Dit kaartspel in "Final Fantasy VII Rebirth" verdient zijn eigen spel

In "Final Fantasy VII Rebirth" moet ik de wereld redden van de ondergang. Tenminste, in theorie. Maar het enige waar ik aan kan denken is dat verdomde kaartspel-met-een-spel: Queen's Blood. In plaats van de prachtige open wereld te verkennen, quests te voltooien en tegen monsters te vechten, ben ik constant op zoek naar "Queen's Blood"-spelers en handelaren om me nieuwe kaarten te verkopen.

Het ingenieuze spel-in-een-spel heeft me volledig gebiologeerd. Voor mij is het geen nevenactiviteit, maar de hoofdattractie van "Rebirth". Het grijpt me zelfs meer aan dan het legendarische "Gwent" uit "The Witcher III: Wild Hunt" - en dat wil wat zeggen.

Hoe speelt "Queen's Blood"?

Het spelprincipe van "Queen's Blood" is eenvoudig te begrijpen, maar moeilijk onder de knie te krijgen. Het kaartspel wordt gespeeld op een bord met drie bij vijf vakjes. Alles draait om het winnen van ruimte en het verzamelen van punten. Elke kaart in mijn deck heeft een score die bij mijn score wordt opgeteld zodra ik hem op het bord leg.

Maar ik kan de kaarten niet naar believen op het speelveld leggen. Aan het begin van een spel heb ik alleen de eerste linkerkolom tot mijn beschikking. Mijn tegenstander begint op de eerste rechterkolom.

De overgebleven velden moet ik verdienen voordat ik er kaarten kan leggen. Het werkt als volgt: Naast de score heeft elke kaart een effectgebied dat ik gebruik om nieuwe vakjes te veroveren. Sommige kaarten veroveren maar een paar vakjes, andere meer. Het ontwikkelingspatroon is voor elke kaart anders.

Ik kan de speelvelden ook verdubbelen en verdrievoudigen. Hierdoor kan ik bijzonder krachtige kaarten die ik niet kan spelen op velden leggen die ik al heb veroverd. Ik kan ook velden heroveren die mijn tegenstander al heeft veroverd en ze voor mezelf opeisen.

Na elke beurt trek ik een nieuwe kaart. Het spel eindigt uiterlijk als mijn tegenstander en ik geen nieuwe kaarten meer kunnen spelen. De gescoorde punten worden per regel berekend - als ik op een regel meer punten heb verzameld dan mijn tegenstander, worden de punten bij mijn totaalscore opgeteld. Als mijn tegenstander meer punten heeft, gaat zijn score omhoog en ga ik er met lege handen vandoor.

Hier kun je een compleet spel van "Bloed van de koningin" zien:

Waarom is "Queen's Blood" zo verslavend?

Gegeven moet worden dat "Queen's Blood" heel langzaam wordt geïntroduceerd en dat het wat tijd kost om erin te komen. In elke grote stad en nederzetting vind ik Queen's Blood-spelers die het tegen me willen opnemen. Na de eerste paar ontmoetingen was ik bang dat het kaartspel op den duur eentonig zou worden. Deels omdat de tegenstanders in het begin behoorlijk dom zijn en de kaartensets onspectaculair, bijna saai.

Na een paar uur spelen verdwijnen deze zorgen in het niets. Met elke nieuw ontdekte stad speel ik tegen sterkere tegenstanders en speel ik nieuwe kaarten vrij door overwinningen, die me motiveren om onconventionele strategieën te testen. Er zijn bijvoorbeeld offensieve kaarten die ik kan gebruiken om aan te vallen en in het beste geval om kaarten van tegenstanders te vernietigen. Andere, defensieve kaarttypes gebruik ik om mijn eigen kaarten te versterken en zo mijn score te verhogen.

En dan zijn er nog de echt gekke variaties. Mijn favoriet: de "Tonberry King". Als de lelijke kikker op het bord wordt geplaatst, verhoogt hij zijn eigen score als mijn kaarten op het bord worden vernietigd. Met deze strategie probeer ik eerst zoveel mogelijk zwakke kaarten te plaatsen om ze vervolgens met mijn eigen aanvallen te vernietigen. Of ik lok mijn tegenstander uit om de kaarten te vernietigen. Telkens als deze strategie me naar de overwinning leidt, voel ik me een waanzinnig genie.

De mogelijke combinaties en het aantal deckbuildingstrategieën zijn bijna eindeloos. Ik word ambitieus. Het is niet genoeg om alleen maar te winnen. Ik wil mijn tegenstanders vernietigen met waanzinnige strategieën.

De minigame is perfect geïntegreerd in de spelwereld

De manier waarop het spel deze nieuwe kaarten introduceert is bijzonder geslaagd. Naast duels tegen andere Queen's Blood-spelers moet ik in sommige steden ook verschillende puzzels oplossen. Daarin word ik gedwongen om vertrouwd te raken met nieuwe speelstijlen met beperkte middelen en speciale kaarten. De puzzels zijn min of meer een spel-in-een-spel en zijn soms nog leuker dan de eigenlijke duels.

Ook de manier waarop "Koninginnenbloed" is geïntegreerd in het verhaal van het spel verdient lof. Er is zelfs een Queen's Blood-toernooi waaraan Cloud en zijn teamgenoten kunnen deelnemen. Dit wordt met zo'n ongelooflijk oog voor detail in scène gezet dat ik gedurende het hele toernooi een grote grijns op mijn gezicht heb.

Later in het spel heeft "Bloed van de koningin" zelfs een eigen achtergrondverhaal. Hoewel ik in het begin vrij willekeurig tegen willekeurige dorpelingen speel, wordt naarmate de duels vorderen een duister geheim achter het ogenschijnlijk onschuldige kaartspel onthuld. Cloud en zijn tegenstanders worden na afloop van het spel achtervolgd door duistere visioenen. Met de introductie van het mysterieuze verhaal ben ik dubbel gemotiveerd - ik wil niet alleen zoveel mogelijk tegenstanders verpletteren met ingenieuze tactieken, maar ik wil ook ontdekken waar de vreemde visioenen over gaan.

Ik heb een standalone versie van "Queen's Blood" nodig - en wel NU!

Ik nader het einde van mijn odyssee met "Final Fantasy VII Rebirth". Maar ik ben nog niet klaar om afscheid te nemen van "Queen's Blood". Ik wil meer. En ik hoop van harte dat Square Enix besluit een standalone game uit te brengen.

Ik vind het niet erg als het bij een mobiel spel blijft, zolang het maar niet vol zit met vervelende microtransacties. Maar ik heb wel een paar suggesties voor verbetering. Ik zou graag extra, grotere speelveldindelingen zien. En ik wil randomiseren wie een spel begint - in "Rebirth" moet ik altijd beginnen. Maar dit zijn details die snel aangepast kunnen worden.

Een blik in het verleden leert dat de kans dat mijn wens in vervulling gaat nogal klein is. De spellenreeks "Final Fantasy" staat bekend om zijn uitstekende minigames. Er zijn in het verleden ook kaartspellen geweest: "Triple Triad" in "Final Fantasy VIII" en "Tetra Master" in "Final Fantasy IX". Deze mini- en kaartspellen hebben nooit een echte standalone release gekregen. Laten we hopen dat Square Enix inspiratie opdoet bij CD Projekt Red. Het "Witcher" kaartspel "Gwent" heeft extra succes gehad met zowel het competitieve online spel als een singleplayer spel.

Vind meer informatie over "Final Fantasy VII Rebirth" in de recensie van het spel door "Final Fantasy"-expert Kevin:

Tips om met het spel aan de slag te gaan vind je hier: