Ik heb "South of Midnight" van tevoren gespeeld - en werd er meteen verliefd op
Tijdens een previewsessie heb ik een hoofdstuk van de aankomende Xbox-titel "South of Midnight" gespeeld. Ondanks mijn bedenkingen over het gevechtssysteem werd ik verliefd op het spel.
Microsoft heeft zojuist nieuwe impressies van "South of Midnight" gepresenteerd tijdens een "Xbox Developer Direct". Tijdens een previewsessie kon ik de stijlvolle actie-avonturengame van Compulsion Games (bekend van "We Happy Few") voor het eerst in handen krijgen.
De unieke wereld en de zuidelijke sfeer boeiden me ongeveer anderhalf uur lang. Met "South of Midnight" kun je een bijzonder en verfrissend ander spel verwachten als het op 8 april uitkomt.
Waar gaat "South of Midnight" over?
Ik speel de 19-jarige Hazel, die op zoek is naar haar moeder in het zuiden van de VS. Zij en haar huis zijn weggespoeld tijdens een orkaan. Na de storm belandt Hazel in een magische wereld vol mythische wezens uit de zuidelijke folklore van de VS.
Hazel verwerft zelf ook mythische wezens.
Hazel krijgt zelf magische gaven in de nieuwe wereld. Gewapend met een gloeiende weefstaf vecht ze tegen gemene moerasmonsters, lost ze puzzels op en manipuleert ze het weefsel van de tijd om geesten uit het verleden te vinden.
Dit overtuigt me: sfeer, verhaalvertelling en visuals
In de previewsessie speel ik het derde hoofdstuk van het spel. De gebeurtenissen in dit hoofdstuk lezen als een krankzinnige koortsdroom na het drinken van te veel zuidelijke geesten met maneschijn.
Mijn doel is om een verhaal te vertellen.
Mijn doel is het bevrijden van een gigantische - en zeer spraakzame - meerval die gevangen wordt gehouden door een nog groter boommonster. De gigantische plant is een van de vele mythische eindvijanden die ik tegenkom in het voltooide spel.
Bron: Domagoj Belancic
Om de boom de vis te laten loslaten, moet ik hem eerst met mijn magische gereedschap bevrijden van traumatische herinneringen. Deze hebben zich gemanifesteerd in de vorm van magische knooppunten rond de boom en hebben het monster letterlijk bevroren. In mijn zoektocht naar de trauma's ontdek ik visioenen uit het verleden van de boom.
Ik leer dat de boom vroeger een geestelijk gehandicapte was die gepest werd door zijn leeftijdsgenoten. Benjy was zijn naam. Zijn broer Rabarber verdedigde hem altijd. Tot het hem op een dag te veel werd.
Rhubarb
Rhubarb stopte zijn broertje in een boomstronk onder het mom van een verstoppertje en spijkerde die dicht met houten planken. Benjy stierf daar helemaal alleen en veranderde uiteindelijk in het magische boommonster.
Het tragische verhaal raakte me verrassend hard en bracht zelfs een paar tranen in mijn ogen.
Bron: Compulsion Games
Nadat ik alle knooppunten rond de gigantische boom heb opgelost, moet ik het monster beklimmen en het voor eens en voor altijd uit zijn lijden verlossen. Op de achtergrond speelt een speciaal voor het spel geschreven liedje, dat escaleert naarmate ik hoger en hoger klim.
Het is een aanstekelijk deuntje met zuidelijke vibes en instrumenten. Het vat het verhaal van de broers brutaal samen vanuit het perspectief van Rabarber:
"Laten we samen spelen, ga jij je verstoppen // In dit hol van een cipresboom was het veilig en droog // Hij vertrouwde me volledig, ik verstopte hem binnen // Hij dacht dat we speelden, dat was een leugen"
Met name de hook heeft zich in mijn hersenen gebrand - hoe kan iets dat zo triest is zo verdomd pakkend zijn?
"Hij was mijn broer, Benjy zijn naam // Hij zag dingen anders, hij was mijn schaamte // Ik nam afscheid, ik nam afscheid // Ik nam mijn hamer, mijn ticket naar de hel"
Je kunt een fragment van het nummer en de klimsequentie bekijken in de video hieronder.
Het vrolijke liedje en de prachtige boom staan in schril contrast met de hartverscheurende tekst en het tragische achtergrondverhaal. Ik zit gevangen in een spanningsveld tussen vreugde en verdriet. Ik vind het heerlijk als games me in dit soort situaties brengen. Als het verhaal, de muziek en de spelwereld perfect in elkaar overlopen en er iets speciaals ontstaat.
Ik moet denken aan het "Mexico-moment" uit "Red Dead Redemption". Volgens de ontwikkelstudio zal de game zulke magische momenten en andere originele nummers bieden voor elk belangrijk mythisch monster in het verhaal. Geweldig!
Bron: Domagoj Belancic
Ik moet ook de grafische realisatie van de preview-build prijzen. De moerassige zuidelijke omgeving is prachtig gerealiseerd en maakt indruk met sfeervolle verlichting in gouden kleuren en veel liefdevol ontworpen details in de spelomgeving. Ik blijf stoppen om screenshots te maken van het landschap. De interieurs van de vele beschimmelde houten hutten zien er ook ongelooflijk chique uit.
De animaties zijn ook prachtig.
De animaties zijn ook geweldig gerealiseerd. Hazel, andere personages en vijanden bewegen in stop-motion. Op sommige plekken doet dit denken aan de prachtige "Spider-Verse" films en soms aan claymotion films zoals "Wallace & Gromit". Ik ben vooral onder de indruk van de ongebruikelijke look voor games in de tussenfilmpjes.
Bron: Domagoj Belancic
Dit is wat me zorgen baart: gevechtssysteem en variatie
Hazel rent en springt door de magische moeraswereld op zoek naar de magische knooppunten. De besturing voelt goed. De incidentele dubbelsprongen, wallruns en het gebruik van haar magische zweefvliegtuig zijn leuk.
Door het eenvoudige levelontwerp in het hoofdstuk dat ik heb gespeeld, kunnen deze vaardigheden helaas niet hun volledige potentieel benutten. Voor het voltooide spel zou ik graag minder lineaire en meer open spelgebieden zien die me verrassen met spannendere levelontwerpen.
Bron: Domagoj Belancic
De korte gevechtsscènes zijn ook niet spectaculair. Ik word herhaaldelijk aangevallen door zwarte monsters bij de magische knooppunten. Ik gebruik Hazels magische vaardigheden om ze naar me toe te trekken, weg te duwen of voor korte tijd te bevriezen. Ik sla ze in elkaar met de magische weefstaf. Ik ontwijk tegenaanvallen met sprongen en sprintjes.
Dit werkt in principe goed en voelt dynamisch en snel. Helaas werd ik na ongeveer anderhalf uur spelen moe van de algemeen uitziende zwarte monsters. Het zijn altijd dezelfde beesten die me aanvallen, met dezelfde patronen.
Dit is jammer, vooral omdat het ontwerp van de vijanden in schril contrast staat met de verder creatieve en spannende spelwereld.
Bron: Compulsion Games
Eerste indruk: ondanks bedenkingen verliefd
"South of Midnight" bracht me in vervoering tijdens mijn eerste korte voorvertoning. De magische zuidelijke wereld maakt indruk met zijn unieke beelden en sfeer. Vooral het tragische verhaal van het boommonster - en het aanstekelijke liedje dat erbij hoort - veroverde mijn hart.
Mijn enthousiasme wordt enigszins getemperd door de flauwe smaak van het onspectaculaire levelontwerp en de eentonige gevechten. Desondanks kijk ik erg uit naar de uiteindelijke release van dit verfrissend eigenzinnige spel.
Een previewversie van "South of Midnight" is mij ter beschikking gesteld door Microsoft. Ik heb de versie getest voor Xbox Series X. Het spel is vanaf 8 april verkrijgbaar in de Game Pass en voor pc en Xbox Series X/S. Een gedetailleerd testverslag volgt.
Omslagfoto: Compulsie Spelletjes
15 mensen vinden dit artikel leuk
Domagoj Belancic
Senior Editor
Domagoj.Belancic@digitecgalaxus.chMijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.
