Hoe je kinderen aan het wandelen krijgt - de beste tips van Hiker Dad
7/9/2023
Vertaling: machinaal vertaald
Mijn kinderen motiveren om te gaan wandelen is als het aantrekken van wandelschoenen bij een berggeit. Een zinloze onderneming. Ik interviewde wandelprofessional en auteur Rémy Kappeler en vroeg hem om advies over hoe je kleintjes enthousiast kunt maken om te gaan wandelen.
De herfstvakantie is nog maar een paar weken weg. Onze wandeluitrusting is klaar, maar er ontbreekt nog één ding. Motivatie van onze kinderen. En dat is de echte uitdaging. Hoewel we een heel actief gezin zijn, houden onze dochters van vier en zeven jaar op met wandelen. Zonder omkoping zetten ze geen voet in een wandelschoen. En het is niet zo dat het overhalen ophoudt zodra we de deur uit zijn. Dus kort voordat onze vakantie in de bergen begon, zocht ik hulp bij een professional. Rémy Kappeler, een 49-jarige vader van drie kinderen, auteur van "Wanderpapa - Familiengeschichten vom Wanderweg" (Trekkersvader - familieverhalen over de wandelpaden) en hoofdredacteur van het magazine Wandern.ch van de Zwitserse wandelbond.
Rémy, mijn kinderen weigeren te wandelen. Ze protesteren zelfs bij de kleinste wandeling. Klinkt dit bekend?Rémy Kappeler: Helemaal. Je bent niet de enige. Kinderen hebben tegenwoordig een waanzinnige hoeveelheid activiteiten om uit te kiezen. Veel dingen lijken veel cooler dan wandelen met je ouders. Mijn kinderen zijn niet anders. Soms hebben ze er zin in, soms niet.
Moet ik toch aandringen, ook al hebben ze er helemaal geen zin in?
Dwingen is niet de juiste manier. In plaats daarvan kun je nadenken over hoe je ze op andere gedachten kunt brengen. Hoe zorg je ervoor dat ze van de wandeling gaan houden. Mijn dochter vertelde me eens dat onze wandelingen meestal koeler uitpakken dan verwacht. Ik vond dat een mooi besef.
Bron: Jürg Buschor
Hoe motiveer ik ze?
Zoek een leuke reden voor de wandeling. Bedenk een doel, een avontuur dat wacht. Misschien is er een waterval, een ruïne of een grot die je onderweg kunt ontdekken. Presenteer je plan op het juiste moment. Bijvoorbeeld tijdens de lunch. Als je kinderen op dat moment niet geïnteresseerd zijn, probeer het dan later nog eens. "Kijk kinderen, ik zou het leuk vinden om zondag deze wandeling te maken. Er is een donkere grot die wacht om ontdekt te worden. Ga je mee?"
«Wat telt is je enthousiasme. Laat zien dat je enthousiast bent en overtuig ze ervan dat het heel gaaf wordt.»
Dus het avontuurlijke gedeelte is belangrijk.
Ja. Tenminste als je kinderen jonger zijn dan tien. Maar wat nog belangrijker is, is je enthousiasme. Laat ze zien dat je enthousiast bent en zeg ze: "Luister, dit is leuk. Het wordt echt gaaf!"
Ik merk dat dit een echt verkooppraatje wordt. Ik moet me goed voorbereiden om indruk te maken.
(lacht) Als je kinderen zich zo verzetten tegen wandelen, heb je waarschijnlijk gelijk. Maar als je eenmaal twee of drie leuke wandelingen samen hebt meegemaakt, kun je uit die herinneringen putten: "Weet je nog, die keer? Dat was zo leuk!"
Mijn kinderen overtuigen om mee te gaan is echter maar de helft van de strijd. Als we eenmaal onderweg zijn, zal het niet lang duren voordat ik herhaaldelijk "Hoe lang nog?" en "Zijn we er al?" hoor. Of ze weigeren gewoon helemaal om verder te gaan en gooien zichzelf op de grond.
Ik heb het ook meegemaakt. Vat het alsjeblieft niet persoonlijk op. Kinderen doen dingen op het moment zelf en op basis van hun stemming. Zie het als een uitdaging. En met gevoel voor humor als je dat kunt.
Gegrepen. En hoe houd ik ze onderweg tevreden?
Er zijn twee strategieën die je kunt toepassen. De eerste is afleiden en praten. In een crisismoment kun je een picknick tevoorschijn halen of een spelletje spelen. "Ik zie" is bijvoorbeeld een klassieker. Wij spelen vaak "zoek de gummibeertjes", waarbij ik vooruit loop om de gummibeertjes te verstoppen en mijn kinderen er vlak achteraan op zoek gaan.
En wat bedoel je met "praten"?
Verhalen vertellen. Maak er een spelletje van. Je kinderen geven je sleutelwoorden en jij maakt daar een verhaal van. Ik probeer er spannende details uit onze omgeving in te verwerken. Laten we zeggen dat er in de verte een open plek in het bos is. Dan verzin ik misschien iets als dat de duivel op een dag aan het bowlen was en daar zijn bal liet vallen.
Bron: nature-worlds.ch
Wat is de tweede strategie als ze het zat zijn?
Luisteren. Ga naast je kind zitten en vraag wat er is: "Wat is er? Waarom ben je gestopt?" Soms is er een eenvoudige reden voor het staken. In het verleden heeft deze techniek me geholpen om erachter te komen dat mijn dochter zich ergerde aan haar broer en niet meer met hem wilde wandelen. Mijn vrouw en ik hebben de kinderen toen een half uur van elkaar gescheiden. Daarna ging het weer goed met ze.
In je boek geef je ouders zogenaamde blufbriefjes met feiten over de natuur. Wat zijn dat?
Als vader of moeder ben je ook een rolmodel. Gebruik dat in je voordeel en maak indruk op je kleintjes met je kennis. Ik ben erachter gekomen dat mijn kinderen het geweldig vinden als ik ze kleine weetjes over de natuur vertel. Daarom ben ik begonnen met het opschrijven van drie tot vier showstoppers die we tijdens onze wandeling tegenkomen. Ik schrijf ook wat achtergrondinformatie op, zodat ik eventuele vervolgvragen van de kinderen kan beantwoorden. Die notities noem ik mijn blufnotities.
«Als je aan het wandelen bent, kun je voor de verandering je principes uit het raam gooien.»
Laten we teruggaan naar de gummibeertjes. Hoe belangrijk zijn dit soort energieboosts als je onderweg bent?
We hebben altijd wat gummibeertjes bij ons. Net als gedroogd fruit en mueslirepen. Af en toe een snoepje is prima. Bovendien kun je tijdens het wandelen je principes voor de verandering eens overboord gooien - dat is tenminste mijn idee. Dit zou kunnen inhouden dat je de snoepjes voor de lunch uitdeelt.
Wat kun je doen?Wat moeten we nog meer meenemen in die rugzakken voor kinderen? Naast stevige schoenen en regenkleding hebben kinderen een sneldrogende broek nodig, zodat ze onderweg geen epische watergevechten hoeven te missen. Onze kinderen dragen de picknick meestal ook in hun rugzak. Dus als het lunchtijd is, is hun last veel lichter. Je wilt voorkomen dat ze een te zware rugzak krijgen. Dat gezegd hebbende, ze zijn ook trots als ze iets mogen dragen.[[product:14638188,24664500,11318693]]Zijn er nog andere dingen die je meeneemt op elke wandeling met je kinderen? Hoofdlampen. Er is altijd wel een gelegenheid om ergens naar of in te kijken. De zaklamp van je mobiel is in de meeste gevallen niet genoeg. Als het goed weer is, nemen we ook onze zwemspullen mee voor wat waterpret. Als het erg warm is, nemen we ook graag speciale koelhanddoeken mee. Je maakt ze nat, schudt ze en dan worden ze koud.Wat vind je van kinderdragers? Ik vind ze geweldig. Ik zou ze iedereen met jonge kinderen aanraden. Het gaf ons een stukje vrijheid. Als het even stilviel, konden we ons kind gewoon opscheppen, in de drager stoppen en weg waren we.Alles wat we nu nog nodig hebben is een bestemming. Zou je je favoriete wandeling willen delen? Ik heb er geen. Ik zeg altijd dat de beste wandeling de wandeling is die nog moet komen.Welke wandeling met kinderen zou je aanraden voor de herfst? Ik heb er vier voor je en ik heb ze allemaal gedaan:1. Het rode en gele water in Morgins VS (link in het Duits)2. De gletsjerpoort in Grächen VS (link in het Duits)3. De indrukwekkende zandsteengrotten in Staffelbach AG (link in het Duits)4. Het donkere gat bij de waterval in Val de Travers NE (link in het Duits)Hoe zit het met de geschatte wandeltijden als je kinderen bij je hebt? Verdubbel ze. Zo raak je niet gestrest. Als je ontspannen bent en een goed humeur hebt, is het veel gemakkelijker met je kinderen. En gestreste ouders zijn zo uncool.Header afbeelding: Shutterstock
Katja Fischer
Senior Editor
Katja.Fischer@digitecgalaxus.chMoeder van Anna en Elsa, aperitief expert, groepsfitness fanaat, aspirant danseres en roddel liefhebber. Vaak een multitasker en iemand die alles wil, soms een chocolade kok en koningin van de bank.
