De eerste mixtape in 30 jaar
Eindelijk weer een mixtape samenstellen en weggeven! Net als 30 jaar geleden toen ik een tiener was, wil ik alles perfect maken. Niet zo gemakkelijk.
Collega Michelle heeft een week lang afstand gedaan van digitale muziek en zich beperkt tot de Walkman. Voor mij was dit de kans om eindelijk een zelfgemaakte mixtape weg te geven. Mijn plannen zijn altijd mislukt omdat bijna niemand nog een werkende cassettespeler heeft.
Het maken van mixtapes is een subtiele kunst, beweert platenwinkeleigenaar Rob Gordon in "High Fidelity". Toegegeven, de man neemt zichzelf en zijn muzieksmaak veel te serieus. Maar het is waar dat niets aan het toeval wordt overgelaten in een zorgvuldig samengestelde mixtape. Het is veel werk, maar prachtig werk - ik kan het je alleen maar aanraden.
Twee afspeellijsten
Ironiek helpt digitalisering bij het maken van een mixtape. Ik stel twee afspeellijsten samen, één voor de A-kant en één voor de B-kant. Ik gebruik hiervoor Spotify, maar het werkt ook met andere diensten of met een audiospeler als je de muziekbestanden zelf hebt opgeslagen.
Het is belangrijk dat je de totale lengte van de afspeellijsten kunt zien. Dit moet overeenkomen met de speelduur van de muziekcassette. Het laatste nummer mag niet plotseling worden afgekapt, maar er mag ook geen minutenlange pauze zijn. Let op: Op een cassette van 90 minuten bevat één kant normaal gesproken niet precies 45 minuten, maar één tot twee minuten meer. Als je het perfect wilt maken, meet dan van tevoren de tijd op - of kies een track die geschikt is om uit te faden als laatste track.
Om de muziek op de cassette op te nemen, heb ik een iPad aangesloten op de versterker en de afspeellijsten daarop afgespeeld. Vanaf de versterker wordt het geluid naar het cassettedeck gestuurd, dat ook is aangesloten. Het zou ook mogelijk zijn om de iPad rechtstreeks op de recorder aan te sluiten met een kabel. Het opnemen van muziekcassettes is een thema op zich - hier komt later een apart artikel over.
De selectie van tracks
Het belangrijkste is dat niet jouw muzieksmaak telt, maar die van degene die het cadeau krijgt. Ik moest het Michelle vragen. Antwoord: "Rockmuziek uit de jaren 80 en daaromheen, AC/DC, Rolling Stones. Maar ook Beatles, Dire Straits, Pink Floyd, Elvis Presley en Johnny Cash".
Als er een overlap is met je eigen smaak, maakt dat de dingen makkelijker en leuker. Gelukkig is dat hier het geval. De eerste vier bands behoren ook tot mijn favorieten.
Het tweede belangrijke punt: de nummers moeten bij elkaar passen, maar ook afwisseling bieden. Net als bij een album. In mijn geval is het basisthema jaren 80 rock, maar dat betekent niet dat elk nummer een rocknummer uit die tijd moet zijn. De nummers moeten er alleen niet te ver van afstaan qua gevoel.
Normaal zoek ik naar nummers die de persoon waarschijnlijk nog niet kent. In dit geval kunnen het ook bekende stukken zijn. Want zonder de bandjes zou Michelle tijdens haar cassetteweek niet naar haar favoriete muziek kunnen luisteren. Dus ik heb geen remmingen om "Start me up" van de Stones op te nemen, ook al kent ze het waarschijnlijk al. Als minder bekend en nieuwer stuk, neem ik stiekem "She" op in de versie van Jeff Lynne. Omdat het me doet denken aan de Beatles, die Michelle als haar favoriet heeft genoemd. Ik weet niet of ze Jeff Lynne leuk vindt of zelfs al kent, maar dat maakt het juist aantrekkelijk: een mixtape is ook een raadspelletje.
De tracks moeten verschillende lengtes hebben. Dit zorgt voor meer afwisseling en maakt het makkelijker om zowel de A- als de B-kant op de juiste lengte te krijgen. Twee of drie heel korte stukken zijn hiervoor bijzonder handig.
De volgorde
Net als bij een concert of een avond met een DJ is ook bij een mixtape de volgorde belangrijk. Er is geen shuffle-functie en je kunt niet snel naar het volgende nummer gaan. Een muziekcassette bestaat uit slechts twee lange tracks: De A-kant en de B-kant.
De eerste track moet meteen inspireren. Een rockband begint met een pakkende banger die je binnen de eerste drie seconden herkent. De eerste track zet ook de toon voor de tape. Ik kies voor Jump van Van Halen. Voor mij is het intro de definitie van jaren 80 geluid.
Het tweede nummer mag niet achterblijven bij het eerste. Er is een solide voortzetting nodig. "I love Rock and Roll" van Joan Jett past daarbij.
Daarna mag het wat rustiger. Ik volg hier mijn intuïtie, zonder vaste regels. Ik luister vooral naar de overgangen in de volgorde. Het is ook de moeite waard om er een nachtje over te slapen: als iets de volgende dag nog steeds goed klinkt, dan past het hoogstwaarschijnlijk.
Ik heb moeilijk verteerbare tracks vermeden op deze mixtape - maar als ik ze had, zou ik ze niet achter elkaar afspelen, maar verspreiden. Ik wissel af met de stemmingen - iets rustigers tussendoor om op adem te komen. Er kan een progressie zijn, van snel naar langzaam, van blij naar verdrietig, met een stukje ertussenin. Of ik voeg een langere pauze in tussen twee stukken, bijvoorbeeld wanneer een heel luid stuk wordt gevolgd door een heel stil stuk.
In het midden of tegen het einde van de pagina is een goede plek voor stukken met verborgen kwaliteiten. Het soort dat je pas bij de tweede of derde luisterbeurt leert waarderen.
Op een album is het laatste nummer meestal een van de beste, vaak zelfs het beste. Je kunt ook een echt hoogtepunt aan het einde van een mixtape plaatsen. Het is meestal langer, langzamer en rustiger dan de opener. Ik heb de enige melancholische tracks aan het eind van de A- en B-kant gezet.
Ik realiseerde me in het begin helaas niet dat een kant van 45 minuten eigenlijk rond de 47 minuten duurt. Om geen lange pauze aan het eind te hebben, heb ik na de eigenlijke laatste track een fragment van een lange, monotone track van de Red Hot Chili Peppers toegevoegd. Het voordeel is dat deze jam op elk moment kan worden uitgefade. Hierdoor is de afspeellijst precies zo lang als er ruimte is op de cassette.
De cassette
Een cadeau moet er ook goed uitzien. Michelle was zeker creatief geweest met de hoes en de cassette. Ik nam het comfortabele standpunt in dat de oude Maxell cassettes er standaard goed uitzagen en geen verdere verfraaiing nodig hadden. Ik was zelfs te lui om de tracks op de hoes te schrijven - Michelle deed dat achteraf. Daar heb ik ook een goed excuus voor: de eerste luisterbeurt moet een verrassing zijn.
Bron: Michelle Brändle
Ik heb in ieder geval een goede cassette gebruikt, namelijk een type II. Die maken minder lawaai dan de normale type I cassettes. Helaas worden ze niet meer gemaakt. In de meeste gevallen werkt het opnieuw opnemen van een oude cassette zonder problemen. Als het niet goed klinkt, ligt het waarschijnlijk aan de recorder.
Na zoveel tekst over mixtapes heb ik nu zin om er weer een te maken. Jij ook?
Coverfoto: Michelle Brändle
David Lee
Senior Editor
David.Lee@digitecgalaxus.chMijn belangstelling voor computers en schrijven leidde me relatief vroeg (2000) naar de technische journalistiek. Ik ben geïnteresseerd in hoe je technologie kunt gebruiken zonder gebruikt te worden. In mijn vrije tijd maak ik graag muziek waarbij ik mijn gemiddelde talent compenseer met een enorme passie.
