Het testen van de Sony FE 50 mm F1.4 GM: lichte luxe

Samuel Buchmann

21/2/2023

Vertaling: machinaal vertaald

Sony's nieuwe vaste brandpuntsafstand is snel zonder extra bulk - een concept waar andere fabrikanten mee worstelen. Ik heb het objectief getest in vergelijking met twee andere vijftigers van Sony.

Nog een 50 millimeter van Sony? Ze hebben er al vier, zelfs vijf afhankelijk van hoe je telt! Toegegeven, collega David Lee vergeleek de drie compacte varianten vorig jaar zelfs in dit artikel. Maar tot nu toe moest iedereen die op zoek was naar meer kwaliteit of snelheid ofwel grijpen naar de nogal verouderde en zware FE 50 mm F1.4 ZA van Zeiss, of maak meteen de sprong naar de FE 50 mm F1.2 GM. Het is goed, maar duur en zwaar aan de bovenkant. Nu heeft Sony een compacte 50 mm geïntroduceerd, up-to-date en state of the art.

Objectief

EUR1700,–

Sony FE 50mm F1.4 GM

Sony E, Volledig formaat

15

De FE 50 mm F1.4 GM is een derde lichter dan de F1.2 en weegt 516 gram. Bovendien is hij veel compacter en goedkoper. Het enige wat je in ruil daarvoor opgeeft is een vleugje helderheid. De focus ligt op moderniteit: beide lineaire motoren zijn snel en bijna geruisloos. Dat laatste is belangrijk bij het filmen. Voor de rest belooft Sony een uitstekende resolutie, weinig beeldfouten en een mooi bokeh. Ik heb getest of dat waar is en hoe het nieuwe model zich verhoudt tot Sony's andere twee snelle opties - de FE 50 mm F1.8 en FE 50 mm F1.2 GM.

Scherper dan scherp

Eerst doe ik wat pixel peeping, waarbij ik dezelfde boekpagina vastleg met alle drie de lenzen en verschillende diafragma's. Om scherpstellingsfouten te voorkomen, stel ik handmatig scherp. In foto's waar ik de hoek vergroot, wordt precies op die plek scherpgesteld. Als camera gebruik ik de 50 MP Sony A1.

Zelfs met een volledig open diafragma is de nieuwe FE 50 mm F1.4 GM extreem scherp in het midden van het beeld. De F1.2 maakt ook geweldige opnamen bij volledig open diafragma, ik zie geen verschil tussen de twee lenzen. Alleen de F1.8 komt helemaal tekort, maar die is veel kleiner en kost een fractie van de andere twee.

Beginnend bij f/5.6 hebben alle drie de lenzen een scherp beeldcentrum. De kleinste van het stel heeft een iets lagere resolutie, maar dit kleine verschil maakt in de praktijk niet uit.

Aan de rand van de afbeelding is het meer van hetzelfde. De scherpte daalt slechts licht tussen de 1.2 en 1.4, zelfs met een open diafragma.

Bij f/5.6 is het detailniveau nog steeds iets beter bij de twee grote lenzen - maar voor dagelijks gebruik zou dit geen invloed hebben op mijn keuze van diafragma. Dit verandert bij de 50 mm F1.8, waar de scherpte aanzienlijk toeneemt bij een kleiner diafragma.

Directe scherpstelling

De nieuwe lens stelt zo snel scherp als ik verwacht voor de prijs. Op mijn Sony A1 stelt hij vrijwel direct scherp. In een onderlinge vergelijking lijkt hij zelfs iets sneller en stiller scherp te stellen dan de duurdere F1.2. De budget F1.8 landt een paar stappen lager en jaagt heen en weer tot hij de scherpstelling heeft gevonden. Hij neemt er zijn tijd voor en maakt de hele tijd een hard geluid. Niet geschikt voor video-opnamen en alleen te gebruiken voor foto's van stilstaande objecten.

Mooie bokeh

De nieuwe FE 50 mm F1.4 GM heeft elf diafragmabladen. Dit moet zorgen voor gelijkmatige en ronde vormen in onscherpe delen van een foto - kortom: een prachtig bokeh. Na mijn test kan ik dit met zekerheid bevestigen. Er zijn geen uienringen en de onscherpte ziet er harmonieus uit, zij het een beetje schokkerig. Aan welke bokeh je de voorkeur geeft is sowieso een kwestie van smaak.

Beeldfouten: nauwelijks een probleem

Vignettering is een realiteit met open diafragma's. Ik kan de dalende helderheid echter gemakkelijk elimineren in RAW-converters zoals Lightroom, dus in de praktijk is het irrelevant. De situatie is vergelijkbaar met vervorming. Zoals je kunt zien op mijn volledig onbewerkte boekfoto, worden rechte lijnen een beetje pillig met de nieuwe 50 mm. Het effect is vergelijkbaar met dat van de F1.2. Ook dit kan worden gecorrigeerd in Lightroom.

Chromatische aberraties - kleurranden aan randen met een hoog contrast - zijn daarentegen volledig onder controle. Zelfs takken met tegenlicht hebben bijna geen groene of magenta randen.

Een ander niet-bestaand probleem bij tegenlicht: lensreflecties, of "Flare". Zelfs bij open diafragma merk ik geen storende effecten, en het contrast blijft hoog.

Verdict: kwaliteit en formaat, prachtig in balans

Sony's nieuwste 50 millimeter is een geweldige lens. Hij benadert visueel de perfectie en de scherpstelsnelheid en verwerking zijn extreem strak. Alleen de prijs bij de marktintroductie laat me een beetje schrikken: hoewel 1700 frank 775 minder is dan de grotere FE 50 mm F1.2 GM, is het nog steeds niet goedkoop.

De FE 50 mm F1.4 GM is veel kleiner en lichter dan zijn grote broer. Als je niet per se dat laatste beetje snelheid wilt, is dit een veel betere keuze. Vergelijken met de budget FE 50 mm F1.8 is sowieso oneerlijk, want de G-Master speelt in een compleet andere competitie. Sony onderscheidt zich ook van de concurrentie met dit nieuwe objectief: Canon noch Nikon bieden een vergelijkbare combinatie van een matig gewicht en goede beeldprestaties voor spiegelloze camera's.

De Sony FE 50 mm F1.4 GM is uiteindelijk mijn nieuwe favoriet onder de vaste brandpuntsafstanden - precies de juiste balans tussen snelheid, kwaliteit en formaat.

Samuel Buchmann

Senior Editor

Samuel.Buchmann@digitecgalaxus.ch

Mijn vingerafdruk verandert vaak zo drastisch dat mijn MacBook hem niet meer herkent. De reden? Als ik me niet vastklamp aan een beeldscherm of camera, dan klamp ik me waarschijnlijk aan mijn vingertoppen vast aan een rotswand.

Deze artikelen kunnen je ook interesseren