Help! Mijn kinderen zijn bijna tegelijk jarig
In het voorjaar hebben we een maand lang de noodtoestand. Mijn kinderen kijken reikhalzend uit naar hun verjaardagen, die slechts tien dagen uit elkaar liggen. In de aftrap van onze reeks kinderverjaardagen onthul ik waarom de vieringen tot nu toe niet eens zo stressvol zijn geweest. En waarom de tijden moeilijker worden.
Op dit punt wilde ik eigenlijk een service-artikel geven over hoe je zonder stress de verjaardagen van je kinderen doorkomt. Ik was van plan trucs te presenteren die ik de afgelopen jaren heb gebruikt om de feesten van mijn dochters - die slechts tien dagen uit elkaar liggen - ontspannen te houden. Daar komt niets van terecht.
Het feit dat alles tot nu toe zo gemakkelijk is gegaan was in werkelijkheid slechts een fractie van mijn eigen toedoen. Het was eerder te wijten aan externe omstandigheden - omstandigheden waar ik geen invloed op had en die al snel niet meer in mijn voordeel werkten. Met andere woorden: de verjaardagsgekte komt binnenkort echt op gang.
Twee factoren hebben ons de afgelopen twee jaar in de kaart gespeeld: de ene is Corona (wat anders), de andere is de leeftijd van onze meisjes. Ze zijn pas drie en zes jaar oud.
Hoe Corona ons voor één keer bediende
Onze jongste vierde een paar dagen voor Lockdown 2020 haar eerste verjaardag. Toen was het Corona-virus nog helemaal nieuw, "sociale distantie" lag op ieders lippen en risicogroepen werden consequent beschermd. Dus, zonder verdere omhaal, hebben we het feestje met grootouders, peetouders en peettante afgezegd - de kleine snapt het toch nog niet - en vierden we het met z'n vieren in de woonkamer.
Een jaar later was ze voor het eerst jarig.
Een jaar later was het stomme virus er nog steeds, maar dankzij het begaanbare weer verhuisden we beide verjaardagsfeestjes naar de tuin. Het feestje van de oudste met haar kleutervriendinnen werd daarentegen uitgesteld tot de zomer. Het komt erop neer: min één feestje tijdens ons verjaardagsseizoen. En minus de poef en activiteit in huis.
Ook: min één verjaardagstaart. Vanwege het besmettingsgevaar waren zelfgebakken taarten in die tijd niet toegestaan in de kleuterschool van de ouderen. Gelukkig voor mij als baktalent. Moeder en kinderen waren even blij met de Weggli en Schoggistängeli.
Zo blij dat we dit jaar het eenvoudige menu hebben gehouden. "Oh, geldt het verbod op bakken niet meer? Dat was me niet eens opgevallen. Hoe dan ook, de rollen zijn nu al besteld." Ik weet niet zeker of de kleuterjuf dit witte leugentje onlangs aan de telefoon heeft gekocht.
Hoe de leeftijd ons ten goede kwam
Dit jaar werd Corona dus hooguit gebruikt als excuus om op de kleuterschool niet onze eigen taart te maken. Voor de rest stond niets ons feestseizoen dit jaar in de weg. Eigenlijk.
Maar omdat mijn man en ik sowieso zo minimalistisch mogelijk zijn als het om verjaardagen gaat, grepen we nu op eigen gezag in: We combineerden eenvoudigweg twee van de meisjesfeesten tot één. De twee delen immers grootouders en de peettante van de een is de vrouw van de peettante van de ander. Dus waarom zouden dezelfde partijen binnen een paar dagen twee keer bij ons thuis moeten verschijnen? Precies. Win-win voor beide partijen.
Dit jaar was er dus maar één feestje met oma en opa, gotti en peter, maar één taart en maar één "Happy Birthday" liedje. In plaats daarvan waren er verschillende cadeautjes in één kapel. De meisjes genoten er duidelijk van dat ze dit bijzondere moment samen konden vieren. En mijn man en ik klopten elkaar op de rug voor de slimme zet.
Toen we er waren, was het een heel bijzonder moment.
Wel, als we ons niet te snel hadden verheugd.
Het is allemaal goed en wel dat wij als ouders geen aanspraak maken op verjaardagsfeestjes met alles erop en eraan - maar onze meisjes uiteindelijk wel. Of we het nu leuk vinden of niet. Want straks worden ze zelf uitgenodigd voor zulke XXL-feestjes. Uiterlijk dan zullen ze geen genoegen meer nemen met het delen van gasten, taart en zang.
XXL feestjes voor de kinderen, drank voor de ouders
Je zult een, zo niet twee, partijen willen hebben met elk familieleden. Plus elk één met hun leeftijdsgenoten. Dan zijn er de feestjes op de kleuterschool, school en naschoolse opvang. Alle evenementen met een feestthema gecoördineerd decoratie en - zelfgemaakte - taart natuurlijk.
Ik reken (en bevries): Berekend volgens de vuistregel zijn dat minstens acht verjaardagen! Binnen twee weken! (En minstens twee keer zoveel drank voor mij. Waarbij, ja, alcohol natuurlijk ook niet altijd een oplossing is...)
.
Maar niet alleen het aantal, ook de inhoud zal toenemen. Mijn man en ik kunnen binnenkort inpakken met zaklopen, schatzoeken of betoverende Smarties. Ponyritjes, klimparken of body flying staan tegenwoordig op het activiteitenprogramma van een kinderverjaardagsfeestje. Ouders huren sportscholen en boshutten als feestlocatie, springkussens en snoeprepen als nevenvermaak. En alsof dat nog niet genoeg is, komt er tijdens het feest ook nog een goochelaar, een clown of een kinderschminkster langs.
Kinderverjaardagen zijn verworden tot een evenement. En de benchmark is genadeloos hoog.
Kunnen we als ouders deze waanzin wel voorkomen? Zullen we gewoon moeten buigen voor het theater - in mijn geval twee theaters kort na elkaar? Mijn redactiecollega Martin, die schoolgaande kinderen heeft, is wat dat betreft wat verder dan ik en zal hier binnenkort verslag doen van zijn ervaringen.
Me, ondertussen ga ik elders verder met vieren: mijn kinderverjaardagsvrije seizoen. Tot de volgende noodtoestand in het voorjaar.
Dit artikel is de aftrap van een losse reeks kinderverjaardagen. In de komende weken zullen we het onderwerp vanuit verschillende invalshoeken bekijken, deskundigen interviewen en ideeën uitwisselen. Heb je nog input, wensen of suggesties? Laat het ons weten via de commentaarkolom of e-mail.
Moeder van Anna en Elsa, aperitief expert, groepsfitness fanaat, aspirant danseres en roddel liefhebber. Vaak een multitasker en iemand die alles wil, soms een chocolade kok en koningin van de bank.