Het alternatief voor de knoflookpers
Mijn knoflookpers ligt al weken onaangeroerd in de la. De reden: een knobbelig plaatje dat een teentje knoflook binnen enkele seconden tot een fijne pasta maakt.
Ik heb een nieuw favoriet keukenproduct. Het komt zonder elektriciteit, zonder veel ruimte, zonder toeters en bellen. Ook zonder app. Het is een bord ter grootte van een schoteltje met veel kleine tandjes die dienen als raspoppervlak voor knoflook en gember. Het resultaat is een puree die qua fijnheid die van de knoflookpers duidelijk overtreft. En ook het aroma zou ronder zijn. Bij het persen komt er veel prikkelend sap door, maar relatief weinig milde pulp.
Daarna ruiken de handen bovendien heerlijk naar knoflook. Wat voor mij een pluspunt is, kan voor jou een afschrikmiddel zijn. Als dat het geval is, dan ben je waarschijnlijk beter af met de klassieke pers.
Magie in het keramiekatelier
Ik maakte kennis met de keramische rasp in Zuid-Afrika. In een kleine pottenbakkerij op de begane grond van Afrika's hoogste residentiële wolkenkrabber, de Ponte City in Johannesburg. De vele kleurrijke borden in de hoek van de gereduceerde grijze kamer vielen me meteen op, maar ik wist niet waarvoor ze dienden. In plaats van uit te leggen, demonstreerde de pottenbakker me meteen het geheel. Als een gum over papier ging hij met het gepelde knoflookteentje over het kleine bordje, en na vijf seconden was hij klaar. Hij had op dat moment vier duiven uit de lucht kunnen toveren, ik zou niet minder verbaasd zijn geweest.
Ik heb meteen een bord gekocht met het laatste van mijn geld.
Sindsdien rasp ik er alleen nog knoflookteentjes mee. Ik heb alleen een mini-kritiek op de laatste millimeters van het roosterproces. De kleine puntige tanden zijn een beetje ongemakkelijk voor de vingers. Ik los het probleem op door de knoflook zo ver mogelijk omhoog te "spietsen" met mijn vingernagels in plaats van vast te houden. Zo kan de hele teen gerafeld worden. Als je daarvoor te korte vingernagels hebt, hou je een kleine hoeveelheid onvezelig kruidnagel over.
Je borstelt de pasta gewoon met een kwastje uit de kieren. Het is nog gemakkelijker om de rasp weer schoon te maken. Gewoon één keer onder water laten lopen en klaar is kees. Het kan achteraf een beetje naar knoflook ruiken, maar dat is niet erg, want het wordt toch weer voor hetzelfde doel gebruikt.
De Spanjaarden hebben het (waarschijnlijk) uitgevonden
Omdat hij ook wel de "Spaanse keramische rasp" wordt genoemd, plaatsen de meeste bronnen zijn wortels daar. De rasp zou in de 11e eeuw voor het eerst verschenen zijn in het Middellandse Zeegebied. Er zijn echter ook bronnen die de uitvinding ervan toeschrijven aan de Japanners van de 16e eeuw. Wie dit geweldige ding heeft uitgevonden: Bedankt. Ik had nooit gedacht dat zoiets simpels me zo kon inspireren. En bovendien is het een keuken"apparaat".
Mijn exemplaar is - omdat het uniek is - niet meer te koop. En voor de andere modellen uit de serie moet je helemaal naar Johannesburg. Wij hebben in ieder geval een soortgelijke in onze winkel. Het is steriel wit en industrieel vervaardigd, maar het werkt volgens hetzelfde principe. Als je liever iets handgemaakt hebt zonder in het vliegtuig te hoeven stappen, is hier een tip: Google maar eens op keramische rasp. 😉
162 mensen vinden dit artikel leuk
Mijn horizon verbreden: zo zou ik mijn leven in een paar woorden samenvatten. Ik hou ervan nieuwe dingen te ontdekken en meer te leren. Ik ben voortdurend op zoek naar nieuwe ervaringen op alle gebieden: reizen, lezen, koken, cinema of zelfs DIY.
