Nightmare Reaper in de test: een van de beste shooters van het jaar

Dit is een artikel van onze inhoudspartner "PC Games". Hier vind je het originele artikel van redacteur Felix Schütz.

Een paar jaar geleden verschenen ze ineens: first-person shooters in retrostijl, vaak grafisch angstaanjagend, maar qua gameplay absolute granaten. Of het nu gaat om Dusk, Project Warlock, Ion Fury of Amid Evil, ze brachten allemaal baller fun als uit de jaren '90 terug en kregen terecht geweldige recensies. Nightmare Reaper bevindt zich dus in goed gezelschap - en gaat zelfs een paar stappen verder! Achter het gepixelde retro uiterlijk schuilt niet alleen een brute shooter, maar ook veel moderne spelideeën die samensmelten tot een boeiend totaalpakket. Nightmare Reaper is alleen al in Early Access drie jaar in ontwikkeling geweest, en de inspanning is duidelijk te zien in het resultaat. De shooter-verrassing is sinds 28 maart klaar, maar ondanks geweldige gebruikersbeoordelingen (94 procent op Steam) vliegt hij nog steeds onder de radar van veel spelers. Wij zeggen: ten onrechte! Want Nightmare Reaper is erg leuk als je er je zinnen op zet. En dat kan verbazingwekkend veel tijd kosten: Nightmare Reaper kan "al" in ongeveer 20 uur worden uitgespeeld, maar voor onze test investeerden we meer dan het dubbele van die tijd.

Edna draait door

Nightmare Reaper gooit je meteen in de actie: Je speelt een jonge vrouw die zich in een grimmig ziekenhuis bevindt. In haar kamer, een sombere gevangenis, ontdekken we een paar briefjes op het bureau. Op een tragische achtergrond wordt gezinspeeld. In het begin kun je echter niets anders doen dan in bed liggen. Telkens als je heldin haar ogen sluit, geeft ze toe aan haar nachtmerries: ze wordt dan wakker in een willekeurig gegenereerd level, dat van voor tot achter geplaveid is met vijanden, buit, vallen en uitdagingen. Geen NPC's, geen dialoog, geen cutscenes. Pure gameplay.

In het begin reis je door gitzwarte grotten, maar later kom je ook terecht in bossen, mijnen en kantoren, in verzonken tempels, ziekenhuizen en ruimtestations, in overwoekerde grotten en bizarre grillige havengebieden. De levelgenerator doet niet eens de moeite om geloofwaardige omgevingen te bouwen: Alle levels bestaan in principe uit blokken, alsof je ze eerder in Minecraft hebt opgegraven. Er zijn doodlopende wegen, vreemd geplaatste liften en trappen die ons op een dwaalspoor brengen. Gesloten deuren worden natuurlijk geopend met sleutels, en schakelaars worden later gebruikt om nieuwe paden te openen. Na een tijdje krijgen we ook een grijphaak waarmee we enorme afstanden kunnen overbruggen, vanaf hier wordt het levelontwerp nog gekker. Gelukkig is geen enkel level zo groot dat je er lang in kunt verdwalen. Er staat immers genoeg actie op de agenda.

Puur shooterplezier

De meeste tijd ben je bezig monsters van het scherm te poetsen. De beesten zijn behoorlijk gevarieerd, dom en agressief - als je van rechttoe rechtaan actie houdt, zit je goed. Grafisch worden alle vijanden weergegeven als modderige 2D sprites, maar laat je niet misleiden door het ouderwetse pixelontwerp: Vooral in de eerste uren zetten de vijanden je flink onder druk. Van tijd tot tijd verschijnen er sterke elitevijanden met speciale eigenschappen. Misschien vult een kamer zich plotseling met een hele horde schietgrage zombiesoldaten! Of er treedt een willekeurig effect op, bijvoorbeeld ijspegels die plotseling uit het plafond barsten of de zwaartekracht wordt omgedraaid. Natuurlijk zijn er ook positieve willekeurige gebeurtenissen, zoals wanneer er plotseling talloze vaten om je heen spawnen, die waardevolle verzamelobjecten kunnen bevatten. Je kunt in je handen wrijven, want het buitensysteem is een van de grote sterke punten van Nightmare Reaper.

Wapens zonder einde

Of het nu in kisten, kratten of andere containers is, overal zijn willekeurige wapens verborgen, soms laten zelfs verslagen vijanden nieuwe wapens achter. De keuze is indrukwekkend: er zijn meer dan 80 wapens voor melee en ranged weapons, vaak met een tweede vuurstand. Je vangt machinepistolen en jachtgeweren, granaat- en raketwerpers, kettingzagen, energiezwaarden, kettingzweepjes, toverstokken, toverboeken, ijskanonnen, werpbijlen en nog veel meer. Als je geluk hebt, vang je misschien een handige atoombomwerper, een machtig orbitaal kanon of een magische urn die vliegende spoken creëert die automatisch op je vijanden mikken. Maar niet alleen de afwisseling is spannend. De meeste wapens zijn ook echt leuk om te spelen, voelen krachtig aan en zorgen voor een stevig spettereffect - veel AAA-shooters zouden daar een stukje van kunnen gebruiken.

Net als bij een simplistische Diablo hebben wapens ook zeldzaamheidsniveaus en willekeurige bonussen die voor afwisseling zorgen. De AK-47 schiet plotseling explosieven af of de raketwerper vuurt razendsnel zonder herladen. Heel veel plezier! In elk level zijn ook speciale kamers waarin kleine vaardigheidstaken wachten. Deze zijn optioneel en kunnen zelfs een beetje vervelend zijn, maar aan het eind is er altijd een mooie schatkist die een nieuw wapen bevat. Maar er zit natuurlijk een addertje onder het gras: telkens als je een level uitspeelt, moet je je mooie verloren eigendom teruggeven. In het begin kun je maar één pistool houden en meenemen naar het volgende level, de rest wordt automatisch omgezet in geld. Je krijgt nog meer geld als het je lukt om alle vijanden te doden, alle schatten te verzamelen en alle geheimen te ontdekken. Dit levert een grote goudbonus op en motiveert je om elke hoek grondig te doorzoeken en op te passen voor afbrokkelende muren. Er zitten altijd geheime kamers achter, waarin een paar schatten op ons wachten.

Motiverende upgrades

En waarom al dat goud? In de loop van het spel speel je drie retro-minigames vrij, die je daarna op elk moment kunt starten. De eerste is een eenvoudige jump & run in de stijl van Super Mario Bros. Daarna volgt een smalspoorversie van Pokémon en de derde minigame laat je in een ruimtejager klimmen waarmee je je in Gradius-stijl een weg schiet door korte levels. Deze retro-intermezzo's zijn sympathiek, maar ook tijdrovend en leuk voor hooguit een paar minuten. Toch is het de moeite waard om hier zo veel mogelijk te doen, want deze minigames ontgrendelen ook tonnen permanente upgrades. Met je verzamelde goud kun je bijvoorbeeld meer munitie kopen, een handige Dash, een handige dubbelsprong, waardevolle weerstanden, meer gezondheidspunten en nog veel meer. Het tweede mini-spel laat je slots vrijspelen en die vullen met drankjes, waardoor je bij elke run sterke bonussen krijgt, maar ook willekeurige nadelen. En als je niet bang bent voor het hoge tijdsbeslag, kun je in het ruimtevechters-minigame zelfs permanente huisdieren verdienen, die dan automatisch vijanden aanvallen of je genezen - zodat de laatste levels bijna zichzelf spelen.
.

Dodelijke cyclus

Nightmare Reaper gebruikt wel wat Rogue-lite mechanieken, maar in de kern is het nog steeds een lineaire shooter met een begin, midden en einde. Als je een level hebt voltooid, ga je door naar het volgende, dus je hoeft niet opnieuw te beginnen na een sterfgeval. Tussen de nachtmerries door beland je echter altijd in de kale ziekenhuiskamer. Hier openen zich geleidelijk nieuwe paden, maar we zullen je niet precies vertellen hoe. Alleen dit: als je je ogen openhoudt en zorgvuldig het griezelige gebouw doorzoekt, ontgrendel je aan het eind een New Game Plus-stand.

Maar zelfs als je het bij één keer spelen houdt, kun je gemakkelijk 20 uur uittrekken voordat je een van de twee eindes hebt meegemaakt. Dat is veel tijd, maar de gameplay blijft hetzelfde - en daarom vinden sommige mensen het spel misschien zelfs te lang. Toch bleven we gemotiveerd tot de finale: De cyclus van wapens verzamelen, willekeurige levels verkennen en upgrades kopen mist afwisseling, maar is perfect voor na het werk. En als dat allemaal nog niet genoeg is, kun je je ook nog wagen aan de talloze arena's die je in de loop van het spel vrijspeelt. Steeds sterkere golven vijanden spawnen daar, die op een gegeven moment zorgen voor indrukwekkende massale gevechten, waarbij de framerate soms merkbaar kan dalen.

Brute soundtrack

Terwijl men verdeeld kan zijn over de korrelige retro graphics, verdient het geluid onvoorwaardelijke lof: in de gevechten laat het spel de hartslag razen met stevige gitaarriffs, terwijl tijdens de verkenning de actie sfeervol wordt begeleid door rustige geluiden. De rijke geluidseffecten zijn ook een pluspunt en geven veel wapens de nodige punch. Als de pixels vliegen (en geloof ons, dat doen ze!) is de sfeer gegarandeerd. De muziek is gecomponeerd door Andrew Hulshult, die zijn vaardigheden al heeft bewezen met shooters als Dusk, Amid Evil of Doom Eternal: The Ancient God s.

Liefde op het tweede gezicht

Ik kan het begrijpen als je aanvankelijk terugschrikt voor de retro-look. Het is immers echt niet uitnodigend. Maar laat je niet voor de gek houden: Achter de pixel façade gaat een gepolijste nobele shooter schuil met massieve gunplay, tonnen wapens, een geweldig tempo en een soundtrack die 's nachts nog in je oren zal klinken. Ook de Rogue Lite accenten passen perfect bij het spelconcept en de vele Ugprades motiveren je tot het einde. Er is enige kritiek op de wat saaie minigames en de monotone gameplay: ondanks de vele willekeurige levels miste ik hier en daar gewoon wat hoogtepunten en verrassingen. Aan de andere kant kan het spel in kleine hapjes worden genoten, waardoor het ideaal is voor wie 's avonds even wat stoom wil afblazen. Het raakte zeker een snaar bij mij: Voor mij is Nightmare Reaper nu al een van de beste single-player shooters van het jaar.

Nightmare Reaper is beschikbaar op Steam en GOG. Een consoleversie is nog niet aangekondigd.