De aan/uit-relatie met mijn Apple Watch Series 7
De relatie met mijn Apple Watch was niet altijd gemakkelijk. Na een emotionele rollercoaster nam ik het eindelijk ter harte.
De wekker gaat, ik rol uit bed en doe mijn Apple Watch Series 7 aan. Momenteel vergezelt het me door de dag als een discrete secretaresse. Een paar weken geleden zag het er echter heel anders uit: Mijn relatie met het alfavrouwtje onder de smartwatches is allesbehalve consistent.
Het rooskleurige begin
Vergeleken met de concurrenten met ronde wijzerplaten, heb ik de Apple Watch altijd esthetisch aantrekkelijk gevonden. De Series 7 benadrukt dit gevoel nog eens extra met zijn grotere display en dunnere randen. De donkergroene aluminium jurk van mijn testmodel ziet er ook charmant uit. Ik koppel hem met een waterbestendige kunststof armband of de chique leren versie met magneetsluiting.
.
In zijn essentie is de Apple Watch erg behulpzaam. Het kost minder dan twee minuten om hem op te zetten en aan te sluiten op mijn iPhone 13. Ik ben opgelucht dat het horloge van 41 millimeter er niet zo lomp uitziet als ik vreesde, zelfs aan mijn slanke pols.
Daarna is het een kwestie van elkaar beter leren kennen. Ik klik en scroll energiek door het nieuwe horloge OS 8. De gekleurde icoontjes van Spotify, SBB, SleepCycle en Shazam lachen me toe als kleine cirkeltjes uit het app-overzicht. Ze werden automatisch op het horloge geladen omdat ze watch OS compatible zijn.
De Series 7 opent voor mij spannende mogelijkheden. Plotseling kan ik mijn iPhone bedienen vanaf mijn pols. Ik hoef hem in de bus niet meer uit mijn zak te halen om de afspeellijst te veranderen of mijn Easy Ride reis in de SBB app af te maken. Een simpele polsbeweging en de cappuccino in het café is betaald. Alles voelt licht en drijvend. Cupido's pijl heeft me hard geraakt.
De eerste vervreemding
Hoe rooskleurig de eerste fantasievluchten ook zijn, het begin van de routine is grijs. Na een paar weken merk ik minder prettige dingen aan de Series 7. Het gebrek aan autonomie stoort me. Zodra mijn iPhone buiten bereik is, wordt de Apple Watch gereduceerd tot zijn meest basale functies. Siri geeft me de koude schouder en ik kan maar net de tijd vertellen.
Ook het gebrek aan autonomie is een probleem.
Ik begin me ook te ergeren aan haar gebrek aan uithoudingsvermogen en avondmoeheid. Ik heb genoeg kabel in mijn kamer. Nu moet ik ook elke avond de Magsafe connector voor de versleten Series 7 inpluggen. Bovendien gebeurt het af en toe dat ze op mijn pols in slaap valt. Hij heeft 's avonds in de bar niet zoveel uithoudingsvermogen als ik en na 18 uur heeft hij ander sap nodig dan wat ze daar serveren.
Maar het minste wat ik kan doen is hem aansluiten.
Maar mijn minst favoriete ding aan haar is dat ze een kletskous is. Ze eist ongevraagd voortdurend mijn aandacht op, trillend aan mijn pols. Ze vraagt me voortdurend mijn activiteitenringen te sluiten. Daarnaast zijn er e-mails en WhatsApp-berichten waarvan de trillingen mijn arm schokken als elektrische schokken.
En dan gaat het snel: een brutale knipoog van mijn Mondaine horloge uit het schap en ik laat de Apple Watch in de la verdwijnen. Zacht en licht als een veertje nestelt mijn analoge ex zich om mijn pols. De serie 7 vergeet ik snel. Is onze amour fou al ten einde?
De herontdekking
Zo gaan de weken voorbij en worden de dagen korter. Ik weet niet of het medelijden, hoop of eenzaamheid is, maar tegen Kerstmis haal ik de Apple Watch weer tevoorschijn. Ik wil het nog een kans geven.
Maar deze keer wil ik haar meer ruimte geven in de relatie. Dus open ik uiteindelijk de gsm-configuratie en activeer de eSIM van de smartwatch bij mijn mobiele telefoonprovider voor vijf frank per maand. Een wijs besluit. Want het doet me beseffen dat de Apple Watch zijn potentieel eerder niet echt had kunnen waarmaken. Ik had het afhankelijk gemaakt van mijn iPhone. Maar nu werkt het beter.
De tweede lente
Ondertussen genieten we van kostbaar samenzijn en hebben we een goed ritme gevonden in het dagelijks leven. Ik kan naar het washok, de Uetliberg op of waar dan ook zonder iPhone. Dankzij de Apple Watch kan ik met Siri telefoongesprekken voeren, een timer instellen of nieuwe gebeurtenissen in de agenda noteren. Dit alles gebeurt heel snel en soepel, dankzij de nieuwe S7-chip die in de Apple Watch werkt.
Siri is ook op mij gegroeid. Vooral om de verlichting in mijn kamer te regelen. Ik houd de ronde wijzerplaat aan de rechterkant van het horloge ingedrukt en fluister het woord "oranje" in de microfoon. Dankzij de verbinding met mijn smart lampen, dompelt Siri zo onmiddellijk mijn vier muren onder in warm avondlicht.
Dankzij zijn nieuwe vrijheden en de saamhorigheid die hij biedt, laat ik de Apple Watch ook mijn grenzen zien. Om de zaken op een gezonde manier voort te zetten, moet het me niet lastig vallen met e-mails, WhatsApp-berichten en vooral mindfulness herinneringen. Ik heb nooit van controlefreaks gehouden.
Zo kunnen we samen meer genieten van onze activiteiten. Op dit moment gaan we in feite samen sporten. Voordat ik op de loopband stap, tik ik op de optie "indoor running" in de trainingsapp. Als oplettende begeleider meet ze zo de duur en intensiteit van de training.
Omdat het communiceert met mijn Health app, weet het ook precies hoeveel calorieën ik verbruik. Zijn optische hartsensor meet hoe snel mijn hart klopt. Informatie die ik spannend vind. Maar de andere gezondheidsfuncties, zoals de bloedzuurstofmeting en de ECG-functie, spelen geen grote rol in onze relatie.
Een toegewijde relatie?
Dankzij de emotionele chaos van de afgelopen weken is de Apple Watch Series 7 aan me gegroeid. De beste beslissing was om zijn eSIM te activeren. Het was een eye-opener voor me. Nu ken ik zijn ware waarden en mogelijkheden. Het feit dat ze zelfstandiger is en me minder berichten stuurt, heeft onze relatie gestabiliseerd. Toch vind ik het leuk om mijn hartslag omhoog te krijgen met haar als trainingspartner.
Ik weet nog niet of we op weg zijn naar een vaste relatie. Maar dat is niet aan haar, maar aan mij. Mijn geliefde analoge horloge staat immers nog steeds op mijn plank. Maar als ik in de toekomst besluit digitaal te gaan, ga ik meteen terug naar de Series 7.
49 mensen vinden dit artikel leuk
"Ik wil het allemaal: de gewaagde afdalingen en de stuntende beklimmingen, de room daartussen!" - deze woorden van een bekende Amerikaanse tv-persoonlijkheid geven mijn denken volledig weer. Ook op mijn werk leef ik volgens deze filosofie. Met andere woorden: ik vind dat elk verhaal, van het meest onbeduidende tot het meest ongelooflijke, zijn charme heeft.
