Het testen van de Pico 4: geweldige VR-headset als je je gegevens liever deelt met TikTok dan met Meta
De Pico 4 is de belangrijkste rivaal van de Meta Quest 2. De standalone VR-headset biedt een hogere resolutie en een iets groter gezichtsveld, maar is zwakker als het gaat om app-selectie. Beide hebben problemen met gegevensbescherming.
Met de lancering van de PlayStation VR2 heeft virtual reality weer wat aan kracht gewonnen. Dat is goed nieuws, want er zijn geweldige spellen en genoeg VR-headsets verkrijgbaar. Een van de nieuwkomers onder de standalones is de Pico 4 en is ontwikkeld door Bytedance. Dat is ook het bedrijf achter de sociale media app TikTok. Toegegeven, dat lijkt niet voor de hand liggend, maar is geen reden om deze VR-headset te onderschatten.
Veelzijdig uitgerust en zeer comfortabel
De Pico 4 werkt autonoom, zonder pc of externe sensoren. Het equivalent van een smartphone is ingebouwd in het scherm. Hiermee kun je games en andere apps installeren en direct op de headset gebruiken. Qua functies kan de Pico 4 zich meten met vrijwel alle VR-headsets die er zijn. Hier is een overzicht van de belangrijkste gegevens.
- Resolutie: 2.160 × 2.160 pixels per oog
- Display: LCD
- Opzichtsveld (FOV): 105 graden
- Vernieuwingssnelheid: tot 90 Hz
- lenzen: pannenkoek
- Tracking: 6 DoF inside-out
- Audio: geïntegreerde stereoluidsprekers
- Passthrough: kleurenbeeld dankzij een 16 MP RGB camera
- Processor: Qualcomm XR2, 2,85 GHz
- RAM: 8 GB
- Geheugen: 128 GB of 256 GB
Wat resolutie betreft kan zelfs de PlayStation VR2 met zijn 2.000 × 2.040 pixels per oog niet tippen aan de Pico 4. Maar wat minstens zo belangrijk is, is de resolutie. Maar wat minstens zo belangrijk is als een scherp beeld, is het draagcomfort. Hoewel de vulling van de Pico 4 aan de harde kant is, zit hij nog steeds erg comfortabel. De meeste druk zit op mijn jukbeenderen. Het gewicht is heel gelijkmatig verdeeld. Standalone VR headsets zijn meestal zwaar aan de voorkant vanwege de minicomputer die in het scherm is ingebouwd. Neem de Meta Quest 2. Die is zwaar voor de nek en trekt mijn hoofd naar achteren. Met de Pico 4 kan ik echter met gemak een tot twee uur achter elkaar spelen zonder ook maar een rode plek op mijn gezicht.
Het ontwerp maakt het mogelijk om de Pico 4 op mijn gezicht te zetten.
Het ontwerp maakt het opzetten een fluitje van een cent. Zelfs makkelijker dan de nieuwe headset van Sony. Ik houd het displaygedeelte met mijn rechterhand vast en de hoofdsteun met mijn linker. De bandjes kunnen aan de zijkant in een hoek van ongeveer 70 graden omhoog worden geduwd, zodat ik mijn gezicht in de headset kan plaatsen en de hoofdsteun weer naar beneden kan duwen. Omdat ik het klittenband op de hoofdband en de draaisluiting aan de achterkant al heb aangepast aan mijn hoofd, hoef ik niets opnieuw af te stellen.
De Pico 4 is qua afwerking ongeveer hetzelfde als de PlayStation VR2. Terwijl de headset iets steviger overkomt, voelen de controllers flapper aan. De knoppen, toetsen en analoge sticks zijn van hogere kwaliteit in de PS VR2, Quest 2 en vooral de Quest Pro. Maar de knoppenindeling is praktisch hetzelfde als die van de Meta controllers. Er is echter één extra menutoets per stuk. De controllers liggen lekker in de hand, hoewel de middelvinger-trigger iets lager geplaatst zou kunnen worden.
De 5.300 mAh batterij is goed voor ongeveer drie uur gamen.
Scherp beeld en geluid direct uit de headset
De Pico 4 is uitgerust met zogenaamde pancake lenzen. Deze bieden een royaal bereik aan scherpte. Aan de andere kant laten ze niet zoveel licht door als de Fresnel lenzen die bijvoorbeeld in de PS VR2 worden gebruikt. Dat model stelt dan weer teleur met een beeld dat alleen haarscherp is in een heel smal gebied. Daarentegen kun je de Pico 4 gewoon opzetten en het beeld is elke keer scherp. De juiste interpupilaire afstand (IPD) wordt ingesteld in een menu dat de lenzen positioneert. Ik moet hiervoor op mijn gevoel afgaan. Terwijl ik ze instel, verlang ik naar de PS VR2 die visueel aangeeft wanneer de ogen zijn uitgelijnd dankzij de interne camera.
Wat indruk op me maakte bij de Pico 4 was hoe goed hij het licht tegenhoudt. Behalve bij de neus dringt er bijna geen licht door de headset. Dat gezegd hebbende, de Quest 2 en de PS VR 2 zijn iets beter in het verduisteren van de binnenkant van de headset.
Tijdens het gamen maakt de Pico 4 over de hele linie indruk. De inside-out tracking werkt vlekkeloos. Met de controllers kun je heel precies sturen en het beeld schokt nooit - zelfs niet als ik mijn hoofd snel beweeg. Het gezichtsveld is royaal en ik kan de zwarte rand die altijd zichtbaar is bij VR-brillen gemakkelijk negeren. De meeste tijd heb ik games gestreamd vanaf de pc. Daar heb ik toegang tot al mijn gekochte VR-spellen. En dan heb ik het er nog niet eens over dat de pc-versies er veel beter uitzien dan hun mobiele tegenhangers. Streamen werkt heel eenvoudig. Het enige wat ik hoef te doen is de streaming assistant van Pico installeren op mijn PC en de twee apparaten verbinden via Wi-Fi. Voor de weergavemodus ging ik voor de hoogste beeldkwaliteit en 90 Hz. Afgezien van af en toe een kleine stotter werkt het perfect.
De beeldkwaliteit is erg goed dankzij de hoge resolutie van de Pico 4. Afgezien van spellen met veel donkere scènes zoals "Half-Life Alyx". Het schermdeureffect komt hier echt tot zijn recht. Dit betekent dat je het scherm in de headset kunt zien en dat een onverlichte zwarte hoek er korrelig en grijs uitziet. Ik vind dit vooral opvallend omdat ik ook een PS VR2 bezit. Dit is de enige VR headset die gebruik maakt van OLED in plaats van LCD. Dit zorgt voor beelden met het hoogste contrast en de sterkste kleuren. Bovendien is zwart echt zwart. Maar omdat de bril van Sony niet compatibel is met PC's, weegt deze tekortkoming niet zwaar voor de Pico 4.
Om snel een directe vergelijking te kunnen maken met de Meta Quest 2, Quest Pro en PS VR2, heb ik "Moss" geïnstalleerd. Het is beschikbaar op alle platforms. Het spel ziet er met de Pico 4 iets scherper uit dan met de Quest 2. Vergeleken met de Quest Pro zie ik geen verschil. De Meta bril is een tikje helderder, maar het contrast is iets beter met de Pico 4. Het beeld ziet er het beste uit met de PS VR2. Dit komt niet alleen door de betere kwaliteit van het beeldscherm, maar ook omdat de PS5 de sterkste hardware heeft. Bovendien wordt het spel met meer details gerenderd.
Het geluid van de geïntegreerde luidsprekers is prima. Voor een meer meeslepende ervaring of om geluid van buitenaf te onderdrukken, zou ik gewoon een koptelefoon kunnen dragen. Dit werkt echter alleen met Bluetooth, want er is geen hoofdtelefoonaansluiting. Ik gebruik mijn enigszins gedateerde Sennheiser Momentum 2. Die werkt perfect en de koptelefoon zit nergens in de weg. Met de grotere Astro A50 is het een ander verhaal. De hoofdbanden zitten elkaar in de weg.
Intuïtieve bediening maar een gebrek aan apps
De Pico 4 wordt bijna net zo bediend als een Meta VR-bril. Zodra ik de headset opstart, word ik begroet door een zwevend menu. Daar kan ik naar de winkel om apps te installeren, games te starten of instellingen aan te passen. Hetzelfde geldt als je een spel speelt. Er zijn alle typische knoppen die je op elke klassieke controller vindt. Daarnaast is er aan elke kant een home-knop om het Pico-menu te openen, plus een speciale knop voor schermafbeeldingen. De menunavigatie is duidelijk en gemakkelijk te begrijpen.
De headset zelf heeft maar drie knoppen - de aan/uit-knop aan de rechterkant en de volumeknoppen rechtsboven op de bandjes. Ze zijn allemaal gemakkelijk te vinden met de headset op.
Een heel handige functie is de dubbele tik aan de zijkant van de headset. Zo zet je de Pico 4 in passthrough modus. In deze modus kan ik mijn omgeving bekijken via de bril. Dit komt echt van pas als mijn vrouw of kinderen me nodig hebben of als ik wil weten of ik in de buurt ben. Ik wil weten of ik op het punt sta mijn bureau binnen te lopen. Maar ik heb ook de virtuele grenzen die me helpen botsingen te vermijden. Ze worden zichtbaar wanneer ik mijn afgebakende speelgebied verlaat. Je trekt gewoon lijnen op de grond met je controllers om deze grenzen te maken.
Ik vind de passthrough activering beter dan de knop op de PS VR2, waar je eerst naar moet zoeken. Bovendien is het beeld in kleur - nog een voordeel ten opzichte van Meta Quest 2 en PS VR2. Het perspectief is een beetje vervormd en alles ziet er een beetje uitvergroot uit. Desondanks kan ik gemakkelijk dingen pakken zonder iets te missen.
De Pico 4 kan hand tracking doen. Maar je moet deze optie eerst activeren. Hoe? Klik in de instellingen zeven keer op de softwareversie. Hiermee ontgrendel je de ontwikkelaarsmodus. In dit nieuwe menu kun je hand tracking activeren en de VR-omgeving besturen zonder controller.
De grootste zwakte van de Pico is de keuze aan apps. Het loopt mijlenver achter op Meta en je zult tevergeefs zoeken naar "Star Wars: Tales from the Galaxy's Edge", "Moss 2" of "Beat Saber". Natuurlijk is er een enkele nieuwere titel zoals "The Walking Dead: Saints & Sinners". Maar spellen zijn vaak zo slecht geport dat ze er minder scherp uitzien dan op de Quest 2. Helaas kun je in de winkel ook niet filteren op spel. Dat is niet het einde van de wereld, want er worden toch bijna alleen maar spellen weergegeven. Het gebrek aan spelselectie wordt echter ook niet gecompenseerd door exclusieve titels. Hier is de Pico 4 duidelijk in het nadeel. Gelukkig heb je nog steeds de optie om op je PC te streamen.
Een woordje over gegevensbescherming
Bytedance, het bedrijf achter Pico 4 en TikTok, is vaak in het nieuws gekomen vanwege zijn gegevensbeschermingspraktijken. Als reactie hierop is vorige week in de VS een wet aangenomen die apps kan verbieden die de nationale veiligheid in gevaar brengen. Wanneer je de Pico 4 instelt, moet je akkoord gaan met verschillende voorwaarden. In de T&C staat onder andere dat het bedrijf zo'n beetje allerlei gegevens en gedragspatronen verzamelt en ook doorgeeft aan externe fabrikanten. Het is waarschijnlijk veilig om te zeggen dat deze gegevens ook worden gedeeld met het moederbedrijf Bytedance in China. Als je je hier zorgen over maakt, moet je de VR-headset mijden als de pest - net als Meta's Quest 2.
De basis: werkt het beste met een pc
De Pico 4 is een degelijke VR-headset. De controllers liggen lekker in de hand, de tracking is nauwkeurig en het scherm geeft een scherp beeld. De bediening is ook goed doordacht. Ik vind het navigeren door de menu's meteen gemakkelijk. De mogelijkheid om twee keer op de headsetband te tikken om de passthrough modus te activeren is een functie die ik niet zou willen missen. Een ander pluspunt is hoe gemakkelijk de Pico 4 op te zetten is. Ik hoef mijn hoofd er niet in te persen zoals bij de Quest Pro. Of wat aanvoelt als minutenlang het focuspunt vinden zoals bij de PS VR2. Ik hoef alleen maar de bandjes op te vouwen, de headset op te zetten en ik ben klaar. Qua plug-and-play is het voor mij de meest eenvoudige headset. Het streamen van games vanaf de pc werkt ook betrouwbaar en zonder storingen.
De vulling kan beter. Het is aan de harde kant, maar nog steeds behoorlijk comfortabel dankzij de goede gewichtsverdeling van de Pico 4. De achilleshiel van de Pico is, naast de zorgen over gegevensbescherming, de magere selectie apps. Als je van plan bent om de headset alleen te gebruiken, moet je het doen met een vrij klein aantal games en apps om uit te kiezen. In dat geval zou ik de Quest 2 aanraden. Of de Quest Pro als je geen budget hebt. Als je de Pico 4 combineert met een PC, komt hij pas echt goed tot zijn recht. Hoewel de controllers niet zo high-end zijn als die van de Quest Pro, is de bril wel wat lichter. Voor een prijs van rond de 500 francs valt er niet veel te klagen. Daarom grijp ik voortaan naar de Pico 4 op de PC als ik in VR speel. En ik zal blijven treuren om het feit dat de PS VR2 niet compatibel is met de PC. Op het gebied van beeldkwaliteit blijft de VR-headset van Sony de ongeslagen kampioen.
Ik ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.