Defiant en opstandig: waarom de "moeilijke fasen" van je kind zo belangrijk zijn
De uitdagende fase van mijn vierjarige dochter lijkt haar hoogtepunt te hebben bereikt. En ik voel me vaak hulpeloos. Dit is volkomen normaal en een belangrijke les, zegt een expert op dit gebied. Zowel voor het kind als voor de ouders.
"Flipping heck!" zeg ik tegenwoordig steeds vaker. En dat is in twee opzichten de schuld van mijn dochter Zoë. Ten eerste omdat ik niet geloof dat vloeken als "goddammit" of "shit" gepaste taal is om te gebruiken in de omgang met een bijna vijfjarige. En ten tweede omdat Zoë volledig in de uitdagende, terugpratende en niet luisterende modus staat. Het is genoeg om je gek te maken: "Flipping heck!"
Zonder ooit de diepte in te zijn gedoken in de wereld van ouderschapsboeken, had ik al gehoord van de terrible twos, threenagers, fournados - de defiant fases bij kinderen. In theorie tenminste. Het echte leven leerde me hoe intens zo'n fase kan zijn. Zoë maakt me regelmatig gek met haar uitdagende gedrag. Ze geeft me een boos en machteloos gevoel tegelijkertijd. Ik moet bekennen dat ik in het verleden in dat soort situaties mijn stem heb verheven en daar meteen spijt van had.
Ik hou er echt niet van om de controle te verliezen, zeker niet als ik met mijn eigen dochter te maken heb. Tegelijkertijd ben ik me er volledig van bewust dat er nog meer van dit soort situaties zullen komen. Misschien is er iets wat ik kan doen om me erop voor te bereiden. Ik wend me tot de Zwitserse kinderwelzijnsorganisatie Pro Juventute (pagina beschikbaar in het Duits, Frans en Italiaans) voor advies.
Bron: Anja Meier
Anja Meier, zitten we midden in deze veelgenoemde uitdagende fase?
Anja Meier: Dat is heel goed mogelijk. Veel kinderen gaan door een uitdagende fase tussen de leeftijd van twee en vier jaar. Dat hoort bij de normale ontwikkeling van een kind. Deze stadia van opstandigheid komen gedurende de hele kindertijd in verschillende lengtes en intensiteiten voor. Het is een periode waar veel ouders bang voor zijn. Natuurlijk is het geen prettige ervaring als je kind koppig en opstandig is. En toch is deze fase van machtsstrijd een mijlpaal in de ontwikkeling.
Waarom?
Kinderen van deze leeftijd krijgen een gevoel van zelfbewustzijn en leren daardoor ook nee zeggen. Door nee te zeggen, proberen kinderen uit hoe ver ze kunnen gaan en leren ze zichzelf en hun mogelijkheden al doende kennen. Tegelijkertijd testen ze hun ouders en de weerstand die ze daartegen bieden. Als het kind zijn eigen of externe grenzen bereikt, kan dit leiden tot frustratie en opstandigheid.
Hoe komt het?
Kinderen zijn nog niet in staat om hun wensen en behoeften uit te stellen. Ze geloven dat iedereen de wereld ziet zoals zij. Zich verplaatsen in anderen is iets wat ze nog moeten leren. Met andere woorden, opstandige kinderen zijn er niet op uit om hun ouders te ergeren, maar nemen genoegen met het feit dat sommige dingen niet mogelijk zijn. Tijdens deze fase begint het kind ook te begrijpen dat het niet alleen om hen gaat, maar ook om de gemeenschap.
Wat zijn de typische kenmerken van de opstandige fase?
Kinderen vertonen in deze periode vaak een sterk verlangen naar autonomie. Ze willen dingen zelf doen en hun eigen beslissingen nemen. Iets niet mogen of kunnen of niet weten hoe om te gaan met tegenstrijdige ideeën van volwassenen kan kinderen onzeker of boos maken. Ze ervaren deze negatieve gevoelens ongelooflijk intens. Of ze gedragen zich opstandig om de controle terug te krijgen.
Wat zijn de redenen hiervoor?
De taalvaardigheid van kinderen is nog niet volledig ontwikkeld en daarom vinden ze het soms moeilijk om hun behoeften te uiten. Andere kenmerken zijn sterke stemmingswisselingen, die zich kunnen uiten in reacties zoals schreeuwen of tekeergaan.
Bron: Shutterstock / fizkes
Hoe kan ik mijn kind in deze fase het beste ondersteunen?
Om kinderen hun vaardigheden en zelfvertrouwen te laten ontwikkelen, hebben ze veel ruimte en mogelijkheden nodig om dingen te ontdekken en uit te proberen. Ze leren door hun acties en van hun ervaringen. Tegelijkertijd hebben kinderen ook begeleiding van hun ouders nodig. Ze moeten leren onderscheid te maken tussen het mogelijke en het onmogelijke, de grenzen van anderen te respecteren en teleurstelling en frustratie te verdragen. Een kind dat tegen grenzen aanloopt, voelt zich gezien. Wat het kind ervaart, zijn ouders die zich met hem bezighouden en het gevoel dat zijn daden ertoe doen.
Hoe kan ik mezelf het beste helpen in deze levensfase van mijn kind?
Het kan best lastig zijn om te weten wanneer een kind aan zijn lot kan worden overgelaten en wanneer je grenzen moet stellen. Verbeeldingskracht, flexibiliteit, empathie en begrip is wat ouders nodig hebben in deze situaties. We raden aan om een middenweg te vinden en verboden te beperken tot de belangrijkste dingen, zoals gevaarlijke situaties. Het is essentieel om korte en duidelijke uitleg te geven en aan te geven wat je verwachtingen zijn als ouder. Kinderen hebben volwassenen nodig die niet alleen duidelijke, begrijpelijke grenzen stellen, maar ze ook toepassen.
Bron: Shutterstock / fizkes
Na een dag vol opstandigheid, verzet en niet naar me luisteren, verhief ik mijn stem tegen Zoë. Hoort dat er allemaal bij? Wat is de beste manier om te voorkomen dat je je vod kwijtraakt?
Het is heel normaal dat ouders zich af en toe machteloos of boos voelen als hun kinderen hen niet respecteren of de grenzen die ze hebben gesteld blijven uitdagen. Onzekerheid, angst, stress of uitputting kunnen deze gevoelens versterken. Het is het beste om voorspelbare reacties te vermijden en in plaats daarvan kalm te blijven, een zekere afstand te bewaren en het opstandige gedrag niet persoonlijk op te vatten. Het is begrijpelijk dat dit niet altijd gemakkelijk in praktijk te brengen is.
"Het is maar een fase...", zegt mijn vrouw meestal voordat ze er "...het ergste moet nog komen" tussendoor gooit. Houdt het ooit op?!Tussen hun vierde en vijfde levensjaar beginnen kinderen de behoeften van andere mensen te begrijpen en passen ze hun gedrag daaraan aan. Ouder zijn is ook vaak nieuwe dingen uitproberen en ontdekken. We raden ouders aan om zichzelf voldoende tijd te geven om tijdens deze (eerste) fase van opstandigheid met hun kinderen mee te groeien en te oefenen in kalmte en kalmte, moed en nieuwsgierigheid.
Anja Meier werkt voor Pro Juventute als Manager Media & Politics en woont in de regio Luzern. Pro Juventute is de grootste Zwitserse stichting die zich inzet voor kinderen en jongeren. De stichting richt zich naar eigen zeggen op die gebieden waar kinderen en jongeren voor de grootste uitdagingen staan.
Header afbeelding: Shutterstock / KieferPix58 mensen vinden dit artikel leuk
Ik ben een volbloed vader en echtgenoot, deeltijds nerd en kippenboer, kattentemmer en dierenvriend. Ik zou alles willen weten en toch weet ik niets. Ik weet nog minder, maar ik leer elke dag iets nieuws. Waar ik goed in ben is omgaan met woorden, gesproken en geschreven. En dat mag ik hier bewijzen.
