Hoe "Indiana Jones and the Great Circle" het vrouwbeeld van de franchise verbetert

Cassie Mammone

17/4/2025

Vertaling: machinaal vertaald

Na de vijf "Indiana Jones" films had ik competente en interessante vrouwen in de franchise afgeschreven. Daarom verraste "Indiana Jones and the Great Circle" me op een positieve manier. De nieuwe metgezel Gina Lombardi is echt cool.

Vorige winter keek ik voor het eerst een hele «Indiana Jones» film. Jarenlang kon ik me alleen dat ene deel van «The Temple of Doom» herinneren waar slangenkeutels en apenhersenen worden gegeten. Dit is veranderd met de game «Indiana Jones and the Great Circle», die sinds 17 april ook beschikbaar is op PS5.

De recensie van collega Philipp raakte een snaar bij me. Voor mij was het duidelijk: ik wilde het puzzel- en actiespektakel zelf ervaren en zou het behapbare aantal van vijf films als voorbereiding bekijken. Zelfs 40 jaar na de geboorte van de franchise brachten de exotische avonturen met hun overdreven actie-intermezzo's me nog steeds in vervoering. Helaas deed het beeld van de vrouwen daarin dat niet.

In dit opzicht waren mijn verwachtingen van het nieuwe spel van «Wolfenstein» ontwikkelaars Machine games navenant laag. De verschijning van de gevatte journaliste Gina Lombardi bracht me echter helemaal in vervoering. Om mijn vreugde over de geslaagde metgezel te verklaren, moet ik het eerst hebben over de problematische aard van vrouwen in «Indiana Jones».

Het problematische beeld van vrouwen in de «Indiana Jones» films

De vrouwen in de «Indiana Jones» films hebben weinig tot geen autonomie. Hun karakter wordt vaak bepaald door hun relatie met Indiana Jones. Soms hoeft er niet eens een relatie te zijn - de vrouwelijke studenten van de succesvolle archeologieprofessor zijn alleen die naar hem lonken om zijn aantrekkelijkheid te benadrukken. Ze hebben geen andere functie.

De vrouwen worden nauwelijks getoond als individuen met hun eigen capaciteiten en behoeften. Zelfs competente schurken zoals de Sovjet KGB-agente Irina Spalko uit «The Kingdom of the Crystal Skull» zijn geen uitgewerkte karakters. Irina handelt niet in haar eigen belang, maar in dat van haar organisatie. Ik kom er in de film niet achter wie de vrouw met het rapier echt is.

Niet alleen figuranten en schurken komen er slecht vanaf in de «Indiana Jones» films, ook Indy's geliefden doen het niet beter. Hij ontkent bijvoorbeeld alle verantwoordelijkheid voor het hebben van een affaire met de minderjarige Marion Ravenwood en het effectief verzorger. Terwijl Indiana Jones met haar vader samenwerkt, wordt hij verliefd op de 16-jarige. Wanneer de twee geliefden uit elkaar gaan, vernietigt dit voor meerdere jaren Indy's relatie met de Ravenwoods.

Als Marion hem jaren na hun liefdesaffaire confronteert in «Raiders of the Lost Ark» over het, antwoordt hij simpelweg: «Ik deed wat ik deed. Je hoeft er niet blij mee te zijn», dus «Ik deed wat ik deed. Je hoeft er niet blij mee te zijn.» Wat is dat voor excuus?

Indiana Jones slaapt niet alleen met de dochters van zijn collega's, maar gebruikt vrouwen ook als menselijk schild. In de eerste scène van «The Temple of Death» houdt hij de zangeres Willie, die later zijn metgezel en liefdesinteresse wordt, beschermend voor zich en bedreigt haar met een vork in de rug.

In plaats van de confrontatie aan te gaan met zijn collega's, gaat hij met haar naar bed.

In plaats van hem serieus te confronteren, raakt ze van streek omdat ze gaten in haar mooie jurk heeft. De enige sympathie die ik voor Willie voel, is voor haar oppervlakkige karakter. Deze scène draagt bij aan het seksistische beeld van vrouwen in films door een vrouw te laten zien die meer om haar kleding geeft dan om haar gezondheid. Daarnaast staat Willie uit «The Temple of Death» bekend om haar permanent geschreeuw. Dit schetst ook een onrealistisch beeld van vrouwen.

Tijdens het inhalen van de films «Indiana Jones» vond ik de scènes met de metgezellen moeilijk om naar te kijken en ik had ze best weg kunnen laten. Hoewel ze een paar sterke momenten hebben, zijn ze slechts een accessoire van het door mannen gedomineerde avontuur en geen uitgewerkte individuen. Dit stoort me vooral omdat Indy's mannelijke metgezellen zoals Henry Jones Senior en Mutt Williams daarentegen veel complexere personages zijn.

Geen specifiek «Indiana Jones» probleem

De «Indiana Jones» films hebben hun seksistische scènes, maar het zijn niet per se seksistische werken. Filosofe Kate C.S. Schmidt van de Metropolitan State University of Denver legt dit in haar tekst «Feminism and Indiana Jones: A Field Guide» als volgt uit: «Films en literatuur zijn onvolmaakt en we kunnen nog steeds fan zijn zonder blind te zijn voor seksistische problemen. Films met gebreken kunnen nog steeds waardevol zijn omdat ze vreugde brengen of andere morele waarden vertegenwoordigen.»

Ik voelde me net zo toen ik naar de Indy-films keek. Mijn hersenen schakelden uit tijdens de «romantische» delen, maar de rest werd met plezier verteerd.

Ook al komen de vrouwen in «Indiana Jones» misschien tekort, de oude films zijn progressieve rolmodellen op andere gebieden van het filmlandschap van de jaren tachtig. Zo schetst «The Last Crusade» een beeld van mannelijkheid die bevrijd is van giftige idealen.

De interpersoonlijke relatie tussen Indy en zijn vader staat centraal in de film en laat zien hoe belangrijk familiebanden zijn. Daarnaast is Indiana Jones openlijk gekwetst door het bedrog van historica Elsa Schneider wanneer zij een Nazi blijkt te zijn en hem gebruikt om de Heilige Graal te bemachtigen. Toxische mannelijkheid is tegen het tonen van gevoelens en maakt deel uit van veel films met emotieloze hoofdpersonen.

Daarom wil ik niemands favoriete film ontkennen of verpesten. Ik vestig de aandacht op het probleem om uit te leggen hoe het kan worden opgelost in een werk uit dezelfde franchise om te zorgen voor een beter resultaat.

Dit is waarom Gina van «The Great Circle» het beter doet dan haar voorgangers

Gina Lombardi uit de nieuwe game «Indiana Jones and the Great Circle» gedraagt zich anders dan haar voorgangers. Ik leer haar in het Vaticaan kennen als een flirterige en sluwe journaliste. Terwijl Indy achter zijn vijanden komt, betrapt hij Gina erop dat ze hetzelfde doet in een non vermomming. Er ontstaat al snel een verstandshuwelijk, gekenmerkt door effectieve samenwerking maar ook verraad. Er gaat wat tijd voorbij voordat ik Gina echt leer kennen.

Dit is eindelijk een realistische meet-cute voor mij in het publiek. Laten we eerlijk zijn: Indiana Jones is een aantrekkelijke, intelligente en vaardige man. Maar dat betekent niet dat alle vrouwen meteen aan zijn voeten vallen. Gina's aanvankelijke twijfels zijn een welkome afwisseling en maken de latere ontwikkeling van haar personage en haar relatie met Indiana Jones realistischer en meer de moeite waard.

Zodra Indy haar harde schild doorbreekt, blijkt ze een betrouwbare metgezel te zijn. Haar contacten zijn een extra vorm van steun. Zo heeft Gina interacties en vriendinnen buiten Indy om, zoals met haar bondgenoot Nawal in Gizeh. « The Great Circle» slaagt zelfs voor de zogenaamde Bechdel test, die de representatie van vrouwen in films onderzoekt. Hiervoor moet een film 1) minstens twee vrouwelijke rollen hebben, 2) ze met elkaar praten en 3) over iets anders dan mannen gaan.

Gina komt niet zomaar in actie om Indiana Jones te helpen. Ze streeft haar eigen doelen na. Gina's hoogste prioriteit is om haar zus uit de klauwen van de nazi's te bevrijden. Het is meer bij toeval dat ze 's werelds meest bekwame archeoloog en nazi-klopper ontmoet.

In de loop van «The Great Circle» komt van het een het ander en ontwikkelen Indiana Jones en Gina Lombardi een wederzijdse romantische interesse. Ik vind het erg leuk dat Indy de touwtjes niet alleen in handen heeft. Gina helpt het tempo van de relatie te bepalen en houdt Indy's (en mijn) interesse in haar vast. De twee plagen elkaar veel - zij het op een veel gezondere manier dan in de films. Over het algemeen verdwijnen veel giftige elementen doordat Gina een volwassen karakter heeft en haar eigen doelen nastreeft. Indy en ik weten allebei dat ze niet allerlei onzin pikt.

Dit maakt de romantische scènes meer de moeite waard. Ik vond dat ik voor hen tweeën duimde en uitkeek naar elke interactie met Gina.

Lieve meer vrouwen zoals Gina voor «Indiana Jones»!

«Indiana Jones and the Great Circle» bewijst dat de franchise sterke en onafhankelijke vrouwen aankan. De videogame vangt de charme van de oude films zonder hun zwakheden te delen. «The Great Circle» zet ook de blauwdruk voor hoe een succesvolle en gemoderniseerde revival van «Indiana Jones» eruitziet. Helaas sloegen «The Kingdom of the Crystal Skull» en «The Wheel of Fortune» de plank mis - zowel in hun portrettering van vrouwen als in hun verhaal. Daarom komen de twee moderne films beduidend slechter over dan de trilogie uit de jaren tachtig.

Ik vind Gina Lombardi leuk als metgezel in een «Indiana Jones» werk, dankzij haar expertise en haar uitgewerkte karakter, maar ook als videogamehoofdpersoon in het algemeen. Voor de toekomst zou ik graag assertievere metgezellen zien die ik niet leuk vind, zoals Ashley uit «Resident Evil 4» of Maria uit «Silent Hill 2» als mijn oogappel.

Actieheldinnen kunnen ook een voorbeeld nemen aan hun toekomstige metgezellen - ongeacht of er een romantische relatie ontstaat of niet. Bioscoopschermen zouden ook meer gezonde romances kunnen gebruiken. Maar dat is iets voor een andere keer.

Cassie Mammone

Freelance Editor

cassie.mammone.freelance@gmail.com

Ik schreef mijn eerste tekst over videogames toen ik acht jaar oud was. Sindsdien ben ik niet meer kunnen stoppen. De tijd daartussenin besteed ik aan mijn liefde voor 2D Husbandos, monsters, mijn riot cats en sport.

Deze artikelen kunnen je ook interesseren