"Mario & Luigi: Broederschap" is een prachtig rollenspel dat veel geduld vereist.

Fans van Mario-rollenspellen worden momenteel verwend door Nintendo. Na de remakes van de SNES-klassieker "Super Mario RPG" en de Gamecube insider tip "Paper Mario: The Legend of the Aeon Gate" volgt nu "Mario & Luigi: Brothership", een compleet nieuwe RPG met de beroemde loodgieterbroers.

Het spel maakt indruk met prachtige graphics, een spannend gevechtssysteem en de gebruikelijke eigenzinnige Mario-rollenspelhumor. Je zult echter geduld moeten hebben tot het spel op gang komt.

Het verhaal wordt langzaam beter

Mario en Luigi moeten de wereld opnieuw redden. Dit keer echter niet het Mushroom Kingdom, maar een vreemd land genaamd "Konektania", waar de inwoners eruit zien als wandelende moffen. Het voormalige continent is uit elkaar gevallen door een kwaadaardige tovenaar. Waar eens een enorme landmassa was, drijven nu losse eilanden doelloos door de zee.

De twee broers met snorren hebben de opdracht om de geïsoleerde eilanden opnieuw te verbinden met magische energie. Het verhaal lijkt heel eenvoudig en bijna triviaal aan het begin van het avontuur. Maar met een beetje geduld en tijd ontwikkelt het zich tot een hartverwarmende allegorie over het belang van intermenselijke relaties.

Mario en Luigi verbinden niet alleen de eilanden, maar helpen de bewoners ook om hun banden met familie, vrienden en geliefden weer op te bouwen. Vooral het laatste derde deel van het spel is een van de beste verhaallijnen die ik in een Mario-rollenspel heb meegemaakt.

Op ontdekkingsreis in de onmetelijke oceaan

Om de vele drijvende eilanden te vinden en met elkaar te verbinden, varen Mario en Luigi rond op de "Kapitarbora" - een mix van eiland en schip. Er zit een magische boom op dit voertuig die me helpt om alle eilanden die ik vind met elkaar te verbinden. Met behulp van de overzichtskaart navigeer ik naar vooraf bepaalde oceaanstromingen en houd ik een oogje in het zeil voor nieuwe eilanden. Als ik er een zie, kan ik mezelf met een kanon op het eiland schieten om het te verkennen.

Op elk van de grotere eilanden staat een vuurtoren die ik moet activeren om het eiland te verbinden met de magische boom op Kapitarbora. Om bij de vuurtorens te komen, moet ik afhankelijk van het eiland quests voltooien, tegen kerkers vechten of puzzels oplossen. Als ik een eiland eenmaal heb verbonden, kan ik het op elk moment weer bezoeken door snel te reizen.

De reeks eilanden die ik ontdek is enorm. Ik verken prachtige junglegebieden op "Twisterland", verbrand mezelf op lavameren in "Flammaika" of bezoek een metropool op "Güld". Naast de heerlijk maffe namen maken de eilanden ook indruk met hun visuele pracht.

De omgevingen zijn kleurrijk, vol details en bieden een verbazingwekkend hoge mate van zichtbaarheid. Het is ook mooi om te zien hoe de Kapitarbora zich in de loop der tijd vult met leven en bloeit. Het aanvankelijk desolate schip wordt de thuisbasis van talloze levendige personages die samen met mij op avontuur gaan.

De animaties van de Kapitarbora zijn prachtig.

De animaties van de broers tijdens hun ontdekkingstochten zijn ook bijzonder goed gedaan en onderstrepen de eigenzinnige humor die door het verhaal van de game loopt. Kortom: "Mario & Luigi: Brothership" is een van de beste Switch-games ooit. Zelfs de incidentele vertragingen kunnen het harmonieuze totaalbeeld niet bederven.

Op dit punt moet ik ook de soundtrack van het spel prijzen - het is een van de beste die ik dit jaar in een videogame heb gehoord. Het is geschreven door Hideki Sakamoto, die eerder componeerde voor onder andere "Super Smash Bros. Ultimate".

Elk eiland heeft zijn eigen titeltrack, die is afgestemd op de respectieve kenmerken van de regio. De vrolijke melodieën staan voor altijd in mijn geheugen gegrift - vooral het absolute meesterwerk op "Twisterland". In de video hieronder kun je de track horen vanaf minuut 0:14.

Om en om, om en om, om en om

Ik vind het spannend dat mijn eilandschip in realtime door de zee reist terwijl ik speel. Als mijn bemanning op het schip een nieuw eiland ziet terwijl ik op een ander eiland ben, krijg ik daar bericht van. Ik blijf terugreizen naar het schip om de nieuw ontdekte landmassa niet te missen. Dit geeft een zekere urgentie aan mijn verkenning van de wateren.

Dit heen en weer reizen is in het begin leuk, maar werkt na een tijdje op mijn zenuwen. Dat komt omdat het constante snelle reizen en de lange laadtijden me steeds uit de actie halen. Een beproeving voor ongeduldige mensen zoals ik.

Met name de zijmissies lijden onder deze technische beperkingen. De meeste zijn grappig geschreven, maar bestaan uit saaie fetch quests met veel backtracking. Ze bieden vaak alleen maar saaie beloningen die de moeite en laadtijden tijdens het reizen niet waard zijn.

Gelukkig zijn de hoofdmissies minder overdadig met backtracking en bieden ze spannendere opdrachten. Sommige hoofdmissies stellen me zelfs voor belangrijke beslissingen die invloed hebben op het verhaal - een primeur voor de gamereeks.

Al met al had ik echter iets minder kwantiteit en meer kwaliteit gewild. Met ongeveer 45 uur aan gameplay voelt het spel te groot en soms te uitgerekt. Let wel, slechts ongeveer de helft van alle beschikbare missies en activiteiten is opgenomen in deze speelduur.

Samen staan we sterker

Tijdens het verkennen van de eilanden bestuur ik Mario en Luigi tegelijkertijd. Zoals we weten uit eerdere spellen in de serie, gebruiken de broers en zussen herhaaldelijk "broederacties" om puzzels op te lossen en obstakels te overwinnen. In "Broederschap" veranderen de twee loodgieters in een zwevende UFO, die ze gebruiken om ravijnen te overwinnen, en een rollende bal, die ze kunnen gebruiken om door kleine openingen te gaan. Heerlijk bizar.

De broers werken ook samen in de strijd. Net als in de voorgangers is dit turn-based, met een vleugje realtime. Ik val vijanden aan met een sprong of met de hamer. Ik bestuur Mario en Luigi met verschillende knoppen - met de juiste timing bij het indrukken van de knop kan ik de veroorzaakte schade verhogen of de geleden schade verlagen.

Met de "paaraanvallen", ook bekend van de voorgangers, richt ik extra schade aan. Om deze verwoestende aanvallen te activeren, moet ik een aantal behoorlijk uitdagende quick-time events voltooien. Dit is leuk, ook al zou ik soms willen dat ik de vrij lange cutscènes voor de speciale aanvallen kon overslaan.

Rolenspel licht

Al met al is "Mario & Luigi: Brothership" een eenvoudig rollenspel - geheel in de traditie van zijn voorgangers. Ik hoef me niet veel zorgen te maken over statistieken of eigenschappen van de broers.

Het spel benadrukt het belang van zo min mogelijk tijd besteden aan voorbereiding en menu's. Het credo is: niet te veel nadenken, gewoon doen. Het is een rollenspel voor iedereen die de complexiteit van andere genregerelateerde titels met al hun gelaagde statistieken en speciale vaardigheden te veel van het goede vindt.

Aan het begin van het avontuur wordt deze eenvoud bijna de ondergang van het spel. Het duurt even voordat het gevechtssysteem spannend en uitdagend wordt. Het spel laat me te lang vechten met saaie aanvallen tegen nog saaiere tegenstanders. Het feit dat de gevechten voor en na een confrontatie gepaard gaan met veel te lange laadtijden werkt ook op mijn zenuwen.

Mijn geduld wordt beloond met een uitstekende tweede helft van het spel, die overtuigt met verdomd coole eindbaasgevechten, spannende gevechtssituaties en een compleet nieuw gameplaymechanisme.

Effectgimmickry

Nieuw in het gevechtssysteem van "Mario & Luigi: Brothership" zijn de zogenaamde "effectpluggen", die ik pas relatief laat in het spel kan vrijspelen. Ik kan maximaal vijf van deze consumeerbare bonussen uitrusten voor een gevecht. Ze geven me verschillende offensieve of defensieve voordelen en kunnen ook gecombineerd worden.

Sommige pluggen zijn krachtig en zetten het verloop van de strijd volledig op zijn kop. Wil je een voorbeeld? Met "Explosie" lopen alle vijanden in de buurt van het aangevallen monster ook schade op. Met "Kogelregen" vallen kogels van tonnen ook op het hoofd van de aangevallen vijand. Als ik de twee combineer, worden alle vijanden in de buurt van het aangevallen monster op het hoofd geraakt met kogels. Geweldig

De nieuwe verdedigingsbonussen zijn ook leuk. Met de "Mushroom-o-Matic" eten Mario en Luigi automatisch een paddenstoel als hun gezondheidspunten bijna op zijn. "Protektus" beschermt me automatisch tegen drie vijandelijke aanvallen en "Revanchierer" geeft me een extra tegenaanval als ik word geraakt.

Dankzij de variatie die de pluggen brengen, maakt dit het rollenspel niet onnodig complex. Het gaat er minder om een zo efficiënt mogelijke strategie samen te stellen en meer om te experimenteren met de bonussen en plezier te hebben.

Het spel dwingt me zelfs om steeds nieuwe combinaties te testen. Dat komt omdat de effectpluggen na een bepaald aantal keren gebruik ontladen en alleen passief kunnen worden opgeladen door gevechtsrondes te voltooien. Al met al zijn de effectpluggen een geweldig idee dat ik ook graag in toekomstige Mario-rollenspellen zou willen zien.

"Mario & Luigi: Brothership" is vanaf 7 november verkrijgbaar voor de Switch. Het spel is mij door Nintendo ter beschikking gesteld voor testdoeleinden.