"Super Mario Bros. Wonder' getest: de beste 2D-Mario aller tijden?
Fans hebben meer dan tien jaar moeten wachten op een nieuwe 2D Mario. Het wachten was het waard. "Super Mario Bros Wonder is een van de beste Mario-spellen ooit.
Scepsis. Dat was het gevoel dat ik had toen Nintendo een nieuwe 2D-Mario aankondigde met "Super Mario Bros. Wonder". Dit komt vooral door de "New Super Mario Bros." serie, die me met elke volgende release meer en meer teleurstelde. Natuurlijk, het waren allemaal ijzersterke 2D-platformers. Maar afgezien van het uitstekende eerste deel op de Nintendo DS miste ik de magie van Mario.
In de tussentijd heb ik Super Mario Bros Wonder helemaal uitgespeeld. Ik heb er ongeveer 15 uur over gedaan. Ik kan alles verklappen. Dit knotsgekke spel heeft niets te maken met de brave en soms saaie gameplayformule van zijn voorgangers.
Zo bekend en toch compleet anders
Het verhaal in "Super Mario Bros. Wonder" is, net als in elk ander Mario-spel, snel verteld. Mario en zijn vrienden worden uitgenodigd in het naburige Bloemenrijk. Daar worden ze verwelkomd door koning Florian, die hen de kracht van de zogenaamde "wonderbloemen" wil laten zien. Natuurlijk verpest Bowser de festiviteiten en steelt hij de bloem voor zichzelf. Als hij de bloem aanraakt, verandert hij in een vliegend kasteel. Ja, dat lees je goed. Bowser is nu een kasteel.
De liefdevol geënsceneerde introfilm zet al vroeg een patroon neer dat door het hele spel loopt. In "Super Mario Bros. Wonder" lijken veel dingen op het eerste gezicht vertrouwd - totdat het spel me confronteert met een onvoorziene wending en me volledig verrast.
Bron: Domagoj Belancic
Het levelontwerp biedt ook een paar verrassingen en breekt herhaaldelijk de heilige wetten van Mario. Als jarenlange Mario-fan val ik bijna uit mijn stoel als ik een piranha uit zijn koker zie komen en rond zie rennen. Of als ik me realiseer dat ik sommige buizen in het spel kan verplaatsen om bij geheime levelgedeeltes te komen. De talloze nieuwe vijandentypen hebben ook indruk op me gemaakt met hun onconventionele ontwerpen en onverwachte gedragspatronen.
Bron: Nintendo
Grafisch verrast het spel me keer op keer. Op het eerste gezicht doen de levels en werelden visueel denken aan "New Super Mario Bros". Maar over het algemeen zien ze er veel dynamischer uit. Er is overal beweging. De spelwereld voelt levendig en liefdevol gerealiseerd, met een paar uitzonderingen in de latere stadia van het spel die detail missen. De personages maken ook een levendige indruk met hun expressieve gezichten. Ze schitteren ook met nieuwe animaties en effecten - als ik in het water val, is Mario voor korte tijd zichtbaar nat.
Ook qua geluid is het spel indrukwekkend. Veel acties van de personages en vijanden in het spel worden begeleid door passende geluidseffecten, die de uitstekende, goedgemutste soundtrack aanvullen. Bijzonder cool: Er zijn talloze "babbelbloemen" verspreid over de levels die mijn acties vergezeld laten gaan van snedig commentaar. Zelfs met echte stemuitvoer! De praatgrage planten brengen een nieuw niveau van meta-humor in het spel dat je zelden tegenkomt in Mario-spellen.
Eén minpuntje: Charles Martinet, de originele stemacteur van Mario en zijn vrienden, doet niet meer mee aan dit spel. In zijn plaats is nieuwkomer Kevin Afghani. Hardcore Mario-fans zullen het verschil in sommige stemfragmenten van Mario en Luigi herkennen. Vooral de laatste klinkt niet meer zo charismatisch als vroeger. Wat jammer. Maar misschien wen ik wel aan de nieuwe stem.
Pure afwisseling
Een ander patroon dat door het hele verloop van het spel loopt, is de hoge dichtheid aan gekke ideeën. Ze maken het spel extreem gevarieerd. Dit komt vooral door de wonderbloemen die aan het begin worden genoemd. Deze zijn verborgen in de levels. Als Mario een wonderbloem aanraakt, breekt er korte tijd anarchie en chaos uit. Ik weet nooit wat ik kan verwachten. Echt nooit.
Bron: Domagoj Belancic
De effecten van de bloemen hebben invloed op het level of ze zorgen ervoor dat mijn personage transformeert. In het eerste geval heb ik bijvoorbeeld ervaren hoe ik plotseling door de spelomgeving val en in een minigame met parachutespringen terechtkom. Of hoe een wilde kudde buffels uit het niets verschijnt en ik daarop door het level rijd. Of, een van mijn absolute hoogtepunten: Het perspectief van een level verandert plotseling van een zijaanzicht naar een bovenaanzicht.
Bron: Domagoj Belancic
De transformaties van mijn personage zijn al net zo gek. Ik kegel door een level als een oversized, stekelige Mario-bal. Ik zweef door de lucht en de ruimte als een ballon. En ik verander in een Gumba die niet kan springen en zich moet verstoppen voor andere vijanden. Dit zijn maar een paar voorbeelden uit het bijna oneindige repertoire van wilde gameplayconcepten.
Bron: Domagoj Belancic
De wonderbloemeneffecten motiveren me om de levels meerdere keren uit te spelen. Nadat ik een level met een wonderbloem heb uitgespeeld, wil ik meteen weten hoe het level speelt zonder de bloem te activeren. Overal zijn verborgen doorgangen, voorwerpen en nieuwe leveluitgangen te ontdekken. Vergeleken met oude 2D Mario-spellen heb ik in "Wonder" geen tijdsdruk. Ik kan zo veel of zo weinig tijd in een level stoppen als ik wil. Het is geweldig.
Elefantenkracht en boormachines
Naast klassiekers als de vuurbloem heeft "Super Mario Bros. Wonder" nieuwe power-ups. Mario en zijn vrienden kunnen veranderen in olifanten, een krachtig pak aantrekken met een boorhelm of zeepbellen schieten met de zeep power-up.
Alledrie de items geven me nieuwe opties in de strijd. Als olifant kan ik vijanden spietsen met mijn slurf - dat ziet er verdomd grappig uit. Met de boorhelm kan ik vervelende wezens aanvallen met een sprong van onderaf - een echte game changer. En ik gebruik de zeepbellen om vijanden te vangen en in munten te veranderen.
Bron: Domagoj Belancic
De boormachine en de bubble power-up bieden me ook nieuwe mogelijkheden om me te verplaatsen. Met de boor kan ik me ingraven in de vloer of het plafond en vrij heen en weer bewegen. Zo kan ik vijanden vanuit hinderlagen aanvallen en verborgen doorgangen ontdekken. Met de tweede kan ik zeepbellen gebruiken als tijdelijke platforms en erop rondhuppelen. Over het geheel genomen vind ik alle drie de voorwerpen erg geslaagd. Ze brengen nieuwe gameplay-elementen in het spel, hebben een spannend visueel ontwerp en zijn leuk om te gebruiken.
Bron: Domagoj Belancic
De badges maken hun potentieel niet waar
Naast de klassieke power-ups zijn er nu ook "badges". Dit zijn gameplay modifiers die je kunt uitrusten voor het begin van een level of na het sterven in een level.
Er zijn in totaal 24 badges. Sommige daarvan hebben invloed op de besturing. Met de "Parachutemuts" kan ik bijvoorbeeld mijn val vertragen en zo mijn springbereik vergroten. Met de "hover high jump" kan ik iets hoger springen dan normaal. En met de "Vine Shot" verandert Mario in Spider-Man en schiet hij groene lianen die hij kan gebruiken om zich aan muren vast te klampen.
Bron: Domagoj Belancic
Naast deze gameplaymodifiers zijn er ook passieve badges. Deze kan ik bijvoorbeeld gebruiken om meer munten te verzamelen of om visuele aanwijzingen te krijgen voor verborgen geheimen. En dan zijn er nog de "expert badges" voor alle masochisten. Dit zijn soms compleet absurde modifiers die mijn leven onnodig moeilijk maken. Ik kan mezelf bijvoorbeeld onzichtbaar maken of met buitensporig hoge snelheid rondrennen met de "jet drive".
Ik vind het jammer dat ik de badges niet met elkaar kan combineren. Aan de andere kant is het zeer prijzenswaardig dat de gameplay modifiers onafhankelijk van de power-ups werken. Als ik word geraakt door een vijand, verlies ik de power-up maar behoud ik de badge. Dit bespaart onnodige frustratie en motiveert me om meer risico's te nemen bij het verkennen van de levels.
Bron: Domagoj Belancic
Maar er zit een groot addertje onder het gras: het spel motiveert me niet om te experimenteren met de badges. De levels zijn zo ontworpen dat het niet uitmaakt welke badge ik heb. Ik kan elk level uitspelen met elke badge en alle verzamelobjecten vinden.
In het midden van het spel vond ik een badge die zo krachtig was dat ik alle andere badges volledig negeerde tot de eindcredits. Dat is jammer. Ik was graag gemotiveerder geweest of zelfs gedwongen om verschillende strategieën en badges te testen. Zo komt het potentieel van dit eigenlijk slimme perk-systeem nooit echt tot ontplooiing. Ik had ook graag wat meer weerstand van het spel gehad, ongeacht de badges. "Super Mario Bros. Wonder" is een van de eenvoudigere "Mario"-spellen.
Bron: Domagoj Belancic
De online modus is verbazingwekkend goed
Eén van de grootste verrassingen voor mij in Super Mario Bros. Wonder is de ingenieuze online modus. Als ik die activeer, zie ik "spoken" van spelers van over de hele wereld rondrennen en springen in de levels. Deze spoken spelen op hetzelfde moment als ik of het zijn opgenomen gegevens. Ik kan niet echt communiceren met de spoken. Maar soms helpen ze me indirect door me de weg te wijzen naar verborgen voorwerpen of geheime leveluitgangen.
Bron: Domagoj Belancic
G spoken hebben nog een voordeel. Als ik sterf, verander ik in een "spook" en zweef ik door het level. Als ik binnen vijf seconden een spook van een online medespeler aanraak, verlies ik geen levens en kan ik naadloos verder spelen.
Als alternatief kan ik als spook ook een kartonnen standaard aanraken die een andere speler in het level heeft geplaatst. Ik kan deze kartonnen standaards ook plaatsen en andere online Marios helpen op hun avontuur. Ik kan kiezen uit verschillende poses voor mijn kartonnen figuur wanneer ik deze plaats. Zo geef ik andere Mario-fans indirect hints over verborgen geheimen. Het is leuk en doet me een beetje denken aan "Dark Souls".
Bron: Domagoj Belancic
Ik heb één bedenking bij de online modus. In de pre-release waren er maar een paar spoken. Ik weet nog niet of de online functies een beetje overweldigend of zelfs irritant kunnen worden naarmate het aantal spelers toeneemt. Gelukkig kan de online modus op elk moment worden uitgeschakeld.
Vier-speler multiplayer? Nee, dank je
Ik heb de online modus voor vier spelers niet getest. Maar Michelle, Kevin, David en Flo stemden ermee in om een paar levels met mij te spelen in de lokale multiplayermodus. Vergeleken met "New Super Mario Bros." zijn er geen botsingen meer. Ik kan mijn medespelers dus niet meer irriteren door op hun hoofd te springen of ze van me af te duwen.
Maar het geheel is chaotisch, zelfs zonder botsingen. Te chaotisch voor mij. We verliezen onze personages steeds uit het oog. Moeilijkere levels later in het spel zijn bijna onspeelbaar met vier spelers. Voor mij is de multiplayerstand gewoon een leuke bonus die ik misschien ooit met mijn kleine nichtje ga spelen. Ik raad iedere Mario-fan aan om "Wonder" eerst alleen te spelen - of met virtuele online ghosts.
Bron: Nintendo
Conclusie: Een prachtig spel
"Super Mario Bros. Wonder" is een grabbelton vol gekke ideeën en onvergetelijke momenten. De wonderbloemen zorgen voor talloze verrassingen, de nieuwe power-ups behoren tot de beste uit de Mario-geschiedenis en de online modus maakt indruk met slimme functies. Het spel maakt ook grafisch een goede indruk met expressieve personages en dynamische spelomgevingen.
De badges zijn een cool idee, maar het is niet consequent doorgevoerd. Ik hoop dat Nintendo dit spannende concept verder uitwerkt in toekomstige Mario-spellen. Het spel zou over het algemeen wat uitdagender kunnen zijn. Op een paar ultra moeilijke levels na, kwam ik (te) gemakkelijk door het spel heen. Maar dat is klagen op hoog niveau. Al met al is "Super Mario Bros. Wonder" een uitstekend spel en past het naadloos in het rijtje van de beste 2D Mario spellen. Voor mij is het zelfs de beste 2D Mario aller tijden.
"Super Mario Bros Wonder" is vanaf 20 oktober verkrijgbaar voor de Nintendo Switch. Het spel is mij door Nintendo ter beschikking gesteld voor testdoeleinden.
Coverafbeelding: Nintendo
44 mensen vinden dit artikel leuk
Domagoj Belancic
Senior Editor
Domagoj.Belancic@digitecgalaxus.chMijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.
