Halve marathon project: van 0 naar 21 kilometer in 6 maanden
Twee mensen van begin veertig hebben PMS - pre-midlife crisissyndroom. Of zoiets. In elk geval hebben Galaxus-redacteuren Oliver Fischer en Claudio Candinas besloten om in september een halve marathon te lopen. Ze hebben eigenlijk geen tijd om te trainen. Maar daar laten ze zich niet door tegenhouden - althans dat denken ze. We zullen zien...
Het hirnrissige spannende idee om een race van 21 kilometer te gaan lopen, kwam ergens afgelopen herfst bij mijn collega Claudio Candinas en mij op. Precies op dat moment sportredacteur Siri Schubert en Hoofd Inhoud Martin Jungfer voltooiden onafhankelijk van elkaar en op verschillende locaties een halve marathon. Tegelijkertijd zaten Claudio en ik tijdens de lunch (waarschijnlijk hamburgers) te kletsen over hoe we, allebei begin veertig, gezonder moesten gaan leven, meer moesten gaan sporten en zo. Eén plus één resulteerde in het burgeridee om een jaar later mee te doen aan een halve marathon.
Het idee, het doel, de waanzin
Het idee van zes maanden geleden is nu dit plan geworden: Twee mannen van begin 40, met een drukke carrière, getrouwd met kinderen en partners die ook werken, hebben de afgelopen 15 jaar vooral passief op de bank gesport en zijn niet vies van culinaire verleidingen. In de wetenschap dat vanaf hun veertigste de vetrolletjes rond hun buik steeds moeilijker weg te krijgen zijn, maar dat ze er om gezondheidsredenen op de lange termijn beter vanaf kunnen komen, gaan ze hun zelfopgelegde buik-weg-fitness-voor-een-gezonder-leven-uitdaging aan.
Dit zijn wij:
Claudio Candinas
- Leeftijd: 40
- Gezin: getrouwd, twee kinderen (binnenkort 2 en 3,5 jaar oud)
- Beroep: Marketing bij Digitec Galaxus AG
- Hobby's: Muziek, eten, koffie
- Huisdier: Binnenbastaard
- Sport: geen
- Zwakte: allerlei soorten snacks
- Doel: De Greifenseelauf 2024 overleven
**Zelfevaluatie: **
Ik ben een sportmof die regelmatig hunkert naar het plezier van sport en beweging. Ik heb de droom van een astraallichaam ergens halverwege mijn dertigste opgegeven en ingeruild voor acceptatie van de status quo, beter bekend als dad bod. Sinds de geboorte van de kinderen zijn mijn prioriteiten in het leven aanzienlijk verschoven en daar heb ik niet echt een probleem mee. Maar eigenlijk alleen. Want toen mijn collega Oliver en ik op het idee kwamen van de Greifensee Run (het was tijdens een gezamenlijke lunch), was ik meteen verkocht. Twee mannen van vergelijkbare leeftijd, met vergelijkbare banen, een vergelijkbare gezinssituatie en een vergelijkbare hoeveelheid vrije tijd proberen de discipline van de halve marathon op te brengen. Of ik heb de neiging om mezelf volledig te overschatten of ik kijk te veel in het verleden en denk terug aan mijn 16-jarige zelf, die ongeëvenaard was op de tennisbaan in Chur. Maar om de een of andere ondoorgrondelijke reden ben ik ervan overtuigd dat ik met de mentale steun van medeloper Fischer en een redelijk goed uitgewerkt plan met succes over de finish van de Greifensee Run zal komen.
Oliver Fischer
- Leeftijd: 42
- Familie: getrouwd, één kind (9 jaar oud)
- Beroep: marketing bij Digitec Galaxus AG
- Hobby's: fotografie, koken, lezen
- Dieren: zilvervisjes, allerlei ongedierte in kamerplanten
- Sporten: floorball, passief
- Zwakte: comfortabele bank
- Doel: de Greifenseelauf 2024 overleven
**Het overschatten van jezelf: **
Ik ben al zo'n 15 jaar bezig met het "badlichaam na volgend jaar"-project, constant maar zonder succes. Hoewel ik mijn lichaam natuurlijk nog steeds elk jaar naar de zwembaden van Winterthur sleep (elk lichaam in het zwembad is tenslotte een zwemlichaam). Mijn 18-, 22- of 27-jarige zelf spookt altijd door mijn achterhoofd. Toen was mijn vrije tijd (naast school, universiteit en werk) bijna volledig gevuld met sport. Floorball, actief. Toen ik op mijn 27e om werkredenen met pensioen ging, was het motto: sport +/- nul, kilo's +15. Daar ben ik inmiddels wel wat vanaf, maar mijn sportniveau ligt nog steeds ergens tussen bankzitter en tribunetrapklimmer in. Het idee voor dit "Greifenseelauf Halve Marathon 2024" project werd dan ook geboren tijdens een lunch met mijn collega Claudio. 21 kilometer? Pff, dat was vroeger een - weliswaar wat langere - zomertraining in het bos. Kilometers van vier minuten waren normaal (geen 21 kilometer, let wel, maar 8) en alles onder de 10 kilometer was helemaal geen training. Natuurlijk was ik toen jong en goed getraind. Maar het kan niet zoooooo moeilijk zijn om terug te keren naar een - laten we zeggen - kilometer van zes minuten. Toch? Nou: één, geen 21, dus ik ga liever voor 7 minuten. Of gewoon: het belangrijkste is om niet opgehaald te worden door de bezemwagen.
Wij zijn iedereen
Omdat we vermoeden dat we niet de enige zijn met onze uitgangspositie en ons doel, zullen we er de komende zes maanden regelmatig verslag van doen. Wat ons lukt, welke obstakels we tegenkomen in het dagelijks leven, welke successen en mislukkingen we boeken en jullie laten delen in onze ervaringen.
We doen dit zonder de professionele ondersteuning van personal trainers en voedingsspecialisten en krijgen geen werktijd van Galaxus - behalve voor het schrijven van de teksten. Alle trainingen, gewoontes en routines die we willen aanleren of juist afleren, doen we in onze vrije tijd, die naast werk en gezin beperkt is. Want dat is precies de situatie waarin veel mensen in vergelijkbare situaties zich bevinden.
Je zou eigenlijk wel wat meer willen sporten hier en wat gezonder daar. Maar al te vaak staan het leven, je baan, de eetgewoonten van je kinderen of een ander excuus in de weg. Wij willen deze cycli doorbreken. In de volle wetenschap dat we ook jammerlijk kunnen falen met vlaggen zwaaien en in het openbaar.
Wel, zo zou het zijn. Dit wordt geen midlife-crisis-six-pack-marathon-manager-meat-show, maar twee jongens met licht overgewicht, momenteel nogal ongetraind - en in mijn geval half geblesseerd - die oprecht proberen hun billen omhoog en wat strakker te krijgen. Het lichaamsvetpercentage van minder dan tien procent dat nodig is voor een sixpack is een pluizige 17 tot 20 procent verwijderd.
Ik zeg het maar.
Wens ons geluk...
.. omdat we het kunnen gebruiken. Of je nu denkt dat we complete idioten zijn of dat je in een vergelijkbare situatie zit en geïnspireerd wilt worden door onze (lijdens)reis, je zult de komende maanden genoeg inspiratie, schaamte en leedvermaak krijgen. Want om de twee weken zullen we hier op galaxus.ch om de beurt vertellen wat we wel en niet doen op het gebied van training, successen en tegenslagen.
Blijf kijken.
Globetrotter, wandelaar, wereldkampioen wokken (maar niet die in het ijskanaal), woordjongleur en liefhebber van fotografie.