OXO Eiersnijder
Wie heeft er een eiersnijder nodig? Ik!
7/6/2022
Vertaling: machinaal vertaald
Ik heb geen logge pastamachine, broodbakmachine of Kenwood keukenmachine. Ja, zelfs geen vaatwasser. Maar onlangs kreeg ik een eiersnijder. Een voorbede.
Er zijn keukenapparaten die ik dacht nodig te hebben. Een smoothiemaker bijvoorbeeld. Ik heb het de afgelopen vijf jaar ongeveer drie keer gebruikt, anders verstopt het mijn keukenkastje. Of een magnetron. Jarenlang dacht ik dat ik niet zonder het opwarmgadget kon. Sinds ik er geen meer heb, mis ik hem nauwelijks meer en geniet ik in plaats daarvan van de extra werkruimte. Maar dan zijn er ook apparaten waarvan ik tot nu toe niet wist dat ik ze eigenlijk nodig had. De eiersnijder valt in deze categorie.
Mijn grootmoeder had zo'n ding. Als kind had ik er veel plezier in om de gekookte, uitgebluste en "gewuzelt" (Oostenrijks voor draaien) eieren te pellen en in de snijmachine te klemmen. Ik at vaak helemaal niet de perfecte plakjes, het proces was hier het doel. Heel anders vandaag.
Lang dacht ik dat eieren snijden net zo makkelijk ging met een mes. Ei is ei. Fout. In mijn notensalades en sandwiches zaten altijd alleen maar eigeelkruimels en halve plakjes eiwit. Toch heb ik er nooit aan gedacht een apparaat te kopen, mede omdat ik helemaal vergeten was dat de eiersnijder zelfs maar bestond. Totdat het magazine van "Die Zeit" een ode aan de eierkoker publiceerde die me terug in de tijd katapulteerde en een beeld van mijn grootmoeder met de snijder in mijn geestesoog toverde.
Over de oorsprong gesproken. De geschiedenis van de eiersnijder is heel interessant. In 1904 registreerde Minna Sophie Friederike Petersen een patent voor een tangvormige eiersnijder die lijkt op een hedendaagse knoflookpers. Maar pas met het patent van Willy Abel in 1912 werd het apparaat populair. Binnen korte tijd verkocht hij over de hele wereld 10 miljoen stuks van het in massa geproduceerde product. Andere bestsellers waren de broodsnijmachine en het hartvormige wafelijzer, die hij ook uitvond en verkocht via zijn bedrijf "Harras-Werke".
Nu is de meer dan 100 jaar oude uitvinding eindelijk in mijn keuken terechtgekomen. Plakjes en blokjes vallen niet meer uit elkaar, maar worden perfect gesneden. Visueel ziet mijn exemplaar er niet per se goed uit, vooral het plastic stoort me. Als de goedkope versie kapot gaat, zorg ik ervoor dat ik een eiersnijder - of eierharp, zoals mijn oma zou zeggen - van roestvrij staal koop. De Oostenrijkse naam is geen toeval. De snijdraden zien er niet alleen uit als de snaren van een harp, maar kunnen ook zo bespeeld worden. Tenminste als je een Britse avant-garde band genaamd Coil.
Mijn horizon verbreden: zo zou ik mijn leven in een paar woorden samenvatten. Ik hou ervan nieuwe dingen te ontdekken en meer te leren. Ik ben voortdurend op zoek naar nieuwe ervaringen op alle gebieden: reizen, lezen, koken, cinema of zelfs DIY.