M4 MacBook Pro getest: hoogvlieger

Apple's MacBook Pro krijgt een nieuwe chipgeneratie. M4, M4 Pro en M4 Max zijn sneller dan hun voorgangers en verbruiken minder energie. Het optionele nanotextuurglas op het beeldscherm is ontworpen om reflecties te verminderen en de USB-C poorten ondersteunen Thunderbolt 5.

Ik heb de notebook getest in 14 inch met M4 Pro en in 16 inch met M4 Max. Ik concentreer me op de nieuwe functies. Het ontwerp, de afwerking, het toetsenbord, het trackpad en de luidsprekers blijven even eersteklas als voorheen. Je kunt de details hier lezen.

Display: nanotextuur of niet?

Voor het eerst in meer dan tien jaar is de MacBook Pro verkrijgbaar met een mat beeldscherm. De optie kost 150 frank of 170 euro extra. Apple brengt niet simpelweg een coating aan, maar freest een nanotextuur in het glas. Hierdoor blijft het scherm net zo robuust als bij een hoogglans afwerking. De microscopisch fijne structuur is echter ontworpen om hinderlijke reflecties te verminderen.

Ik ben geen fan van matte beeldschermen. Reflecties zijn diffuus, maar ze verspreiden zich over een groter gebied. Een gloeilamp verandert van een intense stip in een zacht vervagende cirkel. Hierdoor valt het minder op, maar vermindert het contrast in de hele cirkel. Dit is ook het geval bij het nanogextureerde glas van Apple zodra het wordt blootgesteld aan een lichtbron.

Het effect is in ieder geval minder sterk dan ik van andere matte beeldschermen ken. En zonder directe lichtstraling kan het glas met nanotextuur aangenaam zijn. Als er bijvoorbeeld een afleidende achtergrond achter me is, irriteert me dat meer op de hoogglans versie.

In een gecontroleerde omgeving zonder reflecties ziet het hoogglansscherm er iets helderder en scherper uit. Al met al is er dus geen duidelijke aanbeveling van mij voor of tegen het glas met nano-textuur - het blijft een kwestie van smaak. Als je je beeldschermen graag mat hebt, is de implementatie van Apple zeker een van de beste die ik ken.

Connecties: Dromen van de toekomst

De USB-C poorten ondersteunen nu Thunderbolt 5 met een bandbreedte tot 120 Gb/s. Dit heeft op dit moment weinig nut, omdat er praktisch geen apparaten zijn die hier gebruik van maken. In de toekomst zal Thunderbolt 5 echter 6K monitoren met 120 Hertz, betere docking stations en snellere externe SSD's mogelijk maken, bijvoorbeeld.

Hoeveel monitoren je kunt aansluiten op de nieuwe MacBook Pro hangt af van de chip. De gewone M4 boekt vooruitgang. Hij kan nu twee schermen aan, terwijl de M3 er maar één had (met het beeldscherm uitgeklapt). Dat is goed nieuws voor iedereen die niet zoveel kracht nodig heeft, maar wel veel werkruimte. M4 Pro en M4 Max ondersteunen hetzelfde aantal beeldschermen als de vorige chips:

• M4 en M4 Pro: twee beeldschermen met een resolutie tot 6K bij 60 hertz (Hz) / één beeldscherm met 8K 60 Hz of 4K 240 Hz.
• M4 Max: drie monitoren met 6K 60 Hz en één met 4K 144 Hz / twee monitoren met 6K 60 Hz en één met 8K 60 Hz of 4K 240 Hz.

Prestaties: efficiëntiewonder

De twee krachtigere chips hebben meer reserves voor veeleisende toepassingen zoals videobewerking. Ik test de M4 Pro in het 14-inch model en de M4 Max in het 16-inch model - beide met het maximale aantal CPU- en GPU-kernen. De specificaties van de nieuwe SoC's op een rij:

Vorig jaar onderscheidde Apple de M3 Max heel duidelijk van de M3 Pro, die meer op efficiëntie was gericht. Nu komt de Pro-chip weer dichter in de buurt van de Max. Hoewel het aantal CPU-kernen slechts met twee is toegenomen, is de verhouding tussen prestatiekernen en efficiëntiekernen veranderd. Terwijl de M3 Pro er 6 had, heeft de M4 Pro maar liefst 10 P-cores en slechts 4 E-cores. Het aantal grafische cores neemt ook toe van 18 naar 20.

De architectuur van de M4 Max blijft daarentegen hetzelfde als zijn voorganger: 12 P-cores, 4 E-cores en 40 GPU cores. Volgens Apple zijn de afzonderlijke kernen echter krachtiger. De Neural Engine zou op beide chips ook sneller moeten zijn, waardoor deze beter geschikt is voor Apple Intelligence.

CPU: enorme sprong voor de Pro-chip

De benchmarks laten zien welke vooruitgang de CPU-prestaties hebben geboekt in de afgelopen twee generaties. De M4 Max is een van de snelste chips ooit - en dan heb ik het niet alleen over CPU's voor laptops. De SoC van Apple haalt vergelijkbare waarden als de AMD Ryzen 9 9950X of de Intel Core Ultra 9 285K. In de single core liggen de M4 Max en M4 Pro zelfs voor.

De toename ten opzichte van de voorgaande chips is ook aanzienlijk. Gemiddeld scoort de M4 Max 18 procent hoger dan de M3 Max in Multi Core - en maar liefst 82 procent hoger dan de M2 Max. De M4 Pro laat zijn directe voorganger met 50 procent achter zich.

Ik ben vooral onder de indruk van de M4 Pro. Als je toepassing voornamelijk de CPU gebruikt, krijg je dezelfde prestaties als vorig jaar met de M3 Max - voor 1200 frank minder. De M4 Max kan nog meer, maar de voorsprong is met 19 procent te overzien.

GPU en Neural Engine: het wordt vervelend

De M4 Max onderscheidt zich duidelijk van de M4 Pro als het gaat om grafische prestaties. Geen wonder, hij heeft immers twee keer zoveel GPU-kernen. Het verschil is gemiddeld 67 procent in mijn benchmarks. Vergeleken met de M3 Max is dat 20 procent, wat nog steeds veel is voor een generatie.

Maar deze sprong is klein vergeleken met die van de M4 Pro. Deze laat zijn voorganger qua grafische prestaties 40 procent achter zich en zit nu ongeveer op hetzelfde niveau als de M1 Max uit 2021. De Neural Engine van beide chips is ook veel krachtiger (achterste schuif in de volgende grafiek).

Wat me ergert aan de uitstekende GPU-resultaten is dat ze me praktisch niets opleveren. Ik weet zeker dat er mensen zijn die nu in realtime nog meer filters kunnen toevoegen aan video's van hoge kwaliteit. Of wilde effecten sneller kunnen renderen in After Effects. Maar dat zijn er waarschijnlijk maar weinig.

Veel groter zou een andere klantengroep zijn, waartoe ik ook behoor: casual gamers. De M4 Max heeft de potentie om mijn Windows-box te vervangen. De chips van Apple ondersteunen sinds vorig jaar zelfs ray tracing. En hoewel een SoC voor een laptop nooit een grafische kaart voor een desktop zal kunnen bijhouden, zouden de prestaties in veel gevallen voldoende zijn. Dit wordt aangetoond door goed geportte games zoals "World of Warcraft" of "Baldur's Gate 3".

Echter, zelfs drie jaar na de eerste M-chips met veel grafische kracht is het aanbod van AAA-titels voor de Mac nog steeds erbarmelijk klein. Ik weet niet wie hier schuld aan heeft. Maar Apple zit op een van de grootste oorlogskassen ter wereld - kom op, Tim, maak een paar miljard vrij om spelontwikkelaars zover te krijgen dat ze spellen gaan porten! En dan heb ik het niet over vier jaar oude titels zoals "Cyberpunk 2077".

Productiviteit: prestaties zijn slechts gedeeltelijk

Hongerige programma's zoals DaVinci Resolve of Lightroom profiteren van de snellere chips, vooral als ze gedurende langere tijd veel stroom vragen. Bijvoorbeeld bij het exporteren van een grote video. Complexe filters zoals AI-ruisonderdrukking worden ook sneller berekend.

In deze praktijkscenario's is de M4 Max tussen 12 en 17 procent beter dan de vorige chip, terwijl de M4 Pro tussen 5 en 51 procent beter is. Het grote bereik laat zien hoeveel prestaties in het dagelijks leven afhangen van goed geoptimaliseerde programma's.

Hoeveel vooruitgang je echt boekt, hangt af van het individu. Normale beeldbewerking in Lightroom of Photoshop voelt niet beter aan met de M4 Max dan met oudere chips. Omdat ze al meer dan snel genoeg zijn. Maar geavanceerde functies zoals automatische AI maskers voor lokale aanpassingen lopen veel sneller. Als je een bruidsfotograaf bent en een paar honderd foto's moet ontwikkelen, telt dit na verloop van tijd op.

Batterij: loopt en loopt en loopt

De batterijduur van de eerste MacBook Pro met Apple's eigen chips was drie jaar geleden een revolutie. Zelfs de M1-generatie ging absurd lang mee voor zijn prestaties. Sindsdien is de efficiëntie met elke chip verbeterd. De M4 Pro en M4 Max boeken ook vooruitgang ten opzichte van hun voorgangers.

Onder lichte belasting werkt de MacBook Pro met M4 Pro vier procent langer dan met M3 Pro. Dit is opmerkelijk omdat de nieuwe chip veel meer energiereserves heeft. De verbeterde efficiëntie komt duidelijk naar voren in mijn getest video-export: voor dezelfde rekenkracht heeft de M4 Pro negen procent minder stroom nodig dan de M3 Pro en is hij massaal sneller.

De M4 Max maakt een nog grotere sprong. De vijf exports verbruiken maar liefst 38 procent minder batterij dan de M3 Max. In de duurtest gaat de nieuwe chip negen procent langer mee. Deze vooruitgang is technisch zeer indrukwekkend, maar verbetert de dagelijkse ervaring alleen in uitzonderlijke gevallen. Of de MacBook Pro na een hele werkdag nog 20 of 50 procent lading over heeft, doet niet ter zake.

Prijs: betaalbare basis, dure upgrades

De M4-chips zijn niet alleen sneller en zuiniger dan hun voorgangers, maar ook goedkoper: dankzij een nieuw productieproces zijn de productiekosten lager. Dit is waarschijnlijk een van de redenen waarom Apple de MacBook Pro dit jaar meer RAM geeft zonder de prijs te verhogen. In Zwitserland en Europa profiteren we ook van een gunstige wisselkoers.

Op de gewone M4 verdubbelt het laagste RAM-niveau van 8 GB naar 16 GB, op de M4 Pro stijgt het van 18 GB naar 24 GB. De M4 Max begint nog steeds bij 36 GB. Dat is prettig. Maar als je meer RAM nodig hebt dan in de basisconfiguraties, zal het nog steeds duur zijn. Vooral met de kleinere chips drijven upgrades de prijs op tot absurde hoogten:

• M4: 200 frank / 230 euro per 8 GB
• M4 Pro: 200 frank / 230 euro per 12 GB
• M4 Max tot 48 GB: 200 frank / 230 euro per 12 GB
• M4 Max meer dan 48 GB: 200 frank / 230 euro per 16 GB

Deze prijzen zijn een veelvoud van wat RAM kost als afzonderlijk onderdeel. Apple gebruikt extreem snel RAM op zijn SoC's, wat niet direct te vergelijken is met standaard DDR5 RAM. Maar de marge is waarschijnlijk nog steeds duizelingwekkend hoog.

De situatie is vergelijkbaar met de SSD: Apple vraagt maar liefst 200 frank of 230 euro per extra 512 GB opslagruimte. Er is slechts een kleine volumekorting boven de 2 terabytes. In tegenstelling tot RAM kunnen de maanprijzen niet worden verklaard door een hoge kwaliteit, zelfs niet met de beste wil ter wereld. De opslag van Apple is goed, maar niet beter dan een redelijke PCIe 4.0 SSD. De even snelle WD Black SN850X kost bijvoorbeeld rond de 150 frank voor 2 TB.

De upgradeprijzen verdienen kritiek. Vanuit pragmatisch oogpunt is het echter onwaarschijnlijk dat ze zullen veranderen, omdat ze deel uitmaken van de bedrijfsstrategie van Apple: gunstige basismodellen houden de instapdrempel laag - en de meesterlijke opwaartse prijsladder verleidt welgestelde klanten om te kiezen voor een dure configuratie met een betere marge.

Dit systeem heeft voor- en nadelen, afhankelijk van tot welke klantengroep je behoort. Als je veel RAM en SSD nodig hebt, subsidieer je in feite iedereen die met de basisconfiguraties uit de voeten kan. Dit is waar de MacBook Pro dit jaar een uitstekende prijs-kwaliteitverhouding biedt. En dankzij het hogere RAM-minimum kun je gemakkelijker zonder upgrades.