Audionostalgie: het Akai cassettedeck uit 1976

De Akai GXC-39D uit 1976 had een betere naam moeten krijgen. Het is tenslotte een geweldig cassettedeck. Het ontwerp is super solide en het klinkt verrassend goed, zelfs vandaag de dag nog. Technische hoogstandjes zijn onder andere een limiter, die automatisch overdrive voorkomt, en een geheugenknop die de band bij het terugspoelen op nul stopt. Zoals alle hifi-apparatuur uit de jaren zeventig doet de Akai cassette zijn best om eruit te zien als een meubelstuk. Het lukt niet helemaal, maar toch straalt het een zekere charme uit.

Het is natuurlijk pure nostalgie waardoor ik tegenwoordig cassettes gebruik. Een beetje zoals met de grote tapemachine.

Vanuit nostalgie is het cassettedeck voor mij het meest waardevol. Het is een erfstuk van de familie Lee en is verbonden met veel jeugdherinneringen. Voordat het aan mij werd toevertrouwd, kreeg mijn vader het van zijn broer. Het werd bewaard in een kast in de woonkamer en toen ik een jongen was, moest ik op de iets verhoogde bodem van de kast staan om het te bedienen.

gerepareerd

Vorig jaar heb ik het ding kunnen redden van een grootschalige opruimactie. Zoals bij de meeste oude cassettespelers waren de aandrijfriemen kapot en werkte de speler niet meer. Eerst dacht ik dat ik het zelf wel zou kunnen repareren. Ik had het tenslotte al eerder gedaan en het was verrassend eenvoudig.

Maar sommige cassettespelers zijn lastiger te repareren. Bij deze bleek het demonteren van de onderdelen veel moeilijker. Bovendien kon ik op thakker.eu geen riemen vinden voor dit model en moest ik mijn toevlucht nemen tot een onbekende Ebay-leverancier.

Eindelijk heb ik het opgegeven. Ik had niet de tijd of het geduld om vele uren te investeren in iets waar ik niet goed in ben. En dus liet ik het doen door een professional. Naast de aandrijfriemen vond hij nog andere problemen. De motor had een nieuwe condensator nodig en de tapespanningsmonitor moest gerepareerd worden. Een nieuwe aandrukrol was ook nodig. Dat laatste had ik misschien zelf kunnen doen, maar de rest was kansloos.

Update: Dat kun je eigenlijk niet doen. De stekker moet nog steeds twee pinnen hebben.

Niet slecht voor zijn leeftijd

Niet alleen werkt de speler weer, hij klinkt ook geweldig! En dat ondanks het feit dat de audiokop bijna een halve eeuw oud is en vaak is gebruikt. Ook de condensatoren lijken nog prima te zijn. Ongetwijfeld werd er kwaliteit ingebouwd in de Japanse hifi van de jaren zeventig.

De audiokop bevat glas en ferriet in plaats van het zachte ijzer dat toen gebruikelijk was, waardoor het beter bestand is tegen slijtage. Overigens zijn de eerste twee letters van de naam GXD-39D afgeleid van "Glass & X'tal Ferrite Head". Dat gezegd hebbende, heb ik geen idee waar X'tal voor staat. Maar hé, sinds ik dat geleerd heb, kan ik beter overweg met de logge naam van de cassettespeler.