Patrick's parfums: Impressies uit Grasse

Het begint op het vliegveld van Nice. Terwijl de eerste koffers nog eenzaam hun ronde doen op de bagageband, laat mijn blaas van zich horen. Gelukkig is het toilet vlak naast de deur en is mijn tas nergens te bekennen. Eenmaal diep ademgehaald en in afwachting van de gebruikelijke stankoverlast van openbare toiletten, sta ik even later bij het urinoir en kan het bijna niet geloven. Het ruikt hier lekker. Oh, wat zeg ik: het ruikt hier lekker. Terwijl de toiletten op stations en vliegvelden er meestal voor zorgen dat ik of wil overgeven of wil vluchten, ben ik hier bijna teleurgesteld als de handel klaar is. Je krijgt zin in een extra rondje.

De volgende aangename olfactorische ontmoeting laat niet lang op zich wachten. Bij de informatiebalie op het vliegveld vraag ik naar de bus naar Grasse. Terwijl de vriendelijke dame aan de balie me de weg naar het busstation uitlegt, ruikt mijn neus de geur van een passerende heer. Hij ruikt fantastisch. "Pardon, quel est le parfum que vous draagt", (mijn Frans is matig) wil ik hem vragen, maar laat het er dan bij zitten.

Of het nu gaat om de luchthaventoiletten in Nice, restaurants en souvenirwinkels in Antibes of grote en kleine parfumerieën in Grasse: de komende dagen zijn een feest voor mijn neus.

La vie en rose

Op ongeveer 20 kilometer ten noorden van Cannes ligt Grasse, de wereldhoofdstad van de parfum met ongeveer 52.000 inwoners. Als decor voor Patrick Süskind's roman "Parfum" uit 1985 en de verfilming uit 2006 heeft het vakantieoord in het achterland van de Franse Rivièra wereldwijde bekendheid verworven. Maar het is ook architectonisch aantrekkelijk. Het opvallende stadsbeeld wordt gekenmerkt door smalle straatjes, elegante 19e-eeuwse paleizen en prachtige 17e- en 18e-eeuwse gebouwen.

De klimatologische omstandigheden zijn hier ideaal voor het kweken van enkele gevoelige planten zoals jasmijn, tuberoos of Rosa centifolia, in Frankrijk ook wel bekend als de "meiroos". Deze bloeit in mei, maar kenmerkt het stadsbeeld het hele jaar door. Roze paraplu's hangen metershoog over de steegjes en straten van de stad. Overdag baden ze het leven in een roze licht.

Dit weekend begin augustus staat echter een andere plant centraal: de stad viert het Jasmijnfestival. Grasse viert de kleine witte bloem al sinds 1946 elk jaar.

Molinard, Fragonard en Galimard

Drie grote parfumhuizen kenmerken de stad: Molinard, Fragonard en Galimard. Daartussenin nodigen talloze kleine winkeltjes je uit om bij elke bocht een kijkje te nemen.

Naast het Musée International de la Parfumerie, opgericht in 1989, stelt het Maison Fragonard ook voorwerpen tentoon die te maken hebben met parfum.

Het Musée International vertelt het verhaal van de parfumerie: grondstoffen, productie, industrie, innovatie, handel, ontwerp en gebruik worden in zeer verschillende vormen gethematiseerd in de tentoonstelling. Kunstvoorwerpen, decoratieve kunst, textiel, archeologisch bewijs, individuele stukken en industriële vormen worden allemaal tentoongesteld.

Vakantie voor de neus

Na een week in het land van de parfumzaligheid ben ik terug op het vliegveld van Nice. Terwijl anticipatie het overheersende gevoel was bij aankomst, voel ik me nu nostalgisch in de vertrekhal. Het was een vakantie voor de neus. Ik heb nog nooit zoveel goede olfactorische herinneringen van een andere plek ter wereld mee naar huis genomen als van hier. Ik kom bijna in de verleiding om even naar het toilet te gaan, ook al is dat niet nodig.

PS: Als aandenken aan mijn reis naar Grasse heb ik mezelf onder andere getrakteerd op een Molinard vijgengeur. Enerzijds omdat ik fan ben van parfums met vijg. En aan de andere kant omdat de zoete geur mijn neus meteen te pakken kreeg toen ik de boetiek in het oude centrum binnenstapte.

Mijn naam is Patrick. Bardelli, niet Süskind. Net als de auteur van het boek "Parfum". Toch ben ik ook een parfumliefhebber en schrijf ik hier van tijd tot tijd over goede en slechte geuren. Je kunt zeker zijn van mijn tekstuele dampen als je mij volgt als auteur. Volg altijd mijn neus.