Gamen met Zoë: de eerste keer dat mijn dochter Super Mario Bros. Wonder speelde
Onze dochter heeft met succes haar eerste stappen gezet in de wereld van videospellen. Gewapend met een nieuwe release ga ik met haar een stap vooruit, om kort daarna weer een stap terug te doen. Terwijl ik helemaal in de mist raak, bereikt Zoë haar grenzen met Super Mario. Voorlopig althans.
"Is dat die met de paddenstoel? Ik vind hem niet leuk." Zoë's eerste reactie op mijn voorstel om Super Mario te spelen in plaats van Paw Patrol op de Nintendo Switch doet mijn hart zinken. Mijn liefde voor de snordragende, roodgekapte loodgieter op paddenstoelen ontstond immers in mijn eigen kindertijd en is sindsdien ongebroken gebleven. En nu wil mijn bijna vijfjarige dochter geen Super Mario Bros. Wonder spelen? Misschien is het tijd voor een vaderschapstest.
Noem me retro
Mijn eerste kennismaking met Super Mario was in de jaren 80. In die tijd was het bezitten van een Game & Watch console de kat zijn snorharen. De beelden, het kleurenspectrum en de besturing van deze LCD-handhelds waren bescheiden en je kon er maar één voorgeïnstalleerd spel mee spelen. Maar hé, we konden spelen!
Een paar jaar geleden begon Nintendo met een opleving van de Game & Watch console. Sommige van de nieuwe apparaten bevatten verschillende spellen met veel betere graphics maar nog steeds een retro-uitstraling. Ik voel me oud.
Maar terug naar het heden. Tegenwoordig game ik op Switch. De console is van Nintendo, net als toen ik voor het eerst ging gamen. Oude liefde sterft nooit. We wilden ontdekken of de vonk ook bij mijn dochter zou overslaan, door haar voor het eerst een console te laten gebruiken en Paw Patrol te laten spelen.
Het verzet brokkelt af
Sindsdien hebben we Zoë nog een paar keer laten spelen. Altijd met een ouder en maar kort - en altijd met Paw Patrol. Ze deed het elke keer geweldig en reageerde goed op het uitzetten van de Switch. Daarom willen we nu iets anders proberen. Ik denk aan Super Mario Bros. Wonder.
Maar van alle spellen voelt Zoe niet het spel dat papa echt wil spelen. Maar niet voor lang. De intro heeft haar al in de ban. Dan realiseert ze zich dat ze uit verschillende personages kan kiezen en roept uit: "Ik speel met de prinses!"
De eerste Goomba blijkt Zoë's eindbaas te zijn
En zo gaan we op avontuur met Peach. Hoewel Zoë een beetje overweldigd lijkt door de Technicolor wereld op het scherm, zet ze haar eerste stappen helemaal alleen en verzamelt ze een paar munten. Ze heeft nu zelfs helemaal door hoe ze met haar vingers moet lopen. En hoe ze moet springen. Het combineren van die twee blijkt nog een beetje moeilijk voor haar. Dit wordt duidelijk wanneer ze een ontmoeting heeft met de eerste Goomba, waarschijnlijk de meest onschuldige vijand in de Mario-wereld. Ik vertel Zoë dat ze op hem mag springen, maar ze weigert en wendt zich tot mij voor hulp.
Samen en met vier handen op de controller redden we het eindelijk. We schakelen de kwaadaardige Goomba en een paar van zijn trawanten uit. We boeken vooruitgang door op vijanden te rennen en springen totdat we een vuurbloem hebben verzameld. Daarna banen we ons een weg door vuurballen af te schieten. Zelfs een parade van zingende piranha planten kan ons niet tegenhouden. Kort na elkaar verandert onze prinses in een olifant, wat Zoë erkent met een vreugdekreet. Na een ritje op een groene buis die zich als een rups voortbeweegt, hebben we eindelijk het eerste level uitgespeeld.
Terug naar de Paw Patrol
Dit is ook het einde van Zoë's speelsessie voor vandaag. Ze wil graag verder spelen. De kleurrijke en fantasierijke wereld van Super Mario Bros. Wonder lijkt een gevoelige snaar bij haar te hebben geraakt. Maar ze kan de controller niet alleen bedienen. We zullen een beetje aan de basis van de besturing moeten werken. Daarom houden we het voorlopig bij Paw Patrol World, waarin je van links naar rechts rent, springt en munten verzamelt zonder dat er vijanden opduiken. Zoë kijkt er al naar uit om konijntjes te redden in het volgende level.
Dat is misschien ook niet slecht voor mij. Dan kan ik helemaal opgaan in het nieuwste avontuur van mijn jeugdheld. Uiteraard kies ik Mario. Die met de paddenstoel.
Ik ben een volbloed vader en echtgenoot, deeltijds nerd en kippenboer, kattentemmer en dierenvriend. Ik zou alles willen weten en toch weet ik niets. Ik weet nog minder, maar ik leer elke dag iets nieuws. Waar ik goed in ben is omgaan met woorden, gesproken en geschreven. En dat mag ik hier bewijzen.