MacBook Pro beoordeling: overkill

Ik zal meteen ter zake komen. De M2 Pro en M2 Max MacBook Pro van Apple zijn de meest uitgebalanceerde laptops die je vandaag de dag kunt kopen. Er is geen apparaat uit de Windows-wereld dat in de buurt komt van deze combinatie van perfecte afwerking, uitstekend beeldscherm, hoge prestaties en uitstekende batterijduur. Zoals gewoonlijk moet je je bankrekening plunderen om het te kunnen betalen, maar je krijgt waar je voor betaalt.

Het zit zo: als ik in bovenstaande verklaring "M2" vervang door "M1", dan klopt het nog steeds. De eerste generatie MacBook Pro met Apple Silicon was een kwantumsprong. Het leverde een prestatieniveau in elementen zoals videobewerking dat alleen in desktopcomputers te zien was geweest. Ik gebruik de 16-inch versie met M1 Max al meer dan een jaar. Ik kan er zelfs onderweg 8K video's mee bewerken zonder voeding, en daarmee is de prestatielimiet nog niet bereikt. In de loop van een werkdag kom ik niet veel dichter bij de levensduur van de batterij. Dat roept de vraag op wat Apple nog meer kan bieden met zijn nieuwste laptops.

Design en poorten: op sabbatical

De nieuwe apparaten hebben zeker geen nieuwe behuizing. Het ontwerpteam van Apple kan net zo goed het afgelopen jaar aan andere projecten hebben besteed of een gezamenlijke sabbatical hebben genomen. Ze hadden niets te doen. Het grote MacBook Pro herontwerp was al een jaar geleden en nog wat. Ik ken niemand die er niet blij mee is. De behuizing is gemaakt van gefreesd aluminium en perfect afgewerkt. In tegenstelling tot MacBooks van voor Apple Silicon heeft het Californische bedrijf gekozen voor zwaardere apparaten in ruil voor een grotere batterij, fatsoenlijke koeling en meer poorten. Daar ben ik zeker blij mee. De 14-inch versie met beeldscherm staat 1,6 kg op de weegschaal, terwijl het 16-inch model uitkomt op 2,15 kg. Maar gezien hun prestaties is dat nog steeds compact.

De "inkeping" zit nog steeds aan de bovenkant van het beeldscherm. Waarom de uitsparing voor de webcam zo groot moet zijn weet ik niet. Het is ook niet zo dat deze MacBook Pro FaceID heeft. Maar na een jaar met mijn 16-inch voorganger moet ik toegeven dat de inkeping me niet stoort in het dagelijks leven; ik merk hem niet eens op. Enigszins met groene ogen kijk ik naar de nieuwe HDMI-poort. De 2.1 versie is er eindelijk en ondersteunt schermresoluties van 8K tot 60 hertz of 4K tot 240 hertz. De HDMI 2.0 op mijn M1 Max MacBook Pro kan alleen 4K tot 60 hertz aan. Afgezien van deze verbetering blijft alles ongewijzigd. Met andere woorden, je hebt nog steeds drie Thunderbolt 4 poorten, een koptelefoonaansluiting, een SD-kaartlezer en MagSafe. Ik vind deze selectie poorten nog steeds erg goed.

Display: helder en scherp

Hetzelfde geldt voor het scherm. Het mini-LED 14-inch scherm heeft een resolutie van 3024 × 1964 pixels, terwijl het 16-inch scherm 3456 × 2234 pixels biedt. In beide gevallen betekent dat een uitstekende pixeldichtheid van 254 ppi. Tekst en afbeeldingen zijn haarscherp, zelfs als ik dicht op het scherm zit. ProMotion, de adaptieve vernieuwingsfrequentietechnologie van Apple, geeft je tussen de 24 en 120 hertz. Dit bespaart batterij en zorgt voor vloeiende beelden ondanks snelle bewegingen. De piekhelderheid is 1.600 nits in HDR-modus en 1.000 nits in volledig scherm. Als het gaat om SDR-inhoud, kun je maximaal 500 nits verwachten. Dat is erg helder en betekent dat ik zelfs zonder problemen buiten kan werken.

In het 16-inch model is de achtergrondverlichting verdeeld in 10.000 dimzones. Deze indrukwekkende dichtheid zorgt voor zo'n hoog contrast. Technisch gezien kan het scherm niet tippen aan de haarscherpe scheiding tussen zeer heldere en zeer donkere beelden van OLED. Hoewel blooming effecten goed onder controle worden gehouden, zijn ze in sommige gevallen nog steeds zichtbaar. OLED doet het ook beter als het gaat om helderheid bij snelle bewegingen. Ik vind het niet erg om met deze twee nadelen te leven in ruil voor de betere helderheid en lange levensduur van LED. Uniformiteit klopt. Bij mijn testapparaten is het grootste verschil in helderheid 7% tussen het midden en de hoeken.

De MacBook Pro is uitstekend in het weergeven van kleuren. Het paneel dekt 99% van de DCI-P3 kleurruimte, die ook sRGB en Rec. 709 omvat. Daarom is hij het meest geschikt voor digitale beeld- en videobewerking. Ter vergelijking: de AdobeRGB kleurruimte valt buiten de boot, omdat deze slechts 90% dekt. Dat is niet slecht. Maar als je beelden in deze kleurruimte nauwkeurig wilt kunnen meten voor drukwerk, zou ik een andere monitor aanraden. Ik had graag de af-fabriek kalibratie getest, maar helaas werkt mijn meetsoftware niet met de huidige MacOS versie. Andere sites zoals Rtings bewijzen de identieke weergave in vergelijking met zijn voorganger en de uitstekende kleurgetrouwheid.

Toetsenbord, touchpad, luidsprekers: een absoluut genot

De toetsenborden van Apple voelen goed aan. Ik vind het fijn om erop te typen, omdat de toetsen soepel zijn en er weinig toetsen afvallen. Zoals altijd met toetsenborden is het een kwestie van smaak of deze elementen bij je passen. Maar wat zeker is, is dat sinds het bedrijf is overgestapt van vlinder- op schaarschakelaars, horrorverhalen over gebroken toetsen of dure reparaties tot het verleden behoren.

Naar mijn mening is het touchpad van de MacBook Pro ongeëvenaard, vooral als het gaat om de grote laptopversie. Apple heeft geen standaardformaat gemaakt voor zowel de 14-inch als de 16-inch. In plaats daarvan gebruikte het bedrijf de volledige extra ruimte van de laptop. Ik beweeg de muis nooit per ongeluk als de hiel van mijn hand tijdens het typen in contact komt met het touchpad. De kunstmatig gecreëerde haptische feedback wanneer je op de muis klikt, voelt bedrieglijk echt aan.

Er is evenveel lof voor de luidsprekers. De audiotechnici van Apple hebben zich de afgelopen jaren uit de naad gewerkt en de geluidskwaliteit van de MacBook Pro is ongelooflijk. De 14-inch klinkt goed, terwijl de 16-inch nog beter klinkt. Logischerwijs kun je geen wonderen verwachten van laptop bassen. Maar ik ken geen enkel ander apparaat met deze vormfactor dat ook maar in de buurt komt van de MacBook Pro. Fysiek gezien zijn de luidsprekers eigenlijk niet veranderd van de vorige generatie naar deze. Maar het verschil is dat Apple aan de equalizer heeft gewerkt en blijkbaar het middenniveau iets heeft verhoogd. Ik vind het akoestische patroon iets evenwichtiger.

Prestaties: sneller - en dan?

De M2 Pro en M2 Max vertegenwoordigen relatief kleine upgrades ten opzichte van de voorgaande chips. Naast de acht prestatiekernen heeft de CPU nu vier efficiëntiekernen - twee meer dan voorheen. De maximale kloksnelheid is verhoogd van 3,2 naar 3,5 GHz. In het 16-inch model met M2 Max kan deze zelfs 3,7 GHz bereiken met behulp van de High Power Mode. Ondertussen springt de GPU van 16 naar 19 kernen op de M2 Pro en is hij geüpgraded van 32 naar 38 kernen op de M2 Max. Hun kloksnelheid is nu 1,4 in plaats van 1,3 GHz. En je kunt het geheugen op de M2 Max uitbreiden tot 96 GB. Dit is wat Apple het geheugen noemt, dat de GPU tegelijkertijd gebruikt als video RAM.

De SSD is langzamer geworden in de kleinste versie omdat Apple alleen nog opslagmodules maakt met minimaal 256 GB in plaats van 128 GB zoals voorheen. Hierdoor daalt het aantal chips in de 512 GB versie van vier naar twee, wat weer leidt tot een halvering van de beschikbare geheugenkanalen. De snelheid is pas vergelijkbaar met die van de M1 MacBook Pro als je boven de 1 TB aan geheugen komt. In tegenstelling tot de Mac Mini, die maar één module heeft in de basisversie, zou je bij dagelijks gebruik nauwelijks verschil moeten merken met de MacBook Pro. Ik heb geen testapparaat met 512 GB, daarom heb ik geen gedetailleerde statistieken over de SSD opgenomen. Voor al mijn testapparaten zijn de sequentiële lees- en schrijfsnelheden meer dan 6.000 MB per seconde. Dat is vergelijkbaar met de snelste PCIe-4.0 SSD's.

En, wat betekenen de rest van de nieuwe functies in de praktijk? Ik vergelijk vier apparaten: 14-inch met M1 Pro, 14-inch met M2 Pro, 16-inch met M1 Max en 16-inch met M2 Max.

CPU en GPU: een vijfde beter

De CPU's van de nieuwste generatie Apple Silicon zijn gemiddeld 20% sneller dan de vorige generatie in synthetische multi-core benchmarks. De afzonderlijke cores zijn ongeveer 12% sneller. In mijn drie benchmarks nemen de grafische prestaties met 26% toe. Het belangrijkste punt is al gemaakt - voor gedetailleerde testresultaten kun je doorklikken naar de volgende grafiek:

Productiviteit: twijfelachtige toegevoegde waarde bij dagelijks gebruik

De MacBook Pro is vooral populair onder creatieven. De meeste programma's voor beeld- en videobewerking draaien native op Apple Silicon. Het verschil dat een M2 Pro of M2 Max maakt, merk je alleen in extreme situaties als onderdeel van je dagelijkse taken. Toepassingen zoals Lightroom, Photoshop of 4K videobewerking hebben de laatste chipgeneratie niet eens onder druk gezet. Het zijn alleen echt uitgebreide 8K-video workflows of ingewikkelde filters en effecten die profiteren van de extra grafische prestaties van de Max. Dat of 3D-programma's zoals Blender.

Naast dit bespaar je natuurlijk een beetje tijd met het exporteren van grote videoprojecten, vooral als ze filters of effecten bevatten. Maar als je geen Hollywoodfilm hoeft te renderen, hebben we het over een kwestie van minuten. Mijn testvideo bevat een mix van 4K en 8K materiaal in H.265 formaat. De montage bestaat uit kleurgradatie, een paar filters en een aantal geanimeerde bijschriften. Met de M2 chips is de video 8% sneller dan de vorige generatie. Het verschil tussen de M2 Pro en M2 Max is 59%.

In Lightroom exporteer ik 100 RAW-afbeeldingen met een resolutie van 50 megapixels en met een paar aanpassingen. Dat gaat ook sneller - vooral met de M2 Max, die een derde sneller is dan zijn voorganger. Voor de volledigheid voer ik de browserbenchmark Speedometer 2.0 uit. De nieuwe MacBooks scoren 16% meer punten dan de oudere.

Temperatuur en koeling: 14-inch op de grens

Tijdens normaal gebruik blijven al mijn testapparaten koel en stil. Als ik ze belast, wordt het voordeel van de grotere laptops met hun grotere koelsystemen duidelijk. De nieuwe generatie produceert ook meer warmte dan de vorige.

Tijdens een Cinebench-stresstest bereikt de CPU van de 14-inch met M2 Pro al snel 104 graden Celsius. Dat is het moment waarop de koelventilator wordt ingeschakeld. De CPU geeft nog steeds geen gas. Maar als ik tegelijkertijd de grafische kern belast met 3DMark, raakt de kleine MacBook Pro in paniek. De CPU zakt van 3,25 naar 1,2 GHz en blijft op dat niveau, tenzij de belasting wordt weggenomen. Als je hetzelfde doet met het 16-inch model met M2 Max, wordt de CPU wel 108 graden heet. Pas dan gaan de ventilatoren aan en wordt throttling voorkomen. In de dubbele stresstest op de CPU en GPU wordt de M2 Max ook voor korte tijd langzamer. De kloksnelheid van de processor daalt van 3,26 naar 2 GHz, zij het niet lang. De oude modellen met M1 Pro en M1 Max doen dit nooit. Bovendien blijft hun ventilator langer stil.

De resultaten zijn zoals je zou verwachten, gezien het feit dat de nieuwe chips meer prestaties leveren maar niet veel efficiënter zijn dan de voorgangers. Dat is ook te zien aan de temperatuur van de behuizing. De M2 laptops werden allebei een paar graden warmer dan de vorige generatie. Dat betekent ook dat, samen met de M2 Pro, het 14-inch model een beetje warm loopt. Ik zou niet aanraden om de nog sterkere en hetere M2 Max in te pakken. Hij zal niet in staat zijn om zijn volledige prestaties te behouden bij voortdurende belasting. Het grotere koelsysteem van de 16-inch is veel beter bestand tegen de grote chip.

Batterijduur: nog fenomenaler met een paar procent

Apple belooft dat de nieuwe chips "de langste batterijduur ooit" hebben. Ik ben een beetje sceptisch als ik dat lees. De M2 Pro en M2 Max zijn nog steeds gebaseerd op de 5-nanometer technologie en hebben meer transistors dan de vorige modellen. Maar transistors hebben stroom nodig. De twee extra CPU-kernen zijn weliswaar ontworpen met het oog op efficiëntie en dat kan, als het erop aankomt, batterijbesparing opleveren bij lichte en middelzware belastingen. Maar zodra de prestatiecores worden opgestart, verwacht ik geen verbetering van de runtime per rekenkost in vergelijking met de M1 Pro en M1 Max. De batterijcapaciteit is niet veranderd - 69,6 wattuur voor de 14-inch en 99,6 wattuur voor de 16-inch.

Om mijn hypothese te controleren, heb ik mijn vier testapparaten dezelfde scenario's laten doorlopen. Eerst test ik de runtime met het continu afspelen van YouTube-video's met Wi-Fi ingeschakeld en schermhelderheid op 50%. Daarna laad ik de apparaten volledig op. Dat duurt 100 minuten voor beide grote modellen. Ten tweede laat ik de MacBooks mijn testvideo vijf keer achter elkaar renderen in DaVinci Resolve Studio. Daarna controleer ik hoeveel batterij er nog over is.

De resultaten bevestigen mijn vermoedens. De nieuwe chips gaan iets langer mee in duurtests met een lichtere belasting. De 14-inch M2 Pro houdt het na 14 uur en 7 minuten voor gezien, wat 41 minuten of 5% langer is dan de M1 Pro. Ondertussen houdt de M2 Max het 22 uur en 8 minuten vol - bijna 2 uur of 10% langer dan de M1 Max. Als ik daarentegen gebruik maak van de volledige prestaties, kom ik met de nieuwe generatie niet verder dan met de oude. Na de vijfde video export heeft de M2 Pro laptop zelfs 2% minder batterij over dan zijn voorganger. De M2 Max heeft daarentegen evenveel als de M1 Max.

Als we het hebben over classificeren zonder rekening te houden met de laatste generatie, dan is de batterijduur van de MacBook Pro nog steeds fenomenaal. De M2 Pro is slanker en daardoor efficiënter dan de M2 Max. Als je de prestaties van de laatste niet absoluut nodig hebt, kun je beter voor de kleinere chip kiezen. Er is niets vergelijkbaars in de Windows wereld, omdat de Intel en AMD x86 processoren een stuk minder efficiënt zijn dan Apple's systeem met ARM architectuur. Hetzelfde geldt voor de GPU. Windows machines met speciale grafische kaarten kunnen in sommige gevallen meer vermogen hebben, maar alleen als ze in het stopcontact zitten. Voor dat soort prestaties hebben ze enorme hoeveelheden energie nodig en produceren ze meer warmte. Het YouTube-kanaal Max Tech grondig getest wat dat in werkelijkheid betekent.

Verdict: vooruitgang die alleen te zien is in benchmarks

Mijn vraag aan het begin was, wat kan de nieuwste generatie van de MacBook Pro met M2 Pro of M2 Mac bieden dat de vorige niet bood? De conclusie die ik heb getrokken na het uitvoeren van deze tests is: voor dagelijkse taken kan hij praktisch geen verbetering bieden. Dat is geen argument tegen de nieuwe laptops. Het laat eerder zien hoe goed de eerste Apple Silicon apparaten waren. Al hun sterke punten zijn nog steeds aanwezig in de nieuwste modellen en de afwerking is perfect. Het beeldscherm, toetsenbord en touchpad zijn allemaal uitstekend. En de luidsprekers klinken bijna belachelijk goed voor hun vormfactor. Ik heb zelfs geen klachten over de poorten. Als je een efficiënte MacOS-laptop wilt, is een MacBook Pro je oplossing - er zijn geen valkuilen.

De M2 Pro en M2 Max zijn, zoals verwacht, sneller dan hun voorgangers. Concreet zijn de prestaties van de CPU met 20% gestegen en die van de GPU met 25%. Tegelijkertijd zijn de chips niet veel efficiënter geworden. De batterijduur is met een paar procent verbeterd voor eenvoudige taken. Maar zodra de prestatie-kernen in het spel komen, hebben ze evenveel energie nodig voor dezelfde rekenkracht als hun voorganger. Of beter gezegd, ze hebben net zo weinig energie nodig. Wat belangrijk is om op te merken, is dat de batterijduur van de MacBook Pro een droom is. Hij gaat het langst mee met de kleinere chip. Daarom is de M2 Pro versie niet alleen de goedkopere, maar ook de betere keuze.

Wie kan er eigenlijk gebruik maken van de extra prestaties van de M2 Max? Zelfs tijdens videobewerking merk ik nauwelijks verschil met de M2 Pro. En als DaVinci er een minuut langer over doet om mijn project te exporteren, vind ik dat niet erg. Waar het doorslaggevend zou zijn, is bij gamen, waar games baat zouden hebben bij een betere GPU. Er zijn er alleen nauwelijks die je op Apple Silicon kunt spelen. Er zullen ongetwijfeld een paar power users zijn die de 38 GPU-kernen in 3D-programma's op de proef kunnen stellen. Maar dat zullen er niet veel zijn. Je zult ook zelden meer dan de standaard 16 GB geheugen nodig hebben. Zeker niet als je de SSD uitbreidt tot minstens 1 TB. Dan is hij zelfs met de nieuwe opslagarchitectuur bliksemsnel en fungeert hij als een super RAM buffer.

De nieuwe MacBook Pro illustreert het probleem waar Apple langzamerhand tegenaan loopt. Sinds het bedrijf is overgestapt op de ARM-architectuur, zijn zijn chips zo goed dat verbeteringen zinloos zijn. Zelfs de M2 Pro en M2 Max zijn overkill voor de meeste klanten. Ik ben benieuwd wat de ingenieurs uit Cupertino uit de hoge hoed toveren voor de volgende generatie van de MacBook Pro. Hopelijk komen ze met iets dat meer is dan alleen snellere chips.