hebben waarop zelfs natte en plakkerige vingers perfect glijden. Een enkele veeg en je bent er. De touchpads van de huidige Lenovo notebooks glijden ook goed, maar niet zo goed als die van Microsoft.

Speakers: een stap terug

Dat onzichtbaar in de voet ingebouwde luidsprekers goed kunnen klinken weet ik van de Surface Laptop 4. Apple installeert er vier in de M2 laptop.

Ik zet de M1 en M2 naast elkaar en stream verschillende genres in lossless hi-fi kwaliteit via Tidal. Na een paar minuten weet ik zeker dat de M1 iets beter klinkt dan een Surface Laptop 4 en de M2 iets slechter. Soundgarden's "Black Hole Sun", bijvoorbeeld, laat duidelijk zien dat de MacBook Air M1 minder lage tonen slikt en ze naar notebookstandaarden goed en evenwichtig aflevert. De mids lijken een beetje uitgewassen en ingehouden op de M2, waardoor de schone hoge tonen naar voren komen.

Niettemin; de luidsprekers van de M2 hoeven zich ook niet te verstoppen en behoren, als ik de massa slechte notebookluidsprekers op de markt voor ogen heb, ongetwijfeld tot de betere.

Batterijprestaties tijdens continue videostreaming

Voor continue videostreaming, maar ook voor het meeste kantoorwerk, hebben de M1 en M2 chips baat bij het hebben van efficiëntiekernen. Vier van deze kernen zorgen ervoor dat de batterijcapaciteit behouden blijft tijdens lichte werkbelastingen. Vier extra prestatiekernen zijn er vooral als er veel vermogen nodig is.

Voor de vergelijking heb ik de piekhelderheid van de panelen ingesteld op ongeveer 400 nits. Dit is het derde hoogste niveau voor de M2 en het hoogste voor de M1. Voordat de test begint, zorg ik er in de instellingen - waarin ik met macOS net zo goed mijn weg vind als met Windows 11 - voor dat de helderheid niet automatisch door de sensor wordt aangepast en dat het beeldscherm nooit in de slaapstand gaat. Dan stream ik "Stranger Things" op Netflix en kijk hoe lang het gaat tot de batterij leeg is en de notebooks zichzelf uitschakelen.

De MacBook Air M2 is leeg na 6 uur en 42 minuten. Dat is een behoorlijke prestatie gezien het heldere beeld. Daarna gaan er nog enkele uren voorbij voordat het M1 testapparaat ook leeg is. Tot mijn verbazing noteerde ik 9 uur en 18 minuten.

Beide notebooks hebben een batterij van vergelijkbare grootte. De M2 heeft 52,6 Wh, de M1 49,9 Wh. Een reden waarom de M1 toch 2 uur en 36 minuten langer kan draaien is dat het paneel 0,3 inch kleiner is. Ik betwijfel echter of dit alleen verantwoordelijk kan zijn. Omdat ik geen kristallen bol bij me heb, zal ik niet speculeren over de precieze reden. In de kantoormodus merk ik geen verschil tussen de twee apparaten.

Werken in het mobiele kantoor en prestaties van de batterij

Naast Photoshop-werk heb ik de MacBook Air M2 de afgelopen twee weken voor alles gebruikt. Ik bewerk foto's het liefst op een groot scherm. Hoewel ik mijn monitor op de MacBook kon aansluiten, verzuimde ik een geschikte adapter voor die tijd aan te schaffen. Ik schakel even over op Windows, leg de laatste hand aan mijn foto's en realiseer me dat het op de een of andere manier niet uitmaakt welk OS ik gebruik. Toch moet ik toegeven dat ik nog steeds geen vriend ben van macOS. Twee weken zijn niet genoeg om alles te automatiseren en vervangers te vinden voor alle programma's die niet beschikbaar zijn voor macOS of niet in bijgewerkte versies.

Maar ik ben helemaal tevreden over het aanbod van apps voor Office. Aanvankelijk ergerde ik me aan dingen als het ontbreken van een Delete-toets, het feit dat vensters sluiten met een klik linksboven in plaats van rechts, of dat ik de Control-toets moet indrukken voor een rechtsklik of secundaire klik. Vanuit het oogpunt van een Windows gebruiker vind ik het net zo irritant dat het klikken door te tikken pas werkt na activering in het systeem. Ik verwelkom het feit dat ik een offline account op de MacBook kan instellen zonder kunstgrepen. Op dit punt bevindt Microsoft zich enigszins in het stenen tijdperk. Als het gaat om de marketing van hun eigen diensten zijn Apple en Microsoft echter niet anders. Lang leve Safari en Edge.

Naast het feit dat sommige dingen voor mij geautomatiseerd moeten worden, is de Office-ervaring met een MacBook Air prettig. Het beeld is helder genoeg, ik kan veel browservensters open hebben staan zonder dat er iets hapert, mijn vingers typen behendig en bovendien houd ik een goed gemaakt en mooi apparaat in mijn handen. De batterij gaat tot anderhalve werkdag mee voordat hij leeg is, zonder buitensporige videogesprekken.

Apple M2: Hoeveel beter is de nieuwe chip?

Om uit te vinden hoeveel beter de nieuwe M2-chip is, voer ik twee benchmarks uit.

De CPU-benchmark Cinebench van Maxon test hoe goed de processor het doet bij het renderen van 3D-modellen. In de nieuwste versie R23 wordt het resultaat niet meer bepaald op basis van een enkele run, maar op basis van het binnen tien minuten verrichte werk. Dit is goed omdat het betekent dat slechte koelconcepten realistischer presteren.

Als tweede benchmark draai ik Geekbench 5. Met behulp van gesimuleerde, reële scenario's wordt de CPU getest in single-core en multi-core bedrijf. Het kan ook gebruikt worden om de grafische prestaties te testen. Het testen duurt slechts kort en kan daarom zelfs bij slecht gekoelde apparaten tot goede resultaten leiden. De benchmark draait op Windows, MacOS, Linux, Android en iOS. Dit maakt het mogelijk om kruisvergelijkingen te maken tussen verschillende processorarchitecturen, die met voorzichtigheid moeten worden behandeld. Bij x86-processoren wordt in de single-core modus slechts één thread en dus niet de hele (prestatie)kern gebruikt. ARM systemen daarentegen gebruiken een hele kern en zijn dus in het voordeel. Dit is een ander punt waarmee rekening moet worden gehouden bij het vergelijken van resultaten in de Geekbench browser.

De testresultaten van de twee MacBook Air:

De nieuwe processor klokt op 3,2 gigahertz voor multi-core taken en 3,5 gigahertz voor single core. Vergeleken met 3,0 en 3,2 gigahertz voor de M1. In de multikernprocessortests presteert de M2 15,6 procent beter dan de M1 in Cinebench en zelfs 15,9 procent in Geekbench. De single-core prestaties nemen toe met 5,8 en 10,4 procent. De grafische prestaties nemen met 35,2 procent toe bij gebruik van OpenCL en met 34,3 procent bij gebruik van Metal, volgens Geekbench.

Kleine extra vergelijking: met een high-end 12e generatie mobiele processor van Intel, een actief gekoelde Core i7-1260P met twaalf kernen, scoort Cinebench R23 onder Windows 10 094 punten met Multi Core en 1651 punten met Single Core. Het instapmodel van Microsoft Surface Laptop Go 2, daarentegen, die is uitgerust met een iets minder krachtige Intel Core i5 van de elfde generatie, scoort slechts 3450 punten voor Multi Core en 1313 punten voor Single Core. Maar zelfs deze score is gemakkelijk genoeg voor de eisen van een kantoor.

Aangezien een behuizing heet kan worden onder constante belasting, presenteer ik eindelijk een warmtebeeld genomen door mijn FLIR-cam van de Cat S62 Pro. Volgens dit wordt de M2 behuizing tijdens het testen maar liefst 47,3 graden Celsius warm. Voor de M1 kast is het tegelijkertijd 45,3 graden Celsius. Dat is ook niet veel - ik heb ook meer dan 60 graden Celsius gemeten op Intel-notebooks.

Conclusie: goed, maar sommige magiërs ontgoocheld

Apple geeft de MacBook Air een goede upgrade, waarvan de voordelen niet alleen te danken zijn aan de M2 chip. Als scepticus heeft het werken ermee daarom minder pijn gedaan dan ik vreesde. En ik moet zonder afgunst toegeven dat het apparaat zelf geweldig is. Vergeleken met zijn M1 voorganger vind ik het prettig dat het scherm helderder is en een hoger contrast heeft. Op het ontwerp valt niets aan te merken en de afwerking is onberispelijk. Ondanks de passieve koeling is er geen gebrek aan vermogen - zeker niet als je het apparaat voornamelijk gebruikt voor kantoor, surfen en films kijken. Als je echter regelmatig 4K films bewerkt, moet je een krachtigere MacBook zonder de Air toevoeging en met actieve koeling overwegen. Of naar een, ruep, concurrerend product met Windows.

Wat verbeterd zou kunnen worden is het trackpad. Dat komt omdat het met zwetende vingers moeilijker te bedienen is dan bij de concurrentie van Microsoft of Lenovo. Eveneens voor verbetering vatbaar is de uniformiteit van de schermverlichting, waarvan de grootste daling 60 nits of 11,7 procent bedraagt. Ik ben verscheurd over de nieuwe luidsprekers. Ze klinken duidelijk slechter dan op de M1, maar nog steeds goed voor notebookluidsprekers. Het feit dat er geen zichtbare luidsprekeropening is, is echter het juiste duwtje in de rug.

Al met al is de nieuwe MacBook Air een geslaagde laptop die ik kan aanbevelen als je bereid bent ongeveer een derde meer uit te geven dan zijn voorganger voor de nieuwe voorzieningen. Het heeft zijn ruwe kantjes, niet alles is perfect, magisch en geweldig - plus de batterijduur bij het streamen van Netflix is afgenomen van M1 naar M2. Toch is de 2022 versie van de Air absoluut de beste instap MacBook ervaring die er is. Net zoals mijn eerste Apple-recensie mijn beste tot nu toe is.

Martin Jud

Senior Editor

martin.jud@digitecgalaxus.ch

De dagelijkse kus van de muze stimuleert mijn creativiteit. Als ze me vergeet, probeer ik mijn creativiteit terug te winnen door te dromen, zodat het leven mijn dromen niet verslindt.

Deze artikelen kunnen je ook interesseren